Jak zdobyć 2 lata na wokalizowanie słów?

Mam dwuletniego (właśnie dwa lata) chłopca, który niewiele mówi. Wokalizuje tylko kilka słów (takich jak „mama”, „w górę” i „dziadek”) wyraźnie, ale poza nimi, w dużej mierze milczy. Wygląda na zadowolonego, że milczy, chyba że czegoś chce i jest sfrustrowany, że nie może tego powiedzieć. Robi kilka prostych znaków-językowych („więcej”, „wszystko gotowe” itp.), Których go nauczyliśmy. Papla trochę, ale przede wszystkim, gdy jest sam (tuż przed snem lub zaraz po przebudzeniu).

Chce, żebyśmy czytali mu książki przez cały czas, i może postępować od moich ustnych wskazówek, więc jestem pewien, że rozumie, co zostało powiedziane.

Jego pediatra uważa, że ​​nie wykazuje żadnych oznak autyzmu i innych niż rozwój słowny - jest zdrowy, dobrze zaokrąglony i osiąga właściwe etapy rozwojowe.

Nie odniosłem sukcesu w technice oferowania wyborów zachęcających go do mówienia (np. „Chcesz czerwoną koszulę czy niebieską koszulę?”), On tylko patrzy i nic nie mówi.

Jestem pewien, że nadmiernie upraszczam, ale wydaje mi się, że po prostu nie chce rozmawiać. Czy są jakieś techniki, których mogę użyć, aby zachęcić go do mówienia?

Możliwe są fizyczne przyczyny opóźnionego mówienia przez dziecko. Zakładam, że omawiałeś już te możliwości z pediatrą.

Z wyjątkiem fizycznych przyczyn opóźnionej mowy i innych zaburzeń uczenia się / zachowania / społeczeństwa, jest całkiem możliwe, że jest on tylko spóźnionym mówcą. W rzeczywistości dziecko w tym wieku nie jest na poziomie, który wydaje się opisywać. Dzieci często rozwijają się asynchronicznie (co oznacza, że ​​dziecko będzie miało siłę w jednym obszarze, w którym nauczy się czegoś wcześnie, a spóźni się w innych obszarach). Prawdopodobnie musisz mu dać więcej czasu, a on przyjdzie. Wiele dzieci wciąż nie ma wiele do powiedzenia w wieku dwóch lat.

Jednocześnie możesz zrobić kilka rzeczy, jeśli jeszcze tego nie zrobiłeś.

Nie akceptuj chrząkania - jeśli wskazuje coś i chrząka, by przekazać, że tego chce, powiedz mu: „och chcesz”. Powiedz to, patrząc na niego, aby mógł zobaczyć, jak poruszasz ustami, kiedy to mówisz. Następnie zapytaj go: „czy możesz powiedzieć _?” Jeśli nie może, i tak mu to daj, ale nalegaj, aby przynajmniej podpisał się i dziękuje.

Opisz absolutnie wszystko, co robisz. Po prostu mów o swoim myśleniu, wykonując ruchy. Następnie zadaj mu wiele pytań, gdy coś robi. „Dlaczego… Czy zrobiłeś to, ponieważ? Który kolor jest twoim ulubionym?” . . . daj mu czas na odpowiedź, jakbyś oczekiwał, że on odpowie.

Czytaj czytaj czytaj

Jeśli nadal nie będzie rozmawiać przez kolejne sześć miesięcy, a ty jeszcze nie skorzystałeś z pomocy patologa mowy, poszukaj jednego, ponieważ on / ona będzie miał do zaoferowania bardziej pomocne porady i ćwiczenia, a także przydatne usługi w ustaleniu, co to jest to może stanowić dodatkowe wyzwanie.

Jako osoba, która znajduje się w bardzo podobnej sytuacji z naszym prawie dwuletnim dzieckiem, nasz pediatra faktycznie zalecił rozpoczęcie terapii mowy z wczesną interwencją. Łatwiej jest pomóc wcześnie niż później. Właśnie przeprowadziliśmy ocenę i doszli do wniosku, że jakaś forma terapii byłaby bardzo korzystna. Ani pediatra, ani logopeda nie martwili się o żadne inne problemy. Nie rozpoczęliśmy jeszcze terapii, ale nie możemy się doczekać, ponieważ jest to frustrujące, ponieważ zarówno rodzice, jak i dziecko nie są w stanie prawidłowo się komunikować. Porozmawiałbym z twoim pediatrą o uzyskaniu skierowania do wczesnej grupy rozwojowej, która pracuje nad tymi rzeczami, ponieważ może to być korzystne. W Indianie nazywa się to Pierwsze kroki.

To powiedziawszy, zrównoważony pogląd mamy na temat tego, jak dziecko rozwija się asynchronicznie, jest prawdopodobnie częścią problemów obu naszych dzieci i przy odrobinie szczęścia, mowa powinna wkrótce nadejść.

Nie mam odpowiedzi na pytanie, jak zachęcić dziecko do wypowiadania słów. Ale mogę powiedzieć, że mój siostrzeniec niewiele mówił w wieku 2 lub 3 lat, ale zaczął od 4, a teraz ma 6 lat i dosłownie nie przestanie mówić. Nie miał żadnych interwencji. Po prostu się spóźniał. To niekoniecznie problem.

Czasami może to wskazywać na nieme napadowe zaburzenie zwane nieobecnymi napadami, a jeśli napady nie są leczone, dziecko może po prostu zejść w stan, który naśladuje autyzm, gdy jest to po prostu zaburzenie napadowe! Czary gapiowskie pomagają odróżnić!