Jak przygotować dzieci na zbliżającą się śmierć rodzica?

Moja żona została poinformowana, że ​​pozostało jej niewiele czasu z powodu choroby, średnia długość życia wynosi 7-8 lat po jej rozpoczęciu, z czego zużyliśmy 7. Z doskonałym zarządzaniem i powolnym postępem choroby, ludzie znają życie do 20 lat po wystąpieniu. Ale nawet w tym najlepszym scenariuszu moje dzieci, które nie ukończyły 5 lat, prawdopodobnie nie będą miały matki.

Czy jest coś, co moglibyśmy zrobić, aby przygotować je na ten dzień?

Rozumiem, że śmierć rodzica może przydarzyć się każdemu dziecku, ale czy słusznie jest udawać, że nie wiemy, co nastąpi? A może dzieci ponoszą ciężar radzenia sobie z sytuacją z powodu naszego wrażliwości? Nie trzeba dodawać, że jest to ogromne obciążenie dla każdej rodziny, a wywierana przez nas presja jest ogromna, ale jak najlepiej poradzić sobie z tą sytuacją?

Rozumiem, że śmierć rodzica może przydarzyć się każdemu dziecku, ale czy słusznie jest udawać, że nie wiemy, co nastąpi?

O ile twoje dzieci nie są niewiarygodnie gęste, prędzej czy później zrozumieją to i prawdopodobnie wcześniej. Jedyne pytanie brzmi: skąd zamierzają uzyskać informacje. Byłem zdiagnozowany ze stwardnieniem rozsianym dwa lata temu, kiedy moje dzieci miały 7, 6 i 3. Moja żona i ja musieliśmy wyjaśnić, co to znaczy dla naszych dzieci. Mieliśmy też przypadki, gdy otrzymywali złe informacje w szkole. Jedno dziecko powiedziało mojej 7-latce, że to znaczy, że umrę.

Radzę udzielić prostego wyjaśnienia, a następnie zapytać, czy mają jakieś pytania. Pozwól im pokierować cię swoimi pytaniami. Bądź szczery, ale nie wchodź w niepotrzebne szczegóły. Poinformuj ich, że możesz przyjść do ciebie, gdy tylko będą mieli pytania w przyszłości. Gdy będą się starzeć i będą w stanie zrozumieć więcej, będą zadawać kolejne pytania.

Przede wszystkim bądź szczery.

• Powiedz swoim dzieciom podstawy
• Używaj rzeczowego języka
• Bądź otwarty na ich pytania
• Używaj języka, który zrozumieją

Wiem, że to nie jest łatwe, ale pomoże im przygotować się na przyszłość, jeśli pomożesz im zrozumieć najlepiej, jak potrafisz. Dzieci mogą być wyjątkowo odporne, a zaufanie, które budujesz z nimi poprzez uczciwość, będzie nieocenione w nadchodzących dniach.

To bardzo trudne.

Istnieje wiele książek dla dzieci, które dotyczą szerokiej gamy chorób rodziców, a także wyzwań, przed którymi stoją rodzice i dzieci.

Z dziećmi poniżej 5 roku życia zacznę od kolorowych książek z opowiadaniami.

Istnieje również kilka filmów Disneya, które dotyczą śmierci jednego z rodziców.

• Mała Syrenka (Ariel jest wychowywana przez jej ojca)
• Beauty and the Beast (Bella jest wychowywana przez ojca)
• Pocahontas (wychowana przez ojca)
• Pinokio (wychowany przez ojca)
• Bambi
• Księżniczka i żaba (myślę, że Tiana jest wychowywana przez jej matkę)

Polecam je tylko jako zasób. Myślę, że odpowiedź @ Kevina jest natychmiastowa. Utrzymanie jest proste, pozwól im cię poprowadzić i jako rodzina to stworzysz.

Jeśli ich nie przygotujesz, twoje dzieci będą się obwiniać za to, że czasami były niegrzeczne. Będą winić siebie na zawsze za to, że im nie zapobiegli, mówiąc im. Będą cię winić na zawsze za to, że zabroniłeś im w pełni żyć każdą chwilą, jaką mogliby mieć ze swoją matką. To tylko kilka przykładów, jak sytuacja może się nawet pogorszyć.

Jeśli je przygotujesz, pod warunkiem, że rozumieją sytuację, ich zachowanie może się zmienić. Spodziewałbym się, że stracą część dziecięcej obłudy i staną się bardziej dojrzali. Relacja z matką prawdopodobnie również się zmieni. Może na początku będą brzmiały mniej „naturalnie”, ale są szanse, że staną się wobec niej bardziej zobowiązujące.

Może są, ale nie mogę wymyślić żadnego innego efektu, którego nie miałbyś, gdybyś ich nie przygotował (np. W obu przypadkach mogą napotkać problemy szkolne), więc to tylko kwestia czasu, jeśli możesz sobie na to pozwolić. to.

W każdym razie i tak będą musieli poradzić sobie z rzeczywistością. W pewnym sensie Twoim obowiązkiem rodziców jest ich przygotowanie. Możesz opóźnić ten moment, ale zrób to wystarczająco wcześnie (powiedziałbym, jeśli to możliwe z wyprzedzeniem co najmniej roku), ponieważ prawdopodobnie będą musieli przejść przez pięć etapów smutku, zanim będą mogli cieszyć się tyle czasu jak mogą z nią.

Jeśli chodzi o sposób ich przygotowania, poprosiłbym o radę profesjonalnego psychiatrę lub kogoś takiego. Może być również lepiej, jeśli psychiatra może im towarzyszyć przynajmniej przez kilka miesięcy po ogłoszeniu, a także wtedy, gdy coś pójdzie nie tak.

Mam nadzieję że to pomoże.