Jak sprawić, by moja córka o silnej woli przestała być tak leniwa, jeśli chodzi o obowiązki?

Mam dwie córki, w wieku 8 i 10 lat. Moja 10-latka jest bardzo pracowita i odpowiedzialna i zawsze odrabiała lekcje, obowiązki domowe itp. Bez żadnych przypomnień i nakłaniania. Tak więc mieliśmy trudności z przystosowaniem się do naszej 8-letniej córki, którą trzeba ciągnąć / namawiać na każdym etapie nawet najprostszych i najszybszych prac domowych (wyczyść śmieci dla kota, odłóż naczynia, spuść pranie, cokolwiek) .

Jest bardzo uparta (bardzo bliska zdiagnozowania zespołu buntowniczego opozycyjnego), a wysiłki narzucania konsekwencji (zabieranie czasu telewizji / komputera, anulowanie playdata lub deseru itp.) Generalnie powodują ogromne napady złości i przeciągają ten proces na znacznie dłużej niż jest to uzasadnione. Prawie nigdy się nie poddajemy i nie zwalniamy jej, chyba że wiążą się z tym poważne ograniczenia czasowe / bezpieczeństwa - co jest rzadkie, ponieważ ewoluowaliśmy, aby przewidzieć takie zachowanie. Wypróbowaliśmy również zachęty w postaci programów dodatków, zarabiania czasu w telewizji / na komputerze itp., Które wydają się mieć zerowy wpływ na jej motywację.

Druga strona tego uporu polega na tym, że jest naprawdę sumienna wobec każdego zadania, które sama kupiła - odrabi pracę domową zaraz po szkole, ciężko pracuje w sporcie, karmi zwierzęta domowe w mgnieniu oka, uwielbia pracę w ogrodzie itp. .

Chcę wyjaśnić, że poza tym jednym zagadnieniem, ta córka jest zachwycona prawie pod każdym względem, co sprawia, że ​​jesteśmy dumni każdego dnia (poezja?) - Nie nazywam jej „leniwą”, żeby była poniżająca, po prostu jest właściwie leniwy w tym jednym obszarze.

Pomysły?

Wygląda na to, że Twojemu dziecku brakuje motywacji do wykonywania niektórych rodzajów obowiązków. Nie interesuje się narzucanymi jej rzeczami , co jest niefortunne, ponieważ w prawdziwym świecie niewielu decyduje, nad czym mogą pracować.

Być może istnieje sposób, aby pozwolić jej wybrać swoje obowiązki. Jestem wielkim fanem pozwalania dzieciom brać udział w wojnach licytujących o obowiązkach domowych . Przesłanka polega na tym, że albo dzieci biorą 5 USD za chore, albo robią to za darmo. Nie jestem do końca pewien, czy to ci się przyda - ponieważ twoje dziecko wcale nie jest zainteresowane otrzymaniem nagrody, ale ... jeśli możesz dodać do tego czynnik rywalizacji , być może znajdzie motywację. Ona i twoja starsza córka muszą licytować obowiązki, a ty oceniasz oferty na podstawie ceny / proponowanej osi czasu / rzetelności. Osoba, która wygrywa, wykonuje obowiązki domowe i otrzymuje wartość oferty.

Niepokoi mnie również to, że poddałeś się „ogromnym napadom złości i przeciąganiu procesu na dłużej niż rozsądnie”, które spowodowała twoja córka, ponieważ nie chciała robić z nią uczynków. Zabranie czegoś jest całkowicie rozsądne. Bądź stanowczy, konsekwentny i pokaż jej konsekwencje swoich działań. Nie pozwól jej traktować cię jak swojego sługę; pozbądź się poczucia „uprawnienia”. Jeśli nie robi prostych rzeczy, takich jak odkładanie własnych naczyń (co nie jest obowiązkiem, to dobry nawykokazując powszechną uprzejmość i szacunek), rozważ robienie takich rzeczy, jak podawanie następnego posiłku na danie, którego nigdy nie wzięła. Nie sprowadzasz jej prania? No cóż, chyba nie masz już ubrań. To nie są oburzające rzeczy do zrobienia. Jest to sposób pokazania jej, że jej działania lub bezczynności mają bezpośrednie konsekwencje.

Żyjemy w uprzywilejowanym świecie, tak, ale to oznacza, że ​​mamy dostęp do czystej wody i zdrowego jedzenia. NIE oznacza to, że możemy wybierać i wybierać tylko „zabawne” rzeczy do zrobienia w życiu. Czas pokazać jej, że wypełnianie obowiązków jest częścią dorastania.

Brzmi dla mnie jakbyś był KO'd. Myślę, że cała ta konkurencja dotyczy konkurencji, która kontroluje rozmowę i 8-letniej osoby. Jest jeszcze jeden punkt, który omówię poniżej.

Podsumowanie: Zaczęło się od „po prostu wykonuj swoje obowiązki”. Następnie w retoryce dochodzi do eskalacji uderzeń za uderzenie, dopóki nie dojdziesz do ogromnej części napadu złości, w którym to momencie nie wiesz, co robić. Ona wygrała.

Wiesz co? Jesteś rodzicem Jedną z rzeczy, o których WIĘKSZOŚĆ rodziców nie zdaje sobie sprawy, jest to, że jesteś wszechmocny w stosunku do swoich dzieci. Oznacza to, że za chwilę możesz zmienić zasady, aby uzyskać wszystko, czego chcesz od swoich dzieci.

Ale to śliskie zbocze i musisz pamiętać o Regule Spidermana ... „z wielką mocą wiąże się wielka odpowiedzialność”. Obelżywi rodzice wiedzą, że są wszechmocni i nadużywają tego. Odpowiedzialni rodzice używają tej mocy, aby uczyć swoje dzieci. W twoim przypadku zalecam użycie tej mocy, aby zmusić dziecko do nauki.

Powtórz i przeformułować: Moja rada jest taka, aby zmusić wiedzę na temat swojego dziecka o uczenie się, jak działa świat thru pl -forcing obowiązków domowych.

Ale możesz to zrobić tylko wtedy, gdy kontrolujesz rozmowę. Twoja córka nauczyła się, że może wygrać rozmowę przez ogromny napad złości. Więc kontratakujesz, usuwając napad złości.

Następnym razem, gdy zacznie tak wychodzić, złap ją i przytul. Przytulić niedźwiedzia. Przyciągnij ją do swojego ciała i mocno ją przytul. Nie jak więzień, ale jak córka. Podnieś ją, jeśli potrzebujesz.

„hej ... hej hej hej, wytnij to. To nie jest konieczne. sshh shhh. Wiem, że wiem.”

Może zacząć płakać, może naciskać i nadwyrężać, co może być niewygodne, ale trzymaj ją w tym uścisku, dopóki nie uspokoi się na tyle, aby porozmawiać. Całą rzeczą jest to, że zmieniasz zasady na swoją korzyść. Wykorzystujesz swoją pozycję jako bezwarunkowo kochającego obrońcę, aby cofnąć rozmowę. Taka postawa ochronna będzie dla niej nieoczekiwana. Osobiście oczekiwałbym, że taki komfort skończy się we łzach. Ale chodzi o to, aby odbyć niezbędną rozmowę, aby oboje byli produktywni.

Teraz, jeśli ona nie chce zejść, masz inne problemy. Pozwól jej odejść i odejdź „Nie rozmawiam z tobą, dopóki nie przestaniesz tego gówna ... cholera”.

Ale najprawdopodobniej zadziała. A kiedy wróci do rzeczywistości, masz około: 04 rozmowy. Wykorzystaj czas mądrze.

Oto punkt, który zacząłem na górze postu: żadna z poprzednich odpowiedzi nie sugerowała, że ​​rozmawiasz bezpośrednio z nią. W wieku 8 lat jest samodzielną osobą i wygląda na to, że zaczyna zdawać sobie z tego sprawę nieco wcześniej niż zwykle. Dlatego sugeruję, abyś porozmawiał z nią indywidualnie. Poważnie masz tylko około 4 minuty, zanim rozproszenie zacznie panować.

Pierwsze pytanie: „Co prowadzi cię do takich obowiązków domowych?” (nie obowiązki domowe).

W tym momencie rozmowa jest twoja. Bądź zwięzły i skoncentrowany, ponieważ mając 8 lat, zwłaszcza takiego, o którym wiesz, że można go rozproszyć, nie masz zbyt wiele czasu na przedstawienie swoich racji.

_{uwaga dodatkowa: staraj się unikać pytania „dlaczego?” lub pochodna „dlaczego nie?” ponieważ są to słowa kluczowe, które prowadzą do powszechnie znienawidzonego „Iono”. (Nie wiem)}

Ze swojej strony zapytałbym ją, czy rozumie znaczenie gospodarstwa domowego i jego wkład. Zwróciłbym uwagę na inne osoby odpowiedzialne, które wyraźnie wzięła na siebie, a następnie „jeśli możesz to zrobić, jak nie możesz tego zrobić?” (znowu unikając dlaczego)

Potem skończyłbym z budowniczym zaufania. „Wiem, że jesteś do tego zdolny, pokazujesz to, kiedy robisz inne rzeczy”. „Czy ty myślisz, że jesteś gotowy do tego regularne wzial?”

Mówiąc najprościej, myślę, że masz 8 lat, którzy próbują wywierać na siebie niezależność tak jak 10 lub 11 lat. To nie skończy się dobrze dla osoby, która wciąż jest dzieckiem i podlega przepisom domu. Myślę jednak, że jeśli wiesz, jakie są twoje granice i się ich trzymasz, dobrze się z nią komunikujesz i zdecydowanie dyskutujesz / negocjujesz tematy niezgody, możesz dowiedzieć się, jakie są jej granice, a także utrzymać porządek w domu (psychicznie i fizycznie ) przy minimalnym stresie.

_{możesz jej to pokazać, aby przygotować scenę komunikacji: http://www.outsidethebeltway.com/rational-discussion-flowchart/}

Nie jestem psychiatrą, ale twoja córka wykazuje jeden z klasycznych objawów ADD / ADHD; wyraźna preferencja do stawiania krótkoterminowych interesów ponad wszystko inne, niezależnie od nagród i kar, które miały ją zniechęcić. Słyszę twoje konto i od razu przypominam sobie moje dzieciństwo, które zmagało się z tym samym dorastaniem. Odmówiłem sprzątania mojego pokoju, naczynia / pudło dla kota / pranie były ciągłą walką itp. Itd. Ale kiedy wpadłem na pomysł zrobienia czegoś, byłem na granicy OCD z robieniem tego dobrze. Nadal mam tę tendencję nawet kilkadziesiąt lat później, choć wraz z wiekiem pojawia się dojrzałość (a przynajmniej jej pojawienie się).

Tradycyjne wzmocnienie nagrody / kary jest mniej skuteczne dla takiego dziecka, ponieważ dziecko szybko zda sobie sprawę, że nagroda lub kara nie są naturalną konsekwencją działania. „Mogę iść do parku, jeśli posprzątam swój pokój? Ale mogę iść do parku z moim pokojem bałagan; sprzątanie mojego pokoju nie umożliwia wycieczki do parku”. Następnie zainteresują się nagrodą, niezależnie od pracy, która ma być wykonana (ponieważ wiedzą, że praca nie umożliwia nagrody, więc musi być możliwa teraz), a sama nagroda odciągnie ich od pracy. Jeśli chodzi o kary, są one nieprzyjemne; DODAJ dziecko będzie zatem szukało WSZYSTKIEGO, aby oderwać się od zbliżającej się kary.

Jeśli tak jest, sztuczka polega na tym, aby zainteresować ich zadaniem w jakiś sposób, a następnie, gdy skupią się na nim, podniosą go i doprowadzą do końca. ADD jest, IMHO, źle oznakowane; DODAJ dzieci w rzeczywistości mają bardzo wysokie zdolności do koncentracji i długi okres skupienia uwagi, pod warunkiem, że wszystko, na czym się skupią, ich zainteresuje. Gdy już nie będzie to dla nich interesujące, lub jeśli nigdy tak się nie stało, będą aktywnie szukać czegoś innego, czym można się zainteresować. Twoim zadaniem jest wykorzystać to skupienie zamiast walczyć z nim, chwytając ich zainteresowanie tym, co naprawdę chcę, żeby to zrobili (i nie zajmowali ich czymś, na co mogliby się później spodziewać).

W niektórych obowiązkach jest to łatwiejsze niż w innych. Zadania związane z czyszczeniem domu, takie jak zmywanie podłogi, są obowiązkami, które takie dziecko chętniej odbierze; Na tym mogą się skupić, ich praca jest natychmiastowa i ładnie pachnie (zawsze plus dla dziewczyn), więc postaw wiadro i mop przed nimi, a po odrobinie chęci wejdą w to. To samo z odkurzaniem; natychmiastowa nagroda z puszystego dywanu i koniec kociej sierści na poduszkach kanapy. Sprzątanie pomieszczeń jest trudniejsze, ponieważ zazwyczaj pozwalają im odejść tak długo, ale także dlatego, że zakres prac wydaje się nie do pokonania, a jakikolwiek wysiłek włożony w to nie wydaje się być wady. Dania są podobne; często ma to dodatkową wadę, że niektóre doniczki wymagają silnego szorowania, a niektóre posiłki po prostu przyklejają się do talerzy gorzej niż inne („Użyła TEGO garnka do zrobienia obiadu? Ugh, NIGDY już nie będę tego czyściła”, lub „Fondue? Ugh, ten sos serowy jest jak kauczuk cementowy”). Zaproponuj pomoc. Wiele rąk sprawia, że ​​praca jest lekka, a kiedy dziecko widzi postęp prac, łatwiej w niego utknie. Zaoferuj koszenie trawnika na zmiany, trzy okrążenia na raz; co pozwala im cofnąć się o krok i zobaczyć wpływ, jaki wywierają. Zaoferuj, aby pomóc złożyć pranie, które dzieci biegną przez pralkę. Oprócz ograniczenia pozornie niemożliwego do wykonania zadania, które im podarowałeś, możesz także monitorować jakość ich pracy („Ups, na tym naczyniu wciąż tkwi ziarno pomidora, musisz je zeskrobać) i uruchom go ponownie ”). NIGDY już nie będę tego czyścić ”lub„ Fondue? Ugh, ten sos serowy jest jak kauczuk cementowy "). Oferuj pomoc. Wiele rąk wykonuje lekką pracę, a kiedy dziecko widzi postęp prac, łatwiej w niego utknie. Oferuj koszenie trawnika na zmianę, trzy okrążenia na czas; dzięki temu mogą cofnąć się o krok i zobaczyć wpływ, jaki wywierają. Oferują pomoc w złożeniu prania, które dzieci biegną przez pralkę. Oprócz zmniejszenia pozornie niemożliwego do wykonania zadania, które im postawiłeś, ty możesz także monitorować jakość ich pracy („Ups, na tym naczyniu wciąż tkwi ziarno pomidora, musisz je zeskrobać i uruchomić ponownie”). NIGDY już nie będę tego czyścić ”lub„ Fondue? Ugh, ten sos serowy jest jak kauczuk cementowy "). Oferuj pomoc. Wiele rąk wykonuje lekką pracę, a kiedy dziecko widzi postęp prac, łatwiej w niego utknie. Oferuj koszenie trawnika na zmianę, trzy okrążenia na czas; dzięki temu mogą cofnąć się o krok i zobaczyć wpływ, jaki wywierają. Oferują pomoc w złożeniu prania, które dzieci biegną przez pralkę. Oprócz zmniejszenia pozornie niemożliwego do wykonania zadania, które im postawiłeś, ty możesz także monitorować jakość ich pracy („Ups, na tym naczyniu wciąż tkwi ziarno pomidora, musisz je zeskrobać i uruchomić ponownie”). a kiedy dziecko widzi postęp prac, łatwiej w niego utknie. Zaoferuj koszenie trawnika na zmiany, trzy okrążenia na raz; co pozwala im cofnąć się o krok i zobaczyć wpływ, jaki wywierają. Zaoferuj, aby pomóc złożyć pranie, które dzieci biegną przez pralkę. Oprócz ograniczenia pozornie niemożliwego do wykonania zadania, które im podarowałeś, możesz także monitorować jakość ich pracy („Ups, na tym naczyniu wciąż tkwi ziarno pomidora, musisz je zeskrobać) i uruchom go ponownie ”). a kiedy dziecko widzi postęp prac, łatwiej w niego utknie. Zaoferuj koszenie trawnika na zmiany, trzy okrążenia na raz; co pozwala im cofnąć się o krok i zobaczyć wpływ, jaki wywierają. Zaoferuj, aby pomóc złożyć pranie, które dzieci biegną przez pralkę. Oprócz ograniczenia pozornie niemożliwego do wykonania zadania, które im podarowałeś, możesz także monitorować jakość ich pracy („Ups, na tym naczyniu wciąż tkwi ziarno pomidora, musisz je zeskrobać) i uruchom go ponownie ”).

Inną rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że jeśli praca jest wystarczająco niesmaczna, abyś mógł ją delegować, prawdopodobnie jest coś do powiedzenia na temat próby uczynienia tej pracy mniej niesmaczną w ogóle. W przeciwieństwie do mentalności ojca „Calvina i Hobbesa”: „buduje charakter”, rzeczywistość nie może być dalej od prawdy; za każdym razem, gdy trzeba wykonać tę trudną lub obrzydliwą czynność, tylko wzmacnia to ich nienawiść do wszystkiego, co jest trudne w chorej i do całej pracy (i Calvin dość szybko zdał sobie sprawę, że za każdym razem, gdy „buduje postać”, robiąc to ciężko sposób, tata zaoszczędził czas i / lub pieniądze). Jeśli nie chcesz czyścić śmierdzącego, zabrudzonego bakteriami pudła dla kota, prawdopodobnie będą miały z nim takie same problemy jak ty. Być może nadszedł czas, aby zainwestować w samozbierające pudełko, ograniczenie czynności konserwacyjnych do opróżnienia kosza na śmieci, uzupełnienia śmieci i zamiatania zbłąkanych granulek. Jeśli dziecko uważa sprzątanie pokoju za zadanie nie do pokonania, może mieć rację; być może zgromadzili tak wiele zabawek i ubrań, że kiedy wszystko zostanie spychane z reszty domu do pokoju, aby mogli sobie z nimi poradzić, po prostu nie ma wystarczającej ilości miejsca do przechowywania, aby pomieścić to wszystko. Konieczne może być drugie spojrzenie na sytuację; możesz dość tanio zwiększyć przestrzeń do przechowywania dzięki koszom na półkach i / lub możesz poprosić swoje dziecko, aby przeszukało stos i szybko podjęło decyzję o „zatrzymaniu” lub „podarowaniu” każdego posiadanego przedmiotu. Jeśli jakiś kociołek, arkusz ciastek lub pędzelek do pieczenia po prostu nigdy nie wydaje się czysty, bez względu na to, jak mocno szorujesz, twoje dzieci nie odniosą już żadnych sukcesów; może powinieneś rozważyć wycofanie tego naczynia lub przyborów kuchennych. Szukaj ubrań z prostszymi instrukcjami pielęgnacji, abyś nie musiał być zbyt wybredny w kwestii temperatury wody i podobnych kolorów (a jeśli jest coś, co jest dla Ciebie naprawdę ważne, umyj ją sam). I może, tylko może, przepis babci na starzejące się haggi z oksawy z sosem szwajcarskiego sera powinien przypadkowo upaść na zapalony palnik, więc nikt nie musi się zajmować czyszczeniem garnka, w którym został ugotowany ponownie.

Spróbuj sprawić, by praca wyglądała na mniejszą. Dziecko może patrzeć na pokój pełen brudnych ubrań, zabawek i książek i myśleć, że to niemożliwe. Umocnij bałagan. Przynieś dwa pudełka, kosz na pranie i worek na śmieci i pozwól im zacząć w jednym rogu pokoju i podjąć szybką decyzję o każdej z nich. Odzież? Kosz na pranie. Książka? Pierwsze pudełko. Zabawka? Drugie pudełko. Śmieci? Bagaż to. Kiedy skończą, zabierasz kosz na pranie i worek na śmieci; to prawie połowa tego, co mieli wokół, odeszło. Książki można łatwo odłożyć; to do trzech czwartych bałaganu załatwionego w około 5 minut. Ostatnie pudełko to zabawki. Najpierw zmierzyć się z dużymi sprawami; duże samodzielne zabawki bez wielu drobnych części można łatwo chwycić i umieścić we właściwym miejscu. Potem organizujesz to, co zostało, umieszczanie małych części większymi zabawkami, do których należą. Do tego czasu możesz prawdopodobnie zmniejszyć oryginalne zabawki do mniejszych rozmiarów, a dziecko siedzi na skraju łóżka w całkiem czystym pokoju, organizując ostatnie małe kawałki. Jedyną rzeczą, na którą musisz uważać, jest to, że dziecko zaczyna bawić się zabawkami, które powinny odłożyć w ostatnim kawałku. Trochę zabawy, gdy zabawka przechodzi z pudełka do właściwego przechowywania, jest w porządku, ale jeśli wygłupili się zabawką przez kilka minut, możesz zasugerować, aby wrócili do niej później. Jedyną rzeczą, na którą musisz uważać, jest to, że dziecko zaczyna bawić się zabawkami, które powinny odłożyć w ostatnim kawałku. Trochę zabawy, gdy zabawka przechodzi z pudełka do właściwego przechowywania, jest w porządku, ale jeśli wygłupili się zabawką przez kilka minut, możesz zasugerować, aby wrócili do niej później. Jedyną rzeczą, na którą musisz uważać, jest to, że dziecko zaczyna bawić się zabawkami, które powinny odłożyć w ostatnim kawałku. Trochę zabawy, gdy zabawka przechodzi z pudełka do właściwego przechowywania, jest w porządku, ale jeśli wygłupili się zabawką przez kilka minut, możesz zasugerować, aby wrócili do niej później.

Wreszcie, zamiast przypisywać jeden obowiązek każdemu członkowi rodziny, obejmując detrytus całej rodziny w tym obszarze utrzymania domu, niech każdy członek rodziny zajmie się własną częścią obowiązków, do których wszyscy wnoszą wkład. Po wstaniu ze stołu weź talerz, sztućce i szkło do zlewu, spłucz je i włóż do zmywarki. Każdy sortuje, składa i odkłada własne pranie. Nie wszystkie obowiązki można podzielić w ten sposób (tak naprawdę nie można podzielić kociaków), ale w przypadku tych, którzy mogą, tworzysz poczucie indywidualnej odpowiedzialności za sprzątanie własnych bałaganów, nie czyniąc ich odpowiedzialnymi za wszystkich innych . Możesz również zaangażować wszystkich członków rodziny w tym samym czasie, zamiast jednego dziecka stojącego przed sprzątaniem, podczas gdy wszyscy inni wyruszają na relaks lub zabawę.

Ciężką częścią tego wszystkiego będzie ostatnie 10-20% każdego zadania, które należy wykonać. Kiedy już ich zainteresujesz, zrobią na tym duży nacisk, a potem rozejrzą się, zobaczą wyniki dotychczasowej pracy i ile dokonali poprawy, nazwij to „dobrym” wystarczy ”i stracić zainteresowanie. Nawet dorośli mają z tym problemy; włożą wysiłek, zrobią ogromne wgniecenie, ale potem utkną z ostatnimi drobnymi szczegółami, które najwyraźniej nie mają znaczenia, dopóki nie spojrzysz na pracę pod mikroskopem, a oni nazwie to „wystarczająco dobrym” i pójść dalej. To klasyczne 80/20; 80% wysiłku przeznacza się na 20% gotowego produktu i odwrotnie, a wiele osób w każdym wieku po prostu nie ma takiej cierpliwości. Niestety, szczerze nie mieć dobrą odpowiedź na zainteresowanie dziecka, dopóki praca nie zostanie całkowicie ukończona, ponieważ jest większa niż ADD; jak powiedziałem, jest to natura ludzka dla dużej części populacji.

TL; DR:

• Wiele dzieci, zwłaszcza dzieci zidentyfikowane jako ADD / ADHD, nie zareaguje na typowy model dyscyplinarny nagrody / kary. Dziecko będzie w stanie oddzielić nagrodę lub karę, która nie jest bezpośrednim efektem pracy, a zatem nagroda i / lub kara odciągną ich od zadania i przyniosą efekt odwrotny niż pożądany.
• Sztuką w tych przypadkach jest zainteresowanie ich samym zadaniem; gdy będą zainteresowani, pozostaną skupieni przez większość pracy.
• Twoja strategia będzie się różnić w zależności od rodzaju pracy, którą chcesz wykonywać, ale ogólnie chcesz uniknąć lub przeoczyć początkowy brak zainteresowania:
  • W przypadku prac, w których niewielki wysiłek przynosi widoczne rezultaty, po prostu zacznij je od pracy, jak możesz, a wyniki, które przyniesie ich wysiłek, przyciągną i utrzymają ich zainteresowanie.
  • Spróbuj podzielić obciążenie na różne sposoby; uczyń każdego członka rodziny indywidualnie odpowiedzialnym za bałagany, które tworzą, takie jak naczynia i pranie, i zaoferuj dzielenie się pracą zadań, które muszą się zdarzyć, jak koszenie trawnika.
  • Pomocne są małe kawałki. Poproś ich, aby skosili jeden zamknięty obszar podwórza; obszar ten jest wtedy „gotowy” i mogą być z tego dumni i chętniej przejść do innych części. Można to łatwo połączyć z podziałem obciążenia; dzieląc pracę, część, którą dziecko musi zrobić, jest mniejsza i łatwiejsza w zarządzaniu.
  • W przypadku zadań, które mogą wymagać dużego wysiłku bez widocznych rezultatów, ułóż je tak, aby uzyskać wstępne wyniki. Pomieszczenie może bardzo szybko wyglądać znacznie czystsze dzięki początkowej rundzie szybkiego sortowania w pudełka lub kosze zgodnie z rodzajem detrytusu.
  • W przypadku niesmacznych prac zmniejsz ich liczbę; jeśli wolisz przekazać to zadanie niż zrobić to sam, zapytaj dlaczego i sprawdź, czy istnieje realny sposób na zmniejszenie tego niezadowolenia.
  • W niektórych przypadkach możesz faktycznie pytać o niemożliwe, nie zdając sobie z tego sprawy. Cofnij się o krok i zobacz, dlaczego dziecko ciągnie się za stopy; mogą wiedzieć coś o pracy, której ty nie znasz.
• Pochwała pomaga. Pochwała za wykonanie pracy to bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, w przeciwieństwie do nagród materialnych lub „wzbogacających”. Chwalcie ich za to, że wskoczyli na to, chwalcie ich za to, co do tej pory zrobili, chwalcie ich za wykonanie zadania.
• Pomaga wykazanie się uczciwością i konsekwencją. Jeśli tata nie chce kosić trawnika (przydzielonego mu zadania) w danym tygodniu, może to być jego przywilej, ale dziecko łatwo to widzi i wyciąga takie same wnioski na temat swoich przydzielonych obowiązków. Jeśli obowiązek nie zostanie rozwiązany przez osobę, za którą jest on odpowiedzialny, powinien być w stanie wezwać go inny członek rodziny, w tym rodzice.
• O ile Twoje dziecko nie ma granicy z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi i nie trzyma się pracy, w pewnym momencie w ciągu ostatnich 20% pracy będzie miało skłonność do utraty zainteresowania. Chociaż wszystko powyższe pomaga zmniejszyć to u dziecka z ADD, to zachowanie wykracza poza ADD do podstawowej ludzkiej natury; w pewnym momencie ktoś nazwie to „wystarczająco dobrym” i będzie chciał przejść dalej.

Czy próbowałeś scenariusza z nagrodami? Nasza trójka dostaje co tydzień niewielką sumę kieszonkowych. Jeśli pomagają w pracach domowych, mogą zarobić więcej, a kwota zależy od uciążliwości pracy.

Kiedy oszczędzają na specjalne zabawki, stają się bardzo pomocni.

Z mniej komercyjnego punktu widzenia, czy spojrzałeś na swoje obowiązki? Jeśli zawsze narzekasz na ich temat, twoje dzieci nie będą chciały ich robić, jednak jeśli przepłyniesz przez nie, rozmawiając ze swoimi dziećmi podczas wykonywania obowiązków domowych, będą one znacznie mniej zniechęcone.

Możliwe jest zorganizowanie spotkania rodzinnego z określonym celem wypracowania nagrody (nagród) za prace domowe. Jeśli przedstawisz obowiązki jako zakończoną umowę, ale spotkasz się, aby przedyskutować ich pomysły na to, co dostaną za wykonanie obowiązków, wtedy znacznie bardziej prawdopodobne jest uzyskanie wpisowego.

Zrobiliśmy to z naszymi czterema (w wieku od 13 do 4 lat) i było znacznie lepiej.

Wiele dzieci zamiast motywować się nagrodą, motywuje się kontrolą. Pracując z dziećmi z OD (zaburzenia opozycyjne), nauczyłem się, jak dzieci mogą wykorzystywać złe zachowanie, aby udowodnić sobie, że są pod kontrolą, gdy czują, że są kontrolowane. Nie twierdzę, że twoje dziecko ma OD, ale zdecydowanie brzmi, jakby była jednym z tych dzieci motywowanych kontrolą. W przypadku tych dzieci nie zadziała ani nagroda, ani kara. NATURALNE konsekwencje zarówno dobre, jak i złe są twoją najlepszą bronią, ale mogą być pomocne w ustaleniu. Teraz, gdy Twoje dziecko ma 8 lat, konsekwencja opóźniona jest nawet lepsza niż konsekwencja natychmiastowa, ponieważ jest bardziej zgodna z życiem.

Najlepszą natychmiastową reakcją jest przekazanie jej kontroli przy jednoczesnym zapewnieniu własnej. Na przykład: „Czy chcesz dziś wieczorem posprzątać stół lub umyć naczynia?” Często dzieci postępują zgodnie, nawet o tym nie myśląc i po prostu wykonując jedną z opcji. Jeśli twoje dziecko jest trochę szybsze i mówi: „niether”, przedstawiłem poniżej opcje. Kluczem tutaj w tej pierwszej formie działania jest upewnienie się, że obie opcje są tymi, z których jesteś zadowolony, ale podanie dwóch do trzech opcji. NIE DZIAŁA, JEŻELI ŻADNA Z OPCJI NIE ZNIESIĄ SIĘ DLA CIEBIE LUB SĄ NAPRAWDĘ TYLKO ZAGROŻONE, tj. „Czy chcesz wyczyścić swój talerz lub zostać uziemiony na tydzień?”

Dałbym jej codzienną i cotygodniową listę choreografii, przy czym każda z nich faktycznie ma dwie opcje.

Jeśli nie dokończy swoich obowiązków, rzucając się na nich, lub po prostu ich nie wykonując, nie denerwuj się, nie rób nic, a nawet nie karaj. Wykonajcie dla niej obowiązek, ale powiedzcie: „Wow, mam nadzieję, że ci się to uda. Będę naprawdę smutny, gdy nadejdzie konsekwencja z powodu twojego wyboru w tej chwili”. Jeśli ona się do tego nadaje, powiedz to i NIC więcej. Pozwól jej mieć napady złości. W dorosłym życiu, jeśli nie chce zmywać naczyń, może być w stanie wynająć pokojówkę (oczywiście, że musi mieć fundusze), więc możesz rozważyć obciążenie jej nominalnej kwoty jej pieniędzy za każde zadanie, które skończysz robienie (może to być również dochodowe dla jej siostry) jest to rozwiązanie z prawdziwego życia, a kiedy jej fundusze wysychają, konsekwencje z życia, których nie może już zapłacić.

Jeśli obowiązki nie zostaną wykonane (lub opłacone), kiedy zostanie zaproszona na następną szansę na film z przyjacielem lub następnym razem, gdy wszyscy będziecie robić coś wyjątkowego jako rodzina lub cokolwiek innego. Ona nie może brać udziału. Twoje słowa: „Wiem. To naprawdę smutne. Kiedy będziemy świętować (lub cokolwiek, co musisz tu zostać), będziemy za tobą bardzo tęsknić. To taki zawód, że nie będziesz wykonywać swoich obowiązków”. NIE brzmi sarkastycznie, brzmi autentycznie. Połącz to z czymś w rodzaju: „Jeśli zrobiłbyś swój udział w społeczności rodzinnej, mógłbyś świętować ze społecznością rodzinną. Bummer”.

Bądź z nią naprawdę smutny, ale nie pozwól, by cię pociągnęła. Jeśli rzuci kolejny atak, powiedz: „Wiem, to naprawdę smutne, kocham cię i współczuję tobie. Nie mogę się doczekać, aby cię zobaczyć, kiedy wrócimy” i WALK DALEKO. To nie jest kara, to konsekwencja faktu, że nie dba o wszystko.

W dorosłym życiu rzucanie napadami oznacza, że ​​inni nie będą chcieli z nią być. Naucz ją teraz w sposób, w jaki tylko kochający i wspierający rodzic może. Kiedy rzuca napad, uspokój ją, że ją kochasz, a potem ODDAJ SIĘ. Bez dodatkowej uwagi, już nie kontroluje twojego czasu, po prostu „kocham cię” i odejdź.

Podobnie, jeśli nie wykona prac domowych, jej dom nie będzie przyjemnym miejscem. Może nie dostanie rachunków (płacenie rachunków jest obowiązkiem w mojej książce), z pewnością nie będzie w stanie utrzymać pracy, jeśli nie zrobi tego, o co ją poprosi. . . więc naturalne konsekwencje są teraz lepsze niż naturalne konsekwencje później.

Pozwólcie, że polecę książkę „Rodzicielstwo z miłością i logiką” (wersja dla nauczyciela była dla mnie bardzo przydatna, a teraz używam wersji dla rodziców z moim własnym dzieckiem), a następnie strona internetowa, która jest naprawdę zaprojektowana dla rodzin prowadzących edukację domową, ale ma wiele dobrych spostrzeżeń na temat dzieci i motywowania dzieci motywowanych kontrolą. Tata jest zasadą, a mama uczy swoją córkę w domu. Nazywa się schooleffectivelyathome.com. Możesz znaleźć przydatne artykuły z informacjami o tym stylu rodzicielstwa.