Czy traumatycznym jest pozostawienie małego dziecka w sypialni z zamkniętymi drzwiami?

Napisałem tutaj, zanim poprosiłem o radę, jak usnąć naszego malucha (2 lata 5 miesięcy), ponieważ przechodzi bardzo trudną fazę. Raz położył się do łóżka, ciągle wstaje z łóżka i / lub krzyczy. Zasypianie zwykle trwa co najmniej godzinę i jest bardzo stresujące, i chyba że będę z nim spał w pokoju, to on generalnie budzi się i woła za mnie co kilka godzin.

Przeprowadziłem technikę „Stay in Bed” Supernanny. Ale po 3 tygodniach od otrzymania listu stało się jasne, że to nie jest rozwiązanie. Wciąż musiał być odsunięty 40 lub 50 razy i zaczął postrzegać to jako grę.

Tak więc, z desperacji, zacząłem stosować własną metodę, o której nigdzie nie słyszałem, ale która wydaje się być bardziej skuteczna niż cokolwiek innego:

Zasadniczo kładę moje dziecko z powrotem do łóżka kilka razy, kiedy wychodzi. Potem mówię mu, że jeśli znowu wstanie z łóżka, „tata wyjdzie na zewnątrz i zamknie drzwi”. A następnie - co najważniejsze - wykonaj to, jeśli on to zrobi. Za każdym razem zostawiam zamknięte drzwi na mniej niż minutę i cały czas stoję na zewnątrz.

Zrobiłem to samo, aby powstrzymać go od krzyku, co zrobi przez kilka minut lub godzin. „Jeśli znów krzykniesz, tata wyjdzie na zewnątrz i zamknie drzwi”.

Czy uważasz, że to może brzmieć dla niego zbyt traumatycznie? Nie lubię tego i nie czuję się dobrze z sobą, ale dzieciak musi spać. (Moja żona nawet tego nie spróbuje - to dla niej zbyt denerwujące.) I, jak dotąd, jest to jedyna metoda, która naprawdę sprawia, że ​​leży spokojnie w łóżku.

Nie sądzę, żeby było coś traumatycznego w sposobie radzenia sobie z sytuacją. Nie zamykasz go w swoim pokoju na wiele godzin i ignorujesz go, usuwasz się z sytuacji, aby jej nie przedłużać.

Kiedy mój syn miał 2 lata, mieliśmy podobną sytuację, w której wielokrotnie wstawał z łóżka przed zaśnięciem. Technika Supernanny była dla nas trochę bardziej skuteczna, ale nie w 100%, dopóki nie był starszy (prawdopodobnie około 3), a on wciąż wstawał w środku nocy i wspinał się z nami do łóżka. Kilka razy musiałem postawić bramę napinającą w drzwiach, ponieważ po dwudziestym czasie, gdy szedł z łóżka na siódmą noc z rzędu, ani ja, ani mój mąż nie mogli już znieść tego. Podobnie jak twoja żona, nie mogłem znieść zamykania mu drzwi, ale postawienie bramki napięcia pozwoliło mi zostawić otwarte drzwi i uniemożliwiło mu fizyczne opuszczenie pokoju. W końcu zaakceptowałem, że nie dbam o to, czy spał tak długo, jak został w swoim pokoju, a on w końcu wpełzł do łóżka i poszedł spać. Gdyby naprawdę nas potrzebował, mógłby krzyczeć za nas, a my go słyszeliśmy. Czasami płakał lub był zdenerwowany albo stał przy bramie i rzucał zabawki na korytarz, ale z tym sobie poradziłem.

Myślę, że tutaj są dwa pytania, na które należy odpowiedzieć:

1. Jest to traumatyczne dla malucha w sypialni drzwi mają być zamknięte w ogóle ?
2. Czy traumatyczne jest zamykanie drzwi do sypialni malucha jako dyscyplina ?

Do pierwszego mówię: nie, nie jest. W wieku dwóch lat dzieci są na tyle duże, że rozumieją, że chociaż nie ma cię w pobliżu i nie mogą od razu się z tobą skontaktować, nie ma cię . Na przykład zamykamy drzwi sypialni mojego (2-letniego) syna, kiedy śpi, i jest w porządku. Nie może tego jeszcze otworzyć, więc kiedy czegoś potrzebuje lub jest gotowy wstać, po prostu puka do drzwi, dopóki nie odpowiemy.

Do drugiego mówię: nie, jeśli masz rację. Moim zdaniem „rozsądne” będzie się różnić w zależności od zachowania. Zamykanie go na godzinę w pokoju, ponieważ rozlał trochę wody na podłogę, jest nieuzasadnione. Pozwalanie mu płakać w swoim pokoju przez godzinę przed snem w ramach treningu snu niekoniecznie jest nierozsądne.

Jednym z kluczy, które znalazłem podczas „treningu snu”, jest poznanie różnicy między „prawdziwym” (aka - „naprawdę czegoś potrzebuję”) płaczem a „fałszywym” lub wściekłym płaczem. Odpowiadaj na prawdziwe, nie reaguj na napady złości (na przykład, gdy mój syn rzuca napady złości w ciągu dnia, moja ogólna odpowiedź brzmi: „skończyłeś?”, Gdy kontynuuję swoje własne rzeczy). Naprawdę musisz zmusić się, aby nie reagować w żaden sposób na napady złości, w przeciwnym razie nigdzie się nie dostaniesz.

Jedną z rzeczy, okazało się, że pracował, aby uzyskać przesłaniem do pozostania w łóżku bez uczucie jak całkowita śmieci (nie sądzę, każda osoba sane naprawdę lubi blokowania ich dziecko w swoim pokoju, nawet jeśli są w pełni uwierzyć, że to za najlepszy w dłuższej run), ma być żywą ścianą. Usiądź z boku łóżka i za każdym razem, gdy spróbuje się wydostać, jak tylko zacznie, zablokuj go i powiedz „nie, czas na łóżko”. Nadal bardzo prawdopodobne jest, że wpadnie w napad złości i zajmie mu to trochę czasu, ale uznałem, że jest skuteczny, bez większego niepokoju o zamknięcie go w swoim pokoju.

Na marginesie, jakie są jego nawyki żywieniowe w ciągu dnia, szczególnie tuż przed pójściem spać? Odkryłem, że mój syn wiele razy wstawał, jeśli jest głodny, nawet jeśli nie wykazywał zainteresowania jedzeniem podczas kolacji. Doszedłem do wniosku, że jest zbyt rozproszony w ciągu dnia, aby zdać sobie sprawę, że jest głodny. Pozwól mu zjeść dobrą przekąskę trochę przed snem - niektóre warzywa, jogurt lub batonik muesli działają dobrze. Dbam też o to, by w jego pokoju była też szklanka wody, ponieważ w naszym domu powietrze jest suche. Te dwie rzeczy przeszły długą drogę, trzymając go w łóżku.

Jeśli zamknięcie drzwi rzeczywiście powoduje, że twój syn zostaje w łóżku cicho i zasypia, a on nie krzyczy cholernego morderstwa, to wydaje mi się to odpowiednim rozwiązaniem.

Moje najmłodsze dziecko śpi najlepiej, gdy jego drzwi są zamknięte, więc zostawiamy je zamknięte na całą noc. Nasza najstarsza wpadnie w furię godzinami, jeśli jej drzwi do sypialni będą zamknięte, więc pozostaną otwarte. Naszym środkowym dziecku często to nie obchodzi, ale od czasu do czasu chce drzwi w taki czy inny sposób.

Myślę, że ważne jest, abyś wyłamał go z cyklu, który rozwinął. Gdy przyzwyczaisz się do nowego rytmu przed snem, który oboje uznacie za akceptowalny, możesz spojrzeć na pozostawienie otwartych drzwi, dopóki on będzie się zachowywał.

Kolejną rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest coś innego, co możesz zmienić w ciągu dnia, aby ułatwić sobie pójście spać. Może położył go do łóżka nieco później lub nieco wcześniej. Pomiń ostatnią drzemkę lub upewnij się, że ją dostanie. Mogą wystąpić pewne stosunkowo niewielkie zmiany, które możesz wprowadzić w ciągu dnia, aby złagodzić porę snu.

Nie sądzę, żeby to w ogóle było traumatyczne.

Musieliśmy zrobić to samo z moją 19-miesięczną dziewczynką po tym, jak przeniosła się do łóżka dla malucha (wychodziła z łóżeczka i było to niebezpieczne, więc przenieśliśmy się do łóżka). Technika pobytu w łóżku po prostu nie działała, a ja podążałem za nią religijnie. Jak rozumiem, jest to zalecane dla dzieci powyżej 3 lat.

Wynalazłem własną technikę. Zrobiliśmy normalną rutynę do łóżka, a potem położyłem ją w łóżku, poklepałem i wyszedłem z pokoju, zamykając za sobą drzwi. Kiedy wstała (i zawyła do drzwi, próbując je otworzyć), wróciłem i położyłem ją z powrotem do łóżka i powiedziałem jej, że czas na łóżko, a drzwi pozostaną zamknięte do rana, gdy będzie musiała spać.

Kiedy znów wstała, powtórzyłem to. Następnym razem zostawiłem 5 minut, potem 10 minut, potem 20 minut, zanim wróciłem i położyłem ją z powrotem do łóżka. Słyszałem wściekłość w jej krzykach, a ponieważ była ciepła, dobrze odżywiona, dobrze podlana, czysta i zmęczona, więc nie poddawałam się. Po 45 minutach pierwszej nocy sama wróciła do łóżka i poszła spać.

Drugiej nocy zajęło to mniej czasu, a trzeciej jeszcze mniej.

Użyłem tego samego podejścia w czasie drzemki i było to o wiele łatwiejsze.

Teraz kładę ją do łóżka i zamykam drzwi, a ona zostaje w swoim pokoju i nie próbuje wyjść. Przed snem odpada cicho za około 5 lub 10 minut. Potem idę do łóżka, kiedy idę spać, żeby mogła wyjść rano (co robi każdego ranka i przychodzi do mojego pokoju około 7 rano, żeby mnie znaleźć :)).

W czasie drzemki dość szybko kładła się spać, ale teraz zaczyna już tak bardzo nie potrzebować drzemki. Jeśli nie jest wystarczająco zmęczona, by spać, będzie bałagać się swoimi książkami / opróżniać szuflady i ogólnie być zalewą, ale jest zadowolona z tego i zostaje w swoim pokoju na godzinę drzemki. Potem wchodzę i wypuszczam ją po drzemce (oczywiście gdyby miała się zdenerwować, poszedłbym do niej - to nie jest więzienie; tylko czas na relaks!)

Wydaje się być tym samym szczęśliwym i zadowolonym maluchem, jakim zawsze była. Teraz może rozmawiać i jestem pewien, że była bardzo niezadowolona z rzeczy, które dała mi znać.

Kciuki za podejściem Kathrine! Robię coś podobnego z moją 19-miesięczną córką. Wygląda na to że działa. Nowi rodzice: nie pozwól dziecku spać z tobą od samego początku, bo zapłacisz później.

Nigdy nie przechodziłem przez to z moimi czterema chłopcami, ponieważ zawsze spali we własnym łóżku lub łóżeczku. kiedy miałem córkę, karmiłem piersią do 14 miesięcy, więc wygodniej było trzymać ją z nami w łóżku. Wielki błąd. Bardzo trudno było jej przejść do snu w samotności.

Z moim szóstym i ostatnim dzieckiem nadal zamierzam karmić piersią, ale dziecko na pewno będzie w swojej gondoli. Nie przegapi tego, czego nie wie.

Naprawdę nie ma różnicy, że drzwi są zamknięte w łóżeczku dziecięcym, a kiedy są jeszcze w łóżeczku, gdy drzwi są zamknięte. Tak czy inaczej są one ograniczone do miejsca do spania. Uwaga: Pokój mojej córki jest tuż obok mojego z cienkimi ścianami z papieru. Właśnie budzę głowę, kiedy budzę się, by skorzystać z łazienki, i wyłamuję drzwi wokół wschodu słońca.

Nie ma jednej odpowiedzi dla każdej rodziny; dowiedz się, co Ci odpowiada. Dla mojego dziecka nie jest to traumatyczne, krzyczała znacznie bardziej w drugą stronę. Mój mężulek spał całą noc na twardej podłodze, kiedy tego próbowaliśmy. Po tym, jak wiedziała, że ​​drzwi są zamknięte, po prostu zaakceptowała je i położyła się spać w ciągu 5 minut.

Małe dzieci chcą po prostu swojej drogi. Upewnij się, że wszystkie ich potrzeby są spełnione i rutynowe, rutynowe, rutynowe! Położyłem ją na krótką drzemkę, pisząc to! To wymaga czasu, nie poddawaj się, powodzenia!

Czy to jest traumatyczne? Nie. Robisz właściwą rzecz.

Kilka ważnych punktów. Po pierwsze, uczyń zasypianie rytuałem. O tej samej porze co noc kładź go do łóżka, chowaj do niego, czytaj mu historię, odmawiaj nocne modlitwy i całuj go na dobranoc. Następnie zgaś światła, zamknij drzwi i zostaw je zamknięte. To uczy go, że czas na zabawę się skończył, teraz jest senny czas. Bądź jak najbardziej konsekwentny. Poczekałem, aż zasypia, a potem otworzyłem drzwi.

W tym wieku jest to test woli. Wy dwoje musicie być stanowczy, kochający, ale zjednoczeni. Jeśli dzieci zobaczą szczelinę między tobą a twoją żoną, wykorzystają ją. Spójność i jedność czynią cuda.

Pamiętaj, że jesteś dorosły. Wiesz lepiej niż on. NIE WYDAWAJ i nie poddawaj się. Jeśli płacze, a ty poddajesz się, nauczyłeś go, że płacz jest tym, czego potrzeba, aby dostać to, czego chce.

Pamiętaj tylko, że bitwy stają się coraz trudniejsze, a nie łatwiejsze. Wole stają się silniejsze, a nie słabsze. Konsekwencje pogarszają się stopniowo. Zwycięstwo w bitwach oszczędza później wszystkim bólu. Poddanie się dzieciom rani je. To im nie pomaga.

Jeśli twój maluch tak długo idzie spać w nocy, mogą to powodować inne rzeczy w ciągu dnia. Jak długo drzemie twoje dziecko? Dowiedziałem się, kiedy mój syn zaczął to o 2, a przesunięcie spania o 45 minut robiło różnicę. Przeszedł z krzyków i płaczu na dobranoc, kocham cię. Twój maluch może również drzemać zbyt długo w ciągu dnia, co powoduje, że nie czuje się zmęczony, gdy nadchodzi pora snu. Ograniczenie drzemek do 45 minut (wiem, że to do bani, bo to także nasz czas!) Może znacznie pomóc. Wreszcie, osoby komentujące współpanie wyraźnie nie są wykształcone na ten temat. Nasz syn spał z nami i nie miał problemu z przejściem do swojego pokoju lub łóżka. W rzeczywistości powiedział nam przed swoimi drugimi urodzinami, że jest gotowy spać we własnym łóżku. Przy kilku okazjach, gdy nasz syn wstawał z łóżka, tracił jedno ze swoich wypchanych zwierzątek za każdym razem, gdy wstawał. Gdyby mógł zostać w łóżku przez 1 minutę, odzyskał 1 zwierzę. Potem 3 minuty odzyskał 1 zwierzę, kontynuowaliśmy to do 5, 10, przez które zwykle spał. Jeśli nie wydaje ci się to właściwe, przestań to robić i poszukaj innej drogi.

Pozostawienie płaczu dziecku z zamkniętymi drzwiami do sypialni jest uważane za traumę, porzucenie. Po latach pracy jako doradca uważności z dorosłymi pozostawionymi bez opieki w dzieciństwie, widzę wiele bólu i wiele problemów. W wyniku pozostawienia w spokoju, płaczu bez opieki jako dzieci, dorośli klienci często skarżą się na intensywne poczucie rezygnacji z pozostawania w spokoju z intensywnymi uczuciami jako dziecko. Wielu z nich spędza lata próbując leczyć się i ucząc się odnawiać siebie. PROSZĘ nie zostawiaj dziecka w spokoju, gdy płacze. Tak, nauczą się przestać płakać z czasem, ale to nie znaczy, że ich hormony stresowe uspokoiły się; często oznacza to, że nauczyli się, że dorośli w swoim życiu nie przyjdą, kiedy będą potrzebni.