mamy 2 lata i staramy się przećwiczyć nocnik. Bardzo interesuje się nocnikiem i lubi bieliznę. Jest również bardzo świadoma, kiedy idzie. Powie nam zaraz po siku. Ale to jest problem. Jak możemy sprawić, by powiedziała nam, zanim zacznie sikać, abyśmy mogli pozwolić jej usiąść na nocniku?
Próbowaliśmy też posadzić ją na nocniku przez 5-10 minut po „typowych” porach siku, na przykład gdy budzi się rano (budzi się sucho). Ale nigdy nie poszła do nocnika.
Odpowiedzi:
Jest krok rozwojowy związany ze zrozumieniem poczucia potrzeby pójścia i pójścia. Dzieci łączą dwie rzeczy ORAZ, aby zareagowały wystarczająco szybko. Nie może nic na to poradzić i trzymanie jej w toalecie po jej odejściu jest prawdopodobnie frustrujące dla was wszystkich i absolutnie NIE POMÓC. Zamiast tego możesz spróbować utworzyć „harmonogram nocnika”. Idź „sprawdź”, czy pora iść nocnikiem co 60-90 minut. Nie zmuszaj jej, zaproś ją. A kiedy ona siedzi, czyta historię, śpiewa piosenki, gra w gry klaszczące w ręce, żeby było zabawnie. Rób to, dopóki nie będzie gotowa do wstawania lub siusiu. Następnie przejdź ponownie przez kolejne 60-90 minut. To zapewnia jej sukces, pomaga unikać wypadków i zapewnia rozrywkę i produktywność dla wszystkich.
Inną zaletą tego, że jest to „zaplanowane”, jest to, że naprawdę poznasz jej biologiczny harmonogram i przewidzisz, kiedy ona prawdopodobnie odejdzie. Pomoże ci to doprowadzić ją do nocnika przedwcześnie w przypadku „wypadków”, które będą dla ciebie mniej frustrujące i zachęcające.
Meg Coats ma również kilka świetnych pomysłów, które mogą być bardzo pomocne w przyśpieszeniu związku między uczuciem przed odczuwaniem a czynnością.
Poza tym będziesz musiał poczekać, aż jej mały układ nerwowy połączy wszystko.
To zajmuje trochę praktyki dla dzieci, aby dowiedzieć się, co naprawdę czuje się jak na potrzeby korzystania z nocnika. Kiedy po raz pierwszy spróbowaliśmy nocnika trenować naszego syna, umieściliśmy go bezpośrednio w bieliźnie i to był duży flop. Uważamy, że bielizna była zbyt podobna do noszenia mu pieluszki.
Więc po raz drugi poszliśmy na nocnik, pozwalając mu biegać nago od pasa w dół przez długi weekend (3 dni) w domu. Miał kilka wypadków (głównie siusiu), ale widok, jak siusiu spływa po jego nodze, pomógł mu stworzyć związek między poczuciem potrzebysikać i sikać. Trzymaliśmy nocnika w salonie, żeby nie musiał uciekać daleko, gdyby potrzebował siusiu, i za każdym razem, gdy coś w nim wkładał, robiliśmy o tym wielką sprawę (śpiewaliśmy, tańczyliśmy, dostał naklejki. ...) nawet jeśli to tylko trochę, a reszta dostała się na dywan. Daliśmy mu dużo nawodnienia i bardzo często pytaliśmy, czy potrzebuje nocnika. Gdybyśmy czuli się tak, jakby nie używał nocnika od jakiegoś czasu, kazalibyśmy mu siedzieć na nocniku przez kilka minut albo do odejścia, albo stało się jasne, że nie musi korzystać z nocnika (4-5 minut lub więc - czytaliśmy krótką książkę, podczas gdy on siedział na nocniku). Po kilku godzinach zaczął to rozumieć i pobiegłby do nocnika, gdyby miał najmniejsze przeczucie, że musi się wysikać.
Mój mąż znalazł tę metodę na stronie internetowej kobiety, która rzekomo wyszkoliła nocniczki w wieku 1 roku. Zaleca, abyś nadal trzymał swoje dziecko nagie od pasa w dół, ilekroć jest w domu, przez 3 miesiące po pierwszym weekendzie treningu, abyś używał nocnika przed wyjściem z domu i natychmiast po powrocie do domu, aby że przyzwyczaili się, itp. Obeszliśmy niektóre z późniejszych sugestii, ponieważ nasz syn był starszy i tak naprawdę nie potrzebował ciągłego wzmocnienia, którego potrzebują młodsze dzieci. W ciągu kilku tygodni konsekwentnie używał nocnika, a my mieliśmy tylko przypadkowy wypadek (zwykle gdy był tak pochłonięty tym, co robił, że nie zwracał na niego uwagi), ale to mniej więcej zbytnio dbało o siebie po chwili też.
Byłem bardzo zniechęcony treningiem nocnika. Kiedy mój syn miał dwa i pół roku, zaczął sikać latem na trawę, więc pomyślałem, że może będzie gotowy. Kiedy włożyłem go do bielizny, płakał, narzekał i sikał w nich. Dopiero niedawno ma 3 lata. i 4 miesiące powiedział mi od razu, że nie chce już nosić pieluch. Pewnego dnia wróciliśmy do domu, a on postanowił pójść siusiu w toliet (choć tak naprawdę kupił) i tyle. Miał kilka wypadków, ale już nie zmuszał go do noszenia majtek. Osobiście uważam, że dziecko odpowie, kiedy będzie gotowe. Jeśli masz jakieś poważne problemy lub wybuchy, powiedziałbym, że nie są gotowe. Jeśli chodzi tylko o wypadki, potrzebują tylko trochę więcej szkolenia.
Przeżyliśmy tę samą frustrację z naszą córką.
Była bardzo zainteresowana i entuzjastycznie nastawiona do korzystania z nocnika i przez kilka miesięcy krzyczała „Muszę iść nocnikiem!” i już jej nie ma.
Doszliśmy do wniosku, że zanim wyszła, zajęło mu trochę nauczenie się znaków. Również zakładanie „majtek dla dużych dziewczyn” dało jej dodatkową motywację do szybszego uczenia się.
Chcieliśmy też spróbować zimnego indyka na pieluszkach. Ale byłoby to zbyt trudne dla mojej żony;)
Jesteś teraz w najlepszej pozycji - ona chce się uczyć. Musisz tylko trochę czasu i znaleźć magiczną metodę, która będzie dla niej skuteczna.