Jak nauczyć malucha, jak traktować książkę?

Mój syn ma prawie 2,5 roku i ma duży stos książek z obrazkami. Uwielbia przewracać strony, ale nie dba o to. Oznacza to, że książki są często podarte, a kręgosłup wygięty do siebie tak daleko, że pęka. Zebraliśmy bardzo solidne kartonowe książki, niektóre ze spiralą, ale nic nie trwa wiecznie.

Jak mogę pomóc mu zrozumieć, jak należy traktować książkę?

Szanuję, że musi bawić się przedmiotami na własnych warunkach, a nie zgodnie z zasadami dorosłych. W porządku, że niektóre książki umrą w tym procesie. Ale w pewnym momencie musi podporządkować się uniwersalnej koncepcji tego, czym jest książka i jak w rzeczywistości ma być używana.

Nauczył się rozpoznawać, która jest droga i od którego końca zacząć, i myślę, że podniósł ją, kiedy „wspólnie czytaliśmy” książki. Musieliśmy udzielić tam pewnych wskazówek, mniej więcej celowo. Tego rodzaju dalszych celowych wskazówek, których szukam.

(Uwaga: nie mówię o nauce czytania ).

Niech się dowie, że kiedy uszkodzi książkę, zostaje z uszkodzoną książką .

Odebranie mu tego pokazuje mu, że nie chcesz, aby zostały uszkodzone; podczas gdy pozostawienie go ze sobą pokazuje mu, dlaczego nie powinien tego chcieć.

Jeśli się zdenerwuje, pokaż mu, jak naprawić książkę (kolejna cenna lekcja), ale najprostszym sposobem, być może jedynym sposobem, aby naprawdę nauczyć kogoś dbania o jego dobytek, jest pozwolić mu ponieść konsekwencje nieprzestrzegania tego. Jedną z kluczowych zalet papierowych książek w porównaniu z kopiami cyfrowymi jest to, że zawierają one pewną historię twojego czasu, w tym przypomnienia o twojej nieostrożności. Moja zmaltretowana kopia Nocnej Strażnicy Pratchetta jest dla mnie cenniejsza niż pierwsze wydanie, ponieważ zerwana oprawka i brakująca okładka są przypomnieniem moich podróży do i ze szkoły.

Oczywiście oznacza to, że nie pozwala mu zajmować się własnymi cennymi komiksami Asterix z Pierwszej Edycji, ale zawsze możesz zdobyć dla niego własne kopie . (Może się to wydawać marnotrawstwem, ale jeśli się nad tym zastanowić, chroni to coś niezastąpionego i zawsze można później przekazać „kopie dziecięce” innemu rodzicowi)

Mój nieco zawstydzający przykład tego: byłem dzieckiem neurotycznym pod względem jamy ustnej (wciąż przerażająco obgryzam paznokcie) i miałem tendencję do zdzierania małych kawałków z okładek moich książek i żucia ich aż do wieku dojrzewania, do tego stopnia, że ​​większość moje książki w miękkiej okładce Pratchetts w ogóle nie mają okładek. Powodem, dla którego przestałem robić to z książek, jest to, że zacząłem żałować uszkodzenia książek , z których większość wciąż mam w domu. Zauważyłem podczas przeglądania mojej biblioteki, że książki, które naprawdę ceniłem, rzadkie egzemplarze Asterix, używane i tak dalej, nigdy nie przeżułem, tylko te, które były standardowymi książkami w miękkiej oprawie i wiedziałem, że będę w stanie je wymienić .

Wydaje mi się, że trafiłeś w sedno, kiedy mówisz „celowe prowadzenie”.

Osobiście uważam, że szacunek dla pewnych rzeczy, takich jak zwierzęta, rzeczy innych ludzi, a nawet książki, wymaga celowych wskazówek.

Tak, dzieci muszą mieć czas, aby dowiedzieć się, czym jest książka i mogą to zrobić wygodnie dzięki twardej tekturowej książce, ale kiedy nadejdzie czas na użycie bardziej wrażliwej lub cennej książki, muszą nauczyć się, że należy ją traktować ostrożnie . To stare „z przywilejem przychodzi odpowiedzialność”.

Kiedy jest gotowy zrozumieć wymagany poziom szacunku, jest gotów patrzeć na książki bez nadzoru. Nie powinieneś winić dziecka, jeśli nie jest ono gotowe do zrozumienia odpowiedzialności. Wymaga to pewnego poziomu dojrzałości, który towarzyszy wiekowi.

Innym problemem jest to, że wymaga to pewnej zaufania, która może zostać ostatecznie naruszona, ale jest to coś, co niestety musisz zaakceptować. Mój syn był bardzo zainteresowany obejrzeniem zestawu książek Asterix, które miałem. Chociaż kilka razy mu zaufałem, rozerwał je również, przewracając strony kilka razy. To tylko życie, starał się ich nie rozerwać, ale miał trudności z uniknięciem go. Ostatecznie musiałem powstrzymać go przed czytaniem ich przez kilka tygodni, aby zrozumieć wartość książek, ale nie nauczyłby się tego bez zaufania.

Pozwoliłbym dziecku obserwować cię książkami, które darzą je szczególną czcią. Jeśli zobaczy, że traktujesz książki wyjątkowo, nauczy się na twoim przykładzie.

Mam dwóch synów, którzy byli skrajnymi przeciwieństwami, jeśli chodzi o książki. Jeden chciał budować z nimi, a drugi chciał czytać historie. Gdy dorastali, gdybym chciał ukarać jednego, wysłałbym go do jego pokoju. Gdybym chciał ukarać drugiego, wysłałbym go na zewnątrz, żeby grał. Pamiętaj tylko, że bez względu na to, co stanie się w tym wieku, kiedy ukończą 16 lat, wszyscy jeżdżą tak samo :)