Odpowiedzi:
Jeśli zadajesz pytanie, to tylko to się liczy. Zadanie pytania implikuje, że zależy ci na tym, jak sobie radzisz jako rodzic, a to oznacza, że prawdopodobnie jesteś już najlepszym rodzicem.
Więc nie przejmuj się. Ciesz się dziećmi.
To jest trudne. Po pierwsze, zależy to od wieku dzieci. Czasami pytam moją ośmiolatkę, jakie pytania powinienem zadać na tej stronie, aby zobaczyć, z jej punktu widzenia, nad czym muszę pracować jako rodzic (oczywiście stronnicze źródło). Czytam książki dla rodziców i oceniam ich porady, a następnie oceniam siebie na podstawie tego. Mam przyjaciela, który jest psychologiem dziecięcym, który zauważa rzeczy, które robię dobrze i daje mi znać, że jest pod wrażeniem. Oceniam (w mojej głowie) rodzicielstwo innych ludzi i staram się powtarzać lub nie powtarzać ich zachowania.
Mam nadzieję, że to pomaga, naprawdę niełatwe pytanie. Pamiętaj, że wszyscy popełniamy błędy! Razem z mężem żartujemy, gdy popełniamy błąd, że łapiemy, że przynajmniej będziemy wiedzieć, dlaczego nasze dziecko jest na terapii. To usuwa żądło z pomyłki.
Czy kochasz swoje dzieci?
Dajesz im swój czas?
Czy ustalasz priorytety w ich imieniu?
Czy zapewniasz je?
Czy je chronisz?
Czy uczysz ich dobra od zła?
Czy modelujesz dla nich zasady, których uczysz?
Czy uczysz ich pokory?
Czy pozwalasz im delikatnie zawodzić, a oni pomagają je podnieść?
Czy ich zachęcasz?
Czy jesteś cierpliwy?
Czy jesteś miły i delikatny?
Czy jesteś konsekwentny?
Jeśli odpowiesz twierdząco na większość tych pytań, wszystko w porządku.
To trochę nieporadna odpowiedź, ale pamiętam ją, gdy mam do czynienia z problemami pierwszego świata:
JD: Mój tata znów mnie zaatakował.
Dr Cox: Przepraszam, nie bierzesz narkotyków, prawda?
JD: Co? Nie!
Dr Cox: Jesteś w więzieniu? Czy zostałeś pobity? Czy jesteś niedożywiony?
JD: Pominąłem lunch, ale cały dzień jem przekąski.
Dr Cox: W rzeczywistości jesteś doskonale zdrowym dwudziestosiedmioletnim lekarzem, który wciąż płacze z powodu tego, jak okropny był jego ojciec.
JD: Cóż, wyrządził znaczne szkody emocjonalne, więc ...
Dr Cox: Każdy z naszych rodziców wyrządza znaczne szkody emocjonalne i z tego, co słyszałem, może to być najlepsza część bycia rodzicem. Teraz, jeśli jakiś facet kiedykolwiek włoży palec na twój palec i będziesz miał szczęście wyskoczyć z młodzieńca, jestem pewien, że zrozumiesz, ale na razie zaufaj mi, kiedy powiem ci, że nie obchodzi mnie to, jeśli dzisiaj po raz pierwszy spotkałeś tatusia, ponieważ ... no cóż, mógł wykonać znacznie gorszą robotę.
- Peelingi
Nie jest to najgłębszy sentyment na świecie, ale myślę, że to zapada w pamięć.
Myślę, że ludzką naturą jest wierzyć, że „moja droga prawdopodobnie nie jest aż taka zła”, a jednocześnie od czasu do czasu mam tylko małe wątpliwości.
Myślę, że nie można oceniać siebie bez uprzedzeń, chyba że jesteś Mahatma Gandhi lub Viktor Frankl. Nie można też oczekiwać prawdziwie bezstronnej komentarze od innych, bo każdy postrzega świat poprzez ich oczach.
Moim zdaniem najlepsze, co możesz zrobić, to zapytać zaufanych przyjaciół i kompletnych nieznajomych (i, jak zauważa Morah: twoje dzieci!), Jak postrzegają rzeczy i po prostu słuchają bez kłótni. Następnie wybierz z ich odpowiedzi części, których możesz użyć i części, które cię nudzą w nocy, a resztę pozostaw.
Często nie kwestionuję ani nie oceniam swoich własnych zdolności jako rodziców. Ale kiedy zrobić pod uwagę moje umiejętności rodzicielskich, a kiedy dyskutować z żoną jak robimy, ja najczęściej porównać do tego, co znam najlepiej - mój własny wychowanie. Myślę, że większość z nas może odnosić się do stwierdzenia, że uważam, że moi rodzice wykonali dobrą robotę, ale jest kilka rzeczy, które chcę zrobić inaczej. Co ciekawe, czasami robię coś dokładnie tak, jak robili to moi rodzice, na dobre i na złe.
Mój najlepszy wskaźnik moich umiejętności rodzicielskich wynika z tego, jak mój syn wchodzi w interakcje z innymi ludźmi (zarówno dziećmi, jak i dorosłymi), a po drugie, jak robi to z nami rodzicami. Z wielką przyjemnością zauważam, że jest bardzo grzeczny - cokolwiek to słowo dla mnie znaczy . Dla ciebie może to mieć inne znaczenie i jest w porządku; różnica jest dobra, o ile wszyscy możemy się dogadać.
Każdy ma słabe punkty i wiem, i potwierdzić przynajmniej niektóre z moich własnych. Dopuszczenie ich to dopiero pierwszy krok, a większość naszych cech jest tak głęboko zakorzeniona, że nie możemy całkowicie uniemożliwić im ukształtowania naszych dzieci. Okazanie świadomości i wysiłku we własnym imieniu pomaga.
Mam również przekonania sprzeczne z otaczającą mnie kulturą i świadomie staram się minimalizować to tarcie. Jednocześnie jednak stanowcze przeciwstawianie się trendowi może być siłą, ale należy z nim ćwiczyć ostrożnie.
Masz również mocne strony, masz cechy, które pod pewnym względem sprawiają, że jesteś lepszym rodzicem. Pozwól sobie być z tego zadowolonym, ale nie licz ich i porównaj z liczbą lub ciężarem swoich słabości. Na koniec bądź zadowolony, jeśli czujesz, że dobrze sobie radzisz.
Nikt nie jest idealny. W każdym razie prawdopodobnie nie byłoby fajnie.
Myślę, że większość odpowiedzi jest dobra. Dodam tutaj metodologię, która pomoże nam jasno zobaczyć, jak sobie radzimy.
Każda ocena wymaga jasnego zdefiniowania zestawu celów i środków do pomiaru postępu lub jego braku.
Pierwszym krokiem jest stworzenie listy „Czego naprawdę chcemy dla dziecka”. Trzymaj na liście tylko to, co jest w naszym zasięgu. Zachowaj tylko najważniejsze przedmioty. Powinna to być stosunkowo krótka lista (5 pozycji?). Ta lista będzie modyfikowana w miarę starzenia się dziecka i pojawiania się nowych potrzeb.
Drugim krokiem jest decyzja, w jaki sposób będziemy mierzyć nasze postępy w odniesieniu do każdego elementu na liście. Na przykład „kiedy moje dziecko uczy się czegoś robić” lub „kiedy przestaje coś robić”. Subiektywnie oceniaj każdy przedmiot. Jak sugerowali inni, możemy być jedynie subiektywni. Uważam, że jest to wystarczająco dobre, jeśli cele są jasno określone. możemy prosić o opinie innych, którzy są nam bliscy. Ocena nauczyciela dziecka może być bardzo pomocna.
Okresowo dokonuj ponownej oceny. W przypadku przedmiotów niskiej jakości przeanalizuj przyczyny i odpowiednio je dostosuj. Możesz także skonsultować się z literaturą i specjalistami.
Oceniam na podstawie tego, co zrobili lub czego nie zrobili moi rodzice. Zwykle wierzę, że moi rodzice źle to zrobili, więc to moja podstawa do porównania.
Po prostu staram się to zrobić lepiej niż oni. Za każdym razem, gdy czuję się lepiej, zapisuję wynik i sygnalizuję przyłożenie.
Rezultat końcowy: moje starsze (20,18) dzieci, takie jak ja, wpadają do mnie niezapowiedziane, aby zjeść całą moją lasagne, a moje młodsze dzieci (10, 6, 6) po prostu siedziały i oglądały ze mną „CNN Presents: Anonymous”.
\ o /