Jak mogę zachęcić moją 4,5-letnią córkę do jedzenia bez poświęcania mnóstwo czasu na zabawę?

Wygląda na to, że nasza córka nie przepada za większością potraw. Jednak lubi mleko - każdy rodzaj mleka, krowy, kozy, a nawet soi. Podczas jedzenia mam wrażenie, że się nudzi. Ona je bardzo powoli i nie wszystkie produkty. Właściwie bardzo mało. Tak więc, aby jeść, wpadliśmy w zły nawyk grania w tym samym czasie. Zaczęło się to w bardzo młodym wieku. Kiedy mówię „gra”, mam na myśli „grać razem”. To spowalnia dużo jedzenia. Wczoraj zajęło jej 1,5 godziny, aby skończyć jedzenie, a jednocześnie zakończyliśmy ładną konstrukcję Lego z częściowo skomplikowaną historią między ugryzieniami. Historia zawierała zamki, smoki, rycerzy i księżniczkę. Może jestem trochę za daleko, ale widzisz mój punkt widzenia.

Innymi słowy, jeśli nie ma zabawy, nie chce jeść (a więc nie je w szkole). Dziwne, że może sama jeść w towarzystwie kuzynów i jeść razem (bezpieczna przestrzeń?).

Więc moje pytanie brzmi: jak sprawić, by moja córka jadła sama, nie bawiąc się z nią?

1. koniecznie jedz jako rodzina
2. brak zabawek przy stole
3. rozmawiaj, niekoniecznie wszystkie z twoim dzieckiem, zademonstruj, jak rozmawiać, rozmawiając również z innymi przy stole
4. twoje dziecko nie będzie głodować
5. ograniczaj mleko na godzinę przed posiłkiem, aby nie była pełna płynu
6. jeśli podajesz przekąski, ogranicz je na godzinę przed posiłkiem
7. zrelaksuj się, zjedz kolację i zademonstruj jej prawidłowe odżywianie
8. nałóż umysłowy limit czasu na obiad, a następnie go zakończ, mówiąc, że obiad się skończył. (to pozwoli jej z czasem zdać sobie sprawę, że nie może zdominować twojego czasu przy kolacji)
9. baw się jej PO kolacji, aby nadal mogła się z tobą bawić
10. bez przekąsek przez półtorej godziny po obiedzie, jeśli jest głodna, wyjaśnij, że nie zjadła posiłku, a przekąskę będzie podawać w czasie przekąski

Mamy te wszystkie zasady przy stole i działało to z wszystkimi czterema dziećmi, z których wszystkie przeszły etap bez jedzenia (niektóre trwają dłużej niż inne)

Zawsze pamiętaj o numerze 4, dzieci z NIE pozwalają się głodować

Mieliśmy podobny problem z moim synem (który ma teraz 3,5 roku). Wiedzieliśmy, że przysiadanie do jedzenia było dobrym nawykiem do ćwiczeń, dlatego często zaczęliśmy jeść przy stole. Opierał się, więc staraliśmy się sprawiać mu przyjemność, pomagając mu przygotować jedzenie, a następnie „bawić się” jego jedzeniem. Budował wieże ziemniaczane i je burzył, na przykład je zjadając. To może ci pomóc; odpalił za nas. Bardziej zainteresował się grą niż jedzeniem. Potem, ponieważ nie chciał siedzieć spokojnie i jeść, siedzenie przy obiedzie stało się walką. Łatwo jednak zjadłby w domu swojego kuzyna, ponieważ był rozproszony i jadł bez myślenia o tym, ponieważ robili to wszyscy inni. Nie skupiał się na prawidłowym zachowaniu, więc nie myślał o tym.

W końcu to, co w końcu zrobiliśmy, działało (po kilku trudnych dniach), to siedzieć przy stole i jeść przez określony czas. Przy stole nie ma zabawek, a my nie poświęcaliśmy mu dużo uwagi, jak bawi się jedzeniem. (Jeśli chciał, to było w porządku.) Rozmawialiśmy o naszym dniu, opowiadaliśmy historie i wymyślaliśmy plany na jutro. Nie rozmawialiśmy o jedzeniu czy niejedzeniu. Powiedzieliśmy mu, kiedy zostało tylko dziesięć minut, a kiedy czas się skończył, powiedzieliśmy: „Czas na kolację się skończył. Czas na [cokolwiek, co robimy dalej, na przykład granie w grę]”. Podnieśliśmy naczynia i to było to.

Przez pierwsze dwie noce miał kolejną, krótszą okazję, by znowu zjeść przed snem (żeby nie był głodny). Potem dość szybko zrozumiał, że czas na jedzenie był na jedzenie (mamy stosunkowo rutynowe czasy posiłków i przekąsek) i stał się znacznie lepszy (ale nie doskonały) w jedzeniu bez dylematów. Nadal pomaga nam nakryć do stołu i przygotować jedzenie, a czasem może wybrać to, co mamy na obiad. Jesteśmy szczęśliwsi, podobnie jak on.