Co jako nastolatka mogę zrobić z moimi niesamowicie surowymi rodzicami?

Zanim zacznę, chcę po prostu poinformować wszystkich, że chociaż moi rodzice czasami nie mają pojęcia o rodzicielstwie, nadal bardzo ich kocham, więc nie komentuj, że jestem „niewdzięczny” czy coś w tym rodzaju.

Moi rodzice są bardzo surowi we wszystkim. Mam 15 lat, absolwent liceum i zasadniczo nie wolno mi nic robić. Nie mam telefonu (a zatem nie ma mediów społecznościowych ani Internetu), a moi rodzice nie chcą mi go kupić (chociaż stać nas na to całkiem dobrze), mimo że każda osoba w mojej szkole średniej ma taki telefon i ma go od tego czasu mieli 12 lub 13 lat.

Nie wolno mi też umawiać się na randki, a jeśli moi rodzice (zwłaszcza mój tata) kiedykolwiek zobaczą, jak rozmawiam z facetem, natychmiast przesłuchują mnie, kim on jest, o czym rozmawialiśmy, a następnie przypominają mi, że nie wolno mi do czasu, aż będę na studiach, i czasami mam wrażenie, że nigdy nie będę w stanie porozmawiać z facetem bez moich rodziców.

Jeszcze jedna rzecz, której mi odmawia się, to spotykać się z przyjaciółmi. Mogę mieć przyjaciół, ale moi rodzice nigdy nie pozwalają mi wyjść z nimi bez nadzoru rodziców. Nie mogę organizować przyjęć urodzinowych, noclegów nocnych ani „imprez dla dziewcząt”. Nie mogę też nosić makijażu (także dopóki nie jestem na studiach) i nie mogę nosić podkoszulek, bluzek, szortów ani niczego podobnego.

Naprawdę nie wiem już, co mam robić, po prostu nie sądzę, że mogę dłużej tak żyć. Próbowałem poprosić moich rodziców, by byli nieco mniej surowi, ale ciągle mówią „nie”. Jestem bardzo odpowiedzialny i dojrzały, więc nie z tego powodu. Wiem, że mają dla mnie najlepsze intencje, ale czasami myślę, że posuwają się za daleko. Na przykład, ilekroć pytam tatę, czy mogę mieć telefon, śmieje się mi w twarz i mówi: „No cóż, żart!” lub coś podobnego. Muszę także iść spać o 9:00 KAŻDEGO DNIA, dni powszednie, weekendy, a nawet latem! Nie pozwalają mi NIGDY nie spać, nawet jeśli mam zadanie domowe, które muszę ukończyć, mówią „Cokolwiek, idź do łóżka!” czasami powodując, że muszę spóźniać się z zadaniami.

Jeśli są jakieś badania, które mogłyby pomóc zmienić ich zdanie, naprawdę doceniłbym to, naprawdę wszystko, co mogłoby mi pomóc przekonać rodziców, więc dziękuję za przeczytanie!

Usiądź na dobrej, szczerej rozmowie. Nie rób jednak tego, czego chcesz. Zrób to o tym, czego chcą, a zwłaszcza zapytaj ich szczerze, jak myślą, że to, co robią teraz, przygotowuje cię do dorosłego życia. Zapytaj ich, jak myślą, że poradzisz sobie z dorosłym życiem, gdy pójdziesz do college'u z zerowym przygotowaniem. Zapytaj ich, co według nich się wydarzy, kiedy będziesz mógł wyjść i spotkać się z kimkolwiek chcesz na studiach, ale nie masz doświadczenia, aby rozróżnić miłych facetów i niebezpiecznych. Co dzieje się, gdy nagle masz niekontrolowany dostęp do Internetu, gdy nigdy wcześniej z niego nie korzystałeś.

Najwyraźniej martwią się tymi rzeczami. Ale mają jeszcze około 3 lata, w których mogą cię ochronić, a następnie pozwolą ci wejść na świat bez przygotowania . Zapytaj ich szczerze, co według nich się wydarzy. Jeśli twierdzą, że cię wychowują, abyś oparł się tym pokusom, przypomnij im, że nie jesteś wychowywany, jesteś zmuszany i nie masz możliwości uczenia się dla siebie. Przypomnij im, że nie zgadzasz się z ich stanowiskiem, a jedynym powodem, dla którego zachowujesz się tak, jak chcą, jest to, że cię tworzą, i że nie będziesz zachowywać się tak samo, jak tylko zniknie ich nadzór.

I przypomnij im, że młodzi ludzie dużo psują, zastanawiając się, jak działa życie. Im mniejsza sytuacja, tym mniejsze niebezpieczeństwo. W tej chwili, jeśli spotkasz się z przyjaciółmi lub na randce, będą w pobliżu, aby cię zabrać, jeśli coś jest nie tak. (W każdym razie, jeśli dadzą ci telefon). Jeśli jesteś na studiach, z dala od nich, będziesz sam. Jedyne, co cię tam ochroni, to dorastanie.

Najgorsza sytuacja, przypomnij im, że będziesz mógł iść, nawet jeśli nie będą cię chcieli, kiedy skończysz 18 lat. Ponieważ brzmi to jak zagrożenie, będziesz chciał tego uniknąć, jeśli to w ogóle możliwe, ale jeśli nie zdając sobie z tego sprawę, może to pomóc wskazać.

I w końcu; jeśli powyższe brzmi, jakbyś był w bardzo trudnej sytuacji, kiedy wyjeżdżasz na studia, to będziesz. Ale niech cię to nie zniechęca. Życie wymaga dużego doświadczenia, w tym wielu złych, a ty będziesz musiał nadrobić zaległości ... ale musisz to kiedyś zrobić. Im wcześniej tym lepiej.

OK, może to trochę potrwać, ale może dać ci trochę swobody.

Powiedz rodzicom, że chcesz znaleźć pracę po ukończeniu 16. roku życia. Użyj kilku wymówek, takich jak: „Chcę zaoszczędzić na studiach”, „Aby znaleźć pracę na studiach, pomoże to, jeśli mam doświadczenie”, „Kiedy Będę w college'u Będę dość daleko, potrzebuję oszczędności, aby wrócić do domu podczas wakacji ”cokolwiek myślisz, zadziała.

Będzie to wyglądało jak dojrzała decyzja i pokaże, że martwisz się przyszłością.

Gdy to otrzymasz, oczywiście będziesz potrzebować telefonu, aby do nich zadzwonić, jeśli coś pójdzie nie tak podczas pracy. A jeśli musisz wsiąść do autobusu lub iść do pracy, czy naprawdę chcą, abyś stracił pracę, ponieważ nie mogłeś zadzwonić i powiadomić szefa o wypadku drogowym, a spóźnisz się dziesięć minut? To wyglądałoby okropnie podczas przyszłego wywiadu.

Teraz, jeśli dasz radę, kiedy dostaniesz pracę, możesz poprosić o pracę na wieczornej zmianie. Byłoby stratą czasu, aby wracać do domu, tylko natychmiast wracać, kiedy miałbyś czas na jedzenie lub zadanie domowe? Znacznie bardziej sensowne byłoby przebywanie z przyjaciółmi, których znają Twoi rodzice, odrabianie lekcji w szkole lub pobliskiej bibliotece i jedzenie z nimi gdzieś w pobliżu pracy.

Gdy znajdziesz stopę w drzwiach, delikatnie pchaj, aby jeszcze bardziej ją poszerzyć.

A teraz, zanim pójdziesz spać, poproś nauczycieli o stwierdzenie, że praca domowa nie jest wykonywana na czas. Po tym, jak rodzice zażądają wyjaśnienia, dlaczego tak się dzieje, wyjaśnij, że czasem potrzebujesz trochę więcej czasu, aby je ukończyć, ale konieczność pójścia spać o 21:00 powstrzymuje cię od zrobienia tego.

Naprawdę mam nadzieję, że to pomoże.

Edytuj W porządku, niektórzy ludzie podnieśli dobre punkty w komentarzach i nie mam tam miejsca na odpowiedź, więc przejrzyjmy je.

Telefon:

W przypadku korzystania z telefonu stacjonarnego w pracy jest to opcja. Dlatego powiedziałem, że telefonu komórkowego można używać w drodze do pracy i z pracy. Co się stanie, jeśli utknie na przystanku autobusowym lub z jakiegoś powodu zostanie wstrzymana, posiadanie podstawowego telefonu jest dobrym pomysłem. A jeśli straci pracę, ponieważ była opóźniona i nie mogła powiadomić swojego szefa, zwolnienie jest czarną oznaką w przyszłych wywiadach. Nie może albo odłożyć go na przyszłe studia na uczelni, w którym to przypadku zaczyna od zera, albo musi skontaktować się z potencjalnym pracodawcą, wiedząc, że została zwolniona z pracy w McJob. Żaden z nich nie jest świetną opcją.

Szczerze mówiąc, moją pierwszą myślą przy czytaniu problemu było powiedzenie Saszy, aby poprosiła o tani telefon z klapką, który mógłby wysyłać tylko podstawowe wiadomości tekstowe i nie mógł przejść do Internetu. Jednak potem to przeczytałem,

Na przykład za każdym razem, gdy pytam tatę, czy mogę mieć telefon, śmieje się mi w twarz i mówi: „No cóż, żart!” To oczywiście nie jest opcja.

Chodzi przede wszystkim o szansę na rozpoczęcie dyskusji, a nie zestrzelenie jej jeszcze przed rozpoczęciem dyskusji. Może po tym, jak przez jakiś czas będzie miała podstawowy telefon, opłacona własnymi pieniędzmi i odpowiedzialnie wykorzystana, może ją ulepszyć, ale to musi poczekać, aż rzeczywiście będzie miała szansę wykazać się odpowiedzialnością.

Eroding Trust

Więc mój plan zdecydowanie ma ukryty motyw, ale nie nazwałbym go złym, a nawet prawdziwym sekretem. Zdobycie pracy jest dobrym sposobem na nauczenie się odpowiedzialności, jeśli daje jej odrobinę swobody, co jest dla niej dodatkową korzyścią. Co najwyżej trzy lub cztery godziny tygodniowo między szkołą a pracą robić rzeczy z przyjaciółmi, np. Prace domowe. W nocy nie będzie chodzić na imprezy ani spacerować po barach. Telefon pomógłby jej rodzicom sprawdzić, czy jest poza domem. Najbardziej tajemniczą i zbuntowaną częścią mojego pomysłu jest to, że Sasha próbuje ustawić godziny tak, aby miała wolny czas.

Powiedziałem też, że zajmie to trochę czasu, nie da się tego zrobić od razu. Najpierw musi przekonać rodziców, aby pozwolili jej znaleźć pracę, która potrwa za kilka miesięcy do roku, a następnie, gdy wydaje się prawdopodobne, że dostanie pracę, może poprosić o telefon. Nie będzie to do końca wielką tajemnicą, że chce większej odpowiedzialności i wolności, ale z trudem próbuje ukryć się wokół swoich rodziców. Gdyby to podważyło zaufanie rodziców, szczerze mówiąc, nie było tam zaufania na początku. Patrząc na to, co napisała Sasha, jej rodzice i tak nie mają do niej zaufania. Jeśli stracą trochę więcej, ponieważ nie była w 100% otwarta z powodów, dla których chciała pracy, co zrobią, wyślij ją do łóżka o 20:00?

Naprawdę mam nadzieję, że Sasha najpierw spróbuje metody Eriksa i że dotrze ona do swoich rodziców. Jeśli jednak to nie zadziała, a ona ma trzy możliwości, usiądź i nic nie rób, co najprawdopodobniej przerodzi się w niechęć, a nawet nienawiść jej rodziców (zbyt często widziałem, jak to się dzieje, z apodyktycznymi rodzicami uczniów, których uczyłem przeszłość), buntować się i przestać dbać o to, co myślą jej rodzice (NIE jest to dobra opcja), lub naciskać delikatnie, ale konsekwentnie, aby uzyskać nieco więcej swobody.

Naprawdę nie wiem już, co mam robić, po prostu nie sądzę, że mogę dłużej tak żyć.

Przede wszystkim chcę cię zapewnić, że z pewnością możesz tak żyć, nawet jeśli nie będzie to łatwe. Utrzymywanie kontaktu z ograniczonym (lub brakiem) dostępem do mediów społecznościowych jest trudniejsze niż kiedyś, ale nie uniemożliwia nawiązywania znajomości. (Jak pokazuje fakt, że je masz! =)) Zdecydowanie możesz żyć pod nadzorem rodziców, kiedy jesteś ze znajomymi. Trudność w umawianiu się z chłopakami na randki i towarzyskich jest trudna, ale nie koniec świata. A ubieranie się w stylizację ubrań zaprojektowanych w celu podkreślenia twojego ciała do oglądania przez innych ludzi jest czymś, bez czego przeżyjesz; to samo można powiedzieć o makijażu. Rozumiem, że nie wydaje się to najlepszą zabawą, jaką możesz mieć teraz, że wygląda na to, że Twoi znajomi naprawdę lubią robić te rzeczy,

(Nawiasem mówiąc, jasne jest, że masz pewien dostęp do Internetu, aby zadać to pytanie;) Więc nie jesteś do tego całkowicie odizolowany. Czy masz także media społecznościowe, tylko bez dostępu mobilnego?)

Jednym z powodów, dla których zaczynam od tego jest to, że ważne jest, abyś zdał sobie sprawę, że możesz przejść przez to i wyjść dobrze. Z drugiej strony, ponieważ twoje podejście do tych problemów prawdopodobnie przyczynia się do problemu. Widzisz zasady rodziców jako tylko zasady bez znaczenia. Dowodzi tego tytuł tego samego pytania, w którym nazywasz je „niesamowicie surowymi”. W pewnym stopniu ta percepcja reprezentuje brak komunikacji między rodzicami i nauczania. Ale pomimo ich braku na tym froncie, krok jeden jest to, że trzeba zdać sobie sprawę, że przepisy, które wprowadzają cię pod robićmieć znaczenie. Fakt, że jeszcze nie zdajesz sobie z tego sprawy, sugeruje, że nie jesteś tak dojrzały, jak ci się wydaje. W porządku; jesteś nastolatkiem. To część twojego życia, w której powinieneś uczyć się, jak być dojrzałym.

Więc zanim spróbujesz zmienić rodziców, musisz zmienić siebie. Zacznij od podejścia do tych zasad. Zadaj sobie pytanie: „Dlaczego moi rodzice narzucają te zasady?” A jeśli nie możesz znaleźć odpowiedzi, to jest to świetne miejsce na początek: zapytaj rodziców, dlaczego te zasady istnieją . Nie zadawaj tego w sposób sugerujący, że reguły nie mają żadnego sensu; zapytaj ich poważnie, szukając prawdziwej odpowiedzi. Nie próbuj też wykorzystywać faktu, że nie nauczyli cię powodów, jako amunicji przeciwko nim. Zapytaj, aby dowiedzieć się, jakie są cele zasad. Zapytaj, jakie nawyki starają się ci pomóc. Zapytaj przed zagrożeniami, przed którymi próbują cię chronić. Zapytaj, jakie wartości chcą ci przekazać.dojrzałość. A jeśli twoi rodzice nie dadzą ci zadowalającej odpowiedzi, to w porządku. Rodzice też nie są doskonali, a brak odpowiedzi tutaj nie oznacza automatycznie zasad lub ich poglądów. Jak mówisz, jesteś wdzięczny za to, co dla ciebie zrobili, więc zaufaj im pomimo ich niedoskonałości. Ciesz się, że w ogóle próbowali odpowiedzieć, a jeśli nadal nie rozumiesz, możesz nadal próbować zrozumieć. Po wyszukaniu niektórych z tych odpowiedzi będziesz w lepszej pozycji do rozwiązania problemu.

• Jeśli odniesiesz sukces w uzyskiwaniu odpowiedzi, możesz spróbować zachęcić ich do prowadzenia bardziej otwartych dyskusji na temat ich decyzji. Jeśli rozmawiają z tobą bardziej otwarcie o tym, jak myślą o rzeczach, pomoże ci to komunikować o tym, jak postrzegasz rzeczy inaczej i dlaczego. Może to pomóc zarówno tobie, jak i im lepiej zrozumieć ciebie i twoje uczucia. Na przykład, może nie dają ci smartfona, ponieważ obawiają się, że się od niego uzależnisz . (Nie twierdzę, że tak, ale nie są zagrożenia dla mającą stały dostęp do mediów społecznościowych). Jeśli to zrozumieć, to można mówić o tym, dlaczego uważasz, że nie nałóg niebezpieczeństwo dla ciebie.
• Drugą rzeczą jest próba pokazania im, że ich metody nie pomagają w dojrzewaniu. To będzie trudne. Wymaga to zrozumienia lub przynajmniej domysłów na temat ich metod i wymaga brutalnie uczciwego spojrzenia na siebie i swoje wady. Nie kadruj tego w kategoriach niemożności robienia tego, co chcesz. Zrób to tak, aby nie zdobywać umiejętności i doświadczenia, których potrzebujesz. Przykład telefonu jest kolejnym dobrym. Pozbawiając go całkowicie, nie uczysz się teraz obsługiwać telefonu odpowiedzialnie. Oznacza to, że ryzyko jest większe, gdy wyprowadzisz się na własną rękę i zdobędziesz własne pieniądze. Z drugiej strony, jeśli już go masz, możesz przyzwyczaić się do odkładania go o określonej godzinie każdej nocy.
• Stosując to podejście, będziesz demonstrować, że jesteś godny zaufania i nie zamierzasz nadużywać przywilejów, o które prosisz. Może to uczynić ich bardziej otwartymi na zniesienie niektórych ograniczeń, które na ciebie nakładają. Jeśli nie czują, że muszą cię powstrzymywać od robienia rzeczy, są znacznie bardziej prawdopodobne, że tego nie zrobią .

Ostatecznie odpowiedzią są cele rodziców i ich cele: chcą, abyś dojrzał do kompetentnej, bezpiecznej, zdolnej, zrównoważonej osoby dorosłej, i to musi być również kluczowe dla twoich własnych celów. Nie chodzi o robienie wszystkich rzeczy, które według ciebie mogą być zabawne. Chodzi o to, aby stać się najlepszą osobą, jaką możesz być. A to oznacza, że ​​będziesz musiał zginać się nad niektórymi rzeczami, a to oznacza, że ​​twoi rodzice powinni zginać się nad niektórymi rzeczami.

Jeśli po prostu cię stonują, to naprawdę zostawili cię na własną rękę. Bez względu na to, jak bardzo się starają z takim podejściem, nie przygotuje cię ono na resztę życia. Musisz więc popracować nad tym, aby zrobić to sam. W szczególności, istnieje znaczące ryzyko, że będzie się odnaleźć nadużywania tego rodzaju przywilejów (na swój szkodą), kiedy już nie żyjesz w kraju i zobowiązany do tych zasad. Nie oznacza to, że musisz się teraz buntować, ale oznacza to, że będziesz musiał znaleźć sposób, aby samodzielnie zmniejszyć ryzyko zachowań. Ale radzenie sobie z tym jest zupełnie inną kwestią. Zacznij od tego, co tutaj zasugerowałem.

Jestem tobą 25 lat temu. W tamtym czasie nie było mediów społecznościowych, ale rozpoznałem siebie w tym, że nie pozwolono mi być z przyjaciółmi bez nadzoru, bez randek aż do małżeństwa (zawsze zastanawiałem się, jak zdobyć męża bez chłopaków, ale ta logika była zagubiony w mojej rodzinie) i konieczność wyłączenia światła przed 22:00. Było wiele innych rzeczy.

Moja rada to uzyskać poradę. Bez względu na to, co powiedziały ci inne odpowiedzi, fakt, że nie możesz rozmawiać z rodzicami / nie chcą słuchać, rani cię i pozostawia blizny, które może wyleczyć tylko poradnictwo. Nie zamierzasz „ po prostu sobie z tym radzić” ani „ po prostu tak żyć”. Musisz wiedzieć, co się z tobą dzieje, nie jest normalne , że nie jesteś rozpieszczonym bachorem pytającym o głupie rzeczy. Jeśli możesz uzyskać kogoś wyspecjalizowanego w traumie, postaraj się uzyskać jego pomoc.

W moim przypadku moi rodzice nie są „normalni”. Prawdopodobnie mają zaburzenia osobowości. Ich zasady były tylko dla mnie, nie dla mojego brata. Były związane z moją byciem kobietą, więc uciekł. Moje rany były tak ekstremalne, że skończyłem w obraźliwym związku z kimś, kto mnie też nie słyszał. Chciałbym z całych sił, aby tak się nie stało, ale jak najszybciej, teraz lub raz na studiach, uzyskaj poradę. Proszę.

Wygląda na to, że jesteś jedynakiem, a twoi rodzice bardzo troszczą się o twoje dobro. Są zaniedbani rodzice, którzy nie dbają o swoje dzieci i myślą tylko o sobie. Mogło być gorzej ... Ale twoi rodzice brzmią, jakby byli wychowani w epoce wiktoriańskiej. Może tak wychowali się. Poprosić ich. Dowiedzieć się. Przynajmniej zaczniesz rozumieć, dlaczego zachowują się w ten sposób.

W tej trudnej i dusznej sytuacji masz szczęście, że pozwalają ci nawet uczęszczać do liceum, może to wydawać się skromnym pocieszeniem, ale w świetle ostatnich wydarzeń ważne jest, aby nie płakać z litości nad sobą. Nie jesteś bezradny, możesz podjąć działania i wprowadzić pozytywne zmiany w swoim stylu życia. Za trzy lata będziesz oficjalnie dorosły i ukończysz liceum, twoje horyzonty będą szersze.

Tak czy inaczej, w twoich butach zacznę to robić:

Smartfony

• Czy oboje rodzice pracują poza domem? Czy używają komputera i Internetu do pracy? Czy byliby w stanie utrzymać swoją pracę bez komputera lub smartfona?

Zapytaj ich, czy nadal będą działać, jeśli nie będą w stanie lub nie wiedzą, jak korzystać z komputera? Jeśli jednak masz dostęp do Internetu na komputerze domowym, którego używasz do wykonywania zadań, zapomnij o tym podejściu. Posiadanie dostępu do Internetu na komputerze domowym przypomina dziś smartfon.

Zamiast tego porozmawiaj ze znajomymi na linii stacjonarnej, napisz do nich odpowiednie listy i opublikuj je pocztą ślimakową (to naprawdę brzmi nerdy). Sztuka pisania odręcznego , zwłaszcza piórem atramentowym, to piękne hobby do kultywowania, może ci się bardzo podobać.

Podczas gdy rozmowy telefoniczne i SMS-y są łatwym sposobem na poinformowanie kogoś, że o nich myślisz, magia tkwi w trwałości fizycznej, odręcznej notatki.

Zobacz także 10 powodów, dla których warto pisać odręcznie

Toepher mówi, robiąc nawyk pisania listów z wdzięcznością: „poczujesz się szczęśliwszy, poczujesz się bardziej usatysfakcjonowany, a jeśli cierpisz na objawy depresyjne, objawy się zmniejszą”.

Pora snu

• Czy twoi rodzice idą spać o 22:00 (22)?

Jeśli pójdą spać o 23:00 lub później, o wiele łatwiej jest wskazać hipokryzję. W lecie i na wakacjach spodziewałbym się, że rodzice OP pójdą później do łóżka. Czy nigdy nie wychodzą na spacer w ciepłe letnie wieczory? Czy nigdy nie jedzą w nocy jako rodzina?

ALE jeśli zawsze kładą się spać o 22:00, a niektórzy tak robią, to zrób z nich pomysł przekonania ich, abyś mógł później zostać na nogach. Zamiast tego obudź się wcześniej . Trochę się przyzwyczaja, ale zadania muszą być wykonane i przekazane na czas. Chodzenie do nauczyciela i mówienie rodzicom, że kładą się spać o 21:00, nie jest zachowaniem ani aktem okrucieństwa, nawet jeśli tak się wydaje.

• Co możesz zrobić, aby pokonać tę irracjonalną godzinę policyjną?

  Obudź się o 05:00 i wykonaj swoje zadania przed pójściem do szkoły. Brak zadań? Idź pobiegać, zrobić kilka sprintów wokół bloku. Jeździć na rowerze, ćwiczyć rano zdrowe , wyszczuplać uda, budować odporność fizyczną.

• Czy zabronione jest wychodzenie z domu przed czy o 06:00?

Następnie weź medytację, ćwicz jogę, słuchaj płyt CD i wykonuj ćwiczenia rozciągające i relaksacyjne w zaciszu własnego domu. Przeczytaj co najmniej dwa rozdziały z dowolnej powieści Charlesa Dickensa. Obudź się naprawdę wcześnie, zrób kilka prac domowych, zrób trochę hałasu. Jeśli rodzice pytają, dlaczego nie śpisz, powiedz im, że spałeś osiem godzin i nie możesz już spać. Jesteś nastolatkiem i masz energię do spalenia!

Chłopaki

Jest to o wiele trudniejsze do rozwiązania. Mogę tylko powiedzieć, proszę, nie widzę nikogo za plecami rodziców. Kiedy się dowiedzą, a rodzice prawie zawsze to robią, poczucie zdrady, której doświadczą, usprawiedliwi każdą karę, którą mogą zadać. Nie chcesz tego, prawda?

Powiedziałbym również, że randki z chłopcami w wieku 15 lat są wciąż trochę za wcześnie, nie ma pośpiechu, czas jest po twojej stronie, będziesz umawiać się z nimi w wieku 17 lat (przy odrobinie szczęścia) lub w wieku 19 lat, kiedy wychodzisz z domu na studia. Skoncentruj się więc na studiach i zdobywaniu najlepszych ocen w historii.

Z wytrwałością i wiarą w siebie do 17 roku życia twoi rodzice powinni dojść do wniosku, że stajesz się bardziej niezależny, silniejszy, sprawniejszy, ze wspaniałymi przyjaciółmi i ze świetnymi ocenami. Mając to wszystko za sobą, jak mogą odmówić ci noclegu u przyjaciela?

Bądź konsekwentny w tym nowym stylu życia, nie oczekuj, że rodzice zmodyfikują swoje poglądy z dnia na dzień. Słowo kluczowe dostosuj do swojego środowiska. Przejdziesz.

Moja sugestia: pierwszą rzeczą jest znalezienie centrum wsparcia kryzysowego dla nastolatków. Jeśli masz szczęście, że masz go w odległości spaceru, idź tam. W przeciwnym razie znajdź telefon. Musisz znaleźć głos wspierający, zanim stan psychiczny pogorszy się. Potem następuje naprawa sytuacji domowej. Jeśli twój doradca z liceum przydaje się (i zdaję sobie sprawę, że istnieje wiele szkół, których centra poradnictwa są mniej niż bezużyteczne), poproś o pomoc lub referencje. Jeśli nie możesz nawet dostać się do komputera w domu, skorzystaj z biblioteki w szkole lub centrum technologicznym, aby znaleźć interaktywne internetowe wsparcie kryzysowe.

Nie ma znaczenia, czy zasady i obawy rodziców są ważne, czy nie. Liczy się to, że jesteś w bardzo delikatnym wieku i że twoja sytuacja życiowa cię teraz boli. Właśnie tam musisz zacząć: pomagać sobie niezależnie od rodziny.

W przypadku większości rzeczy, o których wspomniałeś, istnieje jedno podejście, które może zadziałać, ale jest ryzykowne , więc przemyśl konsekwencje, zanim to zrobisz:

Co możesz zrobić, to obwiniaj swoich rodziców, rozmawiając z przyjaciółmi i nauczycielami. A następnie wyraźnie powiedz rodzicom, że obwiniasz ich za wszystko, czego Twoi znajomi chcą, abyś zrobił, czego nie możesz. Są szanse, że poczują się zawstydzeni - kto chce zdobyć sobie złą reputację w szkole swojego dziecka? I aby twoja sprawa była bardziej solidna, pamiętaj o tym, aby trzymać się faktów („moi rodzice nie pozwalają mi wyjść”), a nie niczego poza tym („myślą, że mnie skrzywdzą”) - trudniej byłoby aby je zakwestionować, mówisz znajomym o faktach z życia.

Jednak jedna rzecz, którą powiedziałeś, wyróżnia się dla mnie:

Twoi rodzice zmuszają cię do późnego oddawania zadań , każąc ci iść spać o 21:00.

Szczerze mówiąc, w tej konkretnej sytuacji zrobiłbym to:

• Idź do swojego nauczyciela.

• Powiedz jej, że starasz się zrobić wszystko, aby nauczyć się materiału i ukończyć swoje zadania na czas, ale nie możesz z powodu rodziców (i wyjaśnij dlaczego).
  (Zasadniczo wyjaśnij, że Twoi rodzice stoją na drodze do Twojej edukacji).

• Zapytaj nauczyciela, czy może porozmawiać z rodzicami i powiedzieć im coś.

• Zapytaj swoją nauczycielkę, czy uczniowie zazwyczaj śpią tak wcześnie, a jeśli nie, poproś ją, aby opowiedziała o tym również rodzicom.

• Może udaj się do swojego licealisty / asystenta dyrektora / dyrektora i poproś ich, aby przekonali rodziców, że są nierozsądni.

W przypadku innych problemów ostatecznie mają one decydujący głos, a ty będziesz musiał poczekać, aż pójdziesz na studia. (Ale uważaj: nawet wtedy, jeśli zapłacą za twoje wykształcenie, prawdopodobnie będą miały pewien wpływ na to, co robisz.) Ale jednym z zadań rządu jest upewnienie się, że dzieci otrzymają odpowiednie wykształcenie, nawet jeśli rodzice nie troszczy się o nich. Oznacza to, że nauczyciel może pośrednio wnieść większą wagę do możliwości zmiany przynajmniej tego aspektu opinii rodziców. I jest szansa (niewielka, ale wciąż), że jeśli przekonają ich to, ich inne zasady również mogą się ruszyć.

Jest duża szansa, że ​​twoi rodzice po prostu rujnują horror tego, co zrobili, gdy byli w twoim wieku. Lub czym byli otoczeni. Nie zapominaj, jaki był dla nich świat, gdy byli w twoim wieku. Nie było telefonów komórkowych ani mediów społecznościowych. Dla nich możesz żyć bez niego, i oczywiście jedyną rzeczą, do której dzieci używają telefonów komórkowych, jest seks i stanie się ofiarą seksualnego drapieżnictwa. To samo dotyczy całego Internetu jako całości. Wątpię, czy uda ci się ich przekonać, że telefony i Internet mogą być wykorzystywane do dobrych rzeczy, bez zapełnienia ścieżek linii B do natychmiastowego zajścia w ciążę.

Zasadniczo nadal widzą cię jako to małe dziecko. Trzymają się wspomnień, że jesteś drobną kruchą rzeczą i prawdopodobnie boją się, że nie będziesz tam na zawsze. Jeśli już, od razu do nich odejdziesz. Wszystko jest zagrożeniem i jeśli coś ci się stanie, prawdopodobnie umrą. Wszyscy myślimy w ten sposób, po prostu nie wszyscy czujemy, że najlepszym sposobem na zapewnienie ci bezpieczeństwa jest 23-godzinna blokada i obawa przed całym światem.

Krótko mówiąc, staraj się nie postrzegać ich działań jako nierozsądnych.

Spróbuj zdać sobie sprawę, że jesteś ich małym misiem, a oni chcą cię chronić od wszystkiego, bez względu na to, jak mały wydaje się. Szanse są takie, że świat zmierza do piekła w ich umysłach i nie wiedzą, co robić, ale cała ta „twarda miłość”. Nie zgadzam się z nimi, ale wiem, co muszą myśleć. Nie mam pojęcia, jak szalony będę, kiedy moje dzieci będą w twoim wieku. Plus, jestem programistą internetowym ... to naprawdę najgorsza rzecz, jaką mogą zdobyć twoje dzieci, będąc jednocześnie bardzo silnym źródłem edukacji, rozwoju osobistego i nie będąc totalnym durniem, jeśli chodzi o wiadomości i informacje ogólne. Kompletny miecz z podwójną krawędzią, woleliby raczej trzymać się z daleka do pewnego wieku w college'u (bo nikt nie robi głupich rzeczy na studiach).

Więc co możesz zrobić? To zależy od tego, czego naprawdę chcesz. I nie mam na myśli wartości nominalnej. „Chcę telefon komórkowy” lub „Chcę pozostać do 11.” Czy chcesz zyskać wolność, jeśli oznacza to, że twoja rodzina staje się niestabilna? Panika zrobi to bardzo łatwo. Myśl jak hipochondryk, którego uwaga skupiona jest na zewnątrz. Pod wieloma względami nie jest to szok skoków w zimnym basenie. Może im to zaszkodzić na zawsze. Zwłaszcza jeśli coś się wydarzy, gdy pozwolą ci coś zrobić, bez względu na to, jak małe. Jednak może nie. Może im to pokazać, że możesz mieć możliwość dokonywania własnych wyborów i wszystko może być wspaniałe. Chodzi o to, że nie wiesz, więc musisz rozważyć koszty / korzyści związane z uzyskaniem tego, czego chcesz kosztem ostatnich lat, w których będziesz mieszkać z rodzicami. Mam na myśli, jak bardzo zależy ci na wysyłaniu SMS-ów do znajomych?

Nie wiesz, czy możesz dłużej tak żyć? Dobrze wyłożone. Mówiłem, że każdego dnia muszę wstawać i iść do pracy. A moje życie jest niesamowite, a moja rodzina jest cudowna. Ale wszyscy wybieramy skupienie się na drobiazgach, które usprawiedliwiają niezadowolenie z tego, co w innym przypadku byłoby całkowicie akceptowalnym rozwiązaniem. Oczywiście nie znam połowy tego, ale byłem nastolatkiem w erze bez internetu i telefonów komórkowych. Dzieci wciąż zażywały narkotyki, seks i różne okropne rzeczy. Mam nadzieję, że moje dzieci nie są ślepe, kiedy tam dotrą. Twoi rodzice również byli w tej samej erze. Ale tak naprawdę, jak uciążliwe jest życie pod żelazną kurtyną twoich rodziców?

Co ja bym zrobił? Porzuciłbym małe dane statystyczne, które podważają ich twierdzenia. Zamieściłeś tutaj, więc masz dostęp do Internetu. Sprawdź faktyczne statystyki dotyczące tego, jak często sprawowanie kontroli nad rodzicami prowadzi do nieprzygotowanych dzieci i skali trudności, jakie napotykają wobec dzieci, z większą elastycznością. Wyjaśnij się elokwentnie iz reprezentatywnym słownictwem / językiem ojczystym. Na przykład. Nie próbuj przekonywać kogoś, że jesteś godny zaufania, przewracając oczami, mówiąc „cokolwiek” w dowolnym kontekście i wypełniając zdanie „lajkiem” bez uzasadnionego powodu. Nie mówiąc o tym, że to robisz, ale mówienie jak dziecko sprawi, że poczujesz się jak dziecko. Wykaż się więc inteligencją, a pewność, że ciemna strona Cię nie uwiedzie, może się kiedykolwiek pojawić. Wyobraź sobie, że to także powolna droga. Nie sądzę tam to jedna rzecz, którą możesz im powiedzieć, która da ci iPhone'a i późniejszy nocleg. Musisz uzbroić się w cierpliwość, a może nawet zaspokoić ich obawy, wykorzystując rzeczywistą inteligencję, aby odciągnąć ich od powstrzymywania cię. Ostatecznie psychologia potrzebna do przekonania ich jest w rzeczywistości inteligencją, której szukają, aby pozwolić im odejść. Chcą tylko wiedzieć, że świat cię nie złapie. Pokaż im, że nie będzie.

Nikt tutaj nie zna twoich rodziców lepiej niż ty. Jeśli nie znasz ich tak dobrze, powinieneś poświęcić trochę czasu i je przestudiować. Musisz wiedzieć, dlaczego są tak surowi, jaka jest ich motywacja. Przywołuj tematy dotyczące edukacji, rodzicielstwa, porad życiowych itp. Lub po prostu słuchaj bardzo uważnie, rozmawiając z innymi ludźmi na ten temat. Nie spiesz się z tym, nie chcesz się mylić lub źle interpretować, nie spiesz się.

Kiedy zrozumiesz ich motywy, możesz powoli uzyskać wolność, manipulując ich przekonaniami. Nie jest tak źle, jak się wydaje, zasadniczo będziesz robić rzeczy o większym zasięgu, które będą miały wpływ na twoją wolność, ale na pierwszy rzut oka nie będą wyglądały w ten sposób.

Zdecydowanie polecam przeczytanie najpierw dialogów Platona, aby dowiedzieć się, w jaki sposób Sokrates wykorzystał tę metodę, aby przekonać ludzi, że nie mają tak głębokiego zrozumienia tematu, w którym ich zdaniem byli ekspertami.

Jeśli słuchają głosu, to polecam rozwiązanie podane przez Erika.

Jeśli nie:

Oszukać ich, aby uzyskać to, czego chcesz. Po prostu powiedz im, że chcesz czegoś (telefon, spotykać się z przyjaciółmi itp.) W honorowej sprawie lub coś, co im się spodoba. Jeśli masz szczęście i masz to, czego chciałeś, użyj go do początkowego celu, ale także do tego, czego chcesz.

Jeśli żadne z powyższych rozwiązań nie będzie dla Ciebie skuteczne, istnieje kompleksowe rozwiązanie, chyba że masz agresywnych rodziców. Jeśli mogą sprawić, że twoje życie stanie się jeszcze gorsze niż to, co jest teraz lub nawet gorzej, uderzy cię lub da ci jakąś niesprawiedliwą karę, nigdy nie powinieneś próbować tego.

Zakładając, że nigdy cię nie skrzywdzą, możesz po prostu się zbuntować. Zacznij od małych rzeczy. Jednego dnia użyj lakieru do paznokci lub nawet makijażu. Oczywiście zostaniesz ukarany lub coś w tym rodzaju, ale w tym momencie nie mogą wiele od ciebie odebrać. Zadaj sobie pytanie, co najgorszego może się zdarzyć? Jeśli uważasz, że to warte konsekwencji, które możesz zrobić (na przykład mogę żyć z 2 godzinami pracy domowej każdego dnia, ale mogę nosić makijaż). Nie naciskaj jednak na to i zacznij i naruszaj wszystkie zasady naraz. Zrób to krok po kroku.

Jeśli z jakiegoś powodu nic nie działa lub nie warto próbować, w tym odpowiedzi wymienionych przez innych użytkowników, prawdopodobnie nic nie możesz zrobić, więc po prostu poczekaj. Za kilka lat będziesz robić, co chcesz, i tak będzie przez resztę życia.

Naprawdę mam nadzieję, że jedna z wymienionych tu odpowiedzi pomoże ci!

Powodzenia :)

Aby rozwinąć mój komentarz w odpowiedź: to naturalne, że masz problemy ze snem o 21, jeśli jesteś nastolatkiem. Istnieje wiele dowodów na to, że rytmy dobowe nastolatków są opóźnione w stosunku do dorosłych i młodszych dzieci, co zostało wykazane nawet u ssaków innych niż ludzie . Warto spróbować dostarczyć im artykułów popularnonaukowych na ten temat ( np .).

Jednak nie jestem szczególnie optymistą, że pokazanie im odpowiednich, dobrze popartych badań spowoduje zmiany w ich rodzicielstwie. Wydaje mi się, że niektórym pozostałym respondentom brakuje tego, że nie chodzi o konkretne decyzje podejmowane przez twoich rodziców, ale o to, jak je podejmują: jednostronnie i bez wydawania się, by nawet wziąć pod uwagę twój wkład. Wymaganie bez reagowania, tj. „Ponieważ tak powiedziałem” rodzicielstwo, wskazuje na autorytarność w przeciwieństwie do autorytatywnego stylu:

Rodzicielstwo autorytarne to restrykcyjny, obciążający karą styl rodzicielski, w którym rodzice zmuszają swoje dzieci do podążania za wskazówkami bez żadnego wyjaśnienia lub informacji zwrotnej i skupiają się na postrzeganiu i statusie dziecka i rodziny.

W przeciwieństwie:

Autorytatywni rodzice ustalą jasne standardy dla swoich dzieci, będą monitorować wyznaczone przez nie limity, a także pozwolą dzieciom rozwinąć autonomię. Oczekują także dojrzałych, niezależnych i odpowiednich do wieku zachowań dzieci.

Nic dziwnego, że masz z tym trudności; rodzicielstwo autorytarne wiąże się ze zwiększonym ryzykiem „internalizacji” zaburzeń, takich jak objawy lęku i depresji.

Co do tego, co z tym zrobić: po pierwsze, wiedz, że nie jesteś szalony, a sposób, w jaki jesteś traktowany, nie jest twoją winą. Możesz spróbować pokazać im literaturę na temat stylów rodzicielskich, ale myślę, że to może faktycznie przynieść odwrót, ponieważ prawdopodobnie byłoby to interpretowane jako zarozumiałe. Na razie skupiłbym się na zmianie rzeczy, nad którymi faktycznie masz kontrolę. Jednym z nich jest leczenie twojego zdrowia psychicznego. Dostęp do terapii może być trochę trudny, ale jedną łatwiejszą rzeczą jest przyjrzenie się bardziej renomowanym rodzajom samopomocy. Czuć się dobrzeto klasyka gatunku, który jest na tyle rozpowszechniony, że prawdopodobnie można go znaleźć w bibliotece. Możesz także zapoznać się z książkami samopomocy, które wprowadzają uważność: umiejętności te pozwalają przeżywać emocje bez przytłoczenia i utraty perspektywy. (Oto wątek Ask Metafilter na temat uważności. Widziałem też tę książkę zalecaną.) Umiejętności poznawcze i behawioralne i uważność mogą się przydać, gdy na przykład znajdujesz się w frustrującej sytuacji, w której oczekuje się, że zachowasz spokój nawet w twarz nieuzasadnionego lub lekceważącego zachowania. (Oczywiście, jeśli kiedykolwiek doświadczasz prawdziwego kryzysu, w którym powtarzają się myśli o skrzywdzeniu siebie lub innych, natychmiast skontaktuj się z infolinią kryzysową !)

Jeśli chodzi o porady praktyczne: często relacje międzyludzkie z rodzicami znacznie się poprawiają po tym, jak mogą wyjść z domu. Oczywiście nie ma to jeszcze bezpośredniego zastosowania. Ale mogą istnieć pewne konkretne opcje, które pozwolą ci wyjść z domu wcześniej niż zwykle, nie paląc mostów z rodzicami ani nie uciekając (oczywiście nie rób tego! To duża część powodu, dla którego mamy tak wielu bezdomnych LGBTQ + na przykład młodzież). Na przykład, możesz pomyśleć o ukończeniu szkoły średniej rok wcześniej, jeśli jest to możliwe. Inną opcją może być zastosowanie do college'u, który przyjmuje młodszych uczniów szkół średnich, takich jak Simon's Rock.

Powodzenia!

Tak naprawdę widziałem to tutaj napisane „masz szczęście, że pozwalają ci nawet chodzić do szkoły średniej”.

Musimy mieć dostęp do faktu, że ta dziewczyna ma prawa człowieka, a w dzisiejszych czasach nie ma dostępu do przyjaciół i nie ma połączenia z Internetem? Dyktatorzy stosują również taktykę zamykania ludzi przed światem, aby nie wiedzieli nic lepszego niż to, co mają.

Twoi rodzice nie wykonują dobrej pracy, oczywiście powinni się martwić, i oczywiście lepiej ci będzie z nimi, niż z rodzicami, którzy nie dbają o ciebie.

Ale musisz być przygotowany na świat, a jeśli nie zrobisz tego teraz, rzeczywistość uderzy cię jak ciężarówka za kilka lat.

Podobała mi się sugestia znalezienia pracy, to dobry początek, kup telefon jak najszybciej, uzyskaj połączenie internetowe na tym telefonie i ukryj go przed rodzicami. Może trzymanie go w szafce szkolnej to dobry początek, przynajmniej będziesz miał telefon, gdy nie będziesz w domu.

Aha, i powiedzieli ci, że nie możesz mieć chłopaka, powiedzieli ci, że NIE MOŻESZ wiedzieć, że go masz;) Nadmiernie opiekuńczy rodzice okłamują i oszukują, że ich dzieci są „idealne”, gdy są takie same inny dzieciak tam, to ich wybór.

W końcu musisz pamiętać, że nie jesteś własnością rodziców , jesteś istotą ludzką z potrzebami i uczuciami oraz celami i pragnieniami. Jeśli nie mogą tego uszanować, przeżyj swoje życie poza nimi.

Rozumiem obawy twoich rodziców. W każdym razie masz rację; są zbyt surowe. smartphonemoże być najłatwiejszym problemem. Proponuję zaproponować kompromis. Pokaż im zalety smartfonów oprócz mediów społecznościowych. Największe obawy twoich rodziców to chyba media społecznościowe. Szczerze mówiąc, nie brakuje niczego ważnego bez mediów społecznościowych i ogólnie bez niego poczujesz się lepiej. Wiem, o czym mówię, ponieważ dorastałem, gdy zaczęły się era mediów społecznościowych i smartfonów. Twoja oferta może ograniczać korzystanie z telefonu. Brak mediów społecznościowych, bezużyteczne po spaniu (bądź przygotowany, że będą chcieli zabrać twój telefon po pójściu spać). Jeśli chcą więcej i jest to dla Ciebie w porządku, powiedz im o możliwości śledzenia GPS na żywo. Na przykład nie jest „Przyjaciele”-APP dla iOS, która pozwala na żywo śledzenia siebie nawzajem. Ta aplikacja miałaby również fajny efekt uboczny, ponieważ twoi rodzice będą również wiedzieć, jak to jest być kontrolowanym. Śledzenie GPS może również pomóc w „ograniczeniu spotkań ze znajomymi”.

Wcześnie przed snem może zostać poproszony przez konsultacji z lekarzem, który może zatwierdzić, że to nie ma sensu, aby iść spać tak wcześnie, kiedy spać 2 godziny po snem.

Problem z datami jest dość duży dla twoich rodziców. Za kilka lat będę też mieć dzieci i widzę, że mam ten sam problem (szczególnie na wypadek, gdyby miałam córkę). Wiele razy zadawałem sobie pytanie, jak sobie z tym poradzić. Największym zmartwieniem jest to, że facet chce od ciebie tylko „jednej rzeczy” i nie zdajesz sobie z tego sprawy. Szczerze mówiąc, nie jest to tak duże zmartwienie, jeśli jesteś sprytny, a ja chyba tak. Jedynym rozwiązaniem jest to, że twoi rodzice potrzebują więcej zaufania do ciebie i twoich decyzji. Tutaj możesz również zaoferować pewne ograniczenia. Mam także rodziców, którzy narzucili mi zbyt wiele ograniczeń (także wczesne pora snu, ograniczenia w Internecie itp.) Z dość dużymi karami, jeśli je złamałem. Tacy rodzice nie pozwolą odejść wszystkim ograniczeniom, a jeśli sam je zaoferujesz, będzie to o wiele bardziej skuteczne,

Powodzenia!

Po pierwsze, powiem, że jako ojciec dwójki dorosłych (jednej dziewczynki i jednego chłopca) rozumiem ten dylemat z obu stron. Nie ma również idealnego rozwiązania ani „właściwej” odpowiedzi na problem. Będziesz musiał cierpliwie przejść przez ten trudny czas.

Często najlepiej jest zrozumieć, co kontrolujemy i co jest poza naszą kontrolą, aby właściwie sformułować problem. Na przykład kontrolujesz, co mówisz (mowa) i komu. Nie kontrolujesz, co mówią twoi rodzice. Zrób spis tego, co każdy z was kontroluje, aby lepiej zrozumieć swoją sytuację.

Teraz trudna część: Zaakceptuj, że twoje wysiłki i troska powinny dotyczyć lub być ćwiczone w sferze spraw znajdujących się pod twoją kontrolą . Jest to dojrzałe stanowisko do przyjęcia. Jeśli możesz to zrobić, inni rozpoznają twoją mądrość, która jest bardzo dobra dla wszystkich stron. W skrócie: „uporządkuj swój dom”. Zaoszczędzisz wiele bitew energetycznych, które są poza twoją kontrolą.

Staraj się rozwijać fizycznie, psychicznie i duchowo. Bardzo się ciesz, że choć na razie brakuje Ci „mediów społecznościowych”, nadal masz dostęp do Internetu. UŻYJ TEGO! Czas jest po twojej stronie. 18 może wydawać się daleko, ale zaufaj mi, lata miną bardzo szybko. Masz resztę życia, aby angażować się w media społecznościowe, randki itp.

Użyj swojej miłości do rodziców, aby wzmocnić cierpliwość w postanowieniu traktowania ich z szacunkiem i życzliwością, nawet jeśli nie odwzajemniają tych cech charakteru. W ten sposób uwolnisz zaufanie i mądrość poza swoje lata. Z czasem będą traktować cię inaczej. Korzystaj z ciekawości przy planowaniu zamiast zagłębiać się w defensywie. Bądź gotów, przynajmniej w celu dyskusji, rozważyć sugestie rodziców. Przyjmij nawyk, aby nie podejmować ważnych decyzji bez spania na noc. Pomoże to w wyeliminowaniu impulsywnych decyzji, których możesz później żałować.

Przede wszystkim, kiedy sfrustrowani i gotowi się poddać, pamiętajcie, że macie dom i rodziców, którzy was kochają! Dlatego naprawdę jesteście bardzo, bardzo szczęśliwi. Zawsze licz swoje błogosławieństwa i bądź wdzięczny za to, co masz w życiu.

Wszystkiego najlepszego,

Widzę, że jestem trochę spóźniony do gry, masz już mnóstwo odpowiedzi, ale pozwól, że dodam mój widok. Przede wszystkim pamiętam, że byłem nastolatkiem (och, tak dawno temu) i głęboko cię współczuję; w tym wieku kochamy naszych rodziców, ale mój Boże, czy czasem nie utrudniają?

Myślę, że mogę zgadnąć, co je prowadzi (a może to głównie twój tata?): Strach. Pamiętają, jak sami byli głupi w tym wieku i boją się, że możesz zostać zraniony. Myślę, że widzę to potwierdzone przez fakt, że kontrolują i stosują taktykę zastraszania („No cóż, żart dnia!” - dość często otrzymywałem znęcanie się, by to wiedzieć).

Teraz, jeśli chodzi o sposób na wyjście z tego, nie sądzę, jak wiele innych odpowiedzi wydaje się sugerować, że utrzymanie pokoju rodzinnego jest najważniejszą częścią tego. Z wiekiem powinieneś stać się na drodze do niezależności, dokonywać własnych wyborów, stać się dorosłym, a to niekoniecznie oznacza oderwanie się od rodziców. Powinni cię do tego zachęcić i udzielić ci wskazówek, jak najlepiej zarządzać dorosłym życiem; próbując w ten sposób kontrolować swoje zachowanie, nie tylko szkodzą twojej pewności siebie, ale również nie wypełniają swoich obowiązków.

Na koniec część z poradami: to naprawdę trudne, ponieważ nie wiem wystarczająco dużo o twojej sytuacji. Jak - czy twoi rodzice są wystarczająco silni, aby zaufać tobie i podjąć rozsądne decyzje (i zapytać ich o radę, jeśli masz wątpliwości)? Czy jesteś wystarczająco silny, aby stawić im czoła bez wciągnięcia się w krzyczącą walkę (którą najprawdopodobniej przegrasz)? Czy są ludzie, na których możesz polegać, aby ci pomóc? A może mógłbyś tolerować życie z nim, dopóki nie skończysz 18 lat?

Pokaż im to pytanie (zostało to wspomniane w komentarzu i myślę, że powinno być odpowiedzią samą w sobie). Zapewnia dużo miejsca do rozmowy.

Podczas następnej dyskusji najważniejsze jest, aby nie stracić panowania nad sobą, skupić się na spokojnym i grzecznym proszeniu ich o uzasadnienie swoich ograniczeń, znajdowanie problemów z tym rozumowaniem i mówienie im o problemach. Idealnie, jeśli znajdziesz problem z ich logiką, postaw go jako pytanie, tj. „Dlaczego ... prawda?” zamiast „Myślę, że ... jest w błędzie”. W ten sposób jest mniej konfrontacyjny i pomaga zachować spokój i konstruktywność dyskusji. Samo stwierdzenie, że dana zasada powoduje, że jesteś nieszczęśliwy, to również dobry początek.

Jeśli nie sądzą, że muszą przeprowadzić dyskusję lub podają powody swoich zasad, to podejście może nie działać. W takim przypadku możesz spróbować przekonać ich do dyskusji z takimi argumentami

• Rozmowa z tobą pokazuje, że dbają o ciebie
• Umiejętność prowadzenia konstruktywnych dyskusji to ważna umiejętność życiowa, czemu by nie dodać więcej szkolenia?
• Gdyby mogli cię przekonać o swoich zasadach, byłbyś znacznie szczęśliwszy
• Gdyby mogli cię przekonać o swoich zasadach, przestrzegałbyś ich nawet w przypadkach, w których nigdy nie złapaliby cię łamania zasad. Na przykład w dorosłym życiu.

Nie sądzę, aby ktokolwiek wspomniał o tym, co uważam za najbardziej obiecujący pomysł: poproś kogoś, kto cieszy się zaufaniem twoich rodziców, o interwencję w twoim imieniu. Rodzice nie są wszechwiedzący i mogą czuć się niepewnie, jak zareagować na nowe media lub normy społeczne. (Kiedy byłem mały, wszyscy nasi rodzice musieli wyrobić sobie opinię na temat nowej telewizji: ile dzieci mogą oglądać i co było odpowiednie?) Mogą być naprawdę wdzięczni za możliwość zdobycia doświadczenia z pierwszej ręki inni Spróbuj więc znaleźć kogoś - wujka, rodziców przyjaciela, a może nawet nauczyciela - wyjaśnij sytuację i zapytaj, czy może porozmawiać z twoimi rodzicami. Nie wiem, czy lepiej zorganizować konferencję rodzinną na pełną skalę, czy pozwolić tylko dorosłym rozmawiać.

Przypuszczam, że pomogłoby to skoncentrować się na dwóch lub trzech najbardziej bolesnych i najbardziej niezwykłych sprawach; dla mnie wyjście z (żeńskimi) przyjaciółmi byłoby na topie, być może z pewnymi „bezpiecznymi” i zrytualizowanymi formami randek, np. pójście na film w weekend i powrót o 22

Świetne pytanie, szczerze mówiąc.

Przeczytałem wiele innych odpowiedzi powyżej i są one WIELKIE, dobra rada, ale myślę, że to podejście jest złe. Aby poprawnie odpowiedzieć na pytanie, najpierw zastanów się, skąd pochodzą „surowi” rodzice. To nie tyle kwestia miłości, co kwestia kontroli, dyscypliny i popędu. Dlaczego to mówię? Cóż, idea ścisłych rodziców jest czymś bardzo „passe”, staroświeckim. Głównie dlatego, że jest bardzo mocno zakorzeniony w sposobie działania świata. Gdzie być autorytetem, którego potrzebowałeś i przejąłeś pełną kontrolę.

W dzisiejszych czasach ostateczna kontrola nie jest możliwa, dlatego zadajesz pytanie, jak rozwiązać problem. Twoi rodzice zachowują się w sposób dla nich wygodny, ich pomysłem (który był w ich głowach od dawna) jest to, że jeśli całkowicie cię kontrolują, mogą cię również całkowicie chronić.

Teraz, kiedy ci to wyjaśniłem, co robisz z tym?

Cóż, jak można sobie wyobrazić, przełamywanie trendów od dawna zakorzenionych w ludzkich umysłach nie jest łatwym zadaniem. Jednak masz wielką przewagę ... są twoimi rodzicami i chociaż mogą wydawać się surowi i super autorytatywni, musisz pamiętać, że ich proces myślowy leży u podstaw, całkowicie cię chroniąc.

Na szczęście kilka razy zajmowałem się tego rodzaju sprawą dla moich przyjaciół, więc mam krótką listę kontrolną, z której możesz skorzystać, jeśli uważasz, że pasuje! Uwaga: Możesz również zabrać rzeczy z porządku, aby dopasować je do sytuacji.

Krok 1 Zrozumienie: Jako ich dziecko jesteś ich misją. Prawdopodobnie cię chronią, a ponieważ czują, że kontrolują takie rzeczy, jak godzina policyjna, chłopaki, życie towarzyskie i nawyki, że mogą zmusić cię do tego, co uważają za dobre życie. Dlaczego oni to robią? Cóż, rozejrzyj się, twoi rodzice widzą rzeczy, takie jak dzieci, które porzucają szkołę, aby mieć dzieci, twoi rodzice widzą dzieci młodsze i młodsze zażywające narkotyki. Takie rzeczy przerażają ich, gdy chcą jak najlepszego życia dla ciebie. Jak więc z tym walczyć? Musisz pokazać im, że jesteś odpowiedzialny. Zejdą całkowicie poza ścisłe podejście, jeśli pobijesz ich do ograniczania się. Jeśli widzą, że masz wiedzę i zrozumienie, aby wrócić do domu wcześniej, bez ich mówienia, jeśli widzą, że nie jesteś przy komputerze przez cały czas bez ich mówienia,

Krok 2 Demonstracja: Teraz zachowujesz się dojrzale, aby naprawdę zmusić ich do uświadomienia sobie tego, rób rzeczy, których nie zmuszają do zrobienia wszystkiego sam. Rzeczy takie jak mówienie o swojej przyszłości, takie jak patrzenie na przyszłe miejsca pracy. Wszystkie te rzeczy są „dorosłymi” zadaniami, które pokażą im, że nie tylko udajesz, aby się wycofali, że zależy ci na przyszłości. Ostatnią rzeczą, która jest częścią tego kroku, jest zwrócenie się do nich z prośbą o radę, jest to super dorosła rzecz do zrobienia. Rodzice UWIELBIAJĄ porady od nich, uwielbiają być tymi, do których zwracasz się, gdy masz pytania. To zapewni ich, że zależy ci również na ich wkładzie w twoje życie. Możesz w tym miejscu dodać niektóre rzeczy, których nie lubią, o ile jesteś zorganizowany i przygotowujesz się.

Krok 3 Odsuń się: Teraz, gdy robisz wszystkie te rzeczy, czas zacząć przypominać im, że jesteś dorosły. Zacznij mówić takie rzeczy jak „mama (lub tata) robię to cały czas, lub rozumiem, że nie musisz mi więcej przypominać”, musisz bardzo uważać, kiedy to mówisz, ale to delikatnie przypomni im, że ty chcę trochę miejsca. Jeśli będziesz je ciągle przypominać, powoli zapadnie się w to, że nie muszą cały czas zajmować się twoją sprawą.

Okej, więc to są MOJE PROSTE kroki, wypróbuj je ... jeśli działają świetnie, a będziesz naprawdę szczęśliwy ze swojego życia, ponieważ zaczniesz widzieć, jak twoi rodzice są mniej zestresowani. Niezręcznie czujesz, że są surowi, ale w rzeczywistości są SUPER zestresowani swoją przyszłością. Twoi rodzice chcą tylko tego, co jest dla ciebie najlepsze, w tej chwili nie mają „określonego” sposobu osiągnięcia tego celu, więc stresują się i trzymają tak mocno, jak to możliwe, aby kontrolować sytuację.

Kroki te polegają na rozluźnieniu ich w myśleniu, które masz, i nie muszą już tak mocno się trzymać.

Jak powiedziałem, inne odpowiedzi są, podczas gdy różne podejścia są świetne, i myślę, że jeśli naprawdę chcesz rozwiązać ten problem, powinieneś użyć wszystkiego, co ludzie tu powiedzieli, aby naprawdę dobrze zrozumieć, czego szukają rodzice.

Naprawdę mam nadzieję, że to pomoże! Miłego!

Twoi rodzice są odpowiedzialni za twoje wychowanie. Ostatecznie wybierzesz swoją własną drogę, gdy wybierzesz się na studia, zdobędziesz własne miejsce, a może poślubisz kogoś - to już zależy od ciebie. Ale do tego momentu twoi rodzice brzmią, jakby robili wszystko, co w ich mocy, aby cię chronić i wychować na dojrzałego, odpowiedzialnego dorosłego.

Po wyjściu z domu będziesz odpowiedzialny za to wszystko sam. Moja propozycja dla ciebie. Wykorzystaj teraz w pełni swoje życie. Surowi rodzice mogą czasem śmierdzieć (zaufaj mi, czuję się). Ale teraz, gdy jestem w dorosłym życiu, nie mogę być bardziej wdzięczny za „ścisłą” ochronę mojej rodziny. Trzymało mnie z dala od kłopotów i utrzymywało moje stopy na właściwej drodze do sukcesu.

Twoi rodzice brzmią tak, jakby kochali cię na tyle, aby postawić nogi i powiedzieć „nie”, ponieważ mogą zobaczyć inne dzieci w twoim wieku i to, co robią ze swoim życiem i dokąd zmierzają, i jestem pewien, że tak bardzo dla ciebie chcą . Niektóre zasady mogą wydawać się SUPER ekstremalne, a jeśli tak - ROZMÓW swoim rodzicom. Zawsze komunikuj swoje uczucia - nawet jeśli nadal mówią „nie”. I tak trzymaj. Pomoże to również przygotować cię na przyszłe relacje.

(Zaryzykuję, że ta odpowiedź nie zostanie dobrze zaakceptowana. Ponieważ, szczerze mówiąc, sugerowana rada jest co najmniej wątpliwa. Mimo to, zadziałała dla mnie w niektórych sprawach i uważam, że zostanie tu wymieniona.)

W nieco podobnej sytuacji uciekłem z domu. Nigdy wcześniej nie wspominałem o tym moim rodzicom. Miałem telefon komórkowy, ale nie odpowiedziałem. Zniszczyłem jedną wigilię naszej rodziny.

To była zła rzecz i nie sądzę, że ludzie powinni to robić. Jestem jednak bardziej przekonany , że jeśli dzieci uciekają z domu (poważnie, aby nie pominąć obowiązku czucia macho), nie jest to ich wina. Wskazuje to po prostu na problem w gospodarstwie domowym, problem zaufania i wzajemnego traktowania się poważnie.

Dlaczego uciekłem? Główną potrzebą była wolność . Powiedziano mi (jak wiele razy wcześniej), aby sprzątał mój pokój i był krytykowany za to, że „w domu musi być taki bałagan nawet na Boże Narodzenie” i że „spójrz na nas (rodziców), czy widzisz gdzieś jakiś bałagan? „ Teraz możesz myśleć, że to głupie; proszę nie zrozum mnie źle, ale nienawidzę sprzątania mojego pokoju. W rzeczywistości ten dzień uświadomił mi, jak ważne było to dla mnie (i jest) i odkąd wokół mnie panuje pewien poziom chaosu.

Jak poszło? Uciekłem przed obiadem, kilka następnych spędziłem w zasadzie po prostu siedząc przypadkowymi pojazdami w naszym systemie transportu publicznego. Wkrótce zdałem sobie sprawę, że wiem, co zrobię, jeśli nie będę łatwo wracać do domu; był mój dobry przyjaciel i byłem pewien, że jego rodzina nie zamknąłaby drzwi, gdybym tam przyjechała, zdałam sobie również sprawę, że mam dość pieniędzy, aby pojechać na ich miejsce nawet taksówką. Wróciłem do domu późnym popołudniem i w końcu wszyscy byliśmy razem na świąteczny obiad i uroczystości (które odbywają się w Wigilię w moim kraju).

Teraz chcę powiedzieć. Jeśli zastanawiałeś się nad eskalacją rzeczy do tej pory, powinieneś wiedzieć, co to zwykle oznacza dla umysłów ciebie i ludzi wokół. (Opiera się to nie tylko na własnym przykładzie, ale także na moich doświadczeniach z psychologią jako harcerka).

Twoi rodzice najprawdopodobniej będą się bać tego, co się z tobą dzieje (i będą mieli całkowitą rację, nie wiedząc, gdzie jesteś). Jednocześnie mogą obwiniać siebie lub siebie za to, co się wydarzyło (naturalną rzeczą jest obwinianie tylko za poczucie, że jest coś do winy). Prawdopodobnie poczujesz się winny z powodu tego, co zrobiłeś, i to nie jest złe, nie jest właściwe, po prostu jest. Zarówno oni, jak i ty będziecie mieli czas, aby pomyśleć, dlaczego to się prawdopodobnie wydarzyło i co doprowadziło was tam, gdzie jesteście. Jest to z pewnością bardzo emocjonalne dla wszystkich, a silne emocje trudno kontrolować.

Z pewnością uświadomiłem sobie, jak ważne jest dla mnie utrzymanie chaosu i jak ważne dla moich rodziców jest sprzątanie pokoju. To uświadomiło im (wierzę), że powinni spróbować zrozumieć moje potrzeby. Nadal odczuwam negatywne emocje, myśląc o tym dniu, ale nie żałuję tego. Ale nie wszyscy rodzice są tacy, niektórzy traktują je jako obrazę wobec nich, mogą stać się agresywni

Ostatnie słowa Chciałbym cię prosić: Proszę, nie rób tego. Nie jest to dobry sposób na rozwiązywanie bliskich problemów rodzinnych, jest niebezpieczny i może być równie produktywny jak i przeciwny do zamierzonego i nie możesz tego wiedzieć. Nie sądzę też, żebyś mógł zdecydować się na ucieczkę z domu. Ale jeśli kiedykolwiek to zrobiłeś, mam nadzieję, że pamiętasz tę odpowiedź.

Dzieci są jak mokry cement: bez formy i struktury zapewnianej przez rodziców, twardnieją w bezużyteczne odpady, które społeczeństwo ostatecznie kruszy i poddaje recyklingowi lub całkowicie wyrzuca.

Jesteś 15-letnim dzieckiem, szukającym kogoś, kto powie ci: „Masz rację, mylą się”. Oczywiście wiele osób cię zobowiązuje.

Chociaż trafnie opisałeś okropny sposób, w jaki twoi rodzice cię traktują, wygodnie opuściłeś swoje zachowanie, aby zarobić na tak surową hodowlę. To samo wskazuje, że masz problem z integralnością. Podejrzewam, że możesz nawet nie rozpoznać wysiłku, jaki podejmują twoi rodzice, aby ci zapewnić (zrezygnowałeś ze WSZYSTKIEGO, co ci zapewniają - po prostu o tym zapomniałeś, czy celowo bierzesz to za pewnik?), Stąd twoje negatywne nastawienie do powołania niewdzięcznik.

Oto twoje wyjścia:

• Kiedy skończysz 16 lat, możesz znaleźć pracę. Twoi rodzice mogą na to pozwolić, ponieważ pokazuje to najmniejsze pozory odpowiedzialności.
• Kiedy skończysz 16 lat, możesz złożyć wniosek do sądu o emancypację. Następnie możesz się wyprowadzić, utrzymać i żyć własnym życiem, jak tylko chcesz.
• Kiedy skończysz 18 lat, jeśli nie zdecydujesz się na emancypację w wieku 16 lat, możesz ponownie się wyprowadzić, wesprzeć i żyć własnym życiem w dowolny sposób.
• W wieku 17 lat, być może za zgodą rodziców, możesz dołączyć do oddziału wojskowego. W tym momencie dojdzie do definicji „ścisłe”. Może się okazać, że twoi rodzice byli niefrasobliwi w ich staraniach o ciebie. Bonus: będziesz mógł sam zapłacić za studia.

Dopóki nie dojdziesz do tych kamieni milowych, dobrą praktyką i w TWOIM najlepszym interesie byłoby trzymać usta zamknięte (oprócz powiedzenia dwóch słów: „Dziękuję”), otwórz uszy i oczy i naucz się wszystkiego, co możesz.

Nie ma za co.