Mój syn gra sam i nie jest zainteresowany nawiązywaniem przyjaźni. Jak mogę mu pomóc?

Mój syn ma 3 lata.

Od urodzenia starałem się trzymać z dala od telefonu i ograniczać go do bardzo ograniczonej telewizji. Gram z nim, kiedy tylko znajdę czas. Gramy w gry blokowe, robiąc zoo ze zwierzętami, plantacją, pastą do butów, sprzątaniem i majsterkowaniem. Zaangażowałem go w każdą czynność, aby zaangażować się w prawdziwe rzeczy.

Kocha zwierzęta. Zna ponad 60-70 zwierząt i wie, jak brzmią te zwierzęta. Zwierzęta obejmują dzikie zwierzęta, zwierzęta domowe, stworzenia morskie, gady i ptaki.

Zawsze chce słuchać opowieści o zwierzętach. Zawsze chce odwiedzić zoo i kocha je. Był właścicielem ponad 80 zabawek dla zwierząt. Jeśli damy mu opcje kupowania zabawek, zawsze woli kupować tylko zwierzęta.

W parku wszystkie dzieci mają fantazyjną historię, historię z kreskówek lub historię filmu. Mój syn chce mieć jakieś historie, które mają tylko zwierzęta. Próbuje się wymieszać, ale nikt nie zwraca uwagi na jego historię, tak jak ja. Zawsze staram się mieszać go z chłopcami / dziewczętami w tym samym wieku, aby być przyjaciółmi. Ale znudzi się nimi. Zobaczyłem jego twarz i zrozumiałem. W parku zwykle kopie pod ziemią, zbiera kamienie i owady, bawi się ulicznym psem. Stworzył dom z kamieniami i trzyma owady w tym domu. Kupiłem mu rower. Ale po 2-3 dniach jeździ rowerem do parku, a następnie uruchamia to samo.

Jest także dobry w edukacji. Ma dobre umiejętności rysunkowe. Jego nauczyciel zawsze go docenia i powiedział mi kiedyś, że twój syn jest jedynym uczniem w swojej klasie, który nie potrzebuje żadnej pomocy. Ale w szkole też nie ma przyjaciół.

Chcę, żeby bawił się z innymi dziećmi. Nie wiem, czy robię dobrze, czy źle. Nawet moje pytanie jest mylące. Rozumiem, mój syn mieszka w jakimś bajkowym świecie.

Zastanawiam się, czy przesadzam z rodzicielstwem. Nie znam odpowiedzi.

Chcę tylko zobaczyć go bawiącego się z innymi dziećmi. Jak mogę?

Chcę tylko zobaczyć go bawiącego się z innymi dziećmi. Jak mogę?

Daj mu więcej czasu.

Wiem, że to trudne. Boli obserwowanie dziecka i myślenie, że jest społecznie nieudolny, społeczny wyrzutek lub cokolwiek, co przechodzi przez twoją głowę. Chcemy, aby nasze dzieci były ekstrawertyczne, ponieważ tego właśnie uczy nas społeczeństwo. Jesteśmy skłonni sądzić, że coś jest nie tak z nieśmiałymi lub introwertycznymi dziećmi, nawet jeśli są całkowicie w porządku.

W wieku 3 lat nie wydaje mi się, żeby naprawdę było coś złego, jeśli woli grać sam. Może po prostu być nieco nieśmiały, albo po prostu nie jest zainteresowany graniem z innymi. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​dzieci nie robią rzeczy, dopóki nie będą na nie gotowe. Myślę, że zabawa z innymi działa w ten sam sposób.

Jeśli nadal nie wykazuje zainteresowania graniem z innymi w ciągu roku lub dwóch, nadal możesz zacząć się martwić.

Moje najstarsze dziecko nie bawiło się z innymi przez długi czas, nawet w zorganizowanej zabawie. Cicho poszedł na bok i został tam, obserwując inni dobrze się bawią. Niewiarygodnie trudno było to zobaczyć.

Teraz ma dziesięć lat, a mimo to jest trochę nieśmiały, ma przyjaciół i jest akceptowany przez swoich rówieśników.

Może twoje dziecko jest jak on.

Nie przypominam sobie żadnych przyjaciół w wieku 3 lat. W wieku 4 lat miałem około 6-8 przyjaciół, a my odbijaliśmy się między domami. Większość moich przyjaciół była co najmniej o pół roku starsza, a niektórzy byli o kilka lat starsi.

Niektórzy ludzie są ekstrawertykami. Niektórzy są introwertykami.

Zachęcaj, ale nie żądaj. Niech będzie sobą.

Czy rozmawiałeś ze swoim pediatrą lub psychologiem dziecięcym? To może być tylko faza, być może twoje dziecko jest po prostu bardzo zamknięte w sobie, ale może także mieć rzeczywiste problemy, jeśli chodzi o interakcje społeczne.
Żeby cię trochę uspokoić: z twojego opisu brzmi, jakby był a) cichy inteligentny i bardzo zainteresowani otaczającym światem, niekoniecznie w ludzie oraz b) być może niezręczny i nieśmiały w stosunku do innych, ale nie do końca niezdolny do rozmowy z innymi; jeśli byłby z nim poważny problem z komunikacją, myślę, że potrzebowałby znacznie więcej pomocy od swojego nauczyciela. Ponieważ wydaje się, że dobrze podąża za wskazówkami nauczycieli, wydaje się, że w końcu jest w stanie zrozumieć przekazane mu wskazówki.
Nie wiem, jakie dostępne są kluby, ale jeśli jest coś takiego jak harcerze, może się tam znaleźć. Znajdź mu jakąś aktywność, w której może odkrywać świat z innymi dziećmi. Ponadto, jeśli w twojej okolicy jest coś takiego, może skorzystać z zajęć jogi dla dzieci lub sztuk walki. Zasadniczo wszystko, na czym musi się skupić, i inni po prostu od czasu do czasu współpracują z nim lub robią to samo, może dla niego działać.
Mam nadzieję, że to trochę pomoże :).

Widziałem coś podobnego do mojego kuzyna, kiedy dorastaliśmy (jestem o 10 lat starszy od niego). Zauważyłem, że nie zbliżył się do dzieci w swoim wieku, ponieważ był szczerze bardziej zaawansowany niż w swoim wieku.

Biorąc pod uwagę, jak powiedział nauczyciel, jest on jedynym, który nie potrzebuje pomocy, chce się uczyć o zwierzętach i ma na to dobrą pamięć, a wczesne dobre umiejętności rysowania są również dobrym wskaźnikiem inteligencji i rozwoju mózgu. Jest całkiem możliwe, że inne dzieci nie mogą nadążyć za rozmową, więc on się nudzi. To jest trudne w tym wieku ..

Pomysł polegałby na sprawdzeniu jego inteligencji i na tej podstawie podjęciu decyzji o ewentualnym umieszczeniu go w jakiejś działalności grupowej, która stymuluje mózg!

Może masz geniusz na rękach! :)

Mam nadzieję, że to trochę pomoże .. Nie bój się, że jest taki taki młody! bez wątpienia zaprzyjaźni się z czasem.