Jak zareagować na niezdecydowanego 2,5-latka?

Mam 2,5-letniego syna. Dzieje się tak głównie, gdy jestem zmęczony, ale zapytam go, czy czegoś chce, a on powie „nie”. Potem, kiedy idę go odłożyć lub zrobić coś innego, on wariuje, że tego chce. Potem, gdy wyjmę go ponownie, krzyknie, że tego nie chce. I to trwa, dopóki nie przestanę. Zdaję sobie sprawę, że jak większość wszystkiego, to prawdopodobnie faza, ale po prostu nie jestem pewien, jak najlepiej zareagować na to. Szukam każdego, kto mógłby mieć doświadczenie z niezdecydowanym dzieckiem. Czy masz kreatywne pomysły, jak sobie z tym poradzić, nie doprowadzając nas jednocześnie do szaleństwa?

Małe dzieci często są przytłoczone opcjami, zwłaszcza gdy są zmęczone. Kiedy pozwalasz mu zmienić zdanie, w rzeczywistości tworzysz dla niego więcej opcji. Sugerowałbym, abyś pozwolił mu wybrać i podjąć ostateczną decyzję. Nie musi tego akceptować, ale jego opcje są ograniczone, aby wziąć to, co wybrałeś, lub obejść się bez niego.

Początkowo prawdopodobnie go „straci”, ale jeśli pozostaniesz konsekwentny, ta faza minie szybciej. Wyzwaniem będzie nie nagradzanie protestujących zachowań. Bądź faktem i podążaj za jego decyzją. Nauczy się doceniać swoje wybory i ograniczenia, a oboje będziecie szczęśliwi!

Czy byłbyś zainteresowany zmianą umysłu, gdyby nie krzyczał i / lub źle się zachowywał?

Nie przejmuj się niezdecydowaniem ... martw się działaniem i niewłaściwym zachowaniem. Jeśli zmieni zdanie, ale wyrazi to spokojnie i nie wywoła furii, to dobrze dla niego.

Zastosuj konsekwencje dla krzyku i ciągłego braku zgodności. Nie martw się o podejmowanie decyzji przez kolejny rok lub dwa.

Wygląda na to, że szuka kontroli. W tym wieku nie jest to niczym niezwykłym i bardzo frustrującym dla rodziców. Można na to spojrzeć ... wielki rozwój jest na dobrej drodze! Teraz nadszedł czas, aby poruszać się we właściwym kierunku. Jeśli powie „nie”, nie chce tego, a potem rozśmieszy się, gdy go odłożysz, daj mu jeszcze jedną szansę. Jeśli znowu go zignoruje, odłóż go ponownie. Tym razem zignoruj ​​zamieszanie (wiem, że to trudne) i powiedz „możesz teraz grać / trzymać / zrobić coś innego”. Spróbuj znaleźć rozrywkę, kolejną zabawkę, piosenkę, wszystko, co go interesuje. Gdy zobaczy, że może mieć twoją uwagę i kontrolę na inne sposoby, to się skończy. I gratulacje, wydaje się, że ma rację!

Polecam zadawanie pytań w sposób, który nie wymaga odpowiedzi tak lub nie. Zamiast „Czy chcesz mleka?” zapytaj „Czy chcesz swoje mleko w niebieskim lub czerwonym kubku?”

Używamy „podwójnej kontroli”. Czasami nie rozumie, co to właściwie znaczy, kiedy mówi tak / nie, więc potwierdzam, co miał na myśli, wyjaśniając, co będzie dalej.

Przykład:

Ja: Skończyłeś już obiad?

Maluch: Tak!

Ja: Ok, więc zabiorę ci jedzenie (lub nawet lepiej: czy mogę zjeść twoje jedzenie? To naprawdę prowadzi do domu, że nie ma więcej jedzenia)

Maluch: OK!

- lub

Maluch: Nie! Nie skończone!

W tym drugim przypadku pozwalam mu „zmienić zdanie”. Nie sądzę, że tak, ale nie sądzę, że w pełni rozumie, co mam na myśli przez moje pierwsze pytanie. Zadanie dwuczęściowego pytania w jednym zdaniu („Czy skończyłeś już z jedzeniem, mogę to zabrać”) bywa zbyt skomplikowane.

Możesz mieć inny problem, ale wpadam na to głównie, gdy jest zmęczony.

Jak powiedziała Marie, musisz dokonać pierwszego wyboru, aby dowiedzieć się, że decyzja ma reperkusję. Najlepszą rzeczą jest przekierowanie go do czegoś innego - na przykład opowieści na kolanach. Starałbym się również zniechęcać do „przerażającego” zachowania i poprosić go, aby się uspokoił (ładnie) i powiedział, proszę. W ten sposób nauczy się panować nad swoimi emocjami i wyrażać siebie.