Siostra wymknęła się spod kontroli

Mam 26 lat i nie jestem rodzicem, ale moja mama ma problemy z moją młodszą siostrą. Moja 12-letnia siostra nie wsiada do autobusu po szkole i zamiast tego spędza wolny czas po szkole. Przeraża mnie to, że przemierza niebezpieczne ulice tylko ze swoimi przyjaciółmi.

Moja mama pokazała mi teksty, w których moja siostra mówi do niej w sposób, w jaki nigdy bym się nie odważył. Przeklina ją, poniża i woła jej plugawe imiona. Moja matka miała ciężkie dzieciństwo i dlatego nie da jej (ani mnie, gdy byłam młodsza) żadnej dyscypliny.

Pracuję na pełnoetatowej pracy na zmiany i szczerze mówiąc, sam nie jestem do końca stabilny i ledwo potrafię sobie poradzić z moim narzeczeniem, szkołą i pracą. Powiedziawszy to, moja mama poprosiła mnie, bym wszedł, ponieważ jestem jedną z niewielu osób, które moja siostra szanuje i słucha. Jestem gotów pomóc mojej ukochanej siostrze w każdy możliwy sposób, ale jestem zagubiony. Nie wiem jak obchodzić się z dziećmi. Nie jestem rodzicem. Nie uważam się za materiał rodzicielski i właśnie dlatego postanowiłem nie mieć własnych dzieci. Nie mam pojęcia, jak sobie z tym poradzić, ale zrobię wszystko, co w mojej mocy. Co powinienem zrobić?

Mam dwóch braci, którzy są 14 i 16 lat młodsi ode mnie, a oni patrzą na mnie / szanują mnie jako rodzicielską postać w (być może) podobnej sytuacji do twojej sytuacji. Mogę sobie wyobrazić, że zostałem poproszony o interwencję w podobnej sytuacji. Muszę jednak powiedzieć, że chociaż byłem bardzo blisko / zaangażowałem się z nimi, gdy byli mali (poniżej 10 lat), nie widziałem ich tak często w ciągu ostatnich kilku lat i nie mam pojęcia, co się dzieje ich życie w kategoriach przyjaciół / aspiracji / rozwijania wartości itp. Teraz żyją w innym stanie niż ja i BARDZO daleko, więc widzę ich tylko około 1-2 razy w roku i wystarczająco długo, by „zabawić się” wizyta, a nie do dogłębnego budowania relacji. Wszystko to znaczy, że obecnie nie mam z nimi takiej relacji, którą musiałbym mieć, aby powiedzieć: hej, słyszałem, że ty i mama macie problemy. Czy możesz mi powiedzieć, co się dzieje? ”I oczekiwać, że odpowiedzą. Tak więc: gdybym był w twojej sytuacji, oto co bym zrobił:

(Po uruchomieniu przez twoją mamę) Zadzwoniłbym do twojej siostry i powiedział: „Hej, słyszałem, że ty i mama ostatnio się nawzajem weszliście, i pomyślałem, że fajnie byłoby spędzić trochę czasu dla ciebie i mnie razem i dać wam oderwanie się od siebie. Jak chciałbyś spędzić weekend u mnie w domu w następnym tygodniu lub dwóch? ”

Idealnie powie „tak”, a wy możecie spędzać czas i wiązać się (robić coś, co lubi / chce robić, i coś, co lubisz / chcesz robić). Potem może w niedzielny poranek przy śniadaniu powiedz: „Naprawdę chciałbym pomóc z tobą i mamą, ale nie wiem, co się dzieje. Jeśli myślisz, że mogę pomóc, jestem tutaj, aby cię wysłuchać i pomóc ale pozostawiam to tobie. Chcę tylko, żebyś wiedział, że zależy mi na tobie i trochę się martwię, gdy słyszę, że nie wracasz do domu po szkole, bo to nie jest najbezpieczniejsze miejsce i nie chcę, żeby ktokolwiek z ciebie korzystał. ”

A potem upuściłbym to. Mam nadzieję, że albo będzie kontynuować rozmowę, albo porozmawia z tobą później, albo zadzwoni następnym razem, gdy będzie miała problem z twoją mamą. A może zdecyduje, że dbanie o jej bezpieczeństwo jest wystarczającym powodem, aby przestać narażać się na niebezpieczeństwo. Jest wiele sposobów, by na to zareagować. Ważną rzeczą jest jednak upewnienie się, że czuje się, jakbyś był w jej kącie, że się nią opiekujesz i będziesz słuchać - nie dlatego, że jesteś tam jako dyscyplinarny lub że będziesz potępić ją / przeskoczyć do wniosków. Chcesz, żeby czuła się bezpiecznie rozmawiając z tobą. Gdy będzie gotowa na rozmowę, nie powinno być trudno ustalić, co się dzieje - i wtedy możesz pomóc swojej mamie zrozumieć .