Syn wybiera to, co wybrała moja córka, a potem się denerwuje, że tego nie rozumie

Mamy prawie 5-letniego chłopca i 2-letnią dziewczynkę. Nasz syn przyzwyczaił się, gdy poprosiliśmy ich oboje, aby coś wybrali, czekając na wybór siostry, a następnie natychmiast wybierając to samo. Na przykład: Ja: „Który talerz chcesz?” Dzieci: „Ummmm ....” Córka: „Zielony” Syn: „Chcę zielony !!”

Zwykle dajemy córce wybór i wyjaśniamy mu, że nie może po prostu czekać i wybierać, czego chce, ale widzę, że to źle go trąca, ponieważ „zawsze dostaje to, czego chce”.

Wszelkie inne sugestie dotyczące sposobu rozwiązania tych problemów?

Wyjaśnij problem i swoje rozwiązanie.

5-latek prawdopodobnie jest w stanie zrozumieć, kto pierwszy ten lepszy. Jeśli twoja reguła jest pierwszą, która się odzywa, zrozum, dlaczego dziewczyna ma wybór. Próba wykorzystania twojej interpretacji motywacji do wyjaśnienia reguły może nie być jasna, jeśli nie zrozumie swoich uczuć za pomocą tych słów; często dzieci (większość ludzi) mają problem z wyjaśnieniem, dlaczego chcą tego, czego chcą.

Jeśli chcesz nadal oferować wybory, ale nie chcesz się martwić konkurencją, pozwól tylko na wybór. Zamiast „dzieci wybierają talerze”. Powiedz „[jedno dziecko] jest twoja kolej, aby wybrać pierwsze, [inne dziecko] wybierzesz pierwsze następnym razem”. Ponieważ 5-latek uważa, że ​​przegrywa, zaoferuję mu pierwszy wybór. Śledzenie, czyja kolej przypada na wiele działań z wieloma osobami sprawującymi opiekę, pozostawia czytelnikowi ćwiczenie.

Lub zapytaj go. 5-latek prawdopodobnie ma pewne pojęcia o uczciwości, a rozmowa na jego temat jest świetnym sposobem na dostosowanie go do twojego. Upewnij się, że masz dobre poparcie dla swoich koncepcji uczciwości; Chciałbym mieć dobre wyjaśnienie lub dwa (im więcej sposobów wyjaśnienia podchwytliwych koncepcji, tym bardziej prawdopodobne będzie zrozumienie), dlaczego „zawsze dostaję swoją drogę” jest nie do przyjęcia gotowy, a następnie spróbuj ustalić, w jaki sposób prowadzą do tego jego plany .

Ludzie nie są okradani z wyborów, których na początku nigdy nie dano.

Zadawanie otwartych pytań dwojgu dzieciom „co byś chciał?” - to styl na przepis na katastrofę, jeśli nie masz zasobów, aby zaspokoić oba z nich.

Zamiast tego zapytaj jedno dziecko:

Co byś chciał

Jeśli wiesz, że dziecku trudno będzie wybrać, zadaj mu wiodące pytanie:

Chcesz zielony?

Problemem tego rozwiązania jest oczywiście faworyzowanie. Ogólnym rozwiązaniem problemu jest śledzenie, o kogo ostatnio zapytałeś. Dzieci zwykle potrafią śledzić, kiedy nie mogły wybrać, więc możesz być z góry i zapytać, kto ma wybrać, zanim zapyta jedno lub drugie.

Gdy oboje dzieci osiągną odpowiedni wiek, następnym krokiem jest pomóc im rozwinąć empatię, zadając jedno pytanie, co chcieliby drugie.

Czy myślałeś, że twój syn „celowo” wymusza konflikt? Umieszczam „celowo” w cytatach, ponieważ prawdopodobnie nie jest to świadome ani celowe, ale nie wydaje się przypadkiem, że zawsze stawia cię w sytuacji, w której musisz wybierać strony.

Możesz ustanowić spójną zasadę - najpierw pierwsze typy, najmłodsze typy pierwsze, ścisła zmiana. Rzeczywista reguła nie ma tak dużego znaczenia jak spójność i to, czy jesteś w stanie przedstawić uzasadnione uzasadnienie. Najważniejsze jest ograniczenie szansy, aby sytuacja była referendum, w którym dziecko ma przewagę.

Osobiście uważam, że absolutna sprawiedliwość jest mitem - dzieci są różne, a także różne wieku. Kluczem jest upewnienie się, że nie okazujesz faktycznego faworyzowania (a nie tylko postrzeganego faworyzowania).

Jest już wiele dobrych odpowiedzi, ale nie widziałem, żeby ktokolwiek wspominał, dając jednemu rodzeństwu szansę na wybranie drugiego i zmianę.

Dzień 1: Synu, jaki talerz Twoim zdaniem chciałaby Twoja siostra?

Dzień 2: Córko, jak myślisz, który talerz chciałby twój brat?

Chodzi o ich wybór, uczy się, jak uszczęśliwiać rodzeństwo. Wynik końcowy jest taki sam jak na zmianę, ale motywacja jest inna.

Nigdy tak naprawdę nie miałem tego problemu z moimi dziećmi, ale mieliśmy problem z podzieleniem napoju gazowanego i nalewania i chwytania kubka, który ma więcej napoju. Rozwiązaniem tego było jedno leje, a drugie wybiera. Zabawnie jest patrzeć, jak twoje dzieci praktycznie wychodzą z linijki i upewniają się, że są nawet ... tak jak kilka kolejnych kropli naprawdę robi wielką różnicę.

Prostym rozwiązaniem jest zakup dwóch płyt każdego koloru.

Może się zdarzyć, że twoje dzieci nie będą mogły mieć tego, czego pragną. (Może. Filozofie różnią się od tego.)

To nie jest jeden z tych czasów.

Powinieneś zdecydować, jaką lekcję chcesz przekazać.

Niektórzy ludzie chcą przekazać lekcję: „Nawet proste rzeczy w życiu są trudne do osiągnięcia lub osiągnięcia”. Nie podoba mi się ta lekcja, nie zgadzam się z nią i nie chcę jej przekazywać mojemu synowi.

Inną filozofią jest to, że zawsze można dostać to, czego się chce lub marzy, mając wystarczający zamiar, aby to osiągnąć oraz wystarczającą ciężką pracę i planowanie.

Mniej więcej lubię tę lekcję i chętnie przekażę ją mojemu synowi. Sugerowałoby to podejście polegające na uczynieniu dziecka odpowiedzialnym za zarabianie pieniędzy na zakup dodatkowego pożądanego talerza. Ale dla czegoś tak prostego jak dodatkowy talerz, mógłbym to po prostu kupić. (Zobacz także poniższe uwagi dotyczące WYMIANY. )

Być może chcesz, aby twój syn był uprzejmy. Z czym mogę się zgodzić.

Grzeczność nie jest jednak najważniejszym atrybutem całego życia. Chcę podać kilka oburzających analogii, które są mniej w odpowiedzi na ciebie (oryginalny plakat), a bardziej w odpowiedzi na różne komentarze i inne postawy na ten temat, które zaobserwowałem w życiu:

Musisz zastanowić się, jakie naprawdę są twoje intencje, jeśli nie chcesz kupować innego talerza. I ustal, czy naprawdę pracujesz na rzecz pożądanego celu, czy po prostu nie chcesz, aby dziecko dostało to, czego chce (postawa „nie może”).

Aby dać oburzający przykład reductio ad absurdum, prawdopodobnie obraźliwy, wyobraź sobie, że ktoś uderza wielokrotnie krzyczące dziecko i mówi: „Nauczę go dobrych manier! Nie przestanę, dopóki nie poprosi mnie grzecznie”. Co to motywuje? Może wiele rzeczy, ale na pewno nie wyraźne, zdrowe pragnienie poprawy dziecka.

Jedną z rzeczy, które mogłyby go zmotywować, byłaby zawiła ideologia: „Życie jest okropnie trudne i jeśli nie nauczysz się zbierać grudek bez krzyku, będziesz musiał się tego nauczyć później, gdy grudki nie zostaną podane przez kochającego rodzica takiego jak ja ”.

Mimo zastosowanych uzasadnień nic z tego nie jest związane z faktyczną poprawą dziecka. (Jeśli się nie zgadzasz, być może czas na introspekcję).

Robię tę dziką analogię, ponieważ jest to ten sam mechanizm mentalny, za którym odmawia się dziecku tego, czego chce, po prostu dlatego, że spełnienie pragnienia nie zawsze jest możliwe.

Najważniejszym czynnikiem jest wymiana. Wymiana jest czymś w zamian za coś. Ta wymiana nie musi odbywać się przy pomocy pieniędzy.

Kiedy dziecko jest bardzo małe, rozmowa może po prostu ładnie pytać lub wywoływać uśmiech i śmiech. To jest jego (lub jej ) wkład. Możesz to wynagrodzić dodatkową płytą. (Nie twierdzę, że wyraźnie oznaczysz to jako nagrodę).

Kiedy dziecko jest starsze i chce nowego roweru, możesz wypracować inną wymianę. Kiedy on lub ona chce samochodu, nastolatek może być zmuszony do produkcji, wkładu i wymiany z innymi ludźmi, aby zarobić pieniądze potrzebne na zakup samochodu.

Rodzaj wymiany zmieni; fakt wymiany nie będzie.

Państwo powinno unikać dziecko osiągnięciu punktu, gdzie wierzy, że może dostać wszystko, co chce, bez wymiany wkładu lub z jego strony w ogóle. Ale powinieneś również unikać budzenia przekonania, że ​​nie może dostać tego, czego chce, bez względu na to, co robi lub wnosi swój wkład.

Spór o tę odpowiedź (sześć głosów pozytywnych i trzy głosy negatywne w tym tekście) jest interesujący.

Odnoszę się do tego konkretnego pytania, a nie jakiegoś hipotetycznego innego pytania, które może, ale nie musi, być podobne. W rzeczywistości moją podstawową przesłanką jest to, że:

Kluczem do poradzenia sobie z tą sytuacją jest nie zrównanie jej z innymi sytuacjami.

Wasze dzieci chcą zielonego talerza. Dobrze, weź dwa zielone talerze. Obsługiwane.

Tak, są inne rzeczy, których tak naprawdę nie mogą mieć oba, ale talerze nie są jedną z nich.

Kiedy napotkasz inne rzeczy, których tak naprawdę nie mogą mieć, spraw , aby zrozumiały prawdziwe powody, dla których nie.

I dowiedzą się, że mówisz prawdę, ponieważ z doświadczenia dowiedzą się (zielone talerze), że gdyby nie było żadnych prawdziwych powodów, aby tego nie mieli, mogliby to mieć.

Jeśli nie potrafisz wyjaśnić dziecku przyczyny w sposób przekonywujący, że może to zrozumieć i zgodzić się z tym, prawdopodobnie jest coś nie tak z twoim powodem.

Postaraj się, aby dziecko zrozumiało: „Nie, nie możesz mieć talerza, ponieważ wtedy, gdy są inne rzeczy, których nie możesz mieć, nie zrozumiesz, dlaczego nie możesz ich mieć”. W rzeczywistości ten powód nie ma absolutnie żadnego sensu.

Ponieważ wydaje się, że jest to powtarzający się problem, chciałbym zająć się podstawową potrzebą konkurowania / rywalizacji, która ma miejsce. W swoim życiu pracowałem z kilkoma strategiami, które były bardzo pomocne.

Jednym z moich najlepszych jest zakup prezentu dla młodszego dziecka, którego starsze dziecko naprawdę chciałoby. To może być nawet trochę za stary dla twojego młodszego lub nie ich typowe pragnienie. Robisz to, aby zapewnić młodszemu dziecku równowagę walutową. To normalne, że młodsze dziecko chce być bardziej jak starsze dziecko, przyglądać się wszystkim swoim fajnym rzeczom, których nie może dotknąć itp., Ale młodsze dziecko zwykle nie ma uzasadnionej potrzeby, by starsze dziecko chciało i że mieć kontrolę nad. Tak więc obdarowanie ich zabawką, której chciałoby starsze dziecko, jest jednym z takich sposobów przywrócenia równowagi między nimi.

Pracuję nad rozmowami z nimi na temat rodzeństwa, co to oznacza, oraz naszych wartości rodzinnych na temat tego, jak traktujemy członków rodziny. Mocno wpajam moim starszym dzieciom, jaką ważną pracę mają one podczas dorastania, aby uczyć młodszych rzeczy, i aby na nie uważać, mieć swoje plecy i gdy małe dzieci stają się większe, będą miały szanse na odwzajemnienie tego również. Ciągle nazywam nas zespołem i tym, jak różni ludzie w każdym zespole mają swoje pozycje, mocne strony i słabości, a my pracujemy jako całość, aby optymalizować umiejętności każdego. I absolutnie mówię: „Dołącz do zespołu Smitha, zbierzmy to razem”, aby przypomnieć im, kiedy nie działają jako zespół. Cały czas mówię im również, że nie konkurujemy z ludźmi z naszego zespołu, nie pobijamy ich ani nie próbujemy ich osłabiać. Powinniśmy pomóc zespołowi być silniejszym, pomagając każdej osobie w zespole wzrastać, czuć się pewnie i dbać o siebie nawzajem. Razem możemy zmierzyć się ze światem.

Oferuję wiele opcji, ale pamiętam, jak są oferowane. Z talerzami faktycznie poszedłem na wszystkie te same talerze , każde dziecko ma swój własny kubek, wybrały i kupiłem kilka z nich (zacząłem od jednego na dziecko i umyłem w razie potrzeby). Talerze są drogie, ale uwielbiam te, na których się zdecydowałem, ponieważ są super trwałe i ssą aż do stołu. Są dla małych dzieci lub osób o specjalnych potrzebach. Chodzi o to, że okazały się super trwałe, każdy ma to samo i nigdy się nie rozlewa, ponieważ nie może. To piękna rzecz.

Staram się wyobrazić sobie różne sytuacje, w których wiele dzieci miałoby wybór w stosunku do ograniczonej liczby przedmiotów i ciężko mi było powiązać to z życiem. Pozwalam na wybory: „Czy chcesz założyć buty na pierwszym miejscu, czy płaszcz” oraz „Czy chcesz przekąski przed lub po kąpieli”. Nie mogę myśleć o czasach, w których pozwalam na wybór, o którym wspominasz. Pozwoliłem im wybrać własne kubki, jak wspomniano. Pozwalam im też wybrać kubki dla innych przychodzących dzieci. Jeśli mamy coś takiego jak Popsicles i pozostało kilka w różnych kolorach, wówczas staramy się obracać, kto dostanie pierwszy. Nie mogę śledzić od czasu do czasu czegoś tak specyficznego jak Popsicles, więc cały czas się obracamy.

Ogólnie rzecz biorąc, nie doświadczyłem tego, powodując jakiekolwiek zdenerwowanie. Wszyscy wiedzą, że następnym razem będą mieli kolej na wybranie i tak, jak powiedziałem, tak często, jak potrafię, wybieram rzeczy bardziej specyficzne dla tego jednego dziecka, niż wybory wpływające na inne dzieci. Robię tylko, że kiedy ma się, jak wtedy, gdy istnieje tylko jeden czerwony Popsicle lewo.

Wydaje się, że jest bardziej zainteresowany posiadaniem tego, czego chce, niż decydowaniem o tym, czego on chce. Prawdopodobnie kolor lub niedobór zasobów nie jest problemem; gdyby były 2 białe talerze, chciałby ten w jej dłoni.

Kiedy zredukujesz to do tego i zobaczysz, że chodzi o to, że ma swoje rzeczy, możesz spróbować rozwiązać to na kilka sposobów, w zależności od twojego osobistego stylu rodzicielskiego.

• Dowiedz się, jakie są jego preferencje, weź to od niego i daj jej. Prawdopodobnie będzie miał jakąś formę napadu złości, ale może pomóc mu zrozumieć, że wybór, a następnie próba odebrania go jest bardzo bolesna. Czasami wymuszanie napadów złości działa, czasem nie, ale lepiej o tym wiedzieć.

• Nie daj im wyboru. Ustaw ich talerze przed sobą (pamiętaj, aby obrócić się mentalnie, aby każde dziecko otrzymało dobrze wymieszany obrót różnych kolorów talerzy). Oczywiście, usuwa to wszelki wybór, a ponieważ wybór (szczególnie nieważny) pozwala dzieciom doświadczyć pewnej bardzo potrzebnej kontroli w ich życiu, tracą szansę, ale kiedy wybór rodzi konflikt, najlepiej wstrzyknąć go gdzie indziej.

• Miej słoik z kolorowymi koralikami, po jednym dla każdego koloru talerza i dodatkowy koralik (tylko jeden), który wskazuje „wybierz dowolny nie wybrany talerz”. Zielony koralik dostaje zielony talerz. Żółty koralik, żółty talerz. Złoty koralik, każdy talerz, którego nikt inny nie ma.

• Po prostu powiedz nie." Najpierw wybrała, jest tylko jeden, będzie musiał wybrać coś innego. Następnym razem może wybrać pierwszy. Znowu jednak prawdopodobnie nie chodzi o talerz czy kolor, ale o to, co jest jej.

Poza momentem obiadu pomocne może być ćwiczenie wyboru rzeczy takich jak gracze Candy Land (nie może mieć jej), zdjęć do pokolorowania, kredek (tylko jedna czerwona) itp. Pomoże to wzmocnić dzielenie się, przyjmowanie niedoborów, cierpliwie czekanie na swoją kolej, a co najważniejsze uświadomienie sobie, że to nie ma znaczenia.

Może nie pytaj? Bez wyboru. Każdy ma zielony lub biały lub inny kolor, jaki chcesz, nawet mama i tata, więc nie ma wyboru. Nikt nie jest szczęśliwy, ale nikt nie jest smutny, że nie ma tego, czego chce ...