Przydałoby się wiedzieć, kiedy twoje dziecko robi te rzeczy. Czy to jest przed snem? W szkole / przedszkolu? Cały czas? Pomogłoby to ocenić, czy (i do jakiego stopnia) zachowania są problemem. Jednak dam z siebie wszystko dzięki informacjom, które posiadam:
1) ssanie kciuka / ssanie palca jest zwykle czymś, co sprawia, że dzieci czują się bardziej spokojne i bezpieczne, jednak nie jest to dobre dla zębów lub palców, a w wieku 5 lat twoja córka może być drażniona przez inne dzieci za to, więc masz rację, szukając sposobów, aby pomóc jej się zatrzymać. Jak wspomniano powyżej, jest to coś, co sprawia, że dzieci czują się bezpiecznie, dlatego ważne jest, aby zapewnić zastępczy „koc bezpieczeństwa”. Wpisz thumbuddies :) thumbuddies to w zasadzie kukiełki na palec z przymocowanym wygodnym paskiem na nadgarstek, a pomysł polega na tym, że kładzie się kukiełkę na kciuku (palcu), który dziecko lubi ssać w czasach, kiedy najprawdopodobniej to zrobi (np. pora spania). Proponuję więc, abyś najpierw usiadł z córką i wyjaśnił dlaczegoważne jest, aby przestała ssać palce, a następnie przedstawiła ją swoim nowym kciukom i dała jej do zrozumienia, że są tam, aby przypomnieć jej, że jest bezpieczna i kochana, a kiedy ma ochotę ssać, może przytulać się do nich . Następnie bądź cierpliwy wobec niej (bo nie oczekuj, że magicznie całkowicie zrezygnuje w ciągu nocy, będzie uprzejmy i zachęcający, nawet jeśli na początku zdejmie kciuki i wsadzi palce w usta).
Dodam tylko, że prawdziwe kciuki są trochę drogie, ale jeśli jesteś w ogóle sprytny, możesz po prostu zdobyć swoje ulubione kukiełki palców (upewnij się, że są bezpieczne dla ust) i przymocować materiał / dzianinę palców / Rzep na krawaty. (To właśnie zrobiłem dla mojego młodszego brata)
2) jeśli chodzi o zabawę ze sobą, zachowanie to może wynikać z tego samego źródła, co ssanie palca, ale niekoniecznie jest złe, w tym sensie, że nie zaszkodzi jej i jest naturalnym zachowaniem człowieka. Gdzie / kiedy są bardzo ważne, ale niezależnie od kontekstu, w którym to się dzieje, jedynym prawdziwym lekarstwem jest rozmowa z nią o tym i wyjaśnienie zasad społecznych, których powinna przestrzegać. Zacznę od siadania z nią i powiedzenia: 1) to naturalne, że chcesz się ze sobą bawić i nie powinieneś czuć się z tym źle - w rzeczywistości większość ludzi to robi. 2) jednak istnieją pewne zasady, których wszyscy powinni przestrzegać (w tym mama i tata), takie jak zatrzymywanie się na czerwonym świetle lub mówienie, proszę i dziękuję, i jest też jedna z nich: dobrze jest grać ze sobą, gdy w pobliżu nie ma innych ludzi. To coś prywatnego, więc musisz być sam, aby to zrobić.
Chciałbym tylko dodać, że oba te zachowania mogą być (ale niekoniecznie) wskaźnikami, że dziecko doświadcza niezwykłych stresorów psychicznych (takich jak lęk lub depresja), więc dobrym pomysłem może być monitorowanie stanu emocjonalnego córki i upewnij się, że jej szczęście / poczucie bezpieczeństwa i bycia kochanym itp. są dobre. Nie twierdzę, że jest problem z jej doświadczeniem bezpieczeństwa lub coś takiego, po prostu warto sprawdzić.