Jesteśmy w Kanadzie, jeśli to istotne.
Mój partner i ja mieszkamy sami (pod koniec lat 20.), a 16-letnia przyrodnia siostra mojego partnera niedawno opuściła emocjonalnie obraźliwe życie rodzinne (jak dotąd nie znęcamy się fizycznie). Ponieważ nie ma molestowania fizycznego, trudniej jest nam ustalić, jak powinniśmy ocenić sytuację - obrażenia są znacznie mniej namacalne.
Jak możemy, jako osoby z zewnątrz, powiedzieć, ile znęcania się emocjonalnego jest „zbyt duże”, do tego stopnia, że usunięcie nastolatka z rodziców jest korzystne? Czy należy zareagować na tę sytuację, oferując jej przyjęcie, dopóki ona nie rozwiąże problemu? Czy istnieją najlepsze praktyki lub wytyczne, co robić, gdy jesteś po otrzymaniu uciekiniera?
Jakie czynniki należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji, czy powinniśmy wspierać jej niezależność, starać się zbliżyć ją i jej rodziców, czy też starać się zachować jak najbardziej neutralność we wszystkim?
Edycja: Choć wcześniej byli w przyjaznych stosunkach z rodzicami, poszli teraz nieco „poza torami” i zaatakowali każdego, kto ma kontakt z córką. Śledzą jej przyjaciół w mediach społecznościowych (ona je zablokowała), szukają nieoznaczonych zdjęć i czekają przed szkołą, aby dowiedzieć się, gdzie przebywa itp. Z wahaniem spróbuję porozmawiać z rodzicami o sytuacji i postarać się o uzasadnienie dyskusja, ponieważ są wystarczająco niestabilne, aby wpaść na „przerażające” terytorium.
Aktualizacja: Dla każdego, kto się na tym zdarzy, pomyślałem, że warto zaktualizować, jak się to gra. Około 2 lata później:
- Przybrana siostra była dość dobrze przygotowana na ucieczkę, w wieku 16 lat. Przez krótki czas przebywała ze swoją biologiczną siostrą, ale siostra nie była w stanie wspierać przyrodniej siostry (ta sama rodzina, podobna sytuacja, również uciekła, gdy była młodsza)
- Przez nieco ponad rok gościliśmy przyrodnią siostrę
- Jej rodzice oszaleli trochę bardziej, wykorzystując się nawzajem, grożąc, że pojawią się w naszym domu i zabiorą ją z powrotem, ale tak naprawdę nic się nie wydarzyło (mieliśmy głowy do góry, byli już w drodze, więc zostawiliśmy i zamknęliśmy wszystkie drzwi, nie mam pojęcia, czy rzeczywiście się pojawili)
- Cała strona rodziny odcięła nas, co było trudne dla mojego partnera, ale łatwiejsze, gdy było tak oczywiste, kim byli okropni ludzie
- W końcu okazało się, że doszło do fizycznego znęcania się, ale „nie było tak źle” (nie lekceważenie fizycznego znęcania się, po prostu stwierdzenie, że przyrodnia siostra uważa, że przemoc emocjonalna jest bardziej wpływowa, co mówi dużo ...)
- Mój partner pomógł przybranej siostrze w osiedleniu się, dostał wszystkie potrzebne dokumenty (rodzice przetrzymywali je jako zakładników), prawo jazdy itp.
- Przybrana siostra odbyła kilka sesji terapeutycznych, ale nie była wystarczająco chętna, aby kontynuować ją sama
- Przybrana siostra ukończyła szkołę średnią (tak!) I ukończyła rok uniwersytecki w programie, który wspiera tych, którzy tak naprawdę nie mają umiejętności ani wiedzy na uniwersytecie. To był osobisty cel przyrodniej siostry.
- Jak można sobie wyobrazić, uniwersytet poszedł strasznie. Brak umiejętności uczenia się, zbyt wiele życia, by przeżyć z powodu uciążliwych rodziców
- Teraz żyje głównie przyziemnym dorosłym życiem - pracą, chłopakiem, przyjaciółmi itp.