Nie lubię mojej mamy, a ona przyjeżdża do mnie, jak temu zapobiec lub jak najlepiej sobie z tym poradzić?

Moja matka drwiła ze mnie, że nie jestem dobrą uczennicą i jąkam się, może to był jej sposób na zniesienie frustracji, w mojej szkole średniej poszła tak daleko, że musiałem pomyśleć o tym, jak popełnić samobójstwo lub uciec z domu, żeby wyciągnąć ją z mojego życia, ale nie byłem w stanie tego zrobić. Od tego czasu przestałem z nią rozmawiać i zjadłem wszystko, co ugotowała, i do tego stworzyła scenę i zaangażowała mojego dziadka, aby pozwolił mi znów z nią porozmawiać. Od tego czasu jej nie lubię. Jest słodką damą i dobrze się ze wszystkimi zachowuje, ale jakoś udaje mi się wkurzyć / przestraszyć / sfrustrować mnie.

Zostałem z rodziną podczas mojej inżynierii przez 4 lata, ale zawsze utrzymywałem dystans do matki, ponieważ wiem, co ona może zrobić i nigdy się nie zmieni, ale wkłada całą swoją energię / wysiłki, aby powiedzieć mi, ile jestem przegranym i jak ja potrzebuje zmiany. Moja łatwowierność / miła / słaba sprawia, że ​​jest jej znacznie łatwiej.

Teraz pracuję w innym mieście i chcę, aby ja i ona byli szczęśliwi w swoich miastach, ale ona chce przyjechać na kilka dni / tygodni, nie mogę tego znieść. Radzę sobie całkiem dobrze z pracą i przekazuję jej pieniądze na tyle, by płacić rachunki i żyć luksusowo. Jeśli przyjdzie i znowu zadziała na mój mózg, moja nowa praca ulegnie zmianie.

W jakiś sposób mój ojciec też nie jest wielkim fanem mojej matki. Doceniam mojego ojca, kiedy miałem zły czas, powiedział mi, że powinienem dać z siebie wszystko i nie martwić się o wynik, ponieważ wszystko nie jest w naszych rękach. Podczas gdy moja matka byłaby gotowa poświęcić moje szczęście / zdrowie / może życie za pieniądze / sukces. Ponownie udowodniła to samo, kiedy pracowałem dla firmy w zeszłym roku i była z tego powodu sfrustrowana, jej rada była taka, że ​​powinienem tam nadal pracować.

Nie mam nic przeciwko przeszłości i mogę sobie z tym poradzić, ale nie mogę znieść jej ze sobą w moim domu teraz ani w przyszłości. Przynajmniej potrzebuję, aby mój ojciec był w pobliżu, aby zrównoważyć rozprzestrzeniające się negatywne opinie, ale mój ojciec nie przychodzi z nią na moje miejsce. Na razie może dobrze się ze mną zachowywać, ale jeśli jakoś pójdę w życiu złą porą, gwałtownie zwiększy moje kłopoty i być może jestem teraz znacznie silniejszy, by robić to, czego wcześniej nie byłem w stanie zrobić. Poza tym nie lubię i nie mogę tego znieść, jeśli jest jedyną osobą wokół mnie.

Zastanawiam się, czy nie wyłączyć telefonu, kiedy tu jest, więc zostaje u mojej ciotki zamiast u mnie, przenosi się na kilka dni do przyjaciółki i mówi jej, że nie mogę wrócić do domu z powodu pracy w gabinet. Czy może istnieć lepsze rozwiązanie tego samego?

Z twojego postu wynika, że ​​masz bardzo dobre powody, aby nie pozwalać matce zostać u ciebie. Wygląda na to, że pomimo poznania wszystkich powodów, dla których jest to zły pomysł, nadal się wahasz. Kilka punktów do rozważenia:

• Jeśli twoja matka zostanie choćby na jedną noc, trudniej będzie poprosić ją o odejście lub nie powtarzanie wizyty w przyszłości.
• Nie wszyscy zapraszają rodziców do pozostania na swoim miejscu, nawet jeśli są w dobrych stosunkach.
• Wielu rodziców nie poprosiłoby o pozostanie w domu dziecka bez zaproszenia lub gdyby zauważyli, że dziecko nie jest całkowicie zadowolone z tej sugestii. Nie ma powodu, aby traktować swoją matkę lepiej tylko dlatego, że nie może / nie zauważy, że nie jesteś zadowolony z tego pomysłu.
• Bardzo ważne jest dbanie o swoje dobre samopoczucie. Dla ciebie i dla ludzi wokół ciebie.

Jeśli chodzi o to, jak to zrobić - nie sądzę, że musisz nigdzie się ruszać lub coś wymyślić. A jeśli powiesz, że nie może zostać u ciebie? A jeśli z jakiegoś powodu zostaniesz naciskany, powiedz, że nie chcesz, żeby została z tobą. Wiem, że dla miłej osoby to brzmi ciężko. Ale to nie jest trudne - po prostu wyznacza i strzeże twoich granic. Ponadto - znasz tych ludzi, którzy potrafią mówić innym rzeczy, których tak naprawdę nie chcą słyszeć, i nie brzmi to nawet trochę ostro? Myślę, że kluczem jest nie powiedzieć tego tak, jakbyś był winny i czuł się nieco źle z powodu swojej decyzji. Ale raczej powiedz to jako (smutny) fakt. Który to w rzeczywistości jest. Smutny fakt, że twoja matka nie może zostać u ciebie. I unikaj podawania wyjaśnień i zagłębiania się w szczegóły. Inną sprawą jest - jeśli twoja matka troszczy się o ciebie (pomimo popełniania tych wszystkich wielkich błędów) - zrozumie i doceni poziom kontaktu, który z przyjemnością utrzymasz. Jeśli jej to nie obchodzi - to jeszcze jeden powód, by nie przejmować się tak bardzo i dbać o siebie.

Wspomniałeś o opcji wyłączenia telefonu. Ale podobnie jak pomysł tymczasowego wyprowadzki z mieszkania wydaje się, że zamiast próbować wyznaczyć granicę terytorium (i zdecydowanie jest to twoje: dom, telefon, czas) pozwalasz matce podejść bliżej, niż możesz zaakceptować i cofnij się. Wygląda na to, że silnie odczuwasz brak zgody na przyjazd matki i pozostanie - więc to minimum. Masz również prawo odmówić rozmowy z nią / rozmowy z nią częściej, niż chcesz / ją zobaczyć. Nie twierdzę, że to dobry pomysł. Po prostu sugeruj, niż myślisz, jaki poziom komunikacji z twoją matką byłby dla Ciebie najlepszy i jak to wygląda w porównaniu do rzeczywistości.

Zgadzam się z Olą M. Musisz narysować linię, a następnie trzymać się jej. „Przepraszam mamo, nie możesz zostać ze mną”. Jeśli usprawiedliwisz się, będzie w stanie znaleźć „rozwiązania”, więc jedynym sposobem jest powiedzenie prawdy.

Powiedziałeś, że twój ojciec rozumie, więc powiem mu prawdę nieprzekonaną i zobaczę, czy ma sposób, by powiedzieć twojej mamie, że nie będzie tak krzywdząca. Być może twoja ciotka może zachęcić twojego ojca do pomocy.

Doceniam to, że nadal kochasz swoją mamę, mimo że uznajesz, że związek nie jest dla ciebie dobry.

Jeśli mama zapyta, dlaczego nie może zostać, możesz spróbować powiedzieć jej, że jesteś pod dużą presją w pracy, aby dobrze sobie radzić (prawda) i że w przeszłości nie było jej łatwo się dogadać. Zasugeruj, że jeśli kilka razy ją odwiedzisz, że jeśli okaże ci kochające wsparcie, możesz zaprosić ją na wizytę w przyszłości.

Myślę, że największym problemem w kontaktach z naszymi rodzicami, gdy jesteśmy dorośli, jest to, że musimy zachowywać się jak dorośli i nie pozwalać się wciągnąć w znane „normy” dziecka / rodzica. Rodzice są tak samo „winni”, jak dzieci. Do tego jesteśmy przyzwyczajeni.

Najważniejsze jest to, że musisz „dorosnąć”. Traktuj ją jak szanowaną starszą osobę, z którą nie jesteś spokrewniony. Jeśli zostanie z ciotką, być może zgodzisz się na jeden posiłek lub kawę i powiesz jej, że nie możesz poświęcić jej czasu. Jeśli zacznie swoje zwykłe powiedzenie, spokojnie odejdź. „Mamo, nie będę tego więcej słuchać. Do zobaczenia następnym razem.” (Zapłać rachunek, jeśli to twoja uczta, ale) Wyjdź bez robienia wielkiej sprawy.

Otrzymujesz już całkiem dobrą radę, ale chciałbym zwrócić uwagę na moje własne spostrzeżenia.

Po pierwsze, nie sądzę, że w pełni akceptujesz swoją matkę. To osoba, która spowodowała, że ​​masz myśli samobójcze. Czy pozwolenie matce na powrót do życia jest warte własnego życia? Mam nadzieję, że odpowiesz na szybkie „nie”. Jeśli nie, niezwłocznie zasięgnij porady specjalisty.

Staraj się nie usprawiedliwiać swojej matki ani mówić, że może się zmienić. Każdy doradca behawioralny lub psychiatra powie ci, że najlepszym wyznacznikiem przyszłych zachowań jest zachowanie przeszłe. Innymi słowy, póki ludzie mogązmieniają się, zmieniają się powoli, jeśli w ogóle. Wybór, czy nadal inwestować emocjonalnie w osobę, która cię skrzywdziła, jest sprawą osobistą, ale jeśli sprowadza się ona do tak ogromnej ilości obrażeń, że powoduje myśli samobójcze, zdecydowanie doradzam, abyś pracował nad wyeliminowaniem tej osoby twojego życia tak dokładnie, jak to możliwe. Możesz zracjonalizować „ale ona jest moją matką”, a ja zracjonalizuję prawdziwą „matkę”, która nie spowodowałaby u dziecka tak ekstremalnej traumy emocjonalnej. Być może urodziła cię fizycznie, ale opisywany potwór nie jest tobą „matką”. Czasami musimy pamiętać, że „rodzina” to nie to samo co „krew”. Mój pogląd na „rodzinę” to te, które mnie podnoszą i dbają o moje dobre samopoczucie. Nie uważam całej mojej „krwi” za moją „rodzinę”

Jest zagrożeniem dla twojego emocjonalnego I fizycznego samopoczucia. Ona nie jest twoją rodziną. Pracuj nad stworzeniem granic, aby ta osoba była poza twoim życiem. Od tego zależy twoje samopoczucie.

Polecam natychmiast rozpocząć następujące czynności:

1. Przestań udzielać pomocy finansowej swojej matce. Nagradzasz kogoś, kto zrobił ci tylko krzywdę. Nie zasługuje na to i musi dorosnąć. Częścią dorastania jest nauczenie się, że nikt nie będzie cię utrzymywał poza tobą i przynajmniej być wystarczająco dorosłym, aby utrzymać się finansowo.
2. Nie pozwól tej kobiecie zostać w twoim domu. Zawsze. Płacisz za swój dom. Nie ona. To jest twój dom. Nie jej. Jesteś jej dzieckiem, nie zezwalasz na jej prawa do odwiedzin. Zezwalasz lub odmawiasz prawa do odwiedzin.
3. Pamiętaj, aby dystansować się emocjonalnie od tej kobiety. Im bardziej wpuszczasz ją w swoje życie, tym większy potencjał dajesz jej za krzywdę.
4. Zacznij inwestować emocjonalnie w innych ludzi. Sieć z przyjaciółmi. Przetestuj ludzi i zobacz, kto jest dla Ciebie, gdy Twój samochód się zepsuje. Zobacz, kto jest w stanie zabrać cię do szpitala po złamaniu nogi. Zobacz, kto jest gotów usiąść z psem, gdy musisz wyjechać w podróż służbową. Kto jest gotów poświęcić ci czas i wysiłek? Inwestuj w tych ludzi, a nie w ludzi takich jak twoja matka.

Oto kilka rad, które mogę ci dać, jak to zrobić. Jeśli chodzi o niedopuszczenie mamy do odwiedzenia, kiedy pyta, czy może przyjść, po prostu powiedz „nie” bez usprawiedliwienia, dlaczego „dlaczego”. Czy nie podać powód, dlaczego po prostu nie powiedzieć. Jeśli pyta, po co powiedzieć „bo nie chcę cię tutaj”. Jeśli martwisz się, że może to zaszkodzić jej uczuciom, zapytam cię, dlaczego myślisz, że okłamujesz matkę i udajesz, że masz dobry związek, kiedy nie jest lepiej. To nie jest.

Jeśli zapyta, dlaczego jej nie chcesz, po prostu powiedz jej prawdę. „Nie chcę cię tutaj, ponieważ w przeszłości mówiłeś o szkodliwych rzeczach, których nigdy ze mną nie rozwiązałeś. Nie sądzę, że jesteś dobry dla mojego samopoczucia i ograniczę moje interakcje z ludźmi, którzy nie są dobre dla mojego samopoczucia ”. Jeśli w którymś momencie dyskusji twoja mama zacznie „przejmować” rozmowę lub poczujesz, że „rozmawiasz” lub zacznie zyskiwać popularność, powiedz jej, że musisz iść i się odłożyć. Jeśli oddzwoni, nie bierz tego przez około dzień. Pozwól sobie przypomnieć sobie, zbierz swoją wiadomość i sięgnij do niej, gdy będziesz znów gotowy.

Jeśli chodzi o zerwanie więzi finansowych, dałbym jej czas na ostrzeżenie. Może 6 miesięcy. Powiedziałbym: „Mamo, nie sądzę, że kontynuacja wspierania twojego luksusowego stylu życia jest dla mnie zdrowa i uważam, że właściwe jest, abyś dojrzał do tego stopnia, aby zaspokoić własne potrzeby finansowe. Jeśli odsunie się, przypomnij jej, że podczas podróży do szkoły, aby znaleźć pracę, która zapewnia jej bogaty styl życia, nie zapewniła wsparcia na twoje przedsięwzięcie, więc dlaczego więc miałaby skorzystać z czegoś, czego nie wspierała? Powiedz jej za 6 miesięcy, że kończy się twoje wsparcie finansowe i że będzie musiała się utrzymać finansowo Jeśli zacznie atakować, odłóż słuchawkę i nie odbieraj jej przez chwilę. Pozwól jej ostygnąć. Nigdy nie odbieraj połączenia. Zadzwoń do niej w swoim czasie. Jeśli znów zacznie atakować, rozłącz się ponownie. Naucz ją, abyś panował w tym związku, a ona nie ma nad tobą żadnej władzy. Ona potrzebuje twoich pieniędzy. Ona cię potrzebuje. Nie na odwrót. Zacznij ją szkolić, że jedynym sposobem, w jaki może z tobą rozmawiać, jest pozwolenie jej. Zacznij ją szkolić, że jedynym sposobem, w jaki będzie mogła z tobą rozmawiać, jest to, że robi to uprzejmie.

Lekcja życiowa, której nauczyłem się wcześnie i której mocno trzymam, brzmi następująco: Otocz się typem ludzi, którym chcesz, aby twoje życie było. Widziałeś kiedyś tego członka rodziny lub przyjaciela znajomego na Facebooku, który co tydzień na Facebooku wypowiada się na temat tego, jak „nienawidzą dramatu”, a jednak w jakiś sposób wciąż padają ofiarą dramatu w swoim życiu? To dlatego, że ta osoba otacza się dramatem. Oni lubią dramat. Jestem kimś, kto dobrze sobie poradził z ludźmi, którym zależy na moim zdrowiu. Nie mam ton przyjaciół. Mam 2 bliskich przyjaciół. Nie mam ton „rodziny”. Uważam, że około 10 członków mojej rodziny to prawdziwa rodzina. Moja ogólna rada: zacznij pracować nad odcięciem dramatu od swojego życia, jeśli nie chcesz. Twoja matka jest tego źródłem. Wytnij ją.

Pierwszym błędem, jaki popełniacie, jest wiara w słowa matki. Musisz działać jak dorosły, ocenić rzeczywistą sytuację i odpowiednio postępować.

• Pomyślnie ukończyłeś 4-letni stopień inżyniera
• jesteś w stanie utrzymać dobrą pracę
• jesteś w stanie wysłać wsparcie finansowe swojej matce

Wszystko to czyni cię zwycięzcą.

• twoja matka potrzebuje lub korzysta ze wsparcia finansowego.
• wygląda na to, że atakuje cię bezpodstawnymi uwagami.
• na jakiej podstawie jesteś przegrany? Być może nie stworzyłeś drużyny krykieta? Więc co?

Kto jest zwycięzcą, a kto przegrany?

Prawdopodobnie nie nazywa cię przegranym, czeka, aż pokażesz jej, że jesteś dorosły.

Teraz uwierz w tę ocenę i odpowiednio zarządzaj swoim życiem. Słuchaj swoich rodziców, omawiaj i rozwiązuj problemy, w których otwarcie różnisz się jako dorośli.

Gdy w pełni w to uwierzysz, jej działania nie będą już dla ciebie krzywdą i będziesz mógł je zabrać i poradzić sobie z nimi bez rozbijania się na kawałki. Możesz ją mieć w swoim domu, pomimo jej uwag. Kiedy zobaczy, że są nieskuteczne, wkrótce zmęczy się grą.

Teraz działaj jako lider, zgódź się z obojgiem rodziców, że istnieje problem społeczny i emocjonalny.

Omów prawdopodobny wynik jej uwag - utratę pracy i perspektyw zawodowych, utratę wsparcia finansowego.

Nie zapobiegaj jej pobytowi, odłóż go tylko w razie potrzeby. „Nie ma mnie w domu” nie jest rozwiązaniem, utrwala i nasila problem.

Poproś rodziców, aby zgodzili się na „ustną umowę” na pobyt - twój dom, twoje zasady.

• Określ czas pobytu
• Zdefiniuj warunki pobytu (jest to pobyt testowy, nie na stałe)
• Podejmij działania, które zostaną podjęte w przypadku zerwania umowy.
• Zawsze spokojne dyskusje, gdy się nagrzewają, nigdy nie podnoś głosu.
• Utrzymuj otwarte kanały komunikacji, nigdy więcej nie pozwól sobie z nią „nie rozmawiać”. To utrwala problem.
• Przygotuj się na wykonanie czynności wymaganych w przypadku naruszenia. Natychmiast wychodzi z domu, prawdopodobnie przenosi się do hotelu. Zgodziła się na zasady.
• Zaangażuj niezależną stronę trzecią (np. Przywódcę religijnego lub rodzinnego, a nawet pracownika opieki społecznej) w dyskusje i negocjacje. Niech będą arbitrem w razie problemów.

Staraj się, aby ojciec był neutralny w stosunku do sytuacji, nie zmuszając go do poparcia. Co najwyżej może zweryfikować fakty, ale przez większość czasu wystarczy sama jego obecność i brak niezgody. tzn. nie jest powołany do składania zeznań, ale dokona obserwacji i poprawek z własnej woli. Nigdy nie wchodź między mężczyznę i jego żonę.

Stawiłem czoła podobnym wyzwaniom i relacjom z rodzicami i miałem doskonałe relacje z matką od czasu rozwiązania podobnych problemów ponad 30 lat temu, ona ma prawie 96 lat.

Moja mama przetestowała mnie, zbliżając się do granic, a następnie całkowicie się wycofała, kiedy zdała sobie sprawę, że jestem przy niej i wykonuję zalecane czynności. To był fundamentalny punkt zwrotny. Musisz jej powiedzieć, że niedopuszczalne jest to przed i kiedy testuje granice (co zrobi). (Dlaczego to wszystko brzmi tak podobnie do rodzicielstwa?)

Zawsze wybieraj wysoką drogę, nigdy nie obniżaj swoich zasad, stanowczo i sprawiedliwie.

Mój przewodnik duchowy powiedział mi kiedyś, że ludzie często desperacko próbują naprawić coś, co jest zepsute - tak jak dodawanie podpór i przybijanie desek do kalekiego budynku. Ale czasami lepiej pozwolić, aby coś spadło, aby oczyścić gruz i zbudować coś lepszego w tym miejscu. To samo dotyczy relacji. Czasami lepiej jest pozwolić, aby związek upadł, aby odbudować go od podstaw na prawidłowym fundamencie, niż utrzymywać go za wszelką cenę. A jeśli ten związek nie może zostać odbudowany, oznacza to, że był oparty na kłamstwach od samego początku.

Z twojego opisu wynika, że ​​w twoim związku z matką jest „kłamstwo”: ona nie zaakceptowała, że ​​jesteś dorosły i że powinna raczej wspierać twoje decyzje niż je krytykować. Z takiego nastawienia nigdy nic dobrego nie wyniknie. W Polsce mamy powiedzenie: „Piekło jest pełne dobrych intencji”. Oznacza to, że choć często intencje ludzi wydają się pozytywne („Robię to dla twojego dobra”), działania wynikające z tych intencji nie są. Wydaje się, że dokładnie tak jest w twojej sytuacji.

Moim zdaniem prawidłową rzeczą jest rozpoczęcie samodzielnego podejmowania decyzji i zmuszenie matki do ich przestrzegania. Więc podejmij decyzję, że nie pozwolisz jej przyjść do ciebie i zachować tę decyzję. Nie musisz być surowy, możesz jej to powiedzieć uprzejmie, ale stanowczo. A jeśli i tak przyjdzie, po prostu nie wpuszczaj jej. Po prostu powiedz: „Poprosiłem cię, żebyś tu nie przychodził i chciałbym, żebyś zaakceptował moją decyzję”.

Pamiętaj, że jest to drastyczna zmiana zarówno dla ciebie, jak i dla niej i - najprawdopodobniej - zaszkodzi - zarówno tobie, jak i jej. Ale, co ważne, po prostu pewne zmiany będą boli i nic nie można zrobić o nim. Przygotuj się na to. Utrzymanie status quo, aby zapobiec bólowi w tym przypadku, sprawi, że sytuacja pozostanie bez zmian.

Proszę wziąć pod uwagę, że jestem z innej kultury niż ty i mogę przegapić pewne warunki kulturowe. Uważam jednak, że relacja rodzic-dziecko jest uniwersalna i rodzic powinien okazywać szacunek dziecku tak samo jak dziecku.

Powodzenia. Bądź silny.

Odpowiadam, ponieważ czułem, że twoja sytuacja jest pod wieloma względami podobna do mojej. Moja matka nie była wsparciem podczas mojej młodości i skończyło się na tym, że próbowałem popełnić samobójstwo wiele razy i skończyło się na instytucjonalizacji. W tej chwili mam tolerowany związek z moją matką. Widzę ją w święta i kilka innych razy. Kluczem było dla mnie, aby przestać się nią przejmować, co myśli i jak się czuje. Przez większą część mojego życia pozwoliłem, by jej negatywność miała na mnie tak duży wpływ. Kiedy byłem młody, prawie niemożliwe było tego uniknąć z powodu jej kontroli nad moim życiem, ale po wyjściu z domu nie miała tej bezpośredniej, namacalnej kontroli. W pewnym momencie doszedłem do wniosku, że jestem sobą i ona jest sobą, a uczucia, z którymi walczyłem, wynikały z tego, że byłem z nią związany. Gdzieś w moim mózgu Zależy mi na tym, co ona myśli. Gdzieś w moim umyśle trzymałem się gniewu i chciałem przeprosić. Musiałem odpuścić i uświadomić sobie w sercu, że to, co mówi, nie ma znaczenia, bo jestem sobą i że nigdy nie będę miał zamiaru gniewu z dzieciństwa. Nigdy nie zamierzałem dostać przeprosin. Uświadomiłem sobie, że ona nie ma znaczenia. Jeśli mnie kocha, to nie ma znaczenia. Jeśli mnie nienawidzi, to nie ma znaczenia. Kiedy w myślach przeciąłem sznur, okazało się, że mogłem faktycznie wejść w interakcję z matką w sposób serdeczny, ponieważ była ona po prostu osobą, która od czasu do czasu mnie drażniła, ale nie miała tak wszechobecnej kontroli nad mną. nieważne, bo jestem sobą i że nigdy nie będę miał zamiaru gniewu z dzieciństwa. Nigdy nie zamierzałem dostać przeprosin. Uświadomiłem sobie, że ona nie ma znaczenia. Jeśli mnie kocha, to nie ma znaczenia. Jeśli mnie nienawidzi, to nie ma znaczenia. Kiedy w myślach przeciąłem sznur, okazało się, że mogłem faktycznie wejść w interakcję z matką w sposób serdeczny, ponieważ była ona po prostu osobą, która od czasu do czasu mnie drażniła, ale nie miała tak wszechobecnej kontroli nad mną. nieważne, bo jestem sobą i że nigdy nie będę miał zamiaru gniewu z dzieciństwa. Nigdy nie zamierzałem dostać przeprosin. Uświadomiłem sobie, że ona nie ma znaczenia. Jeśli mnie kocha, to nie ma znaczenia. Jeśli mnie nienawidzi, to nie ma znaczenia. Kiedy w myślach przeciąłem sznur, okazało się, że mogłem faktycznie wejść w interakcję z matką w sposób serdeczny, ponieważ była ona po prostu osobą, która od czasu do czasu mnie drażniła, ale nie miała tak wszechobecnej kontroli nad mną.

Krótka odpowiedź:

Mam dość dobry stosunek do moich rodziców, ale jeśli spędzamy razem zbyt dużo czasu, staje się to denerwujące dla obu stron, a nawet trzech stron (stosunek mojej żony do moich rodziców).

Jest takie powiedzenie: goście i krewni są jak świeża żywność. Po trzech dniach zaczynają śmierdzieć ...

Co ja chce powiedzieć:

1. Pozwól jej zostać 2 lub 3 dni, ale nie tak długo, jak chce.
2. Najlepiej: postaraj się zarezerwować pokój w hotelu dla swojej matki lub sąsiadów

Rozumiem cię w 100% i mógłbym rozwinąć więcej na temat mojej odpowiedzi prywatnie, ponieważ nie czuję się swobodnie rozmawiając o tym tutaj, ale tak to widzę, gdy dużo o tym myślę w mojej osobistej sprawie:

1. Nie wybierasz swoich rodziców.
2. Nie zasługują na szacunek tylko za to, że się rozmnażają i mają cię jako dziecko.
3. Bycie ojcem / matką nie tylko karmi cię, podczas gdy sam nie możesz tego zrobić.
4. Nigdy nie pozwoliłbyś komuś innemu, kto jest zły w twoim życiu, prawda? Nie pozwól jej też.
5. Ciesz się życiem