6 lat nienawidzi siebie, wszystkich i grozi samobójstwem i przemocą

Jestem samotnym rodzicem 2 dzieci w wieku 11 i 9. 16 miesięcy temu zacząłem spotykać się z moją obecną dziewczyną. Ma 4 chłopców w wieku 6-11 lat. Ona i jej była rozwiedli się prawie 5 lat i dzielą się opieką, więc ojcowie nadal są częścią równania.

Moja dziewczyna powiedziała mi, że jej najmłodsza żałuje, że nie żyje, i opowie szczegółowo, jak sam się zabije. Zaczęło się o 4, a on ma prawie 7. Nigdy nie byłem tego świadkiem, dopóki się nie wprowadziliśmy.

W zeszłym roku słyszałem, jak mówi, jak bardzo nienawidzi siebie, nienawidzi swojej mamy, nienawidzi moich dzieci i nienawidzi swoich braci, a teraz mnie nienawidzi. Groził, że zabije go kilka razy, zagroził zabiciem swoich braci, groził zabiciem mojej córki i mojego syna.

Żałuje, że nigdy z nami nie mieszkał i żałował, że nie istniejemy. Jego starsi bracia antagonizują go, ale przez większość czasu jest on prowokatorem, nazywając imiona i klepiąc rodzeństwo. Przechodzi również w tryb całkowitego zamknięcia, gdy otrzymuje reprymendę lub karę.

Mama wykonuje karę i zwykle wiąże się to z odebraniem czegoś. Jego tata jest bardzo łagodny i zasadniczo, kiedy jest z nim, nie ma żadnych zasad. Zawsze staramy się robić to, co najlepsze dla wszystkich dzieci. Zawsze widzimy różnicę po nim i jego rodzeństwie po tygodniu z ojcem.

Zadzwoniła do kilku psychiatrów i widziała jednego, ale nic nigdy nie zostało rozwiązane. Co może być z nim nie tak?

Nie byłem pewien, czy powinienem odpowiedzieć na to pytanie, ponieważ, jak wskazał anongoodnurse, brzmi to jak skomplikowana sytuacja z wieloma możliwymi interpretacjami, nawet dla profesjonalistów, którzy są na miejscu. Oczywiście dużo się dzieje wokół tego dziecka, więc pierwszą rzeczą jest naprawdę zdecydować, czy to więcej niż napady złości z dzieciństwa, przejścia emocjonalne itp. Gdy twoja dziewczyna skontaktowała się z psychiatrą, domyślam się, że jej instynkt rodzicielski powiedział jej, że tak, to coś więcej i potrzebuje w tym pomocy.

Postanowiłem ugryźć kulę, aby umieścić linki do depresji dziecięcej: http://www.webmd.com/depression/guide/depression-children#1

Usunięto z linku: większość dzieci ze znaczną depresją odczuje zauważalną zmianę w działaniach społecznych, utratę zainteresowania szkołą i słabe wyniki w nauce lub zmianę wyglądu.

Chcę podkreślić, że depresja może objawiać się inaczej u dzieci i dorosłych. https://www.mindwell.us/differences-childhood-adult-depression/ Utrata zainteresowania rzeczami, w których zazwyczaj czerpią przyjemność, jest również czerwoną flagą u dzieci.

Ponieważ dzieje się tak od 4 do 7, pomocne będzie, aby mogła przywołać wcześniejsze zdarzenia, aby sprawdzić, czy istnieje punkt przejścia i możliwe zdarzenia wyzwalające. Ta historia przyda się także każdemu profesjonaliście, który zobaczy go później.

Pamiętaj, że depresja zwykle sygnalizuje coś głębszego. Kiedy to coś głębszego zostanie zidentyfikowane i rozwiązane, dziecko wyzdrowieje.

Jeśli chodzi o profesjonalistów, jestem zaskoczony, że skontaktowała się raczej z psychiatrami niż psychologami, a nawet doradcami. Czy jest jakiś konkretny powód? Są spokrewnieni, ale wykonują inną pracę. Psychiatra może wykluczyć, że jego zachowanie nie wynika z przyczyn biologicznych (np. Nierównowagi chemicznej). Nie może zaoferować większej pomocy poza tym częściowo ze względu na młody wiek dziecka. Psycholog nie może badać braku równowagi chemicznej, ale może przeprowadzić profilowanie osobowości, profilowanie rozwojowe społeczno-emocjonalne oraz zlokalizować brakujące lub opóźnione obszary. Kompetentny powinien również zapewnić ci narzędzia i strategie, które pomogą dziecku rozwinąć się w tych obszarach, lub skierować dziecko w celu uzyskania dalszej pomocy (np. Z terapeutą zajęciowym, audiologiem), zgodnie z jego potrzebami.

Oto więcej na temat ich różnic: http://www.webmd.com/mental-health/features/psychologist-or-psychiatrist-which-for-you#1

Będę również bardzo zachęcać do pomocy doradców szkolnych i innych zaufanych dorosłych. W szkole mogą się zdarzyć rzeczy, których my w domu nie jesteśmy świadomi. Mogą to być problemy społeczne lub niezdiagnozowane trudności w uczeniu się, które pojawiają się najczęściej w szkole, jeśli nie aktywnie trenujesz dziecko. Oba mogą zmęczyć dziecko i sprawiać, że czuje się jak porażka każdego dnia, w kółko. Może również czuć się bardziej w stanie otworzyć się na innego dorosłego, gdy dyskutuje o swoich uczuciach do szkoły i domu.

Jeśli sytuacja obraca się głównie wokół domu, zastanowię się, czy traktowany jest między innymi jak grupa 4 braci. Dobrze będzie odłożyć na bok 2 przedziały czasowe w tygodniu: 1–1 z nim (czas uznania) i aktywność rodzinną w celu poprawy więzi. Jeśli tygodniowy jest zbyt trudny do osiągnięcia, spróbuj co dwa tygodnie. Aby wycisnąć maksymalne zwroty z tego czasu, rozważ skorzystanie ze wskazówek z 5 Love Languages ​​of Children. https://www.amazon.com/5-Love-Languages-Children/dp/0802403476 .

Jeśli chodzi o dyscyplinę, biorąc pod uwagę, że jest on już bardzo negatywny, staraj się ukierunkować na pozytywne wzmocnienie, ustanawiając osiągalne cele w połączeniu z uczeniem go strategii radzenia sobie z negatywnymi emocjami. Np. Głęboki oddech, aby się uspokoić, idź na spacer, idź do jego spokojnego kącika (musisz to zrobić) itd. Więc jeśli uda mu się złagodzić załamanie w połowie drogi i odejdzie do swojego spokojnego kąta i zacznie tam wyć, to jest postęp. (1 naklejka) Mogę też być bardziej staromodny w tym sensie, że będę wymagał od starszych dzieci powstrzymywania się podczas prowokacji i dawania mi miejsca, aby sobie z tym poradzić zamiast dodawania oleju do ognia. Nie oznacza to akceptowania jego zachowania, ale oznacza trzymanie w ryzach sytuacji. Mama może wyjaśnić, że docenia ich pomoc. (1 naklejka) Przygotuj indywidualną tabelę nagród i rodzinną tabelę nagród. Naklejki są umieszczane na indywidualnym wykresie ORAZ rodzinnym, a wyjazd rodzinny może być nagrodą za ich połączone „dobroć” (cierpliwość, zrozumienie, samokontrola).

Wszystkiego najlepszego!