System nagród dla małych dzieci i starszych dzieci?

Mam 5 lat i 2 lata. Mamy podstawowy system nagród, w którym dostajesz gwiazdkę za każde zachowanie, które chcemy wzmocnić (dzielenie się, higiena, próbowanie nowej żywności itp.). 5 gwiazdek zabierze Cię w magiczną podróż do kosza z zabawkami, gdzie możesz wybierać z niesamowitego asortymentu naklejek, samochodów lub figurek.

Ten system działa świetnie dla naszego 5-latka i do tej pory 2-latek był zbyt młody, aby się nim przejmować. Ale teraz zauważa, że ​​duża brudda dostaje nowe zabawki i jest w tym trochę zazdrości. Chciałbym zaangażować 2-latka, ale martwię się, że koncepcja „5 gwiazdek dostaje nagrodę” jest dla niego trochę zbyt abstrakcyjna. Może nie doceniam go.

Czy ktoś wdrożył system nagród dla małych dzieci i czy masz jakieś wskazówki na temat tego, co działa, a co nie? Mamy różne oczekiwania dla każdego dziecka, ale chciałbym, aby system był tak prosty i jednolity, jak to możliwe. Jestem mniej zainteresowany zachowaniem 2-latka, a bardziej zainteresowany przyzwyczajeniem się do celów, zdobywaniem nagród i dawaniem mu szansy na włączenie się w zabawę.

Mam nieco bliżej siebie dzieci - 3 i 5 - i zrobiłem coś podobnego. Tyle że skupiliśmy się tylko na pracach domowych („pracach”); nie skupialiśmy się na zachowaniu, ponieważ nie do końca było to zgodne z naszymi celami w tym obszarze.

Trzylatek był w stanie poradzić sobie z tym pomysłem i był bardziej skuteczny u niego niż u pięciolatka (który wcześniej nie miał tego wykresu). To sprawiło, że był podekscytowany wykonywaniem swojej pracy, co doprowadziło go do znacznie większego przebiegu niż pięciolatek.

Odkryliśmy, że pięciolatek był bardziej zmotywowany przez coś, nad czym mógł szybko pracować : zarabianie na ekranie jest dla niego najważniejsze, ale także zarabianie cukierków lub czegoś innego, co dostał bezpośrednio. Nie był motywowany nagrodą długoterminową (zdobywaną przez zdobycie pewnej liczby gwiazd) ani samą gwiazdą. Z drugiej strony trzylatek był motywowany bezpośrednio przez gwiazdy - i chociaż nagroda mogła być odległa, same gwiazdy były świetne, a nagrodą była wisienka na torcie.

Ale nie tylko ze względu na wiek naszych dzieci; jest to również zgodne z osobowością dzieci bardziej niż cokolwiek innego. Moje trzyletnie dziecko ma większe szanse na zabranie naklejek niż moje trzyletnie trzyletnie dziecko - starsze dziecko jest nieco bardziej strategiczne i niezależne, i zyskuje więcej na wartości wewnętrznej.

Nie zakładam więc, że działa lub nie działa u twojego 2-latka na podstawie tego, co twój pięciolatek lubił lub nie - sugerowałbym wypróbowanie go i przygotowanie go do zmiany w miarę dopasowania osobowość roczniaka.

Kupiliśmy mnóstwo ogólnych biletów (w stylu arc jak na arkadach, targach lub w małych teatrach).

Nasz najstarszy (prawie cztery) zarabia bilety, wykonując obowiązki domowe lub zachowując się wyjątkowo dobrze.

Jest w stanie wymienić swoje bilety na różne nagrody, takie jak dodatkowy czas na tablecie i zabawki. Trzymamy pod ręką kilka małych nagród (zwykle rzeczy, które kupiliśmy na wyprzedaży), ale też pozwalamy mu zarabiać na nowe zabawki ze sklepu.

Zdecydowanie bardziej udany, im więcej go wykorzystujemy. Zaczęliśmy pozwalać mu oszczędzać na coraz większych nagrodach, co czasem ogranicza naszą motywację do wydawania biletów, ponieważ oznacza to, że wydajemy pieniądze.

Aby rozwiązać ten problem, dodamy drugi kolor biletów do wykorzystania na przykład na czas na ekranie, który można zdobyć za większą różnorodność pożądanych zachowań. Wtedy drugi rodzaj, do prac domowych, pójdzie na zakupy.

Przeszliśmy na ten system po tym, jak stwierdziliśmy, że zarabianie pieniędzy (z naklejką) jest dla niego zbyt skomplikowane. Nadal chcieliśmy, aby był w stanie „budżetować” i oszczędzać.

Teraz, jeśli zobaczy coś w sklepie, czego naprawdę chce, możemy mu powiedzieć, ile to kosztuje biletów (zwykle co najmniej 2 za dolara kosztuje przedmiot, ale łatwo go zmienić) i ile jeszcze musi zarobić. Czasami ma dość na mniejszy przedmiot, ale przypominamy mu, że X więcej dostanie większy przedmiot. Interesujące jest to, że czasami oszczędza na droższy zakup, a czasem wolałby je natychmiast wydać.

Moim zdaniem myślę, że stał się lepszy w ocenie, czy naprawdę chce przedmiotu, czy też jest podekscytowany czymś nowym. Zaczął rozumieć, że jego waluta jest ograniczona, i priorytetem są jego zakupy.

Bardzo dobrze pamięta, na co oszczędza. Jeśli zaoferujemy mu obowiązek zarabiania biletów, robi to z entuzjazmem i opowiada o tym, co zrobi ze swoimi biletami.

Aby uczynić go bardziej wyjątkowym, kupiliśmy specjalny słoik (słoik z kamienia, ponieważ jest przezroczysty) i każemy mu okresowo odliczać swoje sumy (szczególnie przed pójściem do sklepu). Musi także fizycznie przekazać bilety, aby otrzymać swoją nagrodę.

Możesz zamienić bilety na dowolny token. Wykorzystaliśmy bilety, ponieważ są tanie, a także dlatego, że był na arkadach i cieszy się z biletów. Powody korzystania z tokenów (a nie naklejek i pieniędzy) to:

• Są dyskretne, łatwe do policzenia
• W postępowaniu z nimi występuje fizyczność, która angażuje młodych
• Nie podlegają zużyciu / zniszczeniu (takie jak naklejki)
• Nie są nagrodą samą w sobie (naklejki mogą być, ponieważ są takie zabawne!)
• Możemy dostosować liczbę tokenów potrzebnych do zarabiania rzeczy, więc gdy przyzwyczai się do ich zdobywania, możemy podnieść „cenę”

Uczyłem uczniów z trudnościami rozwojowymi, którzy byli na poziomie 2 lat i zrozumieli.

Systemy nagród są trudne, ponieważ Twoje dziecko nie zawsze będzie mogło otrzymać nagrodę za bycie dobrym lub słuchanie. Czasami muszą być posłuszni lub działać w określony sposób, ponieważ jest to kwestia bezpieczeństwa lub uprzejmości.

Kiedy zacząłem uczyć w 1979 roku, nagradzaliśmy zachowania za pomocą cukierków lub popcornu. Pokazujemy dziecku nagrodę, a oni słuchają. Dopóki nie chcieli uciekać bardziej niż cukierków. Aż zabrakło nam jedzenia. Szybko nauczyłem się, że nagrody są o wiele bardziej skuteczne, gdy obejmują czas, niż konkretne działania, a jeśli nie są to rzeczy, które kosztują pieniądze i nigdy nie jedzą (chłopak, to był zły pomysł).

Tak więc z własnym dzieckiem miałem tabelę nagród ze szczęśliwymi lub zmarszczonymi twarzami, które narysowałem lub że gdy była wystarczająco dorosła, mogła rysować. (Miałem konkretny długopis i nie miała do niego dostępu, chyba że mu go dałem. Nigdy nie została poproszona o narysowanie zmarszczki na twarzy). Gdyby zarobiła wystarczająco dużo nagród, mogłaby zarobić na zajęciach ze mną lub ze swoim ojcem. Nagrodami były rzeczy, które wspólnie wybieraliśmy na co dzień - jak dodatkowa wycieczka do parku lub biblioteki, pchanie huśtawki w ogródku, gra w chowanego, program telewizyjny, taniec do jej muzyki, specjalne rzemiosło, jej tata granie dla niej na gitarze ... Jeśli zarobiła wystarczająco dużo, to ta wyjątkowa rzecz została zarobiona. Gdybyśmy mieli zły dzień z powodu choroby lub złej pogody lub tylko dlatego, Zaoferowałbym jej szansę na dodatki, aby mogła zdobyć swoją specjalną rzecz. Jeśli dziecko traci nagrodę o godzinie 10:00, „kupiłeś sobie” zły dzień.

W mojej klasie zrobiliśmy to samo, ale nagrody zdarzały się częściej. „Jeśli wykonujesz swoją aktywność, możesz wybrać aktywność w czasie wolnym”. Wierzcie lub nawet nie mówcie dziecku, że nie mogliby liczyć, gdyby nie usiedli, aby usłyszeć historię. Dzieci uwielbiają wiedzieć, co będzie dalej. Daje im kontrolę w świecie, w którym mają niewielką kontrolę. Harmonogram był bardzo pozytywnym i zrozumiałym sposobem, aby pomóc dzieciom zrozumieć, co się dzieje i kiedy. Możesz to zrobić razem i używać zdjęć lub rysunków. Obudź się. Użyj łazienki. Myć ręce. Jeść śniadanie. Myć zęby. Ubrać się. Po chwili zamiast 6 symboli używasz jednej - zwanej porannej rutynyi użyj zdjęcia swojego dziecka, gdy zrobią wszystko na liście, i wyjaśnij mu, że zdjęcie oznacza „wszystkie rzeczy, które trzeba zrobić”. Potem zyskują szczęśliwą twarz. Być może nie musisz iść tak daleko w przypadku pięciolatka, a być może nawet dwuletniego ... ale te metody działają.

Myślę również, że twój maluch dojrzeje szybciej po prostu dlatego, że chce zostać włączony.