Podczas zabawy z młodszymi siostrzeńcami lubią niszczyć rzeczy, które ludzie stworzyli, takie jak wieża z bloków, rysunki, które ktoś stworzył itp. Robią to, ponieważ uważają to za zabawne i prawdopodobnie lubią nas wszystkich śmiać. Znowu są młodzi, mają około 3 lat, więc czy jest jakiś wiek, by powiedzieć im, że niszczenie rzeczy innych ludzi jest w porządku?
Odpowiedzi:
Naszą zasadą było „buduj przed zniszczeniem” O drugiej, co oznaczało, że musieli spróbować dodać blok na szczycie wieży przed próbą zburzenia go lub wykonać próbę kształtu lub litery przed napisaniem rysunku. Wraz z wiekiem wzrasta zapotrzebowanie na fazę budowy.
Tam, gdzie zagrożony był projekt, który wymagał wysiłku lub wymagał inwestycji emocjonalnych, zwykle próbowaliśmy przekierować na imitację lub konkurencję. „Johny to robi; zbudujemy własne, by zniszczyć” „och, czyż nie jest trudno wyregulować tę część” „nasz będzie jeszcze wyższy / bardziej fioletowy / cokolwiek”
Jeśli martwisz się, że dzieci robią złe rzeczy, aby się śmiać, prawdopodobnie powinieneś przestać się z nich śmiać.
Gra destrukcyjna jest w porządku, o ile można zniszczyć przedmiotowy przedmiot. Na przykład jako osoba dorosła nadal lubię „destrukcyjną zabawę”, kiedy mam stare biurko IKEA, którego muszę się pozbyć i nie mogę się wyprowadzić z pokoju. Zabranie ze sobą młota saneczkowego jest zarówno terapeutyczne, jak i niesamowicie zabawne. I jest ok, bo nikt nie potrzebuje ani nie dba o biurko. Z dziećmi jest tak samo. Jeśli chcą zrobić coś (np. Wieżę blokową) w celu zniszczenia, pozwól im. Jeśli chcą narysować rysunek, aby go rozerwać na strzępy, dobrze. Czerpali przyjemność zarówno z robienia tego, jak i niszczenia.
Problem pojawia się, gdy obiekt ma wartość lub nie powinien zostać zniszczony. Kiedy Johnny buduje wieżę blokową, aby zobaczyć, jak wysoko może się dostać, wywołałoby to spór, gdyby jego młodszy brat przyleciał, by zagrać w tornado. W tym przypadku wieża blokowa, ten sam obiekt, którego zdziesiątkowanie było tak przyjemne, kiedy było to dozwolone, stała się teraz obiektem bez użycia rąk. I tu staje się trudny i uzależniony od wieku.
W przypadku naprawdę małych dzieci możesz delikatnie wyjaśnić, że nie powinni przewracać blokowej wieży Johnny'ego, ponieważ jest to jego kolej na zabawę i nie chce, abyś ją przewrócił. Następnie obserwuj ich jak jastrząb i bądź przygotowany na interwencję w dowolnym momencie. Jedno szybkie spojrzenie i myśl „oooo blokowa wieża ....” wystarczy, aby rozpocząć bieg malucha.
Gdy dzieci się starzeją i zaczynają rozumieć na zmianę, szanując granice i uczucia innych ludzi, wyjaśnienie może przejąć rolę podstawowej metody zapobiegania niechcianemu zniszczeniu. Gdy zrozumieją: „Nie rozrywaj tego rysunku, mamusiu naprawdę się podoba”, prawdopodobnie będzie to wystarczające (choć przygotuj się na kilka wpadek, gdy nauczą się lepszej kontroli impulsów). A jeśli coś jest naprawdę ważne lub kruche, dziecko to udowodnij lub umieść w miejscu, w którym dziecko nie może tego zniszczyć.
Krótka odpowiedź: zatrzymaj destrukcyjną grę, gdy jest nieodpowiednia. Ale dopóki to nic nie zaszkodzi, idź. To nie jest łatwa, wycinana i sucha rzecz. Naucz ich, kiedy jest w porządku, a kiedy nie. I w razie wątpliwości zapytaj.
Kontekst ma znaczenie
Jeśli niszczą coś, o co nikt nie dba i nie ma żadnej rzeczywistej wartości, dlaczego nie, ale muszą to wiedzieć wcześniej. W najlepszym razie powinni zniszczyć rzeczy, które sami stworzyli, jeśli stworzyliby rysunek i zniszczyli go teraz, nie powinno być żadnego problemu eteru.
Ale jeśli zniszczą lub zniszczą coś, o czym nie wiedzieli, czy to jest w porządku, a nawet gorzej, jeśli zniszczyli coś, o czym wiedzieli, że jest coś warte dla kogoś, muszą poczuć, że zrobili coś złego.
Podstawowym wyzwaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa i uczciwości.
W wieku 5 lat moje dziecko STILL niszczy bałwanki, zanim skończą. Wieże się przewracają. Grafika zostaje rozdarta. Prawie każda twórcza aktywność, o której myślisz, ma destrukcyjną stronę.
Dzieci z zaburzeniami przetwarzania sensorycznego często szukają wrażenia zniszczenia. Fizyczne uderzenie w bałwana, hałas spadających klocków, odczucie rozdzierania papieru.
Nie uważam, że moim zadaniem jest powstrzymanie go przed robieniem tych rzeczy, ale raczej skierowanie jego energii w bezpiecznym kierunku. Żadnego niszczenia rodzeństwa. Żadnego przewracania wież, które mogłyby na kogoś spaść. Podkreśl wartość grafiki i zapewnij papier do rysowania, aby go rozerwać. Wciąż próbuję wymyślić, jak utrzymać bałwana przy życiu.
Przed śmiechem z czegoś, co robi dziecko, upewnij się, że po raz dziesiąty będzie zabawny.
Mówię, że wieże blokowe i tak dalej to uczciwa gra. Jest to część procesu uczenia się.
Żadnych budowli i modeli Lego, nie rysunków ani sztuki. Można śmiało powiedzieć takie rzeczy z góry. „Budujmy wieże i przewróćmy je”. Stwórzmy dom z klocków Lego / Duplo, ale nie rozwalimy go, dopóki wszyscy nie skończą z nim grać ”.