4-letni daje „złą radę” swojej 16-miesięcznej siostrze

Nasz 4-letni syn przyzwyczaił się udzielać swojej 16-miesięcznej siostrze „złej rady”. Kilka przykładów:

• Podczas kolacji odsuwa talerz. Zacznie ją namawiać „zepchnij ze stołu! Zepchnij na podłogę!”
• W samochodzie często zdejmuje skarpetki i buty. Zacznie ją namawiać, nawet jeśli ona tego nie rozważała

Zwykle nas zignoruje, gdy poprosimy go o zaprzestanie. Nawet wysłanie go do limitu czasu lub skorzystanie z przywilejów (które zwykle wydają się ekstremalne), tak naprawdę nie działa.

Czy są jakieś przemyślenia na temat tego, żeby przestał? Najprawdopodobniej robi to tylko dlatego, że reagujemy, więc ignorowanie może w końcu zadziałać, ale to dużo kolacji na podłodze :)

Zabierz go w spokoju, bądź otwarty (bądź w kontakcie z nim i bądź gotów usłyszeć, co ma do powiedzenia), nie próbuj tego, gdy jest już defensywny, ignoruje cię lub udaje, że cię nie ma lub nic nie mówi - i następnie porozmawiaj z nim.

Oto z grubsza, jak bym to zrobił:

„Jesteś teraz starszym bratem. Wiedziałeś o tym?”

Może zignorować, kiedy to powiesz po raz pierwszy. Nie denerwuj się, nie podnoś głosu. Po prostu potwierdź to, co on mówi, nawet jeśli jest całkowicie od siebie niezwiązany („Mam na sobie skarpetki!”), A następnie powtórz powyższe.

„Hej, rozumiem; nosisz skarpetki. Ok. Hej - jesteś teraz starszym bratem. Czy wiesz o tym?”

Jeśli zrobisz to więcej niż kilka razy, nie zniecierpliw się. Nie denerwuj się. Zamiast tego możesz spróbować (bardzo spokojnie, bez cienia irytacji): „Hej, powiedziałem coś. Słyszałeś, że coś powiedziałem?” Jeśli udzielenie odpowiedzi nie wydaje się niebezpieczne, ponieważ jesteś przyjazny i komunikatywny, w końcu powie: „Tak, słyszałem cię”. Potem mówisz: „Dobrze, dobrze. Czy wiesz, że jesteś teraz starszym bratem?”

Prawdopodobnie powie: „Tak, zrobiłem”. A może będzie przeciwny i powie „Nie”.

Jeśli powie „tak”, uznajesz go… „Dobrze, dobrze!” i przejdź do następnego kroku.

Jeśli znowu powie „nie”, nie denerwuj się - po prostu powiedz mu: „Dobra, rozumiem. Cóż, powiadam ci teraz: jesteś starszym bratem. Rozumiesz?”

Ponownie, jeśli on cię ignoruje (lub zapewnia poprzez swoje działania, że ​​„nic nie powiedziałeś”, co różni się od ignorowania), nie denerwuj się. (Nie mogę tego wystarczająco podkreślić.) Bądź dla siebie bezpieczny, aby z nim rozmawiać. I kontynuuj komunikację bez irytacji i innych negatywnych emocji.

Posunąłbym się nawet tak daleko, gdyby próbował uciec od rozmowy, złapać go w ramiona (delikatnie, przyjacielsko) i po prostu delikatnie powtórzyć: „Hej, więc teraz jesteś starszym bratem. Rozumiesz? „ "Pozwól mi odejść!" „Dostałeś to, co powiedziałem?” Klucz jest delikatnie. Robi się to ze zrozumieniem; zrozumienie stopi jego „ignorowanie” ciebie.

Kiedy już zorientujesz się, że jest teraz starszym bratem, możesz mu powiedzieć, tymi samymi metodami, że jego młodsza siostra nauczy się od niego różnych rzeczy. (Po zapoznaniu się z pierwszym stwierdzeniem, z mojego doświadczenia, nie będziesz miał większych problemów z otwartością na resztę.)

„Twoja młodsza siostra nauczy się od ciebie różnych rzeczy. Wiedziałeś o tym?”

"Tak."

Albo nie." „Okay. Cóż, pamiętasz w zeszłym tygodniu, kiedy zobaczyła, że ​​bierzesz widelec, a ona widelec?” "Tak." „Okej. Ona uczy się od ciebie różnych rzeczy.”

„I może nauczyć się od ciebie dobrych lub złych rzeczy”. (Wystarczy skinąć głową lub receptywnie spojrzeć, że nadal słucha.)

„Przez cały czas jesteś bardzo dobrym chłopcem”. (Nawet jeśli nie uważasz, że to prawda, to prawda . Musisz mieć swoje mentalne nastawienie, oczekując, że twój syn będzie niesamowicie dobrym chłopcem. Następnie możesz to szczerze komunikować i sprawić, by stało się to jeszcze bardziej prawdziwe ).

„Chcielibyśmy również, abyś pomógł swojej siostrze być dobrą dziewczynką”.

„Co o tym sądzisz? Czy to brzmi jak dobry pomysł?” Powie „Tak”. Albo dowiedzieć się, co on ma o tym myśleć.

Potem podziękuj mu za wysłuchanie. I pozwól mu grać. „Okej, dziękuję! Cieszę się. Teraz chcesz iść do kuchni i pobawić się z mamusią?” (Lub cokolwiek chciał zrobić, zanim zaczniesz rozmowę.) „Tak”. „Okej, śmiało. Kocham cię!”

Wątpię, żebyś znowu miał problem z tym tematem.

Prawdziwe porozumienie się z nim jest kluczem. To czysta magia.

Radziłbym, abyś mógł ponieść konsekwencje, o ile są one niewielkie. Na przykład: jeśli każe młodszemu zepchnąć talerz ze stołu, niech tak się stanie, a następnie musi go wyczyścić. Upewnij się, że rozumie, że naprawia bałagan, który spowodował, wytłumacz mu to, jeśli wydaje mu się, że nie jest odpowiedzialny. Zajmie to trochę czasu, zwłaszcza na początku można się spierać o godzinę, a nawet o 5 minut pracy, ale powinien dostać to stosunkowo szybko.

Możesz również podnieść głos, aby wyjaśnić, że nie jesteś z niego rozbawiony, ale nie przesadzaj, jego celem jest nauczenie go o działaniach i konsekwencjach, aby go nie przestraszyć ani nie zrujnować twojego związku.

Nie mam świetnej odpowiedzi, ponieważ nie przeszedłem przez to z moim własnym bratem jako dzieckiem.

Dla mnie to brzmi jak rywalizacja z rodzeństwem. Twój syn ma wrażenie, że jego młodsza siostra zyskuje więcej uwagi - i prawdopodobnie tak. Ona jest w potrzebie większej uwagi. To może nie być do końca prawda - zwraca na siebie uwagę dziecka, a on zwraca uwagę większego chłopca, czego jego siostra nie dostrzega. Spróbuj wskazać mu, na co nie jest wystarczająco duża. „Słuchaj, dostajesz coś dla dużego chłopca. Twoja siostra jest za mała.” Może najpierw zabierz ją do łóżka, a potem przeczytaj tylko do niego. „Zostaniesz później, bo jesteś moim dużym chłopcem”.

Radziłbym zaproponować, abyś spędził czas z synem, jeśli przestanie prosić swoją siostrę o robienie niegrzecznych rzeczy. Prawdopodobnie myśli, że może wpędzić ją w kłopoty, a nawet jeśli nie - zła uwaga jest lepsza niż brak uwagi. To jego logika w pracy. Nie chodzi o to, co uważasz za słuszne lub sprawiedliwe - dokonuje tych wyborów na podstawie swoich uczuć. Jeśli więc powie jej, żeby zdjęła skarpetki, powiesz: „Jeśli przestaniesz to robić, możemy pokolorować, poczytać lub pobawić się twoim Legosem”.

Kiedy jesteśmy dobrzy, często, nawet najczęściej, pozostaje niezauważony. Jednak prawie zawsze jesteśmy zauważani, kiedy działamy. Jest to tak trudne, ponieważ dorośli mają obowiązki i nie zawsze można skupić się na rzeczach, które się nie zdarzają. Trudno to naprawić.

Możesz spróbować ustawić alarm wibracyjny, który przypomina ci patrzeć i chwalić syna. Nigdy nie komplementuj niczego, co jest nieprawdą. To musi być prawda. Ale jest całkowicie w porządku znaleźć wiele sposobów, aby powiedzieć, że zauważysz / polubisz / zobaczysz, że jest dobrym chłopcem, dobrym synem lub bratem. Możesz również dać mu możliwości pomocy. Może zdjąć ubrania z suszarki. Może ci pomóc w zbieraniu zabawek. Potem powiesz mu, jaki to wspaniały dzieciak. Samo powiedzenie mu, że go kochasz, jest komplementem i jest prawdą.

Wyobrażam sobie, że są lepsze odpowiedzi od ludzi, którzy to przeżyli. Rodzicielstwo jest emocjonalnym rollercoasterem. Jak tylko przejdziecie przez jedną rzecz, cześć - oto inna. Oprzyj się na innych rodzicach. Wróć tutaj z następnym numerem i podziel się z przyjaciółmi i rodziną. Wybierz i wypróbuj rzeczy, które Ci odpowiadają. Żadnego z nas nie ma w twoim domu ani nie rozumiesz wszystkich niuansów. Ale możemy słuchać i możemy oferować sugestie i nadzieję. Powodzenia!