Jak nauczyć mojego syna, że ​​wygrana to nie wszystko i łaskawie przegrać? Mój syn płacze, kiedy przegrywa i przestaje grać

Mój 5-letni syn płacze, kiedy przegrywa. Staje się niecierpliwy, rzuca napady złości i bije mnie, gdy przegrywa. To samo dzieje się, gdy gra również ze swoimi przyjaciółmi.

Próbowałem go uczyć, grając w gry, które ja i mój syn przegrywamy / wygrywamy na przemian, ale bezskutecznie. W chwili, gdy przegrywa więcej niż raz, znów płacze.

Próbowałem nawet przegrywać w sposób ciągły i wywoływać napady złości, a następował następujący dialog:

Ja: Nie będę grał z tobą, ponieważ zawsze wygrywasz.

On: W porządku, powinieneś sam wygrać i nie płakać.

W momencie, gdy przegrywa grę, rezygnuje.

Jak powinienem nauczyć go sportowej rywalizacji i nauczyć go, że przegrywa jest w porządku? Jak mam go nauczyć, że można gubić i przegrywać łaskawie?

To całkiem normalne. Nie przejmuj się tym i skoncentruj się na procesie gry, a jeśli wygra, wskaż, co zrobił dobrze i mógł poprawić (w tej kolejności) i dokładnie tak samo, jeśli przegra. To ważna umiejętność społeczna do nauki.

Naprawianie gier, które osobiście uważałem za nieproduktywne. Mój najstarszy zaczął mówić: „To moja kolej, aby wygrać”. tym samym całkowicie nie rozumie sensu gry - i oczekiwał tego także od swoich rówieśników. Więc przenieśliśmy się do gier o charakterze czysto losowym, aby było jasne, że nikt nie może wygrać umiejętnościami, a kiedy przyzwyczai się do przegrywania tych gier łaskawie (i wygrywania również łaskawie), zaczął przegrywać gry, w których choć wciąż losowy, wiąże się to z pewnymi umiejętnościami, ale najlepszy gracz wciąż może przegrać.

Gry takie jak Monster Bingo są dobre na początek, podobnie jak snap, a następnie gry pamięciowe, snap, gry karciane, takie jak gwizdek, a w końcu drafty i szachy.

Mam dwoje dzieci z tym problemem i jedno dziecko z problemem odwrotnym: nie dba o wygraną, aby nauczyć się grać lepiej. Ty też nie chcesz tego problemu.

Dla jednego z dzieciaków, które nie znoszą przegrywania, pozwolenie mu na granie w gry na komputerze wydaje się działać lepiej; nie denerwuje się, gdy przegrywa z komputerem, tak jak wtedy, gdy przegrywa z człowiekiem. Mam nadzieję, że w końcu będzie to również miało wpływ na grę przeciwko ludziom. Nie próbowałem jeszcze tej techniki z drugim dzieckiem, który nienawidzi przegrywać.