Oto coś, z czym boryka się wielu rodziców dzieci w wieku szkolnym. Jaka jest granica między „pomaganiem” dziecku w odrabianiu lekcji a wychowywaniem dzieci na zewnątrz? W którym momencie zbyt wiele pomaga problemowi? Skąd można wiedzieć, czy zaczyna wykonywać zadanie dla dziecka, a nie udzielać porad / pomocy?
Odpowiedzi:
Jako były wychowawca matematyki dla dzieci w gimnazjum i liceum, a teraz ojciec, mogę powiedzieć, jak całkowicie uniknąć tego problemu. Poznaj sam pomysł i stwórz równoważny problem wykorzystujący te same kroki / pomysły. Przeprowadź ich krok po kroku, wyjaśniając, jak idziesz. Jeden lub dwa przykłady tego typu powinny wystarczyć, aby zrozumiały wystarczająco dobrze, aby samodzielnie wykonać inną pracę.
To wymaga nieco więcej pracy, ale naprawdę ich uczy. Większość dzieci chętnie kopiuje cię lub podąża za tobą i nigdy nie rozumie dzieła. Najlepszym sposobem, aby tego uniknąć, jest absolutne zerwanie z faktyczną pracą.
Istnieje wyraźna granica między „wykonywaniem pracy” a „pomaganiem komuś w zrozumieniu sposobu wykonywania pracy”.
Jedną z technik jest poproszenie dziecka o wyjaśnienie, w jaki sposób można rozwiązać problem; lub jeśli dziecko jest zdumione pytaniem go, czy problem można podzielić na mniejsze części i jak rozwiązać jeden z tych mniejszych elementów. To sprawia, że wykonują trochę pracy, a wyjaśnienie czegoś zawsze wydaje się jasne dla osoby, która to wyjaśnia.
Czasami dzieci po prostu czegoś nie dostają. Nigdy nie byłem w stanie wykonać „długiego podziału” i fajnie, jeśli rodzic może to rozpoznać i zapytać nauczyciela, czy istnieją inne techniki.
Wreszcie, przydatne byłoby posiadanie odpowiedniego źródła odpowiednich stron badawczych. Oto brytyjska strona internetowa British Broadcasting Corporation z wieloma przydatnymi informacjami - niektóre media mogą nie działać poza Wielką Brytanią.
Spojrzałem na to, jak piszę coś, co robię, poprowadzę mojego syna do próby wypracowania odpowiedzi, dając mu więcej wskazówek, jeśli nie dostanie. Czasami może to zająć trochę w przypadku niektórych przedmiotów, ale zwykle to wypracowujemy. Pisanie jest trudniejsze, a my tworzymy chińskie znaki dla jego chińskiej szkoły, więc jeśli będę musiał pisać, zrobię to na osobnej kartce papieru, więc bez względu na to, co będzie musiał napisać sam.
Wiesz, że robisz dla nich problem, gdy nadal proszą cię o „zrobienie dla mnie następnego kroku” - i robisz to wielokrotnie - ten sam „typ” problemu. Staje się oczywiste, że nie nauczyli się koncepcji pracy domowej.
Pracowałem z córką, aby pomóc jej zrozumieć, jak zacząć pracę nad problemem, a zwłaszcza problemami słownymi z matematyki i nauk ścisłych. Zasadniczo nauczyłem ją, jak dostać się z punktu A do punktu B. Nigdy nie po prostu „zrobię” problem i nie dam jej, bo to jej NIE POMAGA .
W moich szkolnych czasach matematyka sprawiała mi największe problemy. Pomoc mojego ojca była fantastyczna, ale nigdy nie rozwiązał dla mnie żadnych problemów.
Zamiast tego mój ojciec nauczył mnie zasad lub pomógł mi zrozumieć idee, na których oparte były problemy. Nigdy niczego nie zapisywał na papierze, ale mieliśmy tablicę, której używał do tworzenia wykresów i wzorów.
Do pisania zadań najtrudniej było zacząć i kontynuować wystarczająco długo. Mój ojciec siedział wtedy przy biurku i wielokrotnie kazał mi pisać! będzie to robił, dopóki nie będę miał czegoś znaczącego, co mógłbym sami skończyć.
Idę po tablicę dla moich dzieci. I wygodne krzesło przy biurku.
Jak oceniasz pracę domową? Czego ich uczysz, pomagając im w odrabianiu lekcji?
Jeśli praca domowa ma pomóc im w nauce, możesz nauczyć ich rozumienia problemu i pracy nad nim, pracy zespołowej oraz tego, że mogą samodzielnie odrabiać pracę domową. (Z niewielką pomocą we właściwym kierunku)
Czego nie chcesz ich uczyć, to to, że mogą uniknąć pracy, zmuszając innych do zrobienia tego, że opóźnianie pracy, dopóki nie będzie miała wystarczająco dużo czasu, oznacza, że nie będą musieli tego robić, że nie mogą zrób to dla siebie.