Jak poradzić sobie z dzieckiem, które twierdzi, że problemy medyczne są złą wymówką?

Mam 3 dzieci, które zdają się wykorzystywać usprawiedliwienia medyczne, najczęściej nie idąc spać. Na przykład mój 7-latek okresowo „Nie może się ruszyć” przed snem, aby dostać się do swojego łóżka, ale kiedy tam wchodzi, nagle jest w stanie wyjść z pokoju. Nie jestem pewien, co z tym zrobić. Z jednej strony mam ochotę zwracać na niego uwagę ze względu na fałszywą chorobę, co jest bardzo złe, ale z drugiej strony część mnie zastanawia się, czy to naprawdę coś. Co mogę zrobić? Dzięki!

Nasz syn czasami zachorował, żeby nie chodzić do szkoły. Kiedy to zachowanie stało się nawykiem, poradziliśmy sobie z tym wyzwaniem, zachowując się tak, jakby zachorował przez resztę dnia.

Pozwolono mu zostać w domu, ale przypomniano mu, że chorzy ludzie muszą odpoczywać, aby wyzdrowieć. Dlatego był ograniczony do łóżka lub kanapy i nie mógł uczestniczyć w innych zajęciach rodzinnych ani przez cały dzień bawić się i bawić. Telewizja lub gry nie były dozwolone, ponieważ musiał odpocząć od oczu i ciała. Posiłki były nijaką zupą, a nie pysznym ulubieńcem reszty rodziny, ponieważ chorzy potrzebują specjalnej diety.

Jeśli choroba nie została potwierdzona, narzucony odpoczynek i ograniczona dieta spowodowały szybki powrót do zdrowia; jednak „gorzka pigułka” ograniczeń pozostała na miejscu, spada dłużej niż spontaniczny powrót do zdrowia „dla pewności”, że wszystko jest w porządku.

Rzadko trzeba było powtarzać tę „lekcję”, gdy przypominano nam, co robimy, aby pomóc naszym bliskim wyzdrowieć!

Zakładając, że oczywiście nie ma prawdziwego problemu medycznego, jest albo zabawny, albo buntowniczy. Zdecyduj, co to jest, i traktuj jako taki.

Jeśli jest to zabawne i masz czas, graj razem. Jeśli jest to zabawne i nie masz czasu lub kiedy grasz, powiedz tak. Następnie ciągła odmowa jest nieposłuszeństwem.

Aby się sprzeciwić, musisz zareagować na to tak, jak w przypadku innej bezpośredniej odmowy wykonania tego, co powiedziano lub czego się spodziewali. Zastąp „NIE! NIE MOŻESZ MNIE ZROBIĆ” zamiast „Nie mogę się ruszyć” i działaj odpowiednio. Moja żona i ja nigdy nie tolerowaliśmy bezpośredniego buntu, więc działaliśmy szybko i surowo. Zrobilibyśmy coś takiego, jak wyciągnięcie jej z kanapy, przeciągnięcie do jej pokoju i pozostawienie jej z cennym posiadaniem w mojej dłoni.

Jeśli uważasz, że dziecko sprawia ci trudność z fałszywym „problemem medycznym”, zignoruj ​​go. Po chwili zorientuje się, że nie zakochujesz się w tym, i to będzie koniec.

Kiedy dziecko, które często udaje, że jest chore lub ranne, faktycznie jest chore lub ranne, znajdzie sposób, aby powiedzieć ci, że nie udaje. Nie martw się o to.

Zadzwoń do szpitala i poproś o pielęgniarkę, która ma kontakt z nieuleczalnie chorymi pacjentami. Powiedz jej, że twoje dziecko uważa, że ​​choroba jest łatwiejsza, i zapytaj, czy możesz przyjść. Być może pozwoli ci. Co najwyżej spodziewam się, że da ci 5 minut swojego czasu, podczas którego będzie mogła wytłumaczyć, jak bardzo boli umrzeć z powodu arbitralnej choroby.

Może zna kilku starych timerów, którzy chcą zrobić dobry uczynek, zanim przejdą do wielkiego świata. Byłoby cudownie konstruktywne, gdyby odstraszyły twoje dziecko, by nie było aż tak płaczliwe.