Strach rozwija się w wieku trzech lat

10

Mam trzy i pół letniego chłopca. Chodzimy do tego parku rozrywki od lat, on jeździł na wszystkich przejażdżkach, które są odpowiednie dla wieku, ponieważ trochę więcej niż jeden bez żadnych oznak strachu. Dzisiaj był zupełnie inny. Nic nie zrobi, rozpada się na niekontrolowany krzyk, kiedy się zbliżamy. Nie będzie nawet przechodził obok dorosłych, mówi, że są „zbyt przerażające”. Nie chce oglądać postaci z Ulicy Sezamkowej. Czy jest to normalny sposób, w jaki strach rozwija się u dzieci, czy może jest to problem sensoryczny? (Były dzieci krzyczące z podniecenia, może za dużo stymulacji?)

I co powinienem zrobić czy nie?

Edytować

Byliśmy w stanie odwrócić jego uwagę, utrzymując go zajęty, a on pojechał trochę jazdy, którą odbył w zeszłym roku. Potem zapytaliśmy go, czy są przerażające, a on odpowiedział „nie”. Nie podsunęliśmy problemu jazdom, na których nigdy wcześniej nie był, ponieważ nie wiedzieliśmy, jak zareaguje. Zbliżając się do jazdy dla dorosłych (w szczególności jednej), czekaliśmy aż się zatrzyma, zanim przejdziemy obok. Wielokrotnie prosił o słuchawki (które zapewniliśmy). To było dla nas wstrząsające doświadczenie, ponieważ jego reakcja była tak różna, jak wtedy, gdy był młodszy, w rzeczywistości zrobił to samo w młodszym wieku bez absolutnie żadnych oznak strachu, a my baliśmy się, że popchniemy go zbyt mocno i wprowadzimy znaczne naprężenie.

fears

— kleineg
źródło

8

Wywoływanie lęku przed rzeczami jest częścią normalnego rozwoju dzieciństwa (w końcu przerażenie czegoś jest przydatną umiejętnością). Często obserwuje się, jak rozwija się to w wieku trzech, 1 , 2 , 3 lat, ponieważ jest to wiek, w którym rozwija się ich zdolność wyobraźni. W ten sposób stają się zdolni do wyobrażania sobie siebie w sytuacjach i tego, co może się zdarzyć, ale nie są jeszcze na tyle starsi, aby odróżnić rzeczywistość od ich wyobraźni. Rozwijają także silne emocje, nad którymi jeszcze nie mają pełnej kontroli, a rzeczy, nad którymi nie mają kontroli, są często tym, czego obawiają się dzieci 4 .

Doświadczyłem czegoś podobnego z moją własną córką, gdy dorastała w tym wieku, bardziej obawiała się pewnych rzeczy na placu zabaw, których wcześniej nie była. Po części przypisuję to temu, że wcześniej się nie bała (strach jest do pewnego stopnia wyuczoną reakcją), ale teraz wiedziała, że może się zranić w jakiś sposób i miała zdolność wyobrażenia sobie tego. Pewnego dnia wróciła z parku i zaczęła opowiadać mi, co na początku wydawało się całkowicie przekonującą historią o dziecku, które spadło ze zjeżdżalni i musiało zostać zabrane karetką. Podała moje dane, które początkowo wydawały się wiarygodne, ale stało się to mniej ważne, ponieważ nalegała, że powodem, dla którego karetka była konieczna, było to, że dziecko połknęło wszystkie szczekające szczątki na placu zabaw, więc musiały je wyłączyć. Oczywiście skonsultowałem się z żoną i nic się nie wydarzyło, chociaż kilka tygodni wcześniej widzieli karetkę w pobliżu parku. Postrzegana jako wyobraźnia ma sens z dziecięcej perspektywy i pomogła mi nauczyć się rozumieć rzeczy z jej punktu widzenia.

Dobra wiadomość jest taka, że obawy te nie utrzymywały się długo przy zachętach i możliwościach ich przezwyciężenia wraz z walidacją samej emocji (uznanie uczuć za prawdziwe, pokazując, że nie bałem się, aby pokazać, że nie tylko mieć w sytuacji).

Chociaż powinieneś uważać na ciągły strach i niepokój rozwijający się 5 , nie wydaje się, aby tak było w tym przypadku, a sposób, w jaki sobie z nim poradziłeś, był zgodny z zaleceniami ekspertów 3 . Wygląda na to, że zadziałało, więc nie miałbym żadnych zmartwień. Potwierdź strach dziecka, ale zapewnij mu mnóstwo zachęty i możliwości przezwyciężenia go, a te powinny się wypracować.

— Tallus
źródło

Bardzo pomocne :) Komentuję, aby zaznaczyć, że link 3 - child-central itp. Teraz wskazuje na pewną stronę o czytaniu dzieci i nie boję się obsługi.

— Ciacciu

link został zastąpiony wersją zarchiwizowaną, dziękuję za zwrócenie na to uwagi.

— Tallus 11.11.16

2

Emocje dzieci w tym wieku zmieniają się bardzo i często. To jest całkowicie normalne. Widzę to u moich własnych dzieci. Był czas, kiedy bał się kąpieli. Małe dzieci uczą się w niesamowitym tempie i wykorzystują wszystkie doświadczenia, nawiązując relacje w myślach po drodze. Jeśli możesz go odwrócić, to byłoby w porządku, ale jeśli nadal się boi, nie jest w stanie jeździć ani brać czegoś, co mu się podoba.

W młodszym wieku nie rozumieli tak bardzo jak teraz. Nie wiedzieli, co może być dla nich niebezpieczne, podczas gdy zaczynają dostrzegać to z wiekiem.

Powinienem również dodać, że na nastrój dzieci duży wpływ ma to, czy są one zmęczone czy głodne, tak jak my, dorośli.

Sprawdź, czy następnym razem będzie inaczej.

— adipro
źródło