Koncentracja na przygotowaniach do szkoły

Mamy troje dzieci (9, 4 i 3 lata), a nasze dziecko w średnim wieku jest poważnie niepełnosprawne. Moja żona ma pewne problemy z dojazdem rano i dlatego ma ograniczoną dostępność w krytycznym czasie i niewiele możemy na to poradzić. Jako taki mam dość napięty harmonogram przygotowania wszystkich do wyjścia rano i moja uwaga jest dość podzielona na start.

Krótko mówiąc, muszę znaleźć sposób, aby wyszkolić 9-latka, aby koncentrował się na takich rzeczach, jak jedzenie śniadania, mycie zębów itp. Na własną rękę. Mogę mu przypominać co pięć do dziesięciu minut, ale wydaje mi się, że muszę to robić raz lub dwa, zanim z roztargnieniem odłączy się i zacznie bawić się zabawką lub wpatrywać się w kosmos itp. Ciężko mi to wytrzymać i prawie codziennie rano wpadamy w ślepą panikę, bez względu na to, jak przygotowałem się poprzedniej nocy i jak wcześnie zaczynamy. Czas jest po prostu zajęty przez bezczynność.

Jak uczy się koncentrować się na tej grupie wiekowej? Czy istnieją jakieś uczciwe zachęty, aby utrzymać go na drodze i jakie jest właściwe zachowanie, ponieważ wciąż się to powtarza? Byłem zdenerwowany (co oczywiście pogarsza sytuację), ale naprawdę jestem tutaj zagubiony. Chciałbym kilka sugestii.

EDYCJA: W oryginalnym poście nie wspomniałem, że sam mam ograniczony czas z powodu synchronizacji czasu z naszymi biurami w Europie i Australii (jestem w EST). Istnieją doskonałe sugestie dotyczące wcześniejszego rozpoczęcia i zachęcania do robienia zachęt do porannej rutyny, które nie będą działać w mojej konkretnej sytuacji, ale mogą być pomocne dla innych.

Możesz spróbować zachęty. Ustaw harmonogram i użyj głośnego timera, aby oznaczyć kamienie milowe. „Licznik czasu działa ... pięć minut, aż zęby będą musiały być szczotkowane”. Timer gaśnie, czy zęby są szczotkowane? Jeśli tak, to osiągnął jeden kamień milowy. „Timer jest ponownie włączony, dziesięć minut na zjedzenie śniadania ...”

Pomożesz młodszym dwóm osiągnąć ich kamienie milowe, to prawda, ale to nie jest nierozsądne. Pomyśl o odpowiednich nagrodach za wykonanie zadań na czas. Osobiście lubię kumulatywne nagrody. Ktokolwiek zdobędzie najwięcej gwiazdek w każdym tygodniu, może wybrać, w której restauracji pójdziemy na kolację w piątek. Osiągnięcie piętnastu punktów gwiazdowych daje ci dowolny pojedynczy przedmiot w sklepie Dollar. Nagrody nie muszą być drogie (i nie powinny być, IMO), ale powinny to być rzeczy, których dzieci nie mogą zdobyć w żaden inny sposób. (tak, nie lubisz, gdy ma czekoladę lub śmieciowe jedzenie, ale jeden batonik go nie zabije, a jeśli zmotywuje go do zdobycia dwudziestu punktów gwiazdkowych, warto) ...

Jeśli to nie zadziała, tracimy przywileje. „Jeśli nie wykonasz wszystkich kamieni milowych rano, stracisz tego wieczora uprawnienia elektroniczne”.

Oto najważniejszy czynnik decydujący o sukcesie takiej strategii; Podążaj przez. Jeśli obiecujesz nagrodę, musisz ją dostarczyć. Jeśli ustawisz konsekwencję, musisz ją wyegzekwować. Nie ustępuj tylko dlatego, że masz zamieszanie i dramat, po prostu spokojnie trzymaj się broni. „Przykro mi, że nie zdążyłeś umyć zębów na czas, a teraz nie możesz oglądać telewizji, mam nadzieję, że jutro zdążysz”.

Powodem, dla którego twój dziewięciolatek nie może się skupić, może być to, że nie widzi powodu, aby uczynić go priorytetem. Jasne, tata się wściekł i zestresowany, ale zdarza się to tak często, tylko część życia ... Zapewnienie mu osobistych bodźców, które może kontrolować, może uzyskać znacznie lepszą reakcję niż oczekiwanie, że będzie troszczył się o twoje „dorosłe” obawy .

Jeszcze jedna możliwość; jeśli ma trudności z koncentracją na wielu innych obszarach swojego życia; nadmierne marzenie, gubienie rzeczy, zapominanie rzeczy (nawet rzeczy, które są dla niego ważne), możesz spojrzeć na możliwość, że on ma jakieś ADHD.

Miałem ten sam problem i podobne grupy wiekowe (9, 5 i 3). Mniej więcej rozwiązałem problem, rozwiązując dwa różne problemy.

Pierwszym jest skupienie dziecka. W moim przypadku uświadomienie starszym, że z wiekiem wiąże się z tym odpowiedzialność, i że jako starszy brat musi nam pomóc z rodzeństwem. Zrozumienie, że większa odpowiedzialność wiąże się z pewnym przywilejem; jakaś drobna uczta jak trochę później pójść spać czy coś takiego. Pracowałem również z nim przez wszystkie jego poranne zadania, jeden po drugim, zaczynając od następnego, gdy byłem pewien, że będzie w stanie ukończyć poprzednie. Niedługo potem jego młodsi bracia chcieli tych samych przywilejów, więc musieli dzielić ten sam poziom odpowiedzialności.

Ale myślę, że głównym problemem jest to, że nie rozumieją, dlaczego cały ten pośpiech. Musisz uczynić z tego ich problem zamiast swojego. To, co zrobiłem, to ustalenie docelowego czasu na pół godziny wcześniej, niż było to naprawdę potrzebne. Gdybyśmy zdążyli na czas, pojechalibyśmy prosto do drzwi szkoły, zaparkowali w najbliższym możliwym miejscu i oglądali bajki. Im dłużej zajęło im to przygotowanie, tym bardziej musieliśmy zaparkować, zmniejszając w ten sposób czas na bajki i wydłużając poranny spacer.

Działało to tak dobrze, że gdybym był kiedyś spóźniony, musiałbym znieść przesłuchanie.

Ok, znaleźliśmy odpowiedź, która zapożycza się z sugestii tutaj. Krok pierwszy, porozmawiaj z nim na temat odpowiedzialności (naprawdę podobało mi się podejście Jeffa Y, polegające na tym, że czasami kierujesz nim, aby nauczyć go, że nie jest to łatwe). Podczas kadrowania problemu i jego wagi należy współpracować bezpośrednio z nimi, aby znaleźć rozwiązanie, podkreślając znaczenie niezależności i terminowości. W przypadku braku czegoś genialnego od dziecka, spróbuj poprowadzić rozmowę w kierunku następującego rozwiązania:

Weź stary telefon i zainstaluj na nim aplikację budzika i umieść go po drugiej stronie pokoju. To trochę potrwa, ale w końcu wstanie i ją wyłączy. Czas może być zachętą do wstania z łóżka i samodzielnego szybkiego przygotowania się lub przeniesienia go wcześniej następnego dnia rano. Samo to może zaoszczędzić sporo czasu, w rzeczywistości działa dla nas.

Czasomierze mogą być dobrym pomysłem podczas śniadania (jak wspomniała Francine DeGrood Taylor). Jeszcze tego nie zrobiliśmy, ale liczniki działają dobrze w innych obszarach. Mogę również wprowadzić ogólne podejście do kumulatywnych „punktów”, ponieważ uważam, że jest to dobra ogólna strategia motywacyjna dla dyscypliny, która może mieć tutaj związek.

Drugim elementem jest upewnienie się, że są wystarczająco wcześnie, aby dać im kilka minut na ssanie ich cyfrowych smoczków lub cokolwiek „radzi sobie z diabłem”, które możesz mieć do dyspozycji. Mój syn jest beznadziejnie uzależniony od kilku gier, w które pozwalamy mu grać oszczędnie. Jeśli skończy na czas, pozostanie mu jeszcze czas, zanim wyruszymy na grę. Nie będzie to wiele, ale niektóre gry trwają i nawet potencjał pięciu minut jest dla niego silną motywacją.

OSTRZEŻENIE ... Powinno to być przedstawione jako bardzo trudne do osiągnięcia i z absolutnymi limitami, które mogą być dla nich ryzykowne, ponieważ gra zostanie wyłączona, gdy nadejdzie czas. Powinien on być przedstawiony jako „ty może nawet mieć czas, aby zagrać kilka minut swojego gry, jeśli jesteś gotów wystarczająco szybko. Musisz zrozumieć grę grają trochę i ostrzec ich przed rozpoczęciem sesji, że mogą nie przeszkadzaj, kiedy nadejdzie czas. Czasy na to muszą być bardzo, bardzo jasne, bo inaczej wybuchnie to wściekłość i doprowadzą do szału, że musisz odłożyć grę w momencie, gdy musisz wybiec za drzwi, więc Używaj ostrożnie. :)