8 miesięcy, nie bełkocząc, kiedy się martwić i o co się martwić

Moja żona i ja mamy dwóch chłopców: 3-letniego malucha i 8-miesięcznego niemowlęcia. Maluch ma się bardzo dobrze we wszystkich aspektach fizycznych / motorycznych i emocjonalnych / intelektualnych / komunikacyjnych.

Mój 8-miesięczny fizycznie też ma rację tam, gdzie powinien być. Czołga się, siada samotnie, zaczyna podciągać się do rzeczy (yikes), przewraca się, zbiera rzeczy obiema rękami itp. Nie ma w tym żadnych obaw.

Mamy też kopię faktycznego standardu, Baby 411 , który przytacza całą masę pytań związanych z badaniem autyzmu, i ponownie, absolutnie nie ma żadnych obaw z przodu autyzmu: nawiązuje silny kontakt wzrokowy, lubi przebywać w pobliżu nas i swojego starszego brata, przytula pluszowymi zwierzętami, nie „odpoczywa we własnym świecie” itp. Bez obaw.

Martwię się o jego umiejętności językowe / komunikacyjne. Jest to obszar, w którym nie obserwowaliśmy względnie żadnego rozwoju, odkąd był noworodkiem. Z jednej strony:

• On robi pisk i śmiech, kiedy naprawdę pracował i szczęśliwy
  • Niezwykle rzadko dostajemy szybkie „ Ahhh ” (tylko samogłoski, bez spółgłosek)
• Płacze, kiedy jest zdenerwowany
• Absolutnie słyszy (dokładnie to przetestowaliśmy - podkradając się za nim i hałasując, czy odwróci głowę itp.)
• Wydaje się, że odpowiada na swoje imię, nawiązując z nami kontakt wzrokowy

Ale z drugiej strony:

• Ma 8 miesięcy i nie ma ani jednego dźwięku spółgłoski (ani jednego „ Ba ” ani „ Ga ”) itp.
• Kiedy angażujemy go w odosobnieniu i bezpośrednio (bez przeszkadzania naszemu maluchowi), on po prostu nie wydaje się zainteresowany komunikowaniem się z nami w tę iz powrotem; albo to, albo po prostu nie „dostanie”, że może spróbować nas zaangażować; po prostu nie przychodzi mu to do głowy

Wreszcie moje pytanie:

Jeśli zapytasz Bogów Google „ 8-miesięczny, nie gadający, kiedy się martwić ” - i podobne pytania, otrzymasz ocean blogów i forów rodziców z identycznymi historiami jak nasze. I prawie w każdym przypadku uzyskują te same niedomykane / konserwowane odpowiedzi:

Wszystkie dzieci są różne i nabywają umiejętności w różnym tempie.

Tak, rozumiem to, ale: jeśli mój syn nadal nie jest werbalny, powiedzmy, w wieku 30 lat, to oczywiście coś jest nie tak. Chodzi mi więc o to, że w pewnym momencie między 8 miesiącem a 30 rokiem życia przekroczy on barierę, w której nie można już po prostu kredować braku komunikacji do „ Wszystkie dzieci są inne ”.

Więc moje pytanie brzmi:

• Czym jest ta bariera / kiedy to jest punkt? W jakim wieku w końcu martwisz się, że może on mieć trudności w uczeniu się lub coś innego?
• Kiedy dziecko przekroczy tę barierę, jakie są konkretne / rzeczywiste przyczyny braku komunikacji (gdy nie występuje ani autyzm, ani niepełnosprawność fizyczna / słuchowa)?

Aktualizacja 3/9/2016:

Około 3 tygodnie po opublikowaniu tego pytania mój syn zaczął bełkotać i używać spółgłosek (oczywiście!). Ma teraz 11 miesięcy i ciągle bełkocze / bełkocze, mówi „ Da! ”, Kiedy na mnie patrzy, i od czasu do czasu uznaje moją żonę za „ Mamo! ” (LOL). Więc nie jest jeszcze w „ Dadzie / Mamie ”, ale wierzę, że wkrótce tam będzie. Od czasu do czasu będę publikować aktualizacje, ponieważ myślę, że może to pomóc innym rodzicom.

Aktualizacja 10/4/2016:

Nasz mały facet ma teraz 18 miesięcy i jest dokładnie tam , gdzie powinien być na kamieniu milowym (poniżej, pod przyjętą odpowiedzią). Przez pierwsze 8 - 9 miesięcy ledwo hałasował, a potem zaczął stawać się coraz bardziej werbalny w swoim 9/10 miesiącu. A teraz ma repeteire kilkudziesięciu słów, które wypowiada z poprawnym zwiastunem (mniej więcej) i we właściwych okolicznościach. Zaczyna nawet układać zdania 2- i 3-słowowe ( kocham cię itp.).

Wszystko po to, aby powiedzieć, że nie martwimy się już nawet o niego, i radzę wszystkim innym rodzicom z tymi samymi obawami, że musieliśmy przeczytać wszystkie odpowiedzi na to pytanie. Przyjęta odpowiedź była naprawdę najlepsza, ale wiele innych pozytywnych odpowiedzi zapewniało wiele wspaniałych wskazówek i wsparcia emocjonalnego.

Oto klip z listy kontrolnej kamieni milowych rozwoju Denver II :

Jeśli narysujesz pionową linię z ukośnika w dada / mama specyficzne i „c” w dada / mama niespecyficzne, będziesz miał 8-miesięczną linię.

Biały prostokąt ma wartość „średnią”; niebieski oznacza „późno, ale nadal normalnie”. Wypadnięcie z niebieskiej skrzynki oznacza „być może rozsądną kontynuację”. Tam jest w kolorze czarnym, białym i niebieskim. Twoje dziecko ma się dobrze, ponieważ mówi „aaaah”, co jest sylabą.

Pytasz o czarno-białą odpowiedź (dokładnie tam, gdzie jest od 8 miesięcy do 30 lat), ale prawda jest taka, że ​​nie ma czarno-białej odpowiedzi. Jest tylko cały obraz. W jednym badaniu próbowano skorelować kamienie milowe związane z nabywaniem języka niemowląt (a także z trzema innymi kategoriami akwizycji) z późniejszymi zdolnościami poznawczymi i zakończyło się to dość spektakularnie.

Wiek osiągania kamieni milowych rozwoju był związany z wydajnością intelektualną w wieku 8, 26 i 53 lat; na każdy miesiąc wcześniej dziecko uczyło się stać, średnio zyskiwało o połowę jeden punkt ilorazu inteligencji w wieku 8 lat. Rozwój mowy miał niewielki, ale statystycznie istotny wpływ na późniejsze wykształcenie (późniejsi programiści byli mniej skłonni do postęp wykraczający poza podstawowe wykształcenie); efekt ten nie był widoczny dla rozwoju motorycznego. Rozmiary efektów zostały zmniejszone, gdy wykluczono najwolniejszych programistów, ale wiele efektów pozostało znaczących.

Tutaj „znaczące” jest wyraźnie w oczach badacza; prawda jest taka, że ​​nie było żadnych wniosków, z wyjątkiem tego, że może to być ważne, ale wcale nie jesteśmy w stanie tego udowodnić.

Nie ma poprawnej odpowiedzi na Twoje pytanie zależnej od wieku. Na szczęście lub niestety zależy to od wszystkich innych dostępnych informacji.

_{Myślę, że niektóre przyczyny braku komunikacji to osobne pytanie.}

_{Kamienie milowe rozwojowe niemowląt, a następnie funkcje poznawcze}

Listy kontrolne rozwoju. Phooey. Można nigdy nie wiemy, co jest w porządku dla dziecka .

... ale jako rodzic z pewnością sprawi, że będziesz się zastanawiać!

Mam dużo dzieci, a jeszcze więcej siostrzeńców i siostrzenic. Do tej pory wszystko wyszło dobrze. Pozwólcie, że dam wam kilka drastycznie sprzecznych historii.

Niektóre całkowicie niekliniczne, anegdotyczne historie:

Pierwsza córka: Nigdy się nie czołgała. Ani razu. Siedziała sama po około 5 miesiącach, ale nie w taki sposób, jak zwykle robią to dzieci. Pchała górną część ciała rękami i wspinała się nogami do przodu, aż znalazły się przed jej dłońmi i opadały jak małpa. Potem zwykle przewracała się, dopóki nie miała prawie 7 miesięcy. Bez przerwy bełkotała, bawiła się hałasem i była bardzo ciekawa dźwięków. Wypowiadała dobrze sformułowane słowa, zanim skończyła rok, i miała niesamowitą znajomość gramatyki japońskiej i angielskiej, zanim skończyła 2 lata (mieszkam w Japonii, stąd ta dwujęzyczna sprawa).

Druga córka: Bardzo nie dbała o siedzenie przez bardzo długi czas i tylko trochę się czołgała. Zamiast tego patrzy, dokąd chce iść i się tam toczy . Co było zabawne, ale trochę niepokojące - dopóki moja matka nie powiedziała mi, że robiłem dokładnie to samo, podobnie jak córka mojego brata w Teksasie. Ona nie był zainteresowany dźwięków w ogóle. Nie wydawała prawie żadnych bełkotliwych dźwięków, bardzo rzadko coś wokalizowała, a nawet nie płakała. Kiedy miała nieco ponad rok, było jasne, że zrozumiała, o czym rozmawiamy, kiedy się do niej zwracaliśmy - ale nigdy nie odezwała się. W przeciwieństwie do pierwszej córki byliśmy trochę zaniepokojeni, ale doszliśmy do wniosku, że to się skończy, ale się nie uda. Nie powiedziała wiele, dopóki nie skończyła około 20 miesięcy. Kiedy skończyła dwa lata, nagle zaczęła wymawiać pełne zdania. Nie wiemy nawet, jakie było jej pierwsze słowo. Naprawdę wydaje się, że pierwszą rzeczą, którą powiedziała, było: „Chcę banana”. (cóż, właściwie バ ナ ナ が 欲 し い - ale cała rodzina ma w tym momencie wewnętrzny pidgin, więc to nie ma znaczenia.)

Siostrzenica: Głośna jak wszystko. Trudne dziecko. Czołgałem się, toczyłem, bawiłem czymkolwiek, co nie było zabawką ... ale nigdy nie było zainteresowane siadaniem lub staniem. Była naprawdę głośna, ale nigdy nie wydała więcej niż przypadkowych bełkotów, dopóki nie miała prawie trzech lat. Nagle zaczęły wypływać słowa.

Trzecia córka: szokujące podobieństwa do pierwszej córki (ma teraz prawie 1 i zaczęła wypowiadać słowa losowo).

Siostrzeniec: Przykładowy podręcznik systemu rolowania / czołgania / stania / chodzenia opisanego w książkach typu „to normalne dziecko”. Ale nigdy nie powiedział ani słowa. Ledwo nawet płakałam. Nie grałem z dźwiękami. Lubił podskakiwać przy muzyce, ale po prostu nigdy nie wokalizował, dopóki nie miał prawie czterech lat .

Teraz zwracam uwagę

Wszystkie te dzieci wybrały (lub podążają) własną ścieżką. Wszystkie okazały się niesamowicie dobrze. Super zdolne dzieci. Każdy z nich jest angażujący, inteligentny i dobrze sobie radzi w nauce i lekkiej atletyce (oczywiście obowiązują typowe zastrzeżenia dotyczące dzieci, które nie lubią żmudnych zadań).

Ponieważ masz więcej dzieci, różnice przestaną cię martwić i zaczniesz się śmiać. Mam dzieci 14, 10, 9, 5, 3 i 0, a siostrzeniec powyżej ma teraz 10 lat, a siostrzenica ma teraz 8. Wszyscy mają się dobrze. Jeśli coś jest naprawdę nie tak z nimi można zauważyć, i to nie będzie niejednoznaczne . Czasami coś, co jest naprawdę nie tak, pojawi się dopiero później, na przykład podczas wczesnego studiowania lub trenowania lekkiej atletyki (około 4 lub 5). Do tego czasu, chyba że coś jest po prostu przerażająco złe, nie masz się o co martwić. Jeśli martwisz się, ale nie mówisz o niczym szczególnym, po prostu ogólnie się zastanawiasz, idź porozmawiać z pediatrą lub (jeszcze lepiej) z matką lub babcią.

To przygoda. Nic, o czym wspominałeś w swojej historii, nie jest dobrym materiałem komediowym na późniejsze życie.

Chciałem tylko dodać nieco kontrapunkt do odpowiedzi zxq9, ponieważ nie jestem pewien, czy to prawda, że ​​jeśli coś jest nie tak, nie będzie to dwuznaczne. Istnieje wiele warunków, które stają się oczywiste dopiero wtedy, gdy różnica w zdolnościach między dzieckiem a rówieśnikami znacznie się powiększyła, ale można by sobie z nimi poradzić, gdyby dziecko otrzymało wcześniej wsparcie. Szybkie spojrzenie na fora rodziców SEN pokaże, że rodzice często mówią takie rzeczy, jak: „Gdybym tylko działała na podstawie moich podejrzeń, gdy była młodsza, niż pozwalając, by wszystko to przyszło do głowy”, lub denerwować się tym, że została wychowana z „Wyrośnie z tego, jest po prostu młodszy w swojej grupie roku”

Chociaż zgadzam się, że brzmi to tak, jakby Twoje dziecko czuje się dobrze i po prostu robi rzeczy we własnym tempie tutaj, chciałbym również zauważyć, że jeśli nadal masz obawy przez kilka miesięcy, nie ma nic złego w uzyskaniu opinia logopedy. Jeśli twoje dziecko ma problem, wczesne zdiagnozowanie go może wiele zrobić, aby nie stało się dużym problemem, a jeśli nie, nie zaszkodzi.

Chciałbym wejść i odpowiedzieć na twoje pierwotne pytanie. Chciałeś poznać punkt odcięcia między porodem a powiedzmy, że w wieku 30 lat istnieje prawdziwy problem. Wziąłem antropologię kulturową na studiach i jedną z rzeczy, o których rozmawialiśmy, były zdziczałe dzieci, które wychowywały się z dzikimi zwierzętami itp., Ponieważ ich rodzice zostawili je w lesie lub trzymali w izolacji od kontaktu z ludźmi. Jedną z informacji, których się nauczyliśmy, było to, że jeśli dziecko nie nauczy się mówić w wieku 6 lat, nigdy tego nie zrobi. Istnieją dwa ośrodki mózgu, które potrzebują ścieżki komunikacji między nimi: obszary werknickes i brocas. Te dwa ośrodki mózgu odpowiadają za mowę i składnię. Jeśli ta ścieżka nie zostanie odpowiednio rozwinięta, mowa nie będzie możliwa.