Jak przekonać przedszkolaka do noszenia garnituru?

Kilka miesięcy temu zapytałem: czy mogę uniknąć miłego ubioru będącego źródłem kłótni? To było głównie skoncentrowane na mojej ośmiolatce, a teraz mam powiązane pytanie ... ale o przedszkolu.

Nasz najmłodszy (trzy i pół) chce nosić tylko około pięciu koszul, wszystkie koszulki z psami. Wszelkie inne koszulki (np. Dinozaury, pociągi) są odrzucane jako „zbyt fantazyjne” * i są noszone dopiero po wielu kłótniach lub negocjacjach. W rzeczywistości „fantazyjna” koszula (z kołnierzykiem, polo lub zapinana na guziki) jest odrzucana i prowadzi do niesamowitych napadów złości, jeśli spróbujemy rozwiązać problem; Kiedyś zasugerowałem, że może nosić krawat, a on prawie eksplodował.

Ponieważ jest przedszkolakiem, nie stanowi to jeszcze większego problemu: i tak nie chodzimy w wiele „wymyślnych” miejsc, a istnieją różne standardy dotyczące dopuszczalnej odzieży dla małych dzieci w wielu sytuacjach. Ale poproszono go, by był nosicielem pierścienia na weselu mojego kuzyna. Jeśli zaakceptujemy, wydarzenie będzie wymagało garnituru.

Nie mam pojęcia, jak zainteresować go pomysłem na ubieranki. Mamy dwa miesiące na przygotowanie: co mogę zrobić, aby był bardziej otwarty na różne „fantazyjne” ubrania?

* Uważam, że ważne jest, aby pamiętać, że żaden rodzic nie zdefiniował tych koszulek jako wymyślnych: to przymiotnik, który decyduje o tym, jak i kiedy używać, i mamy trudność z przewidywaniem, kiedy będzie to problem. (Sam nie zdecydowałbym, że koszulka rowerowa jest bardziej wyszukana niż koszulka dla psa). Nie jestem również pewien, dlaczego fantazja jest złą rzeczą, ale to implikacja, którą robi.

Ale poproszono go, by był nosicielem pierścienia na weselu mojego kuzyna. Jeśli zaakceptujemy, wydarzenie będzie wymagało garnituru.

Nie, to nie powinno być, jeśli jesteś przyjąć, powinien on być, jeśli on akceptuje.

Jeśli nie, powiedz mu o okazji, a następnie powiedz mu szczegółowo, co dokładnie tam zrobi. Powiedz mu, że nie może się wycofać, jeśli raz powie „tak”.

Czy mu to odpowiada? Czy on w ogóle chce tam pójść i zrobić to, czego się od niego oczekuje?

Jeśli tak, tylko wtedy zabiorę go do salonu dziecięcego i poproszę go o wybranie najmniej eleganckiego garnituru (pozwól mu podjąć decyzję zgodnie z jego definicją słowa fantazyjne).

Jeśli powie: „Nie, wszystkie kolory są tutaj wymyślne”, powiedziałbym: „Możemy dostać dla ciebie garnitur szyty na miarę i możesz wybrać projekt dla tego samego!”

Powiedziałbym nawet, że chętnie położyłbym gdzieś na kombinezonie małego psa, jeśli mu się spodoba.

Mówię to wszystko, ponieważ pamiętam z dzieciństwa, kiedy miałem 6 lat, musieliśmy iść na ślub. Zostałem zmuszony do noszenia małej, fantazyjnej torebki z długim uchwytem, ​​ponieważ według mojej matki była to ważna okazja i musiałem dobrze wyglądać.

Nigdy nie chciałem go nosić z tego powodu, że trudno jest biegać i cieszyć się sobą, gdy coś długiego ciągle zwisa z twoich ramion i nie możesz go nawet wyrzucić, ponieważ został przyszyty do sukienki.

Musiałem nosić tę torebkę aż do wieku 13 lat do większości uroczystości, w które poszliśmy. To było torturujące.

Poszliśmy na jeden ślub, gdy nasz najstarszy miał trzy lata, i zarządzaliśmy nim przez:

• Mówiąc o tym z wyprzedzeniem (nie mieliśmy okazji do „treningów”, bo koszula była u babci, ale zrobilibyśmy to, gdybyśmy mogli)
• Robiąc wielki interes z koszuli („Babcia kupiła tę koszulę właśnie dla Ciebie!”)
• Pokazując mu tatusia przebranego podobnie
• Pokazanie mu pozostałych facetów ubranych podobnie
• Robienie z niego gry („Zobaczmy, kto pierwszy może dostać się do jego eleganckiej koszuli”)
• Poinformuj go, jak długo musi go nosić, i zmień ubranie, aby przebrać się zaraz po ceremonii („Musisz to nosić przez godzinę, aż do [punktu zakończenia ceremonii]. Po tym będziemy mieć twoje plecy -up ubrania do przebrania, które są twoimi najbardziej zabawnymi ubraniami w historii! ”)
• Zdobył parę fajnych szpilek, które mógł dodać, aby nadal były powiązane z treningiem (to jest fiksacja naszego faceta), a jednocześnie wyglądały głównie na formalne
• I oczywiście jego ulubiona para bielizny i skarpet!

Kiedy ostatecznie się zgodził, upłynęło wiele czasu na myślenie i rozmowę oraz spokojny czas, ale ostatecznie się zgodził. Nosił nawet muszkę. Sugerowałbym również „pozwolenie”, żeby sam zapiął koszulę - jeśli może, moja może, ale zawsze lubił nosić koszulki typu hawajskiego, więc miał dużo praktyki. Wszystko, co daje mu kontrolę nad sytuacją.