Adoption / Foster Care: Jak sobie radzić z problemami z porzuceniem?

Po adopcji planuję zostać rodzicem zastępczym. Przeszedłem jednak wiele problemów związanych z porzuceniem, których moi rodzice nie widzieli, ponieważ kilkakrotnie zmieniałem ręce przed adopcją.

Jak mogę rozwiązać problemy związane z porzuceniem dziecka przez przybrane / adoptowane dziecko?

W większości jurysdykcji rodzice zastępczy muszą wziąć udział w zajęciach, w których dogłębnie omawiają ten temat. Niestety, niewiele można zrobić, poza byciem świadomym problemu, rozpoznaniem go w wyniku porzucenia i byciem tam dla dziecka. Będziesz dużo lepszy w empatii w tej dziedzinie niż większość przybranych rodziców i jestem pewien, że poradzisz sobie dobrze.

Dwie konkretne rekomendacje, które wyróżniły mnie od klasy, to bardzo szanować prywatną własność dziecka i prywatną przestrzeń, zapewniając im wyraźny stały obszar twojego domu, który do nich należy, i uspokajać, kiedy testują twoje postanowienie, informując ich słowami i czynami, że bez względu na to, co zrobią, nadal będziesz ich chciał.

To nie jest coś, co łatwo odchodzi, zwłaszcza jeśli porzucenie nastąpiło jako niemowlę, kiedy mózg tworzy ścieżki związane z przywiązaniem. Mój ośmiolatek wciąż wykazuje wiele znaków, a nawet nie pamięta swoich rodzących się rodziców ani kochającej rodziny zastępczej, którą miał przez pierwszy rok przed nami. Sam fakt, że się o to martwisz, mówi mi, że będziesz świetna.

Przeczytaj książki ekspertów w tej dziedzinie, aby zrozumieć, dlaczego kryją się za tym zachowania dzieci adoptowanych z opieki zastępczej, co da ci podstawy do znalezienia rozwiązań. Rodzicielstwo bolesnego dziecka: pomoc rodzinom adopcyjnym w leczeniu i rozwoju przez Gregory'ego Kecka i Reginę Kupecky to dobry początek.

Znajdź mentorów adopcyjnych i wsparcie. Mój jest byłym dyrektorem agencji, przez którą adoptowaliśmy naszego syna; ona i jej mąż mają 5 biologicznych dzieci, 8 adoptowanych dzieci i wychowali ponad 80 dzieci. Widzieli to wszystko, nic mnie nie zaskakują, nie osądzają, ponieważ „byli tam” i mieli wspaniałe doświadczenie i wiedzę, którymi mogli się ze mną podzielić, gdy napotkałem sytuacje, w których nie umiałem sobie poradzić .

Prowadź z dzieckiem odpowiednie dla wieku, uczciwe i otwarte rozmowy. Zaadoptowaliśmy naszego syna, gdy miał 7 lat i zawsze dawałem mu do zrozumienia, że ​​jeśli kiedykolwiek będzie miał jakieś pytania lub wątpliwości, może mi powiedzieć, a jeśli nie będę miał odpowiedzi, rozwiązań, wskazówek itp., Potrzebuje, Znalazłbym kogoś, kto to zrobił.

Znajdź kompetentnego terapeutę adopcyjnego i uczęszczaj na sesje z dzieckiem. Znajdź grupę wsparcia adopcji, a jeśli nie możesz jej znaleźć, uruchom ją. To nie musi być duże. Mój zaczął od dwóch innych mam, dodaliśmy czwartą i pomogliśmy sobie nawzajem przez wiele zmagań. (Tata są również włączani w nasze rodzinne spotkania i w jakikolwiek inny sposób, w którym chcieliby uczestniczyć).

Żyjcie duchowo. Nie trzeba go w żaden sposób organizować, ale wiara w coś większego ode mnie, aby wezwać pomoc, kiedy jestem przytłoczona, powstrzymała mnie przed przekraczaniem krawędzi więcej razy, niż pamiętam.

Pracować nad sobą. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​jeśli wyzwalają mnie zachowania mojego dziecka, prawdopodobnie dotknęło to czegoś we mnie, do którego muszę dotrzeć do źródła i adresu, korzystając z pomocy wszystkich powyższych wsparcia.

Ćwicz wdzięczność. W niskich chwilach znajdź coś, za co będziesz wdzięczny. Niebo. Powietrze, którym oddychasz. Twoja filiżanka kawy. Posiadanie toalety. Nie można być jednocześnie negatywnym i wdzięcznym.

Co najważniejsze, weź to jeden dzień na raz, pamiętaj, że rodzicielstwo to maraton, a nie sprint, i najpierw załóż własną maskę tlenową. Dbanie o Ciebie poprzez zapewnienie wystarczającej ilości odpoczynku, ćwiczeń, zdrowego jedzenia, spokojnego czasu i relaksu pomoże Ci być rodzicem, którego dziecko potrzebuje i na które zasługuje. Bycie mamą mojego syna to najlepszy prezent w moim życiu. Tego samego życzę tobie i twojemu przybranemu przybranemu dziecku!

Jedna dodatkowa sugestia: edukuj innych dorosłych, którzy spędzają dużo czasu z dzieckiem, takich jak krewni, nauczyciele lub osoby udzielające wytchnienia.

Jednym z problemów, które często widzisz w przypadku problemów z przywiązaniem, jest wysoce rozwinięta umiejętność wzajemnej zabawy dorosłych, dzięki czemu dziecko pozostaje pod kontrolą. Informowanie ludzi z góry może pomóc w zapobieganiu sytuacjom, w których dziecko zmusza inną osobę dorosłą do działania wbrew twoim regułom, co może prowadzić zarówno do niepowodzeń dziecka, jak i do usunięcia twojej bazy wsparcia.

Sam jestem przybraną mamą i musiałem to zrobić z rodziną, ponieważ żadne z nich nie rozumiało zasad i konsekwencji, jakie miałem dla dzieci, co wydawało się im podłe lub po prostu szalone, nie mając żadnej wiedzy o przywiązaniu problemy, zanim zacząłem wspierać.