Jest to dla mnie zbyt ogólne, aby jakakolwiek konkretna odpowiedź działała wszędzie dla wszystkich ludzi. Istnieje zbyt wiele rozbieżności w lokalizacjach, w których żyją ludzie, lokalnych prawach oraz różnych poziomach dojrzałości i niezawodności od jednego dziecka do drugiego.
Jeśli jest to zgodne z lokalnymi przepisami i czujesz się pewnie, że Twoje dziecko może poradzić sobie z poziomem wolności, a także czuje się z nim dobrze, to prawdopodobnie Twoje dziecko jest wystarczająco duże. Nie ma sposobu, aby powiedzieć, jaki jest to wiek dla innej osoby niż Twoja, ponieważ tylko Ty znasz swoją sytuację i poziom potrzeb. Jeśli nie potrzebuję, aby moje dziecko chodziło samotnie, często wybieram je. Mój syn ma przyjaciela, który odwiedza w naszej okolicy, niedaleko. Zasadniczo wolno mu iść sam, o ile wie, że są w domu i wiedzą, że nadchodzi. On ma dziesięć lat. Jest to również dozwolone tam, gdzie mieszkam legalnie. To powiedziawszy, moje prawa są raczej arbitralne i nie daje absolutów, więc mogliby również zdecydować o oskarżeniu mnie, gdyby doznał obrażeń w sposób, który według nich powinien wiedzieć. że bycie starszym mogło zmienić ten wynik. Więc to jest rozmyta okolica. Technicznie technicznie mógłbym zostawić go w domu samego. Tak długo, jak nic nie pójdzie źle, jeśli ktoś zgłosi, że zostawiłem go samego w domu, nikogo to nie obchodzi, to nie jest problem. Gdyby jednak, gdy mnie nie było, rozpalił ogień w mojej kuchni, wówczas mogłem zostać oskarżony, ponieważ mogliby powiedzieć, że w wieku 15 lat lepiej zrozumiałby bezpieczeństwo i narażam jego życie na opuszczenie go, gdy był „zbyt niedojrzały”, aby zajmij się tym. Mogli również ustalić, że to był tylko wypadek i nic nie robić. Mogę więc powiedzieć, że wiem, że przepisy prawne nie zawsze są absolutne lub jasne w sprawie ograniczeń wiekowych. Nie zostawiam go w domu samego. Nie sądzę, żeby był na to gotowy, podałem tylko przykład. prawnie. Tak długo, jak nic nie pójdzie źle, jeśli ktoś zgłosi, że zostawiłem go samego w domu, nikogo to nie obchodzi, to nie jest problem. Gdyby jednak, gdy mnie nie było, rozpalił ogień w mojej kuchni, wówczas mogłem zostać oskarżony, ponieważ mogliby powiedzieć, że w wieku 15 lat lepiej zrozumiałby bezpieczeństwo i narażam jego życie na opuszczenie go, gdy był „zbyt niedojrzały”, aby zajmij się tym. Mogli również ustalić, że to był tylko wypadek i nic nie robić. Mogę więc powiedzieć, że wiem, że przepisy prawne nie zawsze są absolutne lub jasne w sprawie ograniczeń wiekowych. Nie zostawiam go samego w domu. Nie sądzę, żeby był na to gotowy, podałem tylko przykład. prawnie. Tak długo, jak nic nie pójdzie źle, jeśli ktoś zgłosi, że zostawiłem go samego w domu, nikogo to nie obchodzi, to nie jest problem. Gdyby jednak, gdy mnie nie było, rozpalił ogień w mojej kuchni, wówczas mogłem zostać oskarżony, ponieważ mogliby powiedzieć, że w wieku 15 lat lepiej zrozumiałby bezpieczeństwo i narażam jego życie na opuszczenie go, gdy był „zbyt niedojrzały”, aby zajmij się tym. Mogli również ustalić, że to był tylko wypadek i nic nie robić. Mogę więc powiedzieć, że wiem, że przepisy prawne nie zawsze są absolutne lub jasne w sprawie ograniczeń wiekowych. Nie zostawiam go w domu samego. Nie sądzę, żeby był na to gotowy, podałem tylko przykład. wtedy mogłem zostać oskarżony, ponieważ mogliby powiedzieć, że w wieku 15 lat lepiej rozumie bezpieczeństwo i narażam jego życie na opuszczenie domu, gdy był „zbyt niedojrzały”, aby sobie z tym poradzić. Mogli również ustalić, że to był tylko wypadek i nic nie robić. Mogę więc powiedzieć, że wiem, że przepisy prawne nie zawsze są absolutne lub jasne w sprawie ograniczeń wiekowych. Nie zostawiam go w domu samego. Nie sądzę, żeby był na to gotowy, podałem tylko przykład. wtedy mogłem zostać oskarżony, ponieważ mogliby powiedzieć, że w wieku 15 lat lepiej rozumie bezpieczeństwo i narażam jego życie na opuszczenie domu, gdy był „zbyt niedojrzały”, aby sobie z tym poradzić. Mogli również ustalić, że to był tylko wypadek i nic nie robić. Mogę więc powiedzieć, że wiem, że przepisy prawne nie zawsze są absolutne lub jasne w sprawie ograniczeń wiekowych. Nie zostawiam go w domu samego. Nie sądzę, żeby był na to gotowy, podałem tylko przykład.
W tym wieku nie czułbym się swobodnie, pozwalając mu udać się do miejsc publicznych, gdzie inni mogą być obecni. Nie każę mu chodzić sam do sklepu, chyba że jest to szybka sprawa (jak po prostu chwytanie jajek) i czekam w samochodzie z innymi dziećmi. Nie wydaje mi się gotowy i nie prosi o więcej, więc myślę, że zdaje sobie sprawę, że też nie jest gotowy.
Mam nadzieję, że będzie gotowy do 15, przynajmniej w tym obszarze. Gdyby tego nie zrobił, zastanowiłbym się nad sposobami na zwiększenie jego pewności siebie i umiejętności radzenia sobie z różnymi sytuacjami, w których mógł się natknąć, oraz nauczyłem się umiejętności rozwiązywania problemów. Gdybyśmy mieszkali w innym rejonie, wiek ten może być starszy lub młodszy, ale dla niej 15 lat jest całkiem przyzwoite. Mam 3 młodych i 2 dorosłych, a dorośli chodzili do szkoły od 12 do 12, gdy pogoda dopisała. Pozwolono im na kilka krótkich wypadów między 15 a 15 rokiem życia, jakbym zabrał je do miejsca z przyjaciółmi, zostawił je na kilka godzin i odebrał. Aby przejść całkowicie sam, ogólnie 15 było ze mną w porządku. Mogą też pójść, tak jak teraz mój syn, do określonego domu wcześniej.
Jeśli chodzi o zasady, to tutaj jest podstawowe. Powiedziałem im takie rzeczy (chodząc do szkoły), jak np. Nie jeźdź od nikogo, nawet jeśli myślisz, że je znasz, wróć prosto do domu / idź prosto tam, nie rozmawiaj z dorosłymi, których nie znasz. Jeśli ktoś sprawia, że czujesz się dziwnie , zaufaj temu i idź do najbliższego domu i zapukaj do drzwi. Zwykle sam ten wystarczy, aby dziwna osoba zmieniła swój pomysł, że będzie cię celować. Kazałem im także nosić rogi powietrzne, gdy wczesną zimą było ciemno. Jeśli wysadzenia, że ludzie będą się aby zobaczyć co się dzieje. Odstraszy także większość zwierząt. Kiedy byli starsi, obowiązywały takie zasady, jak brak picia, zakaz wchodzenia do czyjegoś domu bez domu rodziców, takie rzeczy.