Jak poradzić sobie z separacją od byłych kolegów z klasy na początku nowego semestru, kiedy twoje dziecko było jedyne w innej klasie?

Mój sześciolatek właśnie rozpoczął pierwszą klasę, ale ku naszemu zdziwieniu został przydzielony do innej klasy niż jego poprzedni (z ubiegłego roku) koledzy z klasy.

Te, które przynajmniej nie przeniosły szkół, ale jest zupełnie sam (aka jeszcze nie zna nikogo) w nowej klasie, podczas gdy wszyscy jego przyjaciele są w sąsiednim pokoju.

Negocjuję ze szkołą, aby przenieść go do innej klasy, ale szanse są niewielkie.

W scenariuszu, w którym szkoła go nie zmienia, jakie kroki mogę podjąć, aby poradzić sobie z tym podziałem?

Jakie są zalety i wady rozdzielenia od byłych kolegów z klasy i co można zrobić, aby zmaksymalizować pierwszą i zminimalizować drugą?

Chociaż potrafię docenić fakt, że większość dzieci łatwo zaprzyjaźnia się, z doświadczenia wciąż może wyrządzić więcej szkody niż pożytku, zmuszając dzieci do sytuacji, aby stale zdobywać nowych przyjaciół i zerwać więź, którą łączą z obecnymi bliskimi przyjaciółmi.

Moja córka była z tą samą grupą przyjaciół w przedszkolu dla młodszych i starszych uczniów, ale potem w klasie 1 została umieszczona w klasie, w której miała tylko jednego męskiego przyjaciela, którego poznała rok wcześniej. Moja bardzo energiczna, pozytywna dziewczynka, która była bardzo entuzjastycznie nastawiona do nauki, stała się bardzo cicha i zamknięta w sobie. W rezultacie inne dzieci z jej nowej klasy, które były ze sobą od lat, zaczęły ją zaczepiać, a ona desperacko przywiązała się do jednego małego chłopca, którego znała, ponieważ będzie się jej bronił.

Próbowaliśmy to poczekać, dać jej czas i zachęcić do nawiązania nowych przyjaźni, jednak do czasu, gdy stwierdziliśmy, że wystarczy, szkoła powiedziała, że ​​jest już za późno w roku szkolnym.

Dzieci potrzebują komfortu i rozwijają zaufanie z innymi ludźmi. Tę samą zasadę wymagającą stabilności i konsekwencji eksperci twierdzą, że dzieci cierpią z powodu braku częstej zmiany szkoły, ale jeszcze gorzej, ponieważ zwisają przed nią stare życie.

Proszę również pamiętać, że moja córka zawsze była bardzo zaawansowana w grze, a jej byli nauczyciele wychwalali ją i wskazywali, że świeci zarówno pod względem naukowym, jak i społecznym. Kilka miesięcy przed rokiem szkolnym w zeszłym roku nauczycielka zaczęła wysyłać notatki z informacją, że nie wykazuje zainteresowania ukończeniem pracy w szkole lub uczestnictwem. Chociaż nie chcę obwiniać całkowicie jej sytuacji społecznej, ważne jest, aby pamiętać, że jej życie domowe było bardzo stabilne. Mama i tata nadal pracowali na tym samym stanowisku, nadal uczestniczyła w tych samych dodatkowych zajęciach programowych i nie było nadmiernej walki z rodzeństwem.

Pozostała również bardzo towarzyska w swoim studio tańca, utrzymując trochę swoich starych i nawiązując nowe znajomości.

Właśnie przywieźliśmy ją dzisiaj do szkoły, aby przekonać się, że w tym roku znów jest z grupą różnych dzieci, a jej najlepsza przyjaciółka powróciła do klasy ze wszystkimi swoimi starymi kumplami i jest jeszcze bardziej samotna. Obserwowanie jej, jak stoi przy ścianie szkoły z nową klasą, odizolowaną i samotną, podczas gdy wszyscy jej starzy przyjaciele śmiali się i żartowali dziesięć stóp dalej, pozostawiając ją i mnie we łzach. Jutro pójdziemy do szkoły, aby zobaczyć, co można zrobić.

Nie martw się, większość dzieci w tym wieku bardzo łatwo nawiązuje nowe znajomości. Wkleje się za kilka tygodni. W razie potrzeby zachęć go, aby szukał kontaktu z innymi kolegami z klasy, którzy są „nowi” i nie znają innych dzieci w pierwszym dniu szkoły.

Nie musisz się martwić, że twój syn zaprzyjaźni się.

Dzieci w tym wieku są naprawdę dobre w byciu towarzyskim. Na początku może być trochę odległy, ale szybko się zaprzyjaźni. Zakładając, że klasy będą miały razem lunch / przerwę, wtedy twój syn będzie mógł również zobaczyć swoich starych przyjaciół w tym czasie.

Ponadto dzieci regularnie przełączają się między tymi klasami. Kiedy byłem w szkole, około 50% dzieci w każdej klasie było wymienianych każdego roku. To po części pomogło poszerzyć nasz dostęp do społeczności i zbudować większą społeczność dla siebie, kiedy w końcu poszliśmy do gimnazjum i liceum. Wyobrażam sobie, że w twojej sytuacji są inni rodzice, w których ich dzieci zostały umieszczone w „złej” klasie.

W najgorszym przypadku, jeśli twój syn ma problemy z zaprzyjaźnieniem się, możesz zrobić kilka rzeczy. Ale najważniejsze jest, aby nie wymuszać . Jeśli twój syn czuje się zmuszony do posiadania pewnych przyjaciół, prawdopodobnie to przyniesie skutek.

Aby uzyskać więcej informacji i więcej wskazówek, odsyłam do tego świetnego artykułu: http://www.babycenter.com/0_how-to-help-your-child-make-friends_67771.bc

Mam 13 lat i w tej sytuacji. To trudne, szczególnie gdy jesteś dziewczyną ze szkoły średniej, ale gdybym udało się nawiązać nowe znajomości, twoje małe dziecko może. Powiedz mu, aby zaprzyjaźnił się podczas lunchu lub pograł w kickball z kimś innym podczas przerwy. Pierwsza klasa to wspaniały czas, w którym każdy lubi wszystkich.

• Pro: może wydostać się ze swojej skorupy i poznać innych
• Con: będzie tęsknił za spotkaniem z przyjaciółmi ... to nieuniknione. Może to zminimalizować, spędzając z nimi przerwę, jeśli je ma i je lunch.

Naprawdę współczuję córce i samej użytkownikowi 29556. Nie sądzę, aby Szkoły odpowiednio pamiętały psychologiczny i emocjonalny efekt umieszczania małych dzieci w klasie zupełnie nieznanych kolegów z klasy. To może naprawdę zakłócić jasne, ale wrażliwe dzieci. Zmieniłem termin „uzdolniony” (w wieku przedszkolnym) na „trochę przygnębiony”. Byłem tak nieszczęśliwy przez te 3 miesiące.

Po nawiązaniu dobrych przyjaźni sabotowałem umyślnie wszelkie testy, które nam dano. Podejrzewali, że to nagła zmiana nauczyciela, a następnie wyzdrowienie po poważnym wypadku utrzymały mnie tam, gdzie chciałem. Kiedy szkoła podstawowa się skończyła, czułem się pewnie w szkole wyższej, ale pierwszego ranka stwierdziłem, że zostałem ponownie przesłany. Nie znałem ani jednego kolegi z klasy. Zdarzyło się to ponownie w wieku szesnastu lat, kiedy zdobyłem stypendium.

Kiedy spoglądam wstecz na szkołę, pamiętam moich tak zwanych „przyciemnionych” kolegów z klasy podstawowej. Wszyscy byliśmy bardzo przyjaźni, to było jak druga rodzina. Wielu poradziło sobie bardzo dobrze. Świetnie sobie poradziłem naukowo, ale szkoła nauczyła mnie samotności w grupie, trzech innych „obcych” i ostatecznie zostałam przyjaciółmi.

Radziłbym rodzicom w tej sytuacji, aby zachowali ostrożność proaktywną, - nie nachalną, ale taktyczną. Zaangażuj swoje dziecko w dowolne zajęcia, które lubią, delikatnie poznaj i porozmawiaj z przyjaznymi Mamami miłych dzieci przy szkolnych bramach. Wszystko to wymaga pewnych dyskretnych ocen. Ale w przeciwieństwie do mnie, nigdy nie zostawiono mojego syna, by sam to rozwiązał. Rezultatem było większe zaufanie podczas uruchamiania Uni i pracy. Zostałem opisany jako bardzo utalentowany w wieku 16 lat, ale porzuciłem szkołę po jednym okresie poczucia zbyt samotności. Nadrobiłem to - zbyt szybko - karierą. Podaję to wszystko jako przykład tego, jak rodzice, którzy po prostu nie robią nic, aby pomóc w takich sytuacjach, mogą skończyć z dzieckiem cierpiącym na niepokój społeczny, a nawet lęk. Bardzo lekka, ostrożna „ingerencja” w sytuację może zdziałać cuda.