Jak podejść do matki bliźniaków, którymi opiekuję się nad ich pozornym opóźnieniem rozwojowym?

Jestem matką trzech dorosłych synów i jestem opiekunką do dziesiątek dzieci. W zeszłym roku zacząłem opiekować się 3-tygodniowymi bliźniakami. Były tylko 2 tygodnie wcześniej, ale ich rozwój jest znacznie opóźniony. Mają teraz 15 miesięcy. Nie rozmawiają ani nie chodzą. Tylko jeden (chłopiec) podciąga się, by stanąć - za pomocą stołu lub sofy po pomoc.

Rodzice nie wydają się być zaniepokojeni i nadal karmią ich recepturą i sokiem jabłkowym! Czuję się bardzo niekomfortowo z powodu opóźnienia rozwojowego bliźniąt i życzę matce, aby przedyskutowała to ze mną. Jest starszą, pierwszą matką (44) i nie chce słyszeć byle co negatywny. Czy martwię się o nic? Wychowałem dziesiątki dzieci, ale to pierwszy zestaw bliźniaków, z którymi pracowałem od 3 tygodnia życia.

Gdyby wystąpił problem, czy pediatra nie powiedziałby matce czegoś?

Moja córka ma opóźnienia rozwojowe (cóż, bardziej jak natychmiastowe zatrzymanie) z powodu jej porażenia mózgowego.

Pediatrzy wydają się być znacznie bardziej zrelaksowani niż rodzice w kwestii opóźnień rozwojowych. Wystawiają codziennie kilka pytań od nadmiernie zmartwionych matek, które prawie zawsze okazują się niczym. Rodzaj opóźnień, o których mówisz, jest stosunkowo rzadki, ale nie niszczący. Są szanse, że za rok lub dwa zostaną w większości złapani.

Szczerze mówiąc, jeśli nie są gotowi, aby to usłyszeć, próba przekonania kogoś, że ich dzieci mają opóźnienia rozwojowe, nie jest zbyt pomocna. Nie do końca rozumiem, dlaczego, ale szczególnie dla matek zazwyczaj wiąże się to z poczuciem, że jakoś się nie udało w najbardziej prymitywnym obowiązku biologicznym, a to może być trudne do zaakceptowania.

Alternatywnie, jeśli oni mieć zaakceptował to jako własną wersję „normalnej”, ma tendencję do spotykania się, jak mówienie komuś: „Czy wiesz, że byłeś wyższy, mógłbyś to osiągnąć łatwiej?”

Co jest pomocne jest dostarczenie strategii, co zrobić z konkretnymi problemami. Na przykład „Nauczyłem go języka migowego dla„ jedz ”, aby lepiej wiedzieć, czego chce”. Lub „Położyłem ich ulubioną zabawkę na kanapie i pomogło im to w ćwiczeniu się”. Lub „Czytałem o ciekawym sposobie, aby pomóc dzieciom nauczyć się żuć pokarm stały bez zadławienia. Lub „Dowiedziałem się, że nasz stan ma bezpłatny program wczesnej interwencji, aby pomóc dzieciom, które nie chodzą o 18 miesięcy.

Unasked-for advice jest trudny. Nikt nie widzi tego, co widzisz i znasz rodziców, tak jak ty.

Jeśli naprawdę wierzysz, że bliźniacy są opóźnieni w rozwoju, osobiście uważam, że podejście do rodziców jest nie tylko dobre, ale i etycznie odpowiedzialne, ale nie tylko z powodu twojej niezadowolenia z sytuacji.

Sugerowałbym, żebyś zaczął od solidnych badań. Dowiedz się wszystkiego, co możesz (to całkiem proste) o kamieniach milowych rozwoju, takich jak mowa i chodzenie. Jeśli chcesz wspomnieć o ich diecie, zbadaj to również. Jest całkowicie możliwe, że rodzice po prostu nie wiedzą zbyt wiele o tym, jak dzieci powinny się rozwijać, i nie przejmują się wystarczająco, aby porównać swoje dzieci z innymi. Możliwe jest również, że dowiesz się, że nie są tak daleko od wykresów.

Uzbrojony w fakty zebrane z wielu wiarygodnych źródeł (jeśli nadal martwisz się swoimi badaniami), zapytaj mamę, czy możesz omówić z nią pewne obawy (lub, alternatywnie, obie). Powiedz prawdę, ale zrób to o sobie, nie o nich.

To tylko moja omylna opinia, ale podchodzę do tego w ten sposób:

• Przykro mi, że jestem taki dramatyczny, ale czuję się trochę nieswojo w związku (dziecko x) i (dziecko y). W moim ograniczonym doświadczeniu większość dzieci (rejs, powiedz pierwsze słowa, tańcz cha-cha) już teraz. Nie chciałem przesadzać, więc spojrzałem na kilka stron internetowych dla dzieci. Mam nadzieję, że nie masz nic przeciwko. Znalazłem (to) na (tych stronach). Byłabym taka ulgowa, gdybyś mógł to zrobić u ich pediatry podczas następnej wizyty? (Powinni mieć 15 lub 18 miesięcy kontroli nadejścia.) Nie czułbym się dobrze z samym sobą, jeśli nie podniosę tego.

Czego bym nie powiedział:

• Martwię się, że (dziecko x) i (dziecko y) nie są jeszcze (krążąc, wypowiadając pierwsze słowa, tańcząc cha-cha). Zajmowałem się wieloma dziećmi i myślę, że są znacznie opóźnieni w swoich kamieniach milowych. Nie wiem (doktor Doofus), ale nie mogę zrozumieć, dlaczego nie powiedział ci o tym nic.

Pierwszym z nich jest umieszczenie błędu w uchu, okazanie empatii w związku z obawą, którą możesz powodować, i jest zgodne z odpowiednimi rolami. Od czasu do czasu możesz zasilać błąd, jeśli na początku ci się nie uda.

Ta ostatnia, choć prosta i prawdziwa, to wiele, aby dać ludziom nagle. Kiedy ludzie są niespokojni (które będą tak szybko, jak to wydostaniesz), mają naturalną tendencję, by nie słyszeć tego, co mówisz, a czasami reagować emocjonalnie, a nie rozsądnie.

Cokolwiek zdecydujesz, mam nadzieję, że uda się to najlepiej. Myślę, że to wspaniałe, że troszczysz się o to, żeby go tu przynieść.

* _{Nauczyłem się tego na własnej skórze wcześnie i wielokrotnie.}

Dla kompletności - musisz również sprawdzić, czy to tylko mowa, czy wiele innych znaczników rozwojowych.

Powodem jest to, że - jak powiedziało mi wielu pediatrów - bliźnięta wykazują tendencję do poważnych opóźnień rozwojowych, szczególnie w swojej mowie z powodu istnienia bliźniaka - komunikować się niewerbalnie, a tym samym doświadczać mniej potrzeby uczenia się mówić. Nie mam badań, żeby to potwierdzić, ale słyszałem o wielu parach bliźniaczych, zarówno od rodziców, jak i pediatrów.