Encopresis, jestem na granicy rozumu? Czy ktoś ma sugestie?

Moja 12-letnia córka radzi sobie z zatrzymaniem enoprezy od wieku 6 lat. W ogóle unika pójścia do toalety. Powoduje to zabrudzenie i wytwarzanie co tydzień niesamowitego, ogromnego, przypominającego kłodę obiektu z logami. Od lat próbujemy zmusić ją do rozmowy na ten temat, ale kiedy o tym mówimy, odpowiedź ZAWSZE „nie wiem”, pomimo tego, co jej pedi, doktorat i psycholog próbowali zrobić lub sugerowali każ jej o tym porozmawiać. W zeszłym roku zmieniliśmy psychologów po roku, w którym o tym nie rozmawialiśmy, bez powodzenia.

Próbowaliśmy tylu planów leczenia od czasu diagnozy, specjalnie dostosowanych do niej, takich jak lewatywy, zaplanowane posiedzenia w toalecie, nagrody, konsekwencje, psycholog itp. Po prostu trzyma je w środku. Tuż przed latem jej pedi i doktorat przedstawili przejrzysty plan leczenia środków przeczyszczających, regularne wizyty w łazience i program nagród. Wzięła Miralax (2 łyżki stołowe), ale po prostu trzymała ją i brudziła spodnie. Unikała chodzenia do toalety. Zmusiłem ją do pozostania w toalecie i powiedziałem jej: „jeśli kupujesz, kupię ci XYZ” (coś, czego NAPRAWDĘ chce) „możesz robić XYZ dopiero po kupie” i nie pozwalając jej robić rzeczy „nie możesz robić XYZ dopóki nie kupisz ”, a XYZ byłaby tym, co Uwielbia robić. Nie pozwolę jej opuścić toalety, dopóki się nie kupi, więc siedziała tam godzinami, bez powodzenia.

Teraz opracowaliśmy nowy plan leczenia. SPRÓBOWALIŚMY ją zaangażować, odpowiedź brzmi: „Nie wiem”. Ma brać lewatywę każdego ranka i siedzieć w toalecie, ale codziennie walczy o jej wzięcie. Kiedy to bierze, trzyma ją i nie chce siedzieć w toalecie. Istnieje również plan diety, którego nie chce przestrzegać. Nie powinna pić nabiału, ale pije mleko w szkole. Teraz w ciągu ostatnich 2 tygodni odmówiła leczenia, o które codziennie walczymy. Nie chce siedzieć w toalecie, bez względu na to, co próbujemy. 2 lata temu próbowaliśmy ucanpooptoo, nie pomogliśmy.

Zapytaliśmy ją, dlaczego ją trzyma. Czy kupowanie boli? Czy przeraża cię kupa? Czy dobrze jest go trzymać? Odpowiedź zawsze brzmi „nie wiem” i możesz przesłuchiwać ją godzinami i słyszeć „nie wiem”. Wyjaśniliśmy jej trawienie, a ona wie, dlaczego musi kupować. Wykluczyliśmy fizjologiczne przyczyny zatrzymania. Na szczęście jej przyjaciele nie zauważają, ale pewnego dnia jej przyjaciele mogą poczuć jej zabrudzenie, a ja rozmawiałem z nią o tym, jak to wpłynie na chłopców, liceum itp. Jej odpowiedź brzmiała „nie wiem”, a ona nie chciałbym o tym rozmawiać.

Czy ktoś ma sugestie, jak ją zmusić do regularnego kupowania w toalecie?

Istnieją internetowe grupy wsparcia „rodziców enopresji”. Szybko googling wymyślił kilka. Interakcja z innymi rodzicami w tej sytuacji może ci pomóc i może dać ci pomysły, o co zapytać lekarzy twojego dziecka.

Kiedy enopresis jest tak zakorzeniony, potrzebujesz interdyscyplinarnego specjalistycznego podejścia: jeśli nigdy nie była hospitalizowana, powinna być w szpitalu dziecięcym, takim jak Boston Children's lub Seattle, Cincinnati, Children's Hospital of Philadelphia itp., Gdzie rutynowo zajmują się enopresją. W twoim stanie są szpitale dziecięce. W tym miejscu nie tylko dokładnie ją ewakuują i rozpoczną nowy plan, który jest dostosowany do twoich trudności, ale także wykonają wszelkie niezbędne testy, które nie zostały wykonane, takie jak MRI kręgosłupa, badania krwi, biopsja zstępujący okrężnik (w razie potrzeby), aby wykluczyć nieprawidłowość unerwienia / mięśni gładkich ściany jelita, kilka sesji terapii rodzinnej, aby wszyscy byli na tej samej stronie itp.

Tak długo, jak będzie mogła utrzymać stołek, będzie. Jest to zwykle dlatego, że ich esicy jest tak rozdęte, że już nie czuje się chęć do przesuwania - i mieć kogoś, kto siedzieć na toalecie przez godzinę nie będzie stymulować ją mieć chęć do pchania. Jeśli go nie ma, nie ma go.

Prawdopodobnie zdajesz sobie sprawę, że dwukropek musi pozostać (względnie) pusty przez jakiś czas, aby mógł powrócić do stanu, w którym faktycznie ma ochotę przejść stolec. Jej jelita i odbytnica muszą zostać ponownie przeszkolone, aby uzyskać kontrolę nad wypróżnieniami. To wymaga czasu. Frustrująca ilość czasu.

Czy cukrzyca, niedoczynność tarczycy, IBD i Hirshprung zostały wykluczone? Byłbym bardzo zaskoczony, gdyby tego nie zrobili.

Rzeczy, które często nie działają z enopresją:

• Karanie lub poniżanie dziecka z enopresją.
• Oczekiwanie, że dziecko „wyjaśni” jej enopresję (czy możesz wyjaśnić, dlaczego twoje serce bije w taki sposób?) W rzeczywistości nie wie, dlaczego nie może częściej chodzić.
• Dawanie jej lewatywy każdego ranka przed szkołą (być może powinieneś wybrać czas, kiedy nie będzie kapać przez resztę dnia).
• Zmusza ją do siedzenia przez godzinę w toalecie.
• Walcz o to z dzieckiem.

Mówisz, że nie przestrzega swojej diety. Czy masz w domu coś, czego nie powinna jeść / pić? Jak ona sobie z tym radzi?

To nie tylko trudny problem do rozwiązania; jest to ogromny problem, a ty, jako rodzice, możesz czuć się mniej bezradny przy pewnym wsparciu ze strony grupy, a może terapeuty specjalizującego się w tym problemie. Mogę tylko wyobrazić sobie ból, przez który przechodzisz.

Nie miałbym pojęcia, jak podejść do tego z 12-latkiem, ale ostatnio mieliśmy podobną sytuację z 6-letnią siostrzenicą, która została z nami przez dłuższy czas, podczas gdy jej matka i ojciec walczyli opieka i inne kwestie. Podchodzenie do tej niezwykle trudnej sytuacji, a wszystko, co mogę zaoferować, to wsparcie moralne i wyjaśnienie tego, co wydawało się działać.

Moralne wsparcie

Możesz to zrobić!

Co dla nas zadziałało

Kontekst

Ta mała dziewczynka została zaniedbana i wykorzystana, a nawet teraz ma język i widoczny deficyt poznawczy, zarówno z powodu braku interakcji (pozostawiony przed telewizorem wielokrotnie i przez dłuższy czas, zamknięty w sypialni do tego stopnia, że ​​zabiłaby się kilkoma czasy bez zwracania uwagi, karane za zabrudzenie się - jak w zamkniętym pokoju lub w innym czasie, krzycząc podczas toalety, by się ulżyło itp. itd.), i jesteśmy przekonani, że zachowanie jest bezpośrednim wynikiem tego złe traktowanie. To może częściowo wyjaśniać, jak podatne było to dziecko na wychwalanie i zachęcanie, ale tak naprawdę nie wiem. W każdym razie jest to ogólne tło naszej sytuacji.

Zachowanie i wsparcie

Ignorowanie tego „zachowania”. Wypadki się zdarzają; w tym przypadku zdarzają się często i często . Zapewnić wszelką pomoc potrzebną do zapewnienia odpowiedniej higieny; zapomnij o tym i kontynuuj życie. W żadnym wypadku nie należy zwracać na to uwagi negatywnej lub reakcji typu „powinieneś wiedzieć lepiej / postępować w swoim wieku”. Neutralny jest najlepszy, nawet lepszy, jeśli potrafi to zrobić samodzielnie - bez poczucia potrzeby robienia tego podstępnie, aby uniknąć wstydu / winy / itp.

Ciągłe modelowanie rozpoznawania, kiedy kupować. Mówienie na głos, że „muszę kupować” i usprawiedliwianie się. Wyolbrzymianie, o ile lepiej czuje się potem: „Obciążam SOOO znacznie lepiej po tym, jak TO WYDAŁEM ...”

Czytanie książek, oglądanie programów, słuchanie piosenek itp., Które promują zdrowe nawyki kupowania i przedstawiają je jako naturalny, odprężający i zdrowy proces.

Cierpliwość, zrozumienie, cierpliwość, zrozumienie, przerwa na kawę, cierpliwość, zrozumienie, dzieci po piwie są w łóżku. To może być bardzo obciążające doświadczenie, jeśli pozwolisz, aby ci to dało. Zacząłem postrzegać to jako grę lub osobiste wyzwanie: „Jak szybko mogę to zrobić w pralni i zapomnieć o tym?”; „Nie przewrócę oczami, dopóki nie zniknę mi z oczu ...” itp.

Praca w zespole. Nie wiem, jak jedna osoba mogłaby poradzić sobie z czymś takim; Rodzice naprawdę będą musieli opierać się na sobie.

Dietetyczny

Mira-lax, podawana codziennie w szklance soku z suszonych śliwek (i pod nadzorem pediatry) i podawana z dietą sprzyjającą ruchowi. Zwróciliśmy na to bardzo dużą uwagę, ponieważ nie sądzę, aby to było dobre dla każdego, ale w tym przypadku było złem koniecznym. Zwykle nie dawaliśmy pełnej porcji i nigdy nie przekroczyliśmy zalecanych limitów. Gdy tylko zaobserwowano wyniki, częstotliwość podawania zmniejszyła się i ostatecznie sok z suszonych śliwek, śliwki, morele i inne naturalnie przeczyszczające pokarmy były wystarczające.

Olej lniany, podawany dwa razy dziennie: przed śniadaniem i po obiedzie.

Kiedy sprawy były naprawdę złe (do tego stopnia, że ​​wymagały lewatyw do inicjowania ruchów), postawiliśmy ją na diecie wyłącznie płynnej. Minął jeden lub dwa dni, zanim nastąpił jej pierwszy ruch (nie w spodniach), i był to świetny powód do świętowania, co naprawdę zdawało się umacniać „odpowiednią” kupę.

Wyniki

Kiedy przybyła po raz pierwszy, miała na sobie pieluchy. Nie miałaby w nich pełnych ruchów, ale miałaby częste wycieki i małe kupki przypominające shart, po których siedziała w toalecie, by się poruszyć (czasem krzyczała cały czas. Po około tygodniu zaczęliśmy dostawać proaktywnie wykonując powyższe kroki, była tu jeszcze przez trzy miesiące, a zanim wyjechała, nie była wolna od wypadków, ale regularnie miała dni wolne od wypadków, nie nosiła pieluszek w ciągu dnia, proaktywnie szła kupa bez pomocy (przestała krzyczeć i płakać), nie potrzebowała Mira-lax i nadal wykazywała stałą poprawę.

Moją najsilniejszą radą byłoby uniknięcie jakiegokolwiek osądu lub narzuconych konsekwencji i prawdopodobnie uniknęłby również nagród (innych niż pochwały i uznania). Rozumiem część tego, przez co przechodzicie, i jest to trudne. Dzięki zrozumieniu, cierpliwości i niewielkiej współpracy ze strony córki powolna, ale ciągła poprawa jest bardzo możliwa i prawdopodobnie najlepsza rzecz, do której należy dążyć.

Próbowałeś odpuścić i nie rozmawiać z nią o tym?

Dla mnie to brzmi jak problem z kontrolą. Jest to jedna rzecz, którą może kontrolować, więc prawdopodobnie robi to, aby czuć kontrolę. Przestań się na tym skupiać, przestań opiekować się nią w toalecie, przestań nagrody, zabiegi, kary.

Prawdopodobnie nie chce o tym rozmawiać, ponieważ jest to zawstydzające. Chodzi mi o to, czy rozmawiałbyś o swoich nawykach związanych z toaletą z przyjaciółmi? Nie. Myślę, że musisz udać się do psychologa, ponieważ pomoże ci to z frustracją.