Jak wyjaśnić regionalne różnice w języku?

Jakie są dobre metody wyjaśniania mojemu czteroletniemu synowi, dlaczego „kolor” nie jest tak, jak powinien przeliterować „kolor”, mimo że jest tak napisany w wielu książkach, które czyta? (Również „zrealizuj”, „ulubiony” itp.).

Podobnie, choć mniej ważne, że powinien wymawiać „z” jako „zed” („taniec”, „pomidor” itp.), Ale postacie w telewizji, które mówią „zee”, również mają rację.

Rozumie, że istnieje wiele słów na to samo w innych językach (np. Liczenie w maoryskim lub hiszpańskim), ale angielski angielski jest tak blisko angielskiego, że mylące są te niewielkie różnice.

Nie twierdzę, że angielski w USA jest „zły”, ale w szkole będzie musiał się przeliterować w języku angielskim NZ, a użycie amerykańskiej pisowni będzie „złe”, ponieważ zostanie poprawione. Kiedy będzie starszy, będzie mógł dowiedzieć się, dlaczego istnieją regionalne warianty języków, ale dla kogoś, kto dopiero uczy się czytać / literować, jest to trochę skomplikowane.

W matematyce najpierw dowiadujemy się, że pierwiastek kwadratowy z 4 wynosi 2, i to jest „poprawna” odpowiedź w szkole - gdy zrozumiemy więcej, dowiadujemy się, że jest to ± 2. Na razie liczy się wiedza, że ​​jeśli zostanie poproszony o przeliterowanie „koloru”, to oczekiwana odpowiedź ma „u”; nauka pisania po angielsku amerykańskim może się odbyć, gdy będzie starszy.

Chciałbym sugestii, aby dowiedzieć się, jak wyjaśnić, czego się spodziewam, przy jednoczesnym potwierdzeniu, że warianty są (dla autora) prawidłowe, bez przytłaczania jego czteroletniego mózgu.

Możesz używać go jako wstępu do World Cultures, angielski w mowie w miejscach takich jak Ameryka, Wielka Brytania, Australia i Kanada mają różne pisownię i wymowę. Nawet w poszczególnych krajach występują regionalne dialekty, które sprawiają, że słowa brzmią inaczej, co może być nawet punktem wyjścia.

Błędne i słuszne może nie być najlepszym sposobem na sformułowanie tego, ale może są oczekiwania. W książce, którą czyta twój syn, ponieważ pochodzi ona z innego miejsca, ma inne pisownice, ale nadal oczekuje się, że twój syn przeliteruje słowa w sposób, w jaki jest nauczany.

Język jest cudowną i zmieniającą się rzeczą, chociaż wiele z tych złożoności może być zbyt duże dla czterolatka, ale nie szkodzi, aby położyć podwaliny pod przyszłość.

Zanim przeczytasz książkę, umieść pinezkę na mapie świata, z której pochodzi autor i / lub ustawienie historii. Następnie wyjaśnij swojemu dziecku, że różni ludzie z różnych miejsc mówią i piszą inaczej. Nie rozpraszając zbytnio ich czytania, wymieniaj frazy / idiomy, zwierzęta, pisownię, architekturę itp., Które są unikalne dla tego autora lub scenariusza. Być może trzeba wcześniej zeskanować książkę, aby się przygotować.

W mojej szkole podstawowej mogłeś pisać w obu kierunkach: amerykański angielski lub brytyjski angielski - wystarczyło wybrać jeden i trzymać się go.

Musisz wyjaśnić, że istnieją różne pisemne dialekty języka angielskiego, podobnie jak istnieją różne akcenty. Szkot mówiący po angielsku brzmi znacznie inaczej niż Cockney mówiący po angielsku (to znaczy, jeśli tak naprawdę mówi po angielsku. Wciąż nie jestem przekonany). Ale żadne z nich nie wypowiada niczego „złego” per se, tylko we własnym dialekcie.

Jeśli używa amerykańskiej pisowni, delikatnie popraw go za pomocą komentarza: „Pamiętaj, że literujemy„ X ”inaczej niż oni. Ich pisownia nie jest ZŁA, po prostu nie pisujemy tego tutaj.”

Jeśli zapozna się z obiema formami pisowni, będzie to tylko dodatkowa IMO. W ten sposób nie będzie żadnych udręk związanych z kolorami lub dzielnicami ani z tym, jak sprawdzić czek.

Gdybym był tobą, zrobiłbym następujące.

1. Znajdź wspaniałe przykłady bardzo śmiesznych angielskich akcentów. Możesz wziąć trochę z Australii, Ameryki Południowej, Afryki, Indii, ale miejsca powinny być tam, gdzie mówią po angielsku.
2. Wyjaśnij, że ludzie mówią nieco inaczej w różnych miejscach, a także piszą słowa nieco inaczej, nawet jeśli słowo jest wymawiane w ten sam sposób.

Jako Anglik mieszkający w Stanach Zjednoczonych, jest to niekończący się temat zainteresowania, intrygi i rozrywki dla moich 2 młodych córek.

Koncepcyjnie istnieje kilka różnych punktów widzenia, z których można to wziąć (prawdopodobnie w zależności od wieku), które mogą stanowić całkiem interesujące wyjaśnienia i dyskusje.

Historyczne - fajnie jest wyjaśnić, jak w ciągu ostatnich kilkuset lat ludzie przemieszczali się po całym świecie, a w tym przypadku ekspansja (i późniejsze kurczenie się) imperium brytyjskiego doprowadziła do rozproszenia języka.

Ewolucyjny - biorąc pod uwagę rozproszenie, wyjaśnij, jak rzeczy mogą się różnić w czasie (pisownia, wymowa itd.). To dobry sposób na wyjaśnienie piękna języka i tego, jak może być inny, a jednak taki sam. Również miły wstęp do innych koncepcji ewolucyjnych.

Różnice - w jaki sposób różnice w różnych kulturach, krajach, krajach itp. Przedstawiają te interesujące i zabawne sytuacje.

Dzieci w wieku czterech lat nie powinny i nie powinny na ogół siedzieć nieruchomo lub poprawnie pisać skomplikowane słowa i na pewno nie rozumieją, dlaczego pisanie „koloru” jest nieprawidłowe, gdy Kermit tak to pisze.

Dlatego błędem jest używanie w tym przypadku terminów „dobrze” i „źle”. W rzeczywistości jest to w każdym razie błąd, ponieważ jedna pisownia jest niepoprawna lub zła. Pisownia angielska to po prostu arbitralny wybór między opcjami, nie ma żadnych zasad pisowni per se, po prostu tradycja, a tradycja różni się w różnych krajach.

Dlatego zamiast wyjaśniać, że „kolor” jest niewłaściwy, powinieneś wyjaśnić, że „kolor” jest w porządku, ale w NZ zwykle mamy au przed r, co czyni go „kolorem”. Będzie to doskonała okazja dla twojego dziecka, aby dowiedzieć się, że nie zawsze może być dobra i zła odpowiedź. Jeśli „tutaj w Nowej Zelandii” jest zbyt skomplikowane, po prostu powiedz „kolor” jest poprawny, ale „kolor” jest jeszcze lepszy. Ale osobiście zaczekam z tym, dopóki nie zacznie szkoły.

W odniesieniu do twierdzeń, że szkoły NZ i Wielkiej Brytanii twierdzą, że istnieje poprawna i zła pisownia, nie jest to prawie możliwe w przypadku czterolatków, a jeśli tak, to słowo z nauczycielem, aby stonować „robisz to” źle!" z 4-latkami jest prawdopodobnie odpowiednie. Jest oczywiście inaczej, gdy są nieco starsi, ale powiedzenie 4-latkowi, że robi to źle, gdy pisze on: „Mam kota w kolorze perkalu” jest być może mniej pedagogiczne, niż mogłoby być pożądane.

Często spotkałem się z tym problemem w Kanadzie z powodu ogromnej ilości mediów importowanych z USA.

W przypadku małych dzieci zdarza mi się, że najczęściej występuje w piosence alfabetu. Będą oglądać program, a postacie zaczną śpiewać piosenkę alfabetu, prawie zawsze kończącą się na „zee”.

Jednym z podejść, które osiągnąłem, jest udawanie zdziwienia i udawanie moich dzieci, że postacie w telewizji nawet nie znają swojego alfabetu! „ Co powiedzieli? ZEE? Wszyscy wiedzą, że to„ zed ”, a nie„ zee ”! To po prostu głupie!”

Nadejdzie czas, gdy dowiedzą się, że oba są akceptowalnymi pisowniami / wymowami regionalnymi, ale dla młodego mózgu najłatwiej jest po prostu nauczyć ich, że wszystkie „błędne” pisownie są „błędami”, dopóki nie będą w stanie zrozumieć różnice regionalne.

Możesz zrobić to samo, gdy napotkasz „złą” pisownię w książce. „Uh-och! Wygląda na to, że znowu przeliterowali„ kolor ”źle! Ludzie naprawdę mają wiele problemów z tym słowem!”

Być może powinieneś zacząć od zmiany swojego stanowiska, że ​​jeden sposób jest „właściwy”, a drugi „zły”. Nawet jeśli szkoły działają zgodnie z tymi oczekiwaniami, trudno jest wytłumaczyć 4-latkowi (jak niewątpliwie byliście świadkami, inaczej nie zadawalibyśmy tego pytania).

Zamiast tego po prostu wyjaśnij, że amerykańska pisownia i wymowa są uważane za „niezwykłe” w Twojej okolicy i że „ludzie, którzy mieszkają daleko” czasami robią coś nieco inaczej.

Nie ma nic złego w tym, że Amerykanin pisze „kolor” jako „kolor”. W najgorszym przypadku może się to wydawać ekscentryczne. Z pewnością nie jest to „złe”. Każdy nauczyciel, który uznałby coś za „niewłaściwe”, jest bardziej zainteresowany nauczeniem lekcji na temat wykonywania instrukcji niż właściwej pisowni, a ty możesz lub nie zgadzać się z nauczaniem dzieci, że robienie tego, czego się od nich oczekuje, jest ważniejsze niż zrozumienie, dlaczego to jest oczekuje się od nich.

Jeśli masz problem z wyjaśnieniem tych pojęć 4-latkowi, być może będziesz musiał poczekać, aż będzie trochę starszy. W międzyczasie możesz po prostu starać się udostępnić mu więcej przykładów angielskich odmian, dzięki czemu wersje amerykańskie wydają się być w mniejszości. Kiedy faktycznie jest w szkole, wszystkie przedstawione przykłady będą odmianami angielskimi, co powinno ułatwić mu decyzję, którego użyć. Jeśli nadal istnieje jakieś zamieszanie, możesz po prostu poprowadzić go do przeliterowania lub wymówić to tak, jak robią to nauczyciele.

Nadal nie jestem jasny z sprzecznych komentarzy, czy oczekuje się, że dzieci w Nowej Zelandii będą pisać słowa takie jak „kolor”, kiedy będą miały 4 lata, ale wydaje się, że tak nie jest. Masz czas, aby syn mógł się trochę rozwinąć, a już za rok może być mu łatwiej zrozumieć tę koncepcję.

Pomyślałbym, że najprościej byłoby powiedzieć, że jest źle w języku angielskim NZ lub brytyjskim angielskim. Traktuj to jako inny język, w którym większość słów jest taka sama jak właściwy angielski (mam na myśli właściwy dla twojego regionu) - na pewno mam nadzieję, że szkoła oznaczy odpowiedzi jako niepoprawne, jeśli użyją pisowni z innego języka.

To jest amerykański angielski, a zatem źle dla ciebie.

Kiedy byłem dzieckiem, czytałem książki z Wielkiej Brytanii, a moja mama właśnie pochyliła się nad „u” w „Mamie”, aby zrobić to „Mamą”. Czasem takie korekty mogą być konieczne.

Kiedy miałem 12 lat, czytałem książki, które mój tata przywiózł ze swoich podróży do Wielkiej Brytanii, i uwielbiałem uczyć się innej pisowni. Do dziś jednak pisuję, że niektóre rzeczy są „złe” dla Stanów Zjednoczonych i nie zdaję sobie z tego sprawy, dopóki sprawdzanie pisowni mnie nie poprawi.

Jednocześnie internet nie ma granic, a wiele miejsc pracy wymaga obecnie znajomości i umiejętności pisania w innych krajach. Chodzenie po linii jest dobre, a 4 lata to zdecydowanie wiek, by „zachować prostotę, głupku”. Na razie staram się unikać konfliktu angielskiego (nawet jeśli musisz edytować książki dziecka), a gdy nie możesz tego uniknąć, staraj się zmienić go w bardzo krótką, bardzo prostą lekcję geografii lub historii. Pamiętaj, że czasami dorośli komplikują sprawy; prosty „ludzie literują rzeczy inaczej w innych krajach, ale powinniśmy przyzwyczaić się do tego, w jaki sposób najpierw to robimy”, może wystarczyć.

Zawsze możesz rozszerzyć to na nauczanie więcej o szarych (lub szarych) obszarach życia później.