Czy moje dziecko powinno bawić się zabawkami z bronią?

Zauważyłem, że wielu rodziców robi wszystko, co w ich mocy, aby uniemożliwić dzieciom zabawę bronią zabawkową. Jako 30-latka dorastałem z zabawkowymi mieczami, łukami i bronią, ludźmi akcji (GI Joe) i żółwiami ninja itp. Mam nadzieję, że większość ludzi, którzy mnie znają, uznałaby mnie za rozsądnego i dobrze… zrównoważony dorosły, podobnie jak ci, z którymi dorastałem.

Mój syn niedawno skończył 1 rok i obecnie nie ma żadnych zabawek z bronią / bronią, ale jak się starzeję, podejrzewam, że nadejdzie czas, kiedy będzie chciał zagrać w „Gliny i Rabusie” lub podobne. Obecnie nie jestem przeciwny pomysłowi posiadania broni zabawkowej, ale jednocześnie nie chcę narażać go na nic, co zmieni go w agresywnego lub agresywnego dorosłego.

Większość źródeł, które przeczytałem, stwierdza, że ​​nie ma korelacji:

Żadne badanie nie powiązało jeszcze udawanej strzelaniny z przyszłym gwałtownym zachowaniem, a większość dzieci-ekspertów zgadza się, że całkowicie zabraniając strzelania, rodzice dają mu znacznie więcej mocy i prawdopodobnie doprowadzą ją do podziemia.

Źródło 1

Zawsze myślałem, że dzieci tak naprawdę nie wiążą tego rodzaju zabawy z przemocą i że chodzi bardziej o dobre wersety zła - ale ważne jest, aby mieć pewien kontekst / świadomość tego, jak odpowiednio odgrywać role w tych scenariuszach. Podobnie jak ten artykuł:

Nie oznacza to jednak, że ten rodzaj zabawy dotyczy przemocy. Według Thompsona tak naprawdę chodzi o dominację i heroizm, wygrywanie i przegrywanie, a także to, kto ostatecznie będzie dobrym facetem. Czasami „występuje agresja i krzywda, które należy powstrzymać” - mówi Thompson.

Źródło 2

Czy zapobieganie dzieciom bawiącym się zabawkowymi pistoletami jest raczej projekcją poglądów rodziców, czy też jest oparte na prawdziwym przekonaniu (lub badaniu), że może zaszkodzić rozwojowi dziecka?

Jeśli nie pozwolisz dziecku bawić się bronią, czy możesz wyjaśnić swoje uzasadnienie?

Podobnie, jeśli tak - dlaczego? Czy nakładasz też jakieś kontrole lub ograniczenia dotyczące „przemocy”?

Aktualizacja

Kilka osób poprosiło o dodatkowe informacje na temat mojej lokalizacji i przepisów tutaj:

Jestem z Wielkiej Brytanii, więc dostęp do prawdziwej broni przez dziecko jest bardzo odległy. Pistolety dziecięce są legalne, ale prawie wszystko, co widzę na sprzedaż, ma jasne / nierealne kolory itp. Jak wspomnieli inni, gdziekolwiek mieszkasz, prawdopodobnie rozsądnie jest zapewnić, że zabawka może zostać zidentyfikowana jako taka z dużej odległości.

Jednak (pomimo tytułu) moje pytanie nie jest specyficzne dla broni - jestem zainteresowany tym, jak zapewnić, by gra „z użyciem przemocy” (w tym miecze i łuki itp.) Nie zachęcała do prawdziwej przemocy ani agresji. Tak więc, jak wspomniał jeden z respondentów - sposób, w jaki uczą noża kuchennego nie do zabawy, jest w tym kontekście ważny.

Przyjmuję to, co uważam za pragmatyczne podejście: jeśli nie ma zabawki, która oczywiście byłaby bronią, dzieci po prostu robią własne (60-80% chłopców, 30% dziewcząt, bawi się „agresywnymi zabawkami” różnych odmian) . Palce, patyki, wieszaki (które podwajają całkiem przyzwoite samoloty myśliwskie i statki kosmiczne, IMHO), ołówki / długopisy, tekturowe tuby (tuby do pakowania tworzą świetne bazooki!), Skały, powietrze itp. A pistolety nerf / woda mogą być okropnie dużo zabawy dla dzieci i dorosłych! Więc nie zabraniam fałszywej broni ani zabawek, ponieważ myślę, że to zachęca ich do nauki lekcji „po prostu nie pozwól tacie widzieć, że to robisz, nawet jeśli jest to oczywiście nieszkodliwe” (z punktu widzenia dzieciaka) .

Unikam jednak pistoletów o „realistycznym wyglądzie”, mimo że miałem je jako dziecko. Dlaczego? Częściowo z troski o prawdziwe nieporozumienia w szkole lub podczas biegania - rozsądna osoba nie powinna się zastanawiać „czy ten dzieciak biegnie z prawdziwą bronią?”

Jeśli poprosą o naprawdę wyglądającą broń, wyjaśniam im, dlaczego tak po prostu jej unikam - jeśli widziałeś, jak ktoś biegałby z tym, szczególnie bez tej małej pomarańczowej czapki, skąd byś wiedział z daleka, czy to prawda? imitacja? Z małym wyjaśnieniem zawsze stwierdziłem, że moje dzieci mogą zrozumieć, jak to może być dla nich złe (i omawialiśmy dowcip z pewnymi szczegółami tutaj), a następnie wspólnie wyraziliśmy, jak fajnie to wygląda, ale zgodziliśmy się, że nie było tego warte.

Unikam ich również dlatego, że celowanie we mnie pistoletem o prawdziwym wyglądzie nie jest dla mnie zabawne, ponieważ groziły mi prawdziwe pistolety, a celowanie we mnie pistoletem wodnym sprawia, że ​​mówię „nie strzelaj do mnie tym , Nie chcę zmoknąć! "

Chciałbym również wyjaśnić to moim dzieciom w sposób odpowiedni do wieku - rozumieją więc, dlaczego niektórzy ludzie mogą nie chcieć, aby coś im wskazywało! Jeśli wszyscy, którzy grają, nie bawią się dobrze, nie jest to naprawdę zabawne!

Uważam więc zabawę i naturalność walki za zabawę za rozsądną i zdrową, i zachęcam do tego, co chłopięcy i dziewczęta oczywiście robią. Mam nadzieję, że jestem w stanie uczyć lekcji przez bezpośrednią analogię: ta gra mieczem nie tnie, ale noże tak, prawda? Ten pistolet do gry nie boli, ale pistolet - tak jak nóż kuchenny - naprawdę boli. Ponieważ dzieci dostają skaleczenia i zadrapania, wydaje im się to wystarczająco zrozumiałe.

Akceptuję również, że wszelkie wyjaśnienia dotyczące różnicy w grze i rzeczywistości będą niewystarczające, aby zaszczepić je przed niebezpieczeństwem. To otwarta, ciągła rozmowa na temat limitów, które obejmują, gdy coś jest zabawne, a kiedy to tylko oznacza, granice dopuszczalnej walki, jakie rzeczy są najbardziej niebezpieczne i wszystkie inne naprawdę ważne tematy życiowe. Zabawki - które i kiedy - są częścią tej rozmowy między rodzicem a dzieckiem, i myślę, że ważniejsze jest, abyś prowadził tę rozmowę niż jakakolwiek konkretna decyzja.

Wreszcie uważam, że największym niebezpieczeństwem ze wszystkich jest fałszywe poczucie bezpieczeństwa . Jeśli uważasz, że gra z bronią chroni ich przed grą z prawdziwą bronią, oboje jesteś w poważnym niebezpieczeństwie; jeśli uważasz, że zakaz zabawek z bronią chroni je przed zabawą prawdziwymi broniami, oboje jesteś w poważnym niebezpieczeństwie.

Najważniejsze, jeśli pozwolisz dziecku bawić się zabawką A lub zabawką B, to, co już napisałeś w swoim pytaniu:

• Jakie są skutki tego rodzaju zabawy dla psichologii dzieci?

Pamiętaj, że małe dzieci i małe dzieci mają problemy z oddzieleniem fantazji od rzeczywistości. Jego koszmary i fantazje będą im wydawać się tak realne jak szkoła.

Musisz to obejść. Oszacuj krytyczne myślenie ( ref # 1 ) ( ref # 2 ) ( ref # 3 ) jest zawsze dobrą rzeczą, a także zaszczepić poczucie etyki i rozwoju moralnego ( ref # 4 ). Naprawdę polecam przeczytać artykuł Promowanie dobroci: Nauczanie rodziców, aby ułatwić moralny rozwój dzieci przez dr Berkowitz.

W ten sposób umożliwiasz dziecku ocenę (przy ciągłym prowadzeniu) niebezpieczeństw i problemów związanych z niektórymi przedmiotami lub czynnościami, czy to wspinając się na parapet okna, czy bawiąc się bronią.

Gdy będzie już wystarczająco dorosły, aby rozpocząć rozmowę (wkrótce), porozmawiaj z nim. Zapytaj go, jakie są niebezpieczeństwa związane z prawdziwym przedmiotem (w porównaniu z zabawką) i gdzie kończy się „przestrzeń umysłu”, a zaczyna „rzeczywistość”. Sprawdź, czy potrafi odróżnić zabawkę od prawdziwego przedmiotu. Przypomnij mu, że powinien bawić się zabawkami i tylko w bezpieczny sposób. Kiedy pojmie swojego „złodzieja”, zapytaj go „co powinniśmy zrobić z tym złodziejem?”. Przedyskutuj jego odpowiedź i odpowiedz: „Co robimy z prawdziwymi złodziejami?”, „Czy okradanie jest w porządku?”, „Dlaczego nie?”.

Na koniec przykład jest najbardziej przekonujący. Dzieci będą próbowały naśladować zachowania dorosłych. Więc musisz być przykładem.

Pomyśl, że odpowiedziałeś na swoje pytanie, okazało się, że dobrze, racjonalnie rozpoznając nieodłączne niebezpieczeństwa. Istnieją ważne, uzasadnione, odpowiednie, odpowiedzialne użycie broni do obrony, polowania w celu zapewnienia żywności i uprawiania sportu. Nie chodzi tylko o przemoc lub zabawę w gliniarzy i złodziei.

Woda niezbędna do życia jest z natury niebezpieczna. Dziecko może utopić się w zaledwie kilku centymetrach wody. Czy nigdy nie pozwoliłbyś swojemu dziecku przebywać w pobliżu wody, czy uczyć znaczenia i niebezpieczeństwa oraz pływania.

Jednym z celów zabawek jest zapewnienie dzieciom bezpiecznego sposobu na poznanie niebezpiecznych rzeczy. Tak, powinieneś nie tylko pozwolić, ale zachęcić swoje dzieci do zabawy zabawkowymi pistoletami, nożami, młotkami, piłami, łukami itp.

Zastrzeżenie polega na tym, że powinieneś również wymagać, aby traktowali wersje zabawkowe z takim samym poziomem staranności i szacunku, jak w przypadku prawdziwego artykułu.

Dorastałem z pistoletami zabawkowymi. Oczekiwano, że utrzymam je w czystości. Oczekiwano, że utrzymam je suche. Oczekiwano, że będę je „ładować” (strzałka w pistolecie do rzutek, czapka w pistolecie itp.). Nie spodziewałem się ich nadużyć. Oczekiwano, że będę trzymać palec z dala od spustu, chyba że aktywnie go pociągnę. Nie powinienem dotykać czyjejś broni bez pytania (a moi rodzice zawsze starali się zapytać o pozwolenie przed obchodzeniem się z moimi zabawkami, chyba że złamałem jedną z zasad.) A przede wszystkim oczekiwano, że nigdy , kiedykolwiek, KIEDYKOLWIEK, kieruj to na człowieka lub zwierzę. Nie było czegoś takiego jak wypadek. Jeśli się rozproszyłem i odwróciłem głowę, a pies błąkał się wszędzie tam, gdzie był „przygnębiony” na moim wyobrażonym polu bitwy, miałem kłopoty. Złamanie którejkolwiek z zasad spowodowało, że na dzień straciłem zabawkowe pistolety. Kiedyś próbowałem to obejść, wykonując pistolet palcem, aby wskazać na moich braci, a moi rodzice też to zabrali, zamykając dłoń. Mówili o tym poważnie.

Mój tata od czasu do czasu rzucał mi popowe quizy podczas gry. Zapytałby mnie, co kryło się za tym, co udawałem, że strzelam. Musiałem być w stanie odpowiedzieć mu bez podwójnej kontroli.

Do dziś mam doskonałe nawyki bezpieczeństwa podczas obchodzenia się z bronią. Moi rodzice nie musieli się martwić, co by się stało, gdybym znalazł gdzieś, gdy nie byłoby ich w pobliżu. Niemal na pewno nie dotknęłbym tego bez uzasadnionego powodu. Gdybym miał dobry powód, wiedziałbym, jak sobie z tym poradzić, nie raniąc siebie ani innych.

Nigdy nie jest za młody, aby zacząć rozwijać dobre nawyki, a dobre nawyki postępowania z niebezpiecznymi przedmiotami mogą kiedyś uratować życie dziecku.

Poza tym niezwykle fajnie jest siedzieć w salonie po obiedzie jako rodzina i używać pistoletów Nerf do strzelania do celów w całym pokoju. Uderz jeden, odzyskasz swoją strzałkę. Panna nie. Pierwszy, któremu zabraknie rzutek, musi umyć naczynia.

Myślę, że poprawna odpowiedź na ten problem jest całkowicie uzależniona od lokalizacji. Wychowałem się na Alasce, gdzie pistolety są tak powszechne, że moja szkoła zabrała nas na jeden dzień w klasie gimnazjum i nauczyła nas bezpieczeństwa broni przy użyciu karabinów .22. W tym środowisku moi rodzice przyjęli postawę podobną do rodziców @Perkins, uważając „zabawę z bronią” za zabawną broń jako przydatną sytuację, w której można nauczyć mnie bezpieczeństwa broni. Pomysł polegał na tym, że gdyby mogli wymusić bezpieczeństwo broni za pomocą zabawek i zabawy, nie musieliby się martwić, że znajdę broń w czyimś domu i zranię siebie lub kogoś innego przez przypadek, czy coś podobnego. To zmartwienie oczywiście nie miałoby sensu w kraju takim jak Wielka Brytania, ale jest bardzo realnym problemem na Alasce.

Ogólnie rzecz biorąc, myślę, że następujące nadrzędne zasady mają sens:

1. Nigdy nie należy pozwalać dzieciom strzelać do zwierząt (kruki, wrony, koty itp.) Lub rzeczy innych ludzi (latarnie, skrzynki pocztowe, samochody itp.) Za pomocą jakiejkolwiek broni do zabawy, niezależnie od tego, czy strzelają, czy nie. Może to stanowić ważną lekcję na temat poszanowania własności innych ludzi, a także okazję do omówienia moralności, dlaczego próbujemy niepotrzebnie ranić zwierzęta. Jeśli twoja rodzina poluje, możesz rozszerzyć tę rozmowę na bardziej subtelny temat etycznego polowania, w tym takie rzeczy, jak uczciwy pościg, etyczne odległości strzelania itp.
2. Nie należy pozwalać dzieciom strzelać do osób, które nie wyraziły zgody na zastrzelenie. Dwoje dzieci może zgodzić się na bitwę pod Nerfem, a następnie strzelać do siebie nawzajem na podwórku, ale nie jest w porządku, gdy biegną na podwórko i strzelają do przechodzących nieznajomych. Może to prowadzić do rozmów w przestrzeni osobistej i zgody (nie mam na myśli zgody seksualnej, tylko zgodę w życiu codziennym).
3. Broń zabawki nigdy nie powinno wyglądać, nawet z dużej odległości, w ogóle jak rzeczywistych broni . Mówię to przede wszystkim dlatego, że czasami dzieci są zastrzelone przez policję lub inne osoby, które uważają, że wymachują rzeczywistą bronią.
4. Dzieci powinny nauczyć się, jak odpowiednio rozmawiać o broni. Dzieci powinny nauczyć się, aby nikomu nie grozić, nigdy nie wnosić do szkoły broni z zabawkami, nie dyskutować o możliwości wniesienia broni do szkoły, nie rozmawiać o strzelaniu w szkole, nie mówić o wybuchach lub bombach na lotniskach, itd. itd. Konkretne kwestie, które należy omówić, będą ponownie zależeć od kontekstu kulturowego.

Następnie decyzje dotyczące rodzajów dozwolonej gry z bronią (jeśli istnieją), kto może wziąć udział, a zasady powinny być prawdopodobnie dobierane w sposób, który z grubsza odzwierciedla kulturę, w której żyjesz, aby inni rodzice nie czuli się urażeni przez ich dzieci opowiadają im o zabawach związanych z bronią w twoim domu.

Jeszcze jedna myśl na temat gry z bronią w ogóle: jeśli żyjesz w społeczeństwie, w którym taka gra jest mocno zniechęcona kulturowo, i jeśli twoje dziecko naprawdę chce bawić się (udawaniem) bronią, możesz być w stanie skierować tę energię w coś produktywnego innego niż gra. Przykładami mogą być zajęcia ze sztuk walki, dołączenie do lokalnej drużyny łucznictwa rekreacyjnego lub nawet gra w rzutki (co moim zdaniem jest dość akceptowalne kulturowo w większości świata).