Jak radzisz sobie z gromadzeniem zapasów w szkole podstawowej?

Nasza 9-letnia dziewczynka ma dość irytujący nawyk. Ma tendencję do gromadzenia dla niej rzeczy o znaczeniu emocjonalnym. Zwróć uwagę, że opakowanie z lodów, które właśnie zjadła po raz pierwszy, uważa się za znaczące emocjonalnie. Przyjaciel podarował jej czekoladowego królika na Wielkanoc, nie trzeba dodawać, że nie zje go, ponieważ „jest wyjątkowy”. Jeśli zaginie tania i jednorazowa zabawka, jest po prostu zdruzgotana.

Jest bardzo inteligentną dziewczyną, która jest ogólnie bardzo szczęśliwa. ale wydaje się, że wszystko ma 11 lat - bardzo mądre, ale bardzo emocjonalne.

Czy ktoś miał takie doświadczenie?

Odpuszczenie rzeczy może być trudne, nawet dla dorosłych. Utrata mienia jest niezbędną częścią konsumpcjonizmu. Ten szczególny scenariusz brzmi ekstremalnie i zgadzam się z komentarzem Billa, że ​​wymagana jest porada medyczna.

Biorąc to pod uwagę, w ten sposób zachęcam moje dzieci, aby pozbyły się rzeczy:

1. podstawa hojności - czym mogą się dzielić? Czego już nie potrzebują, aby uszczęśliwić kogoś innego? Robimy to poprzez „znalezienie dobrych domów” dla rzeczy - odzież i zabawki to rozsądne miejsce do rozpoczęcia. Wiedza, że ​​posiadanie sprawi przyjemność innej osobie, może znacznie ułatwić rozstanie z rzeczami o prawdziwym znaczeniu emocjonalnym.

2. łącz „pielenie” z celami - idziemy do garażu, zanim kupimy nowe rzeczy, abyśmy mogli zaoszczędzić pieniądze. Mieliśmy sprzedaż w garażu i wyznaczyliśmy na sprzedaż kilka uwielbianych przez nich zabawek. Negocjowali sprzedaż i zatrzymali pieniądze, które przyczyniły się do czegoś, co chcieli kupić. Również widok podekscytowania pozostałych dzieci na zabawę sprawił, że poczuli się dobrze (to mnie zaskoczyło)!

3. ustal zasady gromadzenia - jeśli na półce nie ma miejsca, muszą się pozbyć rzeczy i zrobić miejsce, zanim będą mogli zdobyć więcej zabawek / książek / ubrań / itp. Obejmuje to urodziny i Boże Narodzenie. Zabawki pozostają praktycznie nietknięte, dopóki nie będzie dla nich miejsca. To spowodowało, że zrobili przestrzeń przed wydarzeniem w oczekiwaniu na swoje prezenty. W niektórych przypadkach poprosili dziadków o bony upominkowe, członkostwa i subskrypcje czasopism zamiast zabawek, aby nie musieli się rozstać.

Oprócz tego sugerowałbym również:

1. robić zdjęcia rzeczy i korzystać z albumu fotograficznego, aby zachować wspomnienia. Pamięć jest wyjątkowa. Ludzie są wyjątkowi. To, co reprezentują cele, jest wyjątkowe. Obiekty nie są wyjątkowe. Jako gość raz rozbiłem szklankę, a mój gospodarz zareagował mówiąc „to było jej przeznaczenie”. Ta myśl była wyzwalająca.

2. eksponowanie specjalnych rzeczy w widocznym miejscu. Twórz projekty artystyczne i oprawiaj rzeczy, które są naprawdę niezapomniane, aby można je było wyświetlać na ścianie. Jeśli nie mają określonego celu (np. Noszą ubrania; bawią się zabawkami) lub nie chcą się wyświetlać, to znajdują nowy dom lub poddają się recyklingowi (odradzają się w coś innego, co jest przydatne).

3. pozyskanie ich pomocy w uboju twoich rzeczy. Być wzorem do naśladowania. Porozmawiaj o tym, jak się czujesz i jak sobie radzisz ze smutkiem z powodu rozstania ze skarbami.

Nie podajesz zbyt wielu informacji ogólnych (a jeśli szukasz tylko ogólnej odpowiedzi, to tak naprawdę nie musisz tak osobiście, szczególnie na publicznej stronie internetowej), ale może to być dowolne miejsce, od zwykłego przywiązania po rekompensatę za niestabilne życie domowe do jawnego zaburzenia na skalę „obiektowego seksualizmu”, takie jak ta kobieta:

http://www.independent.co.uk/extras/sunday-review/living/i-married-the-eiffel-tower-832519.html

Jak wspomniano w tym artykule, może to być również objaw zespołu Aspergera.

Jeśli potrafisz wymyślić powody, dla których twoja córka może czuć się niepewnie (niedawne przeprowadzki, zmiana szkoły, separacja rodziców, utrata członka rodziny itp.), To jej obawy mogą się objawiać w zachowaniu gromadzenia. Jeśli podejrzewasz, że może ona mieć zespół Aspergera, możesz porozmawiać ze specjalistą, aby uzyskać prawidłową diagnozę i porady, jak zapobiec temu, by nie stał się problemem (dzieci z zespołem Aspergera są często bardzo inteligentne i dopóki zidentyfikowana jest sytuacja) na początku można uniknąć niektórych problemów związanych z dostosowaniem społecznym).

Może to być również po prostu łagodna forma przymusu, którą można poradzić sobie za pomocą technik takich jak terapia wygaszeniem - w zasadzie uzależnisz swoją córkę od zaakceptowania utraty tych „specjalnych” przedmiotów, pracując stopniowo od najmniej ważnego z nich i ostatecznie narażając ją na (być może chwilową) utratę rzeczy, takich jak zabawki lub ulubione pluszaki.

Nie wiedząc więcej o sytuacji, trudno powiedzieć, czy jest to tylko drobny problem lub poważnie upośledza jej zdolność do funkcjonowania (np. Wariuje, jeśli opakowanie cukierka zostanie wyrzucone lub nie chce opuścić domu z obawy przed utratą niektóre przedmioty) i droga, którą zdecydujesz się w dużym stopniu zależy od ciężkości, ponieważ podejście takie jak stopniowe warunkowanie za pomocą terapii wygaszania może być bardzo szkodliwe na przykład dla psychicznego samopoczucia dziecka z zespołem Aspergera.

Poproś ją, aby opowiedziała historie niektórych z nich i wysłuchała emocjonalnego znaczenia, jakie im nadaje. Prawdopodobnie nie wyleczy jej z gromadzenia zapasów, ale może sprawić, że poczujesz się lepiej. Pomóż jej również zorganizować lub wymyślić specjalne miejsce do ich przechowywania, aby nie zaginęły tak łatwo.