Jak radzisz sobie z dziadkami, którzy psują twoje dzieci?

Nasi rodzice nagle nie stosują swoich zasad w wychowaniu do naszych dzieci. Przeciwnie.

Jak powinniśmy sobie z tym poradzić? Czy po prostu na to pozwalamy, czy też powinniśmy omówić sprawę. Rozumiem, że rola babci różni się od rodzica, ale nadal może podważyć nasz autorytet, czy nie?

Najlepszym rozwiązaniem, jakie do tej pory znaleźliśmy, jest to, że wnukom i wspaniałym wnukom nie wolno również pomijać konsekwencji. Rodzicielstwo bungee-cord (grand) jest niedozwolone.

„Jeśli babcia i dziadek chcą dać ci ten olbrzymi plastikowy zestaw do zabawy w zamku, może zostać w ich domu, abyś mógł się nim bawić podczas wizyty”.

„JEŚLI babcia pozwoli ci zrezygnować z drzemki i zjeść pyszny kij przed kolacją, to może położyć cię dziś wieczorem do łóżka ... może mógłbyś przespać się z nimi tej nocy”.

Dotychczas działał całkiem dobrze. Na szczęście nasi rodzice są dość rozsądni i szybko przyłapani na kilku takich rozmowach.

Znajdź równowagę ...

W porządku jest mieć kilka specjalnych przywilejów, które obowiązują tylko w domu babci. To przywilej babci.

Pozwolenie na ucieczkę od złego zachowania, jedzenie tylko śmieciowego jedzenia, brak wystarczającej ilości snu w nocy lub zaopatrzenie się w drogie nowe zabawki przy każdej wizycie, musi zostać szybko przygryzione w zarodku.

Dyscyplina działa tylko wtedy, gdy jest spójna. Jeśli dziecko nie może zrobić „x” w domu mamy, a może u babci, to jest to reguła domu mamy, a nie ogólnie obowiązująca moralność. Jeśli x = „wypij napój gazowany na kanapie” lub „oglądaj telewizję przed kolacją”, to nie jest wielka sprawa. Jeśli x = „odejdź w sklepie” lub „uderzy moją siostrę”, mamy prawdziwy problem.

Mam nadzieję, że sen i jedzenie są oczywiste ze względów zdrowotnych.

Jeśli chodzi o problem psucia się prezentami ... ten spowodował wiele konfliktów z moimi rodzicami, ale ostatecznie spełniali moje życzenia. Mój syn, po dłuższym pobycie z rodzicami, gdy był małym dzieckiem, nabrał nadziei, że pójście do każdego sklepu wymaga kupienia mu wielu smakołyków, i że dąsanie się, dąsanie i wymaganie da mu wszystko, na co będę odporny.

To uczyniło życie nieszczęśliwym dla mnie i dla niego. Wpadł na pomysł, że „potrzebował” każdej dziwnej rzeczy z reklamy, a zakupy u niego zawsze były koszmarem. Nie chodziło nawet o to, że tak bardzo lubił wszystkie drobiazgi ... moje zachowanie było tak bardzo poza jego nowymi oczekiwaniami, że było wyjątkowo stresujące.

Gdy moja mama w końcu go stonowała, zdała sobie sprawę, że tak, to uprzyjemniło życie wszystkim, w tym jej wnukowi.

Myślę, że to zależy od poziomu narażenia dziecka na dziadków. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​dziadkowie częściej psują się, gdy mniej widzą dziecko. Kiedy pełnią bardziej aktywną rolę opiekuńczą, zwykle przestają się psować.

Tak, zawsze powinieneś prowadzić otwarte rozmowy ze wszystkimi, z którymi Twoje dziecko jest blisko, na temat tego, jak chcesz, aby Twoje dziecko było traktowane, nagradzane i dyscyplinowane. Dotyczy to nauczycieli, opiekunów i małżonka / partnera.

Nie sądzę, aby psowanie było właściwym słowem, ponieważ normalne dziecko dobrze wie, kto to jest, który pozwala na rzeczy lub daje prezenty itp. Normalne dziecko prędzej czy później zauważy, że istnieje różnica w sposobie traktowania tego przez różnych ludzi i jaki rodzaj reaktywnego zachowania jest akceptowany, a jaki nie.

Jest to także lekcja, której należy się nauczyć w życiu, więc nie będę tego nazywać psowaniem. Jest to bardziej narażenie na normalną sytuację życiową, z którą dziecko powinno i powinno sobie poradzić.

Oczywiście należy unikać tylko niebezpiecznych rzeczy (nieostrożne przechodzenie przez ulice w miastach, dotykanie piekarników, majstrowanie przy gniazdach zasilających itp.) I niezdrowych (palenie, picie, może nawet spanie późno). W takich przypadkach traktuj swoich rodziców z takim samym skutkiem, jak powinieneś traktować swoje dziecko.

W dzisiejszych czasach dziadkowie prawdopodobnie nie są w stanie „zepsuć” swoich wnuków, ponieważ uczestniczą w regularnej opiece nad dzieckiem. Jednak dziecko, na które opiekują się dziadkowie, prawdopodobnie zyskuje prawie stałą uwagę, uwagę, której dziecko spodziewa się po powrocie do swoich rodziców.

Często dochodzi do niegrzecznego zachowania po powrocie dziecka do rodziców, ponieważ dziecko chce takiej samej uwagi. Jeśli rodzice spędzą pierwsze pięć minut powrotu dziecka, robiąc wyraźne zamieszanie dziecka (mówiąc im, że za nimi tęsknią, przytulając je, całując je) i badziewnie, pozostawiając swoje dziecko bez wątpliwości, że tęsknili za nimi i uwielbiali je, a potem nie mieliby problemu z „niegrzecznym dzieckiem” po powrocie. Dziecko lubiło przebywać z dziadkami, ale tęskniło za najważniejszymi ludźmi w swoim życiu, tj. jego rodzice.

Dzieci źle zachowują się z dwóch powodów: 1. chcą uwagi i 2. potrzebują uwagi. Daj im pozytywną uwagę natychmiast po powrocie, a unikniesz negatywnej uwagi, którą nieuchronnie okażą, jeśli nie upewnią cię miłości rodzica.