Nauczanie dzieci, jak walczyć

Kiedy dorastałem, mama nauczyła mnie, że jeśli ktoś mnie uderzy, powinienem walczyć ze wszystkim, co miałem, i nie było czegoś takiego jak uczciwa walka. „Nie przestawaj, dopóki dorosły cię nie odciągnie ” - mówiła. Na szczęście, pomimo tego, że jestem dość nerdy i samotnym stworzeniem, nigdy nie spotkałem się z „szkolnym łobuzem” poza wymienionymi słowami.

Ale ponieważ byłem również chudy i nie byłem szczególnie biegły fizycznie, to naprawdę dało mi trochę pewności co do faktycznego konfliktu; Może nie będę w stanie zmusić kogoś do zatrzymania się, uderzając go w nos, ale niech mnie szlag, jeśli nie zamierzam drapać, gryźć, dźgać i wyrywać tak dużo, jak tylko potrafię, nawet na boisku.

Oczywiście nauczono mnie również, aby ignorować znęcanie się w ogóle i informować nauczyciela, gdy to możliwe.

Teraz, gdy jestem starszy, zastanawiam się, czy jest jakaś lepsza, może mniej gwałtowna lekcja, której pewnego dnia mogłabym uczyć moje dzieci. Jakie są opinie niektórych osób lub osobiste doświadczenia związane z uczeniem dzieci obrony? Wiem, że karate jest dobrą formą zajęć pozaszkolnych, ale co z dziećmi, które po prostu nie są zainteresowane?

To, czego zawsze uczyliśmy nasze dzieci, jest następujące:

• w miarę możliwości unikaj walk
• jeśli nie możesz tego uniknąć, postaraj się, aby tak się stało w przypadku osoby dorosłej / nauczyciela i upewnij się, że to oczywiste, że tylko się bronisz
• staraj się unikać zbytniego ranienia drugiej osoby - skup się na blokowaniu i obronie

Tam, gdzie mieliśmy problemy z tyranem w szkole dla dzieci, po tym, jak to trwało przez jakiś czas, a powtarzające się skargi do głowy nie zmniejszyły znęcania się, poinformowałem ich, że moje dziecko nie jest już ograniczone do blokowania i przyjmie inne dziecko mocno w dół. Zwróciłem uwagę, że od tego czasu mam dzieci na lekcjach Taekwon Do i wiedziałem, że mogą łatwo skrzywdzić innych i dlatego poprosiłem ich, aby najpierw wybrali drogę obrony.

Podsumowując:

Zdobądź trening sztuk walki - jest dobry dla sprawności i samoobrony, a oni mogą przeprowadzić atak w razie potrzeby.

(powinieneś zobaczyć zdjęcia mojej córki w wieku 5 lat, które zabierają wielu chłopców na zawodach - ku ich zaskoczeniu)

To nie jest łatwy temat w ostatnim klimacie politycznym. Masz trzy kwestie do wyważenia: kwestie prawne, zasady szkolne i względy praktyczne.

Zgodnie z prawem w Stanach Zjednoczonych masz prawo używać siły, dopóki zagrożenie się nie skończy i nie będzie dalej. Oznacza to, że można powalić łobuza, ale nie kopać go, gdy jest on na dole, lub ścigać go, jeśli ucieka.

Przepisy szkolne są teraz znacznie bardziej rygorystyczne, a zasady zerowej tolerancji w większości okręgów szkolnych nie pozwalają na uzasadnienie ani na administracyjną swobodę. Ponadto szkoły potwierdziły autorytet poza terenem szkoły, z przypadkami wydalenia z powodu wypadków na podwórkach dzieci w oczekiwaniu na autobus szkolny. Twoje dziecko może zostać wyrzucone ze szkoły za walkę w samoobronie, nawet jeśli twoje dziecko wykazało się dyskrecją, jeśli nie posunęło się za daleko, wcześniej zgłaszało groźby dla szkoły, które były niezauważone, a administratorzy przyjęli te fakty. Konsekwencje te należy uwzględnić w swojej decyzji.

Praktyczne względy oznaczają, że nawet jeśli Twoje dziecko przestrzega litery prawa i zasad szkolnych i ostatecznie zostanie oczyszczone ze wszystkich wykroczeń, ciężka sytuacja może być kosztowna i wstrząsająca, a konsekwencje te mogą trwale wpłynąć na jego pozycję społeczną w szkole, jego zdolność do braku aby zawsze spoglądać przez ramię i konsekwencje akademickie z zajęć, za którymi tęskni podczas porządkowania bałaganu. Weźmy na przykład George'a Zimmermana. Bez względu na to, czy był usprawiedliwiony, czy nie strzelając do Trayvona Martina, nigdy nie będzie w stanie prowadzić normalnego życia, nie z powodu konsekwencji prawnych, ale z przyczyn społecznych.

Podsumowując, dzieci muszą zrozumieć, że konsekwencje wykraczają poza bezpośredni moment i że dorośli nie zawsze reagują racjonalnie w takich okolicznościach. Omów historie informacyjne takie jak ta , w której dziewczyna została wydalona za to, że zapomniała, że ​​w torebce jest scyzoryk.

Jeremy dobrze zauważył, że eskalacja wydarzeń zajmuje chwilę. Skorzystaj z tego. Nadal jednak pozostaje kwestia tego, co robić w tej chwili, a najlepszym sposobem, aby wymyślić to moje dzieci, jest „Zrób minimum, aby zakończyć walkę tak szybko, jak to możliwe”. Jeśli w ogóle można uniknąć kontaktu z łobuzem, zrób to. Jeśli wymaga to biegania po dorosłego, zrób to. Jeśli wymaga to kilku ruchów blokujących, a następnie odejścia, zrób to. Jeśli wymaga to powalenia łobuza, dopóki nie przestanie cię ścigać, zrób to. Dzieci mogą zachować dużą dyskrecję, jeśli są świadome konsekwencji.

Nasz system szkolny ma politykę „zerowej tolerancji”, która zawiesza obu uczniów, którzy walczyli. Moje dziecko stało kiedyś na boisku szkolnym, gdy ktoś podbiegł z boku i przewrócił go, a potem zaczął bić go, gdy leżał na ziemi. Nie odpowiedział. Oboje zostali zawieszeni. Właśnie to zapewnia nam „zerowa tolerancja”.

To dziecko było już w sztukach walki i „nie zdając sobie sprawy, że ktoś, kto do mnie podbiegł, atakuje mnie” stało się punktem dyskusji w lekcji tego tygodnia. To, co zostało już szczegółowo omówione, to jak unikać walk. Och, jak starsze dzieci uwielbiały odgrywać napuchniętą klatką piersiową, machać rękami, rozmawiać ze mną młodego mężczyzny, który walczy! Ogólnie rzecz biorąc, trening działał, aby zapobiegać walkom, aby je skrócić, jeśli się rozpoczęły (jedyną lepszą rzeczą niż walka z dwoma ciosami jest walka bez ciosów) i aby zmniejszyć szanse, że moje dziecko zostało ranne we wszystkim, co zrobiło początek.

Jeśli chodzi o nauczanie własnego dziecka, jak się bronić, sugeruję jedną z tych trzech:

• „nigdy nie walcz, nigdy nikogo nie bij, nawet jeśli cię uderzy. Uciekaj, krzycz o pomoc, chowaj głowę, ale nigdy nikogo nie bij”. Może to pomóc utrzymać dziecko z dala od kłopotów w szkole o zerowej tolerancji i może lepiej pasować do twojej własnej filozofii.
• rada, którą otrzymałeś - bez żadnych blokad, oni to rozpoczęli, skończyłeś
• dla czegoś bardziej subtelnego, poproś kogoś, kto uczy walki, aby dokonywał subtelnych rozróżnień i uczył technik, w tym dostrzegania warzenia tych rzeczy. Myślę, że rodzicom bardzo trudno jest uczyć, ponieważ kochamy nasze dzieci, nie chcemy, aby ich krzywdziły, nie lubimy wyobrażać sobie złych sytuacji, i albo zakładamy, że inne dzieci są takie same jak nasze lub wszystkie inne są złe. Instruktorzy boksu, karate, kung fu, judo itp. Mogą swobodnie odkrywać, co się stanie.

Dorastałem w czasach, gdy nauczyciele uważali, że walka jest w porządku, i nienawidzili tego. Dzisiejszy świat jest lepszy, ale bardziej skomplikowany.

Mam 8-letniego chłopca i 5-letnią dziewczynkę. Uczę ich, że nie rozpoczynamy walk, kończymy je. Tak długo, jak nie będą pierwszymi, którzy staną się fizyczni, będę ich całkowicie bronić. Wyjaśniłem również, że muszą pamiętać, że jeśli się bronią, zawsze będą następować konsekwencje w taki czy inny sposób (w szkole itp.), Ale obrona się jest ważna.

Prześladowcy mają zwykle większe doświadczenie w walce niż inne dzieci. Rady udzielone przez twoją matkę mogą cię jeszcze gorzej pobić, chyba że masz trening sztuk walki.

I to chyba najlepsza rada: weź udział w szkoleniu sztuk walki dla swojego dziecka. Większość sztuk walki uczy także lekcji na temat nie rozpoczynania walk.

W dzisiejszych czasach rada „ignorować tyranę” i „nie wdawać się w bójki” po prostu nie działa. W rzeczywistości jest to niebezpieczne, ponieważ wszystko, co robisz, kiedy oferujesz tę „radę”, zamiata ją pod dywan. Nic dziwnego, że samobójstwa i strzelaniny szkolne są tak powszechne w dzisiejszych czasach, a wina leży po prostu w szykanach.

Z drugiej strony sztuki walki też nie są szybkim rozwiązaniem. Potrzeba lat dobrej praktyki sztuk walki, aby fizycznie poradzić sobie z typowym szkolnym tyranem.

Zawsze uczyłem moje dzieci, jak nigdy nie rozpoczynać walk, ale masz moje błogosławieństwo, jeśli zakończysz walkę. Oczywiście zwykle prowadzi to do zatrzymań i zawieszeń, dlatego też dorośli muszą zakończyć walkę. Kiedy mam na myśli osoby dorosłe, mam na myśli rodziców prześladowanych, nauczycieli łobuzów, policję, służby ochrony dzieci i prawników. Administracja szkolna nie reaguje dobrze na rodziców. Przyciągają ich uwagę, gdy w sprawę zaangażują się prawnicy. Więc to robisz. Maszeruj do biura administracji bardzo głośno, a także z chęcią poparcia jakiegokolwiek zagrożenia sprowadzenia prawników. Albo niech prawnicy mówią.

W tym pytaniu napisałem obszerny poradnik : Sztuki walki, aby zastraszyć szkolnych napastników

Sztuki walki nie pomogłyby wtedy pytającemu, zajęłoby dużo czasu, aby uzyskać wystarczającą biegłość, aby być pomocnym. Niemniej jednak utkniesz z „systemem”, więc użyj „systemu”. Jesteś podatnikiem. Spraw, by podatki działały: płacisz za szkołę, płacisz za posterunek policji, prawa twojego dziecka do samoobrony są uzurpowane przez system.

Jeśli zignorujesz problem lub pozwolisz, aby ktoś inny go rozwiązał, mówisz swojemu dziecku, że po prostu nie chcesz się zaangażować i że cię to nie obchodzi. To samo w sobie zlikwiduje wszelkie zyski pewności siebie uzyskane w sztukach walki (lub w sporcie lub innych sposobach budowania pewności siebie). Jesteś odpowiedzialny za ich bezpieczeństwo, a jeśli ukryjesz skutki, ale nie ustosunkujesz się do przyczyny, efekty pojawią się na inne sposoby: nadużywanie substancji, wagarowanie, depresja, ucieczka, cięcie, przemiana ofiary w tyranę, problemy behawioralne w domu, samobójstwa i brutalne odwety.

Nigdy nie podpisałem się pod edyktem, że „walka nie jest odpowiedzią”. To jest zbyt naiwne. Nie uwzględnia każdej sytuacji. Walka może nie być odpowiedzią, ale może być konieczna. Gdy gang dzieci (patrz niezliczone filmy z YouTube) atakuje ofiarę, a ofiara nie może się z nią odegrać, może to spowodować LATA potrzebnej terapii, a jeśli nie będzie miała tendencji do prawidłowego działania, wówczas wystąpią skutki uboczne nadużywania substancji, wagarowania, depresji itp. prawdopodobnie spowoduje.

W naszej szkole podstawowej uruchomiliśmy jednostkę przeciwdziałającą zastraszaniu i powtarzaliśmy ją przez pierwszy tydzień każdego semestru. Założeniem była zabawa z kumplem. Nowym dzieciom przydzielono doświadczonych kumpli, a doświadczonych studentów nagrodzono za bycie dobrymi kumplami. Jeśli kumpel był nieobecny, nauczyciel przypisał jedną osobę do innej osoby lub grupy. Poszli do łazienki, razem na lunch i na przerwę, i tak czy inaczej zwykle byli przyjaciółmi. Byliśmy szkołą w śródmieściu, więc ponieważ była publiczna, oznaczało to, że dzieci nie były same, gdyby ktoś wszedł do szkoły. (Teraz drzwi są zamknięte - ale wtedy nie były.)

Przy pierwszych oznakach zastraszania prześladowane dziecko miało powiedzieć łobuzowi: „Próbujesz mnie zastraszyć. Zatrzymaj to teraz”. Albo ich kumpel by to powiedział. Mówiono to wystarczająco głośno, aby inne dzieci lub personel usłyszały, jeśli to możliwe. Potem inni kumple dołączą do prześladowanej dwójki, aż pojawi się grupa. Prześladowcy zwykle nie będą walczyć w grupie.

Kumpel łobuza powinien również spróbować go zatrzymać, a jeśli zawiodą (niekoniecznie z ich winy), zostaną przeniesieni. Gdyby nikt nie zaprzyjaźnił się z dzieckiem, ponieważ zastraszało, ten łobuz spędził przerwę w towarzystwie personelu dyżurującego w biurze lub w biurze.

Przeszliśmy od jednej skrajności do drugiej - znacznie bezpieczniejsza i przyjemniejsza szkoła.

Nie podoba mi się pomysł, że dzieci muszą walczyć, aby się chronić, ale nigdy nie ukarałbym studenta, który znalazłby się w takiej sytuacji. Myślę, że Rory Alsop ma dobry pomysł. Nie chcemy walczyć. Postaramy się nie walczyć. Będziemy walczyć, jeśli będziemy musieli. Zero tolerancji jest jak żadne dziecko - większość przegrywa, a jedynymi zwycięzcami są biurokraci.

Cóż, pierwszą i najważniejszą rzeczą, której nauczyłem moje dzieci, ponieważ nigdy nie ukrywać niczego, co jest obraźliwe w szkole i to samo, jeśli zostanie zgłoszone nauczycielowi i nie zostaną podjęte żadne działania, wówczas lepiej jest zaangażować wyższe władze lub policję moralną do obsługi taki problem.