Rozmowa z wysoce defensywną młodą osobą

Jest pewna młoda osoba, z którą mam regularne interakcje, która wydaje się przyjmować każdą interakcję jako atak. Zatem gdyby ktoś powiedział: „Nie chcę, żebyś tam wrzucał swoje rzeczy”, „broniłby się” i powiedziałby „Nie włożyłem ich tam, umieściłem tam”, a konflikt mógłby wkrótce się nasilić z powodu mądrej odpowiedzi .

Podobnie, jeśli zostanie poproszona o swoje zachowanie, powie „na przykład?”. Prowadzi to do przeciągających się debat, w których „broni” poszczególnych punktów przykładu. Szczerze nie widzi, że to, co robi, jest biernie agresywne i nieprzydatne.

Wiem, że ta konkretna młoda osoba ma złą historię i ma własne problemy ze zdrowiem psychicznym, więc mogę zrozumieć, dlaczego takie zachowanie się rozwinęło. Na przykład jest emocjonalnie bardzo niedojrzała i ma skłonność do przyjmowania rzeczy zbyt osobiście.

Jakich strategii i podejść mogę użyć, aby porozmawiać z nią na temat zachowań, które są niedopuszczalne, lub zająć się tematami, które mogłyby wywołać to zachowanie obronne?

Miałem swój udział w tego rodzaju interakcjach.

Jednym z podejść jest dostosowanie języka do czegoś, z czym nie można się kłócić.

Twoje rzeczy nie mogą tam być.

Nie ma nic o pchaniu kontra umieszczaniu, a nawet o tym, kto je umieszcza, tylko oświadczenia. To naprawdę ciężka praca, a nie mój pierwszy wybór. Czasami, jeśli otrzymam twoją odpowiedź, mogę się dostosować, więc zacznę od „nie możesz po prostu wrzucić swoich rzeczy”, a kiedy dostanę „nie wepchnąłem…”, mógłbym powiedzieć „to nie jest punkt, twoich rzeczy nie może tam być. ”

Drugim podejściem dla kogoś, kogo wiek i zdolności umysłowe sprawiają, że jest to właściwe, jest rozmowa (na początku) tak, jak byś to zrobił z kimkolwiek innym, a następnie, gdy dostaniesz tę odpowiedź, przejdź do meta, omawiając rozmowę i użycie słowa zamiast rzeczy i gdzie to może być:

Daj spokój. Masz dwanaście lat. Czy uważasz, że umieszczenie ich tam sprawia, że ​​jest w porządku? Miejsce, wepchnij, twoich rzeczy nie może tam być. Rusz to.

Daj spokój. Masz dwanaście lat. Twoje rzeczy są pogniecione i zwisają, jakby zostały wepchnięte. Odłóż je prawidłowo.

Czy chcesz przykładów, ponieważ zamierzasz u mnie prawnika i udowodnić, że nie zrobiłeś nic złego, lub dlatego, że chcesz lepiej zrozumieć sytuację?

Zasadniczo przygotuj się na podniesienie poziomu z rozmowy, aby dotrzeć do prawdziwego punktu, zamiast pozostawania na poziomie pierwotnego planu rozmowy.

Miałem dwoje dzieci, które mi to robią. Pierwszy, którego kochałem (i nadal mam), powiedziałbym: „pewnego dnia będziesz świetnym prawnikiem!”. i pozostaję głównie w pierwszym trybie, aby zminimalizować kłótnie w moim życiu. Drugi, którego na początku lubiłem i nie cierpiałem, w końcu wypędził ją z mojego domu (była przyjaciółką jednego z dzieci), z którym najczęściej chodziłem w drugim trybie. Wszyscy w jej życiu wycofali się, gdy robiła takie rzeczy, jej intencje nie były ogólnie dobre (jest najbardziej samolubną osobą, jaką kiedykolwiek spotkałem) i mogła znaleźć punkt zaczepienia w każdym zdaniu, bez względu na to, jak neutralny. Tak więc ogólnie ją nazywałam. Co dziwne, lubiła mnie (z powodu swojej definicji polubienia) o wiele dłużej niż ja ją lubiłem, więc wywołanie jej nie wydaje się być problemem.

Masz moje współczucie, ponieważ może to być wyczerpujące. Podniosłem moje dzieci, że mogą poprosić o uzasadnienie decyzji, aby ją zrozumiały. Kiedy ten dzieciak był w pobliżu, „dlaczego?” było zawsze po to, aby mogli się kłócić, generalnie zaprzeczając: „ale nie będziemy!” „nie, to nie jest!” i tak dalej. Takie męczące. Miałem dla niej ustalone zdanie: „Wyjaśniłem ci moje rozumowanie i nie jestem otwarty na jego zmianę”. Nie sądzę, żebym zrobił to swoim własnym dzieciom, ale nie pociągały mnie prawnikiem przy każdej możliwej okazji.

Kolejna myśl. Kiedy rozmowa między wami będzie stosunkowo normalna, spójrz na to, jak mówisz. Niektóre osoby (i nie mam informacji, aby wiedzieć, że dotyczy to ciebie), umieszczają w rozmowach niepotrzebny „kolor”, który może obrażać innych. Na przykład, jeśli A nie należy do B, ale został tam ładnie umieszczony, mówiąc: „Nie popychaj swojego A niechlujnie i leniwie do B i myśl, że możesz mnie pociągnąć” (przesadzić.) Jeśli myślisz to możesz być ty, na szczęście rada jest taka sama: skup się na prostych faktach, takich jak „twoich rzeczy nie może tam być”. Wspominam o tym tylko, aby ostrzec Cię o możliwości nawyku konwersacji, który wyzwala obronę, kłótnię i odpychanie od tego dziecka, może wywierać wpływ na innych, którzy nie reagują na to, ale nadal go nie lubią. Masz okazję pomyśleć o tym, jak rozmawiasz ze wszystkimi ukrytymi w tym trudnym do załatwienia dziecku. To powiedziawszy, nie sądzę, że większość takich sytuacji wynika z wyborów sformułowanych przez osobę odbierającą wszystkie odpowiedzi; Chciałem tylko wspomnieć o tym jako o możliwości mniejszości.