Jak nauczyć malucha prawidłowego rozpoznawania kolorów?

Być może spieszy mi się trochę, ale wolę zapytać i uzyskać informację zwrotną, niż po prostu pozwolić jej się przesuwać. Niedawno pracuję nad nauczaniem kolorów dla mojej 2-letniej córki. Może powtarzać wspólne kolory, jeśli powtarzają się za mną, ale kiedy proszę ją o określenie koloru obiektu, zawsze domyślnie przyjmuje kolor „zielony”.

Czy to normalne? Czy ona może być zdezorientowana tym, o co ją teraz pytam, a później zobaczę pozytywne rezultaty? Kiedy się pomyli, nie przychodzi mi do głowy ani nic takiego szalonego. Po prostu mówię jej o rzeczywistym kolorze, powtarza i idziemy dalej ... a następny obiekt też jest zielony.

czy robię coś źle? Czy oczekuję zbyt wiele?

Należy również wziąć pod uwagę, że 2-latki często nie reagują zgodnie z oczekiwaniami, gdy są pytane. Mój syn (prawie 3 lata) jest dość inteligentny jak na swój wiek, ale jeśli zapytam go, co zrobił dzisiaj, bez względu na to, co zrobiliśmy, „bawił się samochodami i pociągami”. Jeśli zapytam go, co miał na lunch, to było to „makaron z serem”. Wydaje się, że czasami znajduje odpowiedź, która jest prawidłową odpowiedzią , i używa jej za każdym razem, gdy zadawane jest to pytanie, ponieważ tak naprawdę nie rozumie omawianych pojęć (w szczególności tak naprawdę nie rozumie „przeszłości” i „przyszłości” ”, jak większość dzieci nie ma w tym wieku). Wie, co zrobił, ale nie wie, jak to przedyskutować.

Twoja córka może więc znać kolory, ale nie umie skorelować idei zielonego bycia zielonym z pytaniem „jaki to kolor?”. Aby temu zaradzić, zaleciłbym posiadanie wielu identycznych obiektów o różnych kolorach - dla mojego syna były to kolorowe drewniane klocki alfabetu ze zdjęciami po jednej stronie zwierząt wraz z alfabetem / cyframi - a następnie po prostu porozmawiajmy o tym, jak to jest „zielony” „blok” i jest to blok „niebieski” itp. Rozróżnianie obiektów według ich koloru pomaga wyjaśnić pojęcie, że obiekty „mają” kolory.

To normalne i oczekujesz zbyt wiele. Kolory są trudne , z różnych powodów wyjaśnionych w tym artykule :

• Kolory nie są czymś w rodzaju „piłki” lub „psa”, ale właściwością rzeczy
• Kolory to społeczna konstrukcja interpretowana różnie w różnych językach, z dużą ilością szarych obszarów, nawet w jednym języku (czy ten konkretny odcień jest czerwony czy pomarańczowy?)
• Angielski ma nieprzydatną funkcję umieszczania przymiotników przed rzeczownikami, co czyni je jeszcze trudniejszymi do zrozumienia dla dzieci

Podsumowując, twoje dziecko ma się dobrze, jeśli potrafi niezawodnie rozpoznać jeden (1) kolor do czasu, gdy mają trzy lata, i nie jest niczym niezwykłym, że sześciolatki nadal mają problemy.

Kolor jest trudny do nauczenia. . . nie wiedzą, że mówisz o jakości, a nie o przedmiocie.

• Dzieciak: „Hej, przed chwilą powiedzieli mi, że to słoń, a teraz jest szary. Jestem taki zmieszany”.

Moja córka dostała to wszystko na raz, kiedy jechaliśmy nocą. Sygnalizacja świetlna nie miała widocznej struktury poza kręgiem światła. Kiedy zapytałem ją o kolory, kiedy przechodziliśmy przez miasto, nawiązała połączenie.

• Kesley (jak sobie to wyobrażam w głowie): „Ach! Czerwony! Zielony! Właśnie to mają na myśli!”

Dostanie to i wkrótce.

Wybierz kolory, których chcesz uczyć.

Zdobądź magnetyczne magnesy na lodówkę w tym kolorze. Powiedzmy, że mają kształt psa

Połóż je na lodówce

Powiedz mu, żeby poszedł po „czerwonego psa”

Jeśli wróci z czerwonym, pochwal go, wyrzuć w powietrze, przytul ich. Powiedz „Tak, ten jest czerwony!”

„A teraz idź, przynieś mi niebieskiego psa” ... powtórz płukanie.

Jeśli wróci z niewłaściwym, zwróć uwagę, że jest to pies, ale jest to zielony zamiast różowego. Czy możesz mi znaleźć ten różowy?

Pozytywne opinie na temat znaleziska. Dobre sprzężenie zwrotne z korektą w przypadku braku.

W ten sposób moja córka nauczyła się kolorów i liczb.

To była też dobra zabawa.

Czyńcie tak, jak mój ojczym z bratem przyrodnim:

Wymagania:

1. 1 worek M&M lub podobnych kolorowych przekąsek.
2. Trochę cierpliwości

Teraz powiedz swojemu dziecku, że dostanie M & M, których poprawnie identyfikują kolor. W twoim przypadku okaże się to tak: „Zielony, zielony, zielony, zielony ....... Czerwony? Żółty? Niebieski? Niebieski, niebieski, niebieski, niebieski ...... Czerwony? Żółty? Żółty , żółty, żółty, żółty ”. Itp.

Nagrody mogą być potężne.

Dziecko ma trudności ze zrozumieniem, że kolory są czymś abstrakcyjnym, więc nie mogą wziąć w swoje ręce i bawić się. Ale w tym wieku dotykanie czegoś jest ważnym czynnikiem w nauce.

Pomysł polegałby na uzyskaniu kolorowych arkuszy z tworzywa sztucznego ( żółty, magenta, cyjan ) i pokazaniu im, co się dzieje, gdy je przejrzysz. Pozwala to dziecku na zabawę z czymś w jego rękach i sprawia, że ​​abstrakcyjne pojęcie jest zrozumiałe, że tak powiem.

Czytam o badaniu, które wydaje się sugerować, że niektóre kolory są łatwiejsze do zrozumienia niż inne. Śledzili nazwy prymitywnych kultur pod kątem kolorów i znaleźli naturalną sekwencję:

Chociaż nie widziałem, aby dotyczyło to w szczególności rodzicielstwa, wydaje się sugerować, że dziecku najlepiej byłoby nauczyć się najpierw rozróżnienia jasno-ciemnego, a następnie nauczyć się odróżniać czerwony itp.

Niedawno przeczytałem badanie naukowe, które wykazało, że anglojęzyczne dzieci miały trudniejszy czas z kolorami niż inne dzieci, ponieważ język angielski zazwyczaj umieszcza kolor przed nazwą obiektu („Niebieska kula”), a nie po („ niebieska piłka ”).

W tym drugim konstrukcie dziecko widzi piłkę, a następnie słyszy nazwę koloru, dzięki czemu można ją przypisać jako cechę tego obiektu. Kiedy naukowcy zastosowali nieco sztuczne konstrukcje („Spójrz na ten ładny samochód. Jest niebieski!” Zamiast „Och, spójrz na ten ładny niebieski samochód”), dzieci znacznie szybciej nauczyły się kolorów.

http://www.scientificamerican.com/article/why-johnny-name-colours/

Ale tak na marginesie - to nie wyścig ...

Lubię grać w szpiegostwo

I spy to gra polegająca na zgadywaniu. Jeden gracz wybiera obiekt widoczny dla wszystkich graczy i mówi: „Szpieguję moim małym okiem coś zaczynającego się od ...”, nazywając literę wybranego obiektu (np. „Szpieguję moim małym okiem coś zaczynającego się od C ”, jeśli wybrany obiekt to samochód). Inni gracze muszą odgadnąć wybrany obiekt. [1] Odtwarzana jest alternatywna wersja, w której podany jest kolor, a nie pierwsza litera (np. „Szpieguję moim małym okiem coś niebieskiego”)

Możesz grać w dowolnym miejscu, a także trenować ogólne umiejętności obserwacji. Z mojego doświadczenia wynika, że ​​dzieci mogą w to grać od około 18-24 miesięcy.

Czy to normalne?

Tak to jest.

Takie jest jedno z moich dzieci; wszystko jest „czerwone”. Jednak poproszona o dopasowanie kolorów, może. Pokazałem jej próbki kolorów i poprosiłem, żeby pokazała mi rzeczy tego samego koloru.

Jeśli pokazałem jej żółtą próbkę i poprosiłem, żeby pokazała mi coś w tym samym kolorze, wybrała mój żółty sweter. Oznaczało to, że mogła sama rozróżniać kolory; myliły ją tylko imiona.

Zostało to dostosowane do odpowiedzi na inne pytanie: 2,5-letnia dziewczynka zawsze wybiera czarne

W szczególności źródło powiązane w tej odpowiedzi, Dlaczego Johnny nie może nazwać swoich kolorów , wspomina o przednominalnym kontra postnominalnym użyciu kolorów. To pozwoliło mi przejść do artykułu zatytułowanego „ Niespodzianka w nauce kolorów słów” (PDF) .

Badanie sugeruje, że stosowanie treningu postnominalnego (lub post-nominalnego) jest lepsze do nauczania kolorów dzieci niż trening przednomienny.

Wyniki wskazują, że dzieci w wieku 2 lat zaczynają niezawodnie opanowywać kolorowe słowa, słysząc je na szkoleniu przedstawionym po nominale, ale nie przed nominałem, a na dorosłych, którzy mają trudności z nauką nowych kategorii kolorów, wpływają te same efekty porządkowania. Sugerujemy trudności dzieci w uczeniu się kolor słowo to po części ze względu na wyzwania związane z koniecznością dokonania prognozy od słów do właściwości, których dotyczą, a nie jest w stanie dokonać prognozy ze świata do słów.

Przykłady:

• Prenominal: „Czerwona kula”. Kolor występuje przed (przed) rzeczownikiem (nominalnym)
• Postnominal: „Piłka, która jest czerwona”. Kolor występuje po rzeczowniku (nominalnym)

Teraz nie zamierzam po prostu powielać odpowiedzi @ Bossykena. Myślę, że badanie, z którym się połączyłem, zapewnia lepsze wsparcie w stosowaniu treningu postnominalnego.

Kiedy przeczytałem odpowiedź na inne pytanie, mieliśmy problemy z prawidłowym rozpoznaniem kolorów przez mojego syna. Tak więc, mając do dyspozycji badanie, moja żona i ja zaczęliśmy używać opisów kolorów prawie wyłącznie w sposób postnomalny.

Widzieliśmy natychmiastowe wyniki. Jego znajomość kolorów i umiejętność prawidłowego rozpoznawania podobnych obiektów na podstawie ich kolorów ogromnie wzrosła w krótkim czasie. Największe wyniki odnotowano w ciągu pierwszych kilku tygodni.

Staramy się również zawierać opisy kolorów, gdy do niego mówimy. Robiliśmy to już w przeważający sposób, ale bez większego sukcesu. To prowadzi mnie do uznania wyłącznie treningu postnominalnego.

Jednocześnie staraliśmy się zwiększyć wykorzystanie amerykańskiego języka migowego podczas używania kolorów. Wydaje się, że użycie ASL nie miało w tym czasie żadnego realnego wpływu, ale w tym czasie nie kładliśmy szczególnego nacisku na ASL. Głównie wykorzystano go do podkreślenia, że ​​kolorowe słowa były „kluczowymi” słowami zdań. W przypadku naszego nowego dziecka prawdopodobnie położymy większy nacisk na ASL podczas uczenia się kolorów, głównie dlatego, że wzrosło nasze zaufanie do ASL.

Ponieważ nie wiemy na pewno, że ASL pomógł, ale był to czynnik, czułem, że warto o tym wspomnieć. Jeśli nic więcej, może pomóc ci poczuć, że robisz więcej, co samo w sobie może być emocjonalnie satysfakcjonujące.

W skrócie:

1. Użyj postnominalnych opisów kolorów: „Wiadro, które jest żółte”.
2. Częściej opisuj obiekty kolorami (lub ich części): „Idź po swoje skarpetki, które mają czarne dna”.
3. Spróbuj włączyć ASL, jeśli chcesz więcej treningu fizycznego / aktywnego