Jest w tym element, który jest naturalną częścią dorastania. Dzieci dojrzewają w różnym wieku, a kiedy zaczynają dojrzewać społecznie i w różnym tempie od przyjaciół, może to powodować obciążenie. To, co jedna dziewczyna uważa za zabawę, druga nie będzie już uważać za zabawę, ponieważ jest to coś, co robią „młodsze dzieci”. Ten bardziej dojrzały może bardziej interesować się chłopcami i rozmową niż udawać zabawę i tym podobne. Problem polega na tym, że nigdy nie dzieje się to tak jasno i wyraźnie, aby rodzic mógł po prostu winić to za to. Mogą mieć ochotę na „dorosłe rzeczy” jednego dnia i dobrą staromodną zabawę, którą robili następnego. Walki nigdy nie wyglądają tak, jakby były na powierzchni tych problemów, ale i tak mogą wynikać z tego, jeśli przyjrzysz się uważniej.
Następnie, podobnie jak kobieta, która nie jest wystarczająco dorosła na menopauzę, ale po osiągnięciu wieku posiadania dzieci może mieć objawy bycia „kobietami w wieku okołomenopauzalnym”, które tak naprawdę nie mają miesiączki, może nadal wykazywać fluktuacje hormonalne, które powodują, że są nastrojowe , super wrażliwe itp. itp. (Dzieje się tak z chłopcami zbyt btw). W tym wieku wiele dzieci zaczyna odczuwać błędne rozumienie. Dzieje się tak z przyjaciółmi i rodzicami i wynika z faktu, że większość z nas nie jest naprawdę dobrymi słuchaczami. Jest to kolejna część stanu emocjonalnego (naprawdę każdego w każdym wieku), która może powodować dalsze nieporozumienia i walki.
Dorastanie może rozpocząć się już w czwartej klasie, ale nawet jeśli nie jest to dokładna przyczyna, oddalanie się od przyjaciół, a także zaciąganie walk z przyjaciółmi, to prawdopodobne rzeczy w przyszłości twojej córki. Zamiast poruszać się i próbować pomóc jej uniknąć sytuacji (lub naprawić ją), sugerowałbym pomoc w nauce umiejętności radzenia sobie z problemami, a także umiejętności rozwiązywania konfliktów (parafrazowanie, streszczanie, używanie wyrażeń „ja”, możliwość pytania o wyjaśnienie) pytania . . .)
Co najważniejsze, nie próbuj „naprawiać” rzeczy dla niej, ale bądź przy niej, po prostu słuchając, przez co przechodzi i wspierając ją jako kochającego rodzica, którym jesteś. Zapytaj ją, co według niej może „rozwiązać” problem, a następnie zapytaj ją, co według niej może być ostateczną konsekwencją któregokolwiek z jej pomysłów „naprawienia”. Zacznij prosić ją o przeanalizowanie pomysłów na rozwiązania. Pomoże jej to nauczyć się niektórych z tych umiejętności rozwiązywania konfliktów, a także umiejętności radzenia sobie, o których wspomniałem powyżej, ale zapewni również, że wie, że ją kochasz, wspierasz i szanujesz oraz że jesteś przy niej, ale nie możesz jej po prostu naprawić albo wszystko - kolejna lekcja, która musi nadejść wraz z dorastaniem. W miarę, jak się starzeje, pomoże to jej w jak największym stopniu poczuć się źle zrozumianymi przez ciebie.
Możesz także dzielić się historiami z własnego dzieciństwa na temat walk z przyjaciółmi i pokonywaniem ich oraz zacząć czytać razem książki o „dojrzewaniu”, które przedstawiają również postacie, które muszą radzić sobie z podobnymi konfliktami. Książki Anne z Green Gables i Berverly Cleary przychodzą na myśl jako świetne klasyki do tego celu, ale jest ich mnóstwo i jestem pewien, że bibliotekarz dziecięcy w twojej okolicy pomoże ci znaleźć coś odpowiedniego dla twojej córki, jej zainteresowania i okoliczności, a także poziom czytania.