Chłopcze, mogę empatię! Mamy bardzo trudną sytuację z moimi teściami i sami napotkaliśmy ten problem w różnych wcieleniach. Widzę, że twoje pytanie jest naprawdę trzykrotne, jeśli chodzi o kwestie, z którymi musisz sobie poradzić: jak zachować pokój? W jaki sposób radzimy sobie z nimi, bez konieczności zrywania wszystkich więzi i jak pomagamy naszemu synowi rozwiązać ten problem?
„Jak zachować pokój, czy porzucamy i zrywamy więzi z tymi członkami rodziny?
Sposoby opóźniania lub unikania jak największej konfrontacji: inne odpowiedzi tutaj wydają się koncentrować na odpowiedzi na to pytanie. Jest tu kilka świetnych pomysłów i uwag. Jednak pomysł, że którekolwiek z wymienionych rozwiązań pomoże ci całkowicie uniknąć konfrontacji, jest prawdopodobnie uproszczony. Ponieważ uważam, że w pewnym momencie członkowie dalszej rodziny prawdopodobnie to przejrzą, przedstawiłem kilka pomysłów na temat zarządzania konfrontacją, gdy ona nastąpi. Naprawdę, umożliwienie rodzinie przejrzenia tych metod może być dobrym początkiem dla „miękkiej” konfrontacji, która pomoże poprawić sytuację dla wszystkich. Zbliżają się święta - problem może pojawić się szybciej, niż myślisz.
Chociaż nie sugeruję zerwania więzi , nie sądzę, że dobrym pomysłem jest ukrywanie się przed konfrontacją, gdy jest to potrzebne. Unikanie konfrontacji za wszelką cenę, stanowi przykład dla twojego syna, który nie pokazuje, jak się bronić w pozytywny sposób. Co więcej, wyrzucenie ze szkoły to bardzo ważna sprawa - wyobrażam sobie, że niektóre z tych zachowań mogą być czasem trochę fizyczne - twoje dziecko musi wiedzieć, że masz jego plecy.
Powiedziawszy to, proponuję do pewnego stopnia unikać konfrontacji. Nie chcesz też organizować jakiegoś spotkania interwencyjnego. Każda konfrontacja, która się pojawi, najprawdopodobniej zostanie najlepiej odebrana, jeśli powstanie naturalnie z nieplanowanej sytuacji. Polecam usiąść z żoną i naprawdę upewnić się, że oboje jesteście na tej samej stronie o tym, gdzie chcesz wytyczyć granicę tego, co można puścić i co doprowadzi do bezpośredniej, ale ostrożnej konfrontacji. W ten sposób unikasz niepotrzebnych konfrontacji, ale także nie grozi wysyłanie mieszanych wiadomości.
Jeśli konfrontacja jest wymagana lub nieunikniona, to jak możemy to zrobić tak wdzięcznie i czule, jak to możliwe, i całkowicie uniknąć zerwania więzi?
Bądź wrażliwy. Prawdopodobnie jest to oczywiste, ale na wszelki wypadek: jesteście rodziną, więc jeśli ten młody człowiek po prostu przechodzi fazę przemijania (która, wierzcie lub nie, zdarza się), nie martw się. Jeśli nie, a konieczna jest konfrontacja, ważne jest, aby być kochającym i jak najbardziej nie osądzać. Ci rodzice, choć nadmiernie pobłażliwi i pobłażliwi, zapewne robią wszystko, co mogą. Istnieje długa lista powodów, dla których rodzice nadmiernie oddają się zadośćuczynieniu za to, że zawsze są w pracy, lenistwu i przekupstwu / pociechie w celu zachowania spokoju, próbom sprawienia, by dziecko czuła się dobrze pomimo trudnych różnic (upośledzenia, emocje niepełnosprawności itp.). Rzeczy są wystarczająco złe, że został wyrzucony ze przedszkola - jego rodzice zdają sobie sprawę, że jest problem, prawdopodobnie są zgubieni, przytłoczeni i być może częściowo zaprzeczeni jako mechanizm radzenia sobie. W pewnym momencie zapytano Cię, jak utrzymać go w linii. To dobry znak, że to się nie dzieje, ponieważ nie mają pojęcia. W głębi duszy myślą, że też musi być inaczej. To dobry znak, że rzeczyMożna dostać lepsze wystarczająco dużo czasu i czułości.
Istnieją sposoby na skonfrontowanie się w tej chwili, które polegają na wyrażeniu ograniczeń i oczekiwań . Podam tylko przykład tego. Na neutralnym gruncie - a nawet w ich domu - spokojni i zebrani: „Przepraszam, (imię) Niepokoi mnie fakt, że właśnie uderzyłeś swojego kuzyna. Gdyby mój syn ci to zrobił, konsekwencją byłoby _, (imię i nazwisko rodzica), jakie są konsekwencje takiego zachowania w twoim domu? ”Czy jest to całkowicie rozsądna reakcja, w obliczu której stoją rodzice, informując, że oczekujesz odpowiedzi obejmującej dyscyplinę, ale z szacunkiem pozostawia to rodzicom (jednocześnie oferując pomysł, jeśli chcą go wziąć). Z drugiej strony, w twoim własnym domu: „Przepraszam siostrzeńcu, kiedy _ dzieje się w moim domu, konsekwencją jest _.” Gdy rodzic kłóci się z tobą lub wpada na ratunek synu, odpowiedź w stylu: „Cóż, kiedy w moim domu dzieje się, konsekwencją jest… Mój dom, moje zasady. Jeśli nie pomożesz mi utrzymać tych podstawowych standardów w moim domu, będę musiał poprosić cię o odejście na teraz i możemy porozmawiać o tym jeszcze raz. ”będzie dla niego negatywną konsekwencją i uwolni cię od robienia tego, co musisz zrobić, aby pomóc załatwić sprawy z własnym synem.
Staraj się nie przejmować się tym. To twoje dziecko, dziecko, na którym ci zależy, rodzina i rodzicielstwo - wszystkie rzeczy, które łatwo stają się emocjonalne. Jednak im mniej emocji okażesz lub w to włożysz, tym bardziej prawdopodobne jest, że zostanie to odebrane. Wykażcie się empatią, mówcie o tym, jak bardzo zależy wam na samopoczuciu obu chłopców, ale starajcie się naprawdę mocno oderwać się od samego problemu podczas dyskusji na ten temat - zaufajcie mi, po prostu działa lepiej (mów tutaj!)
Używaj języka I: sugeruję, abyś nie chodził do domu lub odtąd spotykał się tylko na neutralnym terytorium, bądź szczery, kiedy zostaniesz zapytany, dlaczego. Po prostu używaj języka „I”, kiedy jesteś. Na przykład: „Bardzo trudno było nam być u ciebie, ponieważ nasze zasady są tak różne, a nasz syn uważa, że jest to mylące, a my martwimy się, że x może się zdarzyć bez konsekwencji”. (lub cokolwiek, co działa dla ciebie, ale to sprawia, że jest to twój problem, a niekoniecznie ich). Mogą czytać między wierszami, ale nie jesteś oskarżycielski. Robisz tylko to, co musisz zrobić, aby zrobić to, co jest właściwe dla swojej rodziny i nie wymagając od nich niczego poza proszeniem ich o przestrzeganie granic, które uważasz za konieczne dla funkcjonowania rodziny.
„Jak możemy pomóc naszemu synowi to wszystko rozwiązać?”
Ta część jest chyba najważniejszą częścią na końcu. Życie nie jest sprawiedliwe i twoje dziecko może po prostu nauczyć się tego nieco wcześniej niż większość dzieci. Jest to w porządku i pod pewnymi względami może nawet dać Twojemu synowi nogę, jeśli chodzi o rozwiązywanie konfliktów i umiejętności radzenia sobie w miarę, jak się starzeje - z pewnością ma to znaczenie dla naszej córki.
Omawiając rozbieżności, które będąpowstańcie z synem, spróbujcie porozmawiać o tym, dlaczego podejmujecie decyzje dyscyplinujące, które pozytywnie podejmujecie. Pozbądź się tylu osądów, ile możesz. Możesz przejść przez ten pomysł bez bezpośredniego dyskredytowania - na przykład, gdy moja córka pytała o traktowanie przez kuzyna zabawek i dlaczego rzeczy, które łamią, są wymieniane, podczas gdy rzeczy, które łamie, nie ((psują rzeczy - DUŻO i często to nie jest przypadek) moja odpowiedź brzmiała: „Chcę, żebyś wiedział, jak dbać o rzeczy, które masz, abyś nie żył w sposób, który oznacza, że musisz kupować rzeczy wiele razy i marnować w ten sposób swoje pieniądze. przyszłość. Jeśli coś zepsujesz, ponieważ nie byłeś ostrożny lub dlatego, że celowo go złamałeś, nie otrzymasz zastępstwa, więc dowiesz się, że nie wszystkie rzeczy można łatwo naprawić lub wymienić ”. Zauważ, że odpowiedź dotyczy tego, czego jej tata i ja chcemy dla niej, a wcale nie jej kuzynów lub ich rodziców. Teraz jest mądrym dzieckiem i zdaje sobie sprawę, że rodzice jej kuzyna nie uczą ich lekcji. Jej odpowiedź brzmiała: dlaczego ciocia_ i wujek _ chcą, aby moi kuzyni to wiedzieli? ”Moja odpowiedź, to po prostu nie jest jeden z ich priorytetów, najwyraźniej kochanie. Nie wiem, wiem tylko, czego chcę cię nauczyć.
Ważne jest również, aby nauczyć syna, jak mówić za siebie. Nauczyliśmy naszą córkę tego samego rodzaju „I Language”, o którym wspominałem wcześniej. Na przykład nauczyliśmy naszą córkę, że może powiedzieć: „Nie podoba mi się, kiedy ... proszę przestańcie”. i „Nie podoba mi się ta gra, zamiast tego _ .” Nauczyliśmy ją również, że dobrze przysługuje jej prawo do powiedzenia „nie” na nic (łącznie z uściskami ...) ORAZ nie wstydzi się prosić o pomoc, jeśli jej potrzebuje.
Zaprosiliśmy naszą córkę, by obwiniała nas, gdyby musiała. Na przykład, kiedy nie chciała, aby jej kuzyni byli w swoim pokoju, wprowadziliśmy domową zasadę, że sypialnie nie są przeznaczone do zabawy. Gra miała się odbywać w pokoju, w którym był obecny dorosły (naprawdę niezła zasada z wielu powodów, gdy w grę wchodzi wątpliwe zachowanie). Po prostu musiała powiedzieć: „Wiem, to śmierdzi, ale zasady domu i ja muszę ich przestrzegać ...”
Jak zapewne już robisz, zachowaj te same konsekwencje dla swojego syna, jak zawsze, gdziekolwiek jesteś. Jeśli się kłóci, ale nie musi tego robić. Powiedz to tak, jak jest. „To prawda. _ Nie ma takich samych oczekiwań jak ty. Jednak niczego nie zmienia. Wiesz, czego oczekujemy.” Nie trzeba więcej mówić.
Wreszcie, pewne zapewnienie
Konsekwentnie podchodzimy do uczciwości, posługujemy się komunikatami „ja” i szukamy zrównoważonego podejścia między pozwoleniem na pewne rzeczy, a od kilku lat opieramy się na innych. Między dziećmi, które się trochę starzeją (i trochę uspokajają), a naszymi wysiłkami, by wspierać się z szacunkiem dla rodziców naszych siostrzenic i siostrzeńców, rzeczywiście osiągnęliśmy pewien postęp.
Ponadto widzą, jak uprzejmy i dobrze wychowany jest nasz. Możemy chodzić do restauracji bez totalnego chaosu itp. Mama nawet przyszła do mnie po porady dotyczące kilku rzeczy, w które w tym momencie wpadła jej najstarsza córka. Podobnie jak ty, po raz pierwszy nie wydawało się, żeby przynosiło to jakieś efekty, ale za każdym razem, gdy widzisz pozytywną interakcję między tobą a ich dzieckiem, tobą i twoimi dziećmi, lub rozmawiamy z tobą o dyscyplinie i jak sobie z tym radzisz, jesteś sadzenie nasion - Nie wszystkie nasiona rosną, ale niektóre z nich w końcu będą. Musisz tylko dać temu czas.
Uważamy również, że nasza siostra uczy się cennych lekcji na temat tego, jak szukać zwycięstw i jak utrzymać się bez osądzania, a sprawy wyglądają na dobre. Powolny i stały wygrywa wyścig - przynajmniej w tym momencie wydaje się, że jest - więc weźcie serca i powodzenia. Mam nadzieję, że między moją odpowiedzią a pozostałymi już opublikowanymi znajdziesz właściwą równowagę pomysłów dla Ciebie i specyfikę Twojej sytuacji.