niedopasowanie prędkości / dupleksu

Jak dochodzi do rozbieżności; jaki jest wpływ niedopasowania na łączność sieciową; czy naprawę niedopasowań naprawdę warto? jakie są sposoby wykrywania niedopasowań na dużą skalę?

Aby odpowiedzieć na pytania w kolejności:

• Niedopasowanie występuje, gdy zawodzi automatyczna negocjacja lub konfiguracje ręczne. Może to być spowodowane problemami z warstwą fizyczną lub niezgodnością konfiguracji ręcznych. Problemy fizyczne mogą być czymś w rodzaju problemów z wbudowanym hubem lub fizycznym kablem (brakujące / uszkodzone pary).
• Niedopasowanie dupleksowe może mieć znaczący wpływ na wydajność sieci. Zderzenia, szczególnie późne, mogą zająć dużo czasu (względnie mówiąc), aby odzyskać stos TCP. Kolizje z UDP oznaczają, że dane nigdy nie mogą się tam dostać lub wymagać mechanizmu odzyskiwania warstwy aplikacji.
• Rozwiązywanie niedopasowań jest absolutnie warte poświęcenia czasu. Może to również wskazywać na inne problemy, ponieważ dupleks / szybkość powinny być obecnie zakładane.
• Niektóre narzędzia do scentralizowanego zarządzania ( Solarwinds , Spiceworks , HP OpenView i inne) prawdopodobnie zawierają raporty błędów interfejsu, które powinny obejmować tego rodzaju problemy.

Aby w pełni zrozumieć, dlaczego występują niedopasowania dupleksowe, musisz zrozumieć, jak ewoluowała technologia.

Pierwotnie cały Ethernet był w połowie dupleksowy. Gdy do zdjęcia wszedł pełny dupleks, ktoś mądrze zdecydował, że urządzenia (zwłaszcza półdupleksowe i pełne dupleksowe) powinny być w stanie uzgodnić między sobą, w jaki sposób się komunikują, a także wprowadzić automatyczną negocjację.

Jednak żadne z tych starszych urządzeń z półdupleksem nie zostało zaprojektowane do autonegocjacji, więc kiedy zostanie napisany standard, urządzenie do autonegocjacji zakłada, że ​​jeśli druga strona nie uczestniczy w negocjacjach, to powinna zostać uruchomiona w trybie półdupleksu, ponieważ urządzenie po drugiej stronie musi być zdolne tylko do półdupleksu.

Jak zauważyli inni, automatyczne negocjacje nie zawsze działały dobrze wcześnie, więc wiele urządzeń było skonfigurowanych ze statyczną prędkością i ustawieniami dupleksu (często 100 / pełny), a gdy urządzenie negocjacyjne jest podłączone do takiego urządzenia, dupleks występuje niedopasowanie.

Jeśli chodzi o problem, niedopasowanie dupleksu może być znacznie gorsze niż działanie w trybie półdupleksu. Jest tak, ponieważ jedna strona (pełny dupleks) myśli, że może nadawać w dowolnym momencie, nawet jeśli odbiera prąd. Strona z półdupleksem zobaczy to jako kolizję i wycofa się, podczas gdy strona z pełnym dupleksem będzie kontynuować transmisję.

Jeśli strona pełnego dupleksu ma tendencję do przesyłania dużej ilości danych, może to „zagłodzić” stronę półdupleksową, ponieważ czeka ona na usunięcie nośnika przed transmisją, powodując kolejkowanie ramek i ostatecznie upuszczenie.

Ogólnie rzecz biorąc, jest zła sytuacja, którą należy naprawić.

Jeśli chodzi o wykrywanie niezgodności, możesz szukać błędów. Po stronie pełnego dupleksu zazwyczaj widać wiele programów uruchomieniowych i często błędy CRC (dostawcy mogą czasami używać różnych terminów). Po stronie półdupleksu często występują kolizje i awarie buforów. Każdy przyzwoity system zarządzania powinien być w stanie dostarczyć listę interfejsów, które generują więcej niż oczekiwano liczby błędów.

Obecnie najczęstszymi przyczynami są łącza, w których jeden system (sieć lub urządzenie końcowe) jest konfigurowany ręcznie, a drugi automatycznie.

We wczesnych dniach autonegocjacji (pełny dupleks 10 Mb i Fast Ethernet) nierzadko urządzenia nie negocjowały poprawnie.

Z tego powodu (i innych przyczyn związanych z bezwładnością) wiele dużych sieci korporacyjnych i SP wymagało ręcznej konfiguracji niektórych lub wszystkich łączy.

W dzisiejszych czasach nie ma uzasadnienia, aby to robić, a tak naprawdę wymagana jest automatyczna negocjacja na Gigabit Ethernet (przynajmniej miedzi), a dobrze wychowane urządzenia nie pozwolą na wyłączenie. W niektórych przypadkach może to nie być jasne, na przykład w niektórych zestawach Cisco „wyłączenie” autonegocjacji na łączach gig ogranicza po prostu wartości dopuszczalne w procesie autonegocjacji (co może być cenne, jeśli nie zaalarmujesz nieoczekiwanej szybkości interfejsu i dupleks).

Niedopasowania najczęściej występują, gdy jedna strona łącza jest wyraźnie skonfigurowana, a druga strona jest ustawiona na automatyczne negocjowanie. Gdy urządzenia podlegają osobnemu zarządzaniu, strony mogą nie komunikować się i nie weryfikować ustawień. Wpływ na łączność sieci waha się od niezauważalnych w przypadku lekkich łączy użytkowania do poważnych w przypadku mocno obciążonych łączy. Na ogół warto starać się rozwiązywać niedopasowania tam, gdzie to możliwe. W przełącznikach Cisco wskaźnik niezawodności interfejsu mniejszy niż 255 to dobry sposób na wykrycie niezgodności. Tę wartość można odpytać za pomocą SNMP w celu wykrycia niezgodności na dużą skalę.