Podczas rozwoju używaj elektronu cząsteczkowego z Wi-Fi


10

Zupełnie nowy w IoT tutaj. Mam nowe komórkowe urządzenie IoT Particle Electron . Zużyłem 5 Mb w około trzy godziny. Nie mam pojęcia, co zajęło te wszystkie dane. To jest miesięczny limit, więc nie muszę czekać kolejnego miesiąca, aby z niego skorzystać lub wydać więcej pieniędzy na jego rozwój.

Nie chcę przeglądać danych z miesiąca na dzień, więc zastanawiałem się, czy istnieje jakiś sposób, aby podłączyć elektron do Wi-Fi podczas jego opracowywania. Jakieś dobre i łatwe w konfiguracji klucze sprzętowe? Szukałem i nie mogę znaleźć łatwego sposobu na zrobienie tego.

Czy ten poziom wykorzystania danych wydaje się nienormalny? Jeśli tak, jakieś pomysły, co się stało? Przez przypadek próbowałem sflashować oprogramowanie druciarza do OTA, ale było to na długo przed osiągnięciem limitu danych 5 Mb. Zajęło to tylko jeden Mb. Wydaje mi się, że hostowanie zmiennej w chmurze przez około 2 godziny zajęło 5 Mb.

Każda pomoc będzie mile widziana.

Odpowiedzi:


9

Particle Electron ma trzy wolne linie UART, z których można użyć jednej do podłączenia modułu Wi-Fi opartego na ESP8266 .

Mapa styków elektronów cząstek

ESP można kontrolować za pomocą poleceń AT, co nie jest trudne w użyciu. Producent zapewnia wiele dokumentów, które pomogą Ci zacząć.


Ponadto, aby ułatwić Ci życie, możesz użyć trochę C ++ i OOP podczas robienia oprogramowania.

Możesz zdefiniować klasę interfejsu, która jest w rzeczywistości abstrakcyjną klasą C ++. Ta klasa definiuje tylko funkcje, których będzie używał twój kod aplikacji. Proste przykładowe funkcje:

  • połączyć
  • rozłączyć się
  • wysłać
  • otrzymać

To byłaby twoja klasa podstawowa, z której możesz odziedziczyć klasę komórkową i klasę Wi-Fi, aby zaimplementować rzeczywiste connect/disconnect/send/receivefunkcje. Funkcje te byłyby różne dla Wi-Fi i komórkowej pod maską, ale interfejs będzie taki sam, a wynik będzie taki sam: połączenie internetowe . Klasa / kod dzwoniącego nie wiedziałby, czy jest to połączenie komórkowe czy Wi-Fi, wiedziałby tylko, że istnieją connect/disconnect/send/receivefunkcje, z których można korzystać i że jest Internet .

Więc kiedy wykonasz test, będziesz mieć instancję klasy Wi-Fi, a po zakończeniu debugowania możesz po prostu zmienić ją na instancję klasy Cellular.

W ten sposób nie musisz przepisywać kodu w oparciu o zastosowaną metodę komunikacji.


6

Czy przeczytałeś Przewodnik po danych cząstek? Pokazuje podział danych, których potrzebuje każda wiadomość.

Małe, niepotwierdzone, opublikowane wydarzenie z elektronu ma tylko 67 bajtów.

Na ping:

Początkowy ping powoduje 98 bajtów, a następnie potwierdzenie aplikacji to kolejne 98 bajtów. To 196 bajtów co 15 sekund, czyli prawie 46 kilobajtów na godzinę, tylko pingami.

Przy resetowaniu:

Istnieją inne komunikaty, o których możesz nawet nie wiedzieć. Na przykład, gdy elektron włącza się lub resetuje, musi zarejestrować się w wieżach komórkowych i chmurze cząstek, a ten zestaw komunikatów może zużywać nawet 6 KB

Nie znalazłem żadnych szczegółów na stronie Particle, ale spodziewam się, że będziesz w stanie przeprowadzić rozsądną ilość testów, gdy jesteś podłączony przez USB. Jeśli nic więcej, koszt danych zachęci Cię do ostrożnego debugowania kodu.

Korzystając z naszej strony potwierdzasz, że przeczytałeś(-aś) i rozumiesz nasze zasady używania plików cookie i zasady ochrony prywatności.
Licensed under cc by-sa 3.0 with attribution required.