Kiedy artykuły są pisane w świecie akademickim, adresy URL są często ustawiane w monospace. Przyczyna tego wydaje się historyczna i została opisana w tym pytaniu na TexSE. Można to podsumować jako pozostałość po rzadkich adresach URL. Były one postrzegane jako jakaś forma kodu komputerowego, który był drukowany w monospace.

Używanie czcionki monospace nie jest przyjemne dla oka, szczególnie w połączeniu z czcionką proporcjonalną. Dzieje się tak nawet w przypadku łączenia proporcjonalnych i nieproporcjonalnych czcionek tego samego kroju pisma (tutaj: Linux Libertine i Linux Libertine Mono).

Pytanie brzmi zatem: czy monospace URL-e nadal powinny być de facto standardem, czy też powinna być preferowana inna metoda, czy ogólnie powinno się odradzać wyróżnianie URL-i?

Adresy URL nie są zwykłymi tekstami

Korzystanie z czcionki monospace nie jest przyjemne dla oka, […]

Tak, ale czytanie adresów URL i tak nie jest zbyt przyjemne. Zastanów się przez chwilę, dlaczego w pierwszej kolejności wpisałeś adres URL. W dzisiejszych czasach często wcale nie trzeba tego robić, ponieważ w prawie każdym medium cyfrowym można wyposażyć tekst czytelny dla człowieka w hiperłącze, które jest wygodniejsze dla wszystkich zaangażowanych osób. Jeśli rzeczywiście potrzebujesz wpisać adres URL, zwykle dotyczy to drukowanego nośnika, a następnie nie służy do czytania jak zwykły tekst, ale do tłumaczenia na informacje cyfrowe , zwykle przez człowieka czytającego i piszącego, czasem przez oprogramowanie OCR.

Mając to na uwadze, kryteria adresowania URL-i są nieco inne niż w przypadku zwykłego tekstu. Zwykły tekst zawiera wiele nadmiarowości, które pozwalają nam szybko go odczytać - nawet jeśli popełniamy błąd w szczegółach, nasz mózg może go łatwo automatycznie skorygować¹. Nie dotyczy to adresów URL: Czytelnik musi poprawnie ustawić każdy znak. Jak zawsze w przypadku czytelności, nie chodzi o to, że czytelnik popełnia nieusuwalne błędy, ale o to, że nie marnują kilku sekund na ponowne czytanie, aby zlokalizować swój błąd i że nie są zirytowani.

Innym istotnym aspektem przy składaniu adresów URL jest to, że niektóre znaki są używane inaczej niż w normalnym tekście, a zatem czcionki zaprojektowane dla normalnych tekstów są zwykle nieoptymalne, gdy są stosowane w takiej postaci, w jakiej są stosowane. Na przykład kropka bazowa (.) Jest zwykle używana do oznaczenia ważnej separacji zarówno w zwykłych tekstach, jak i adresach URL. Jednak gdy jest używany jako kropka w normalnych tekstach, następuje po nim spacja, która optycznie obsługuje tę funkcję. Nie dotyczy to adresów URL, a w szczególności kerning może spowodować, że kropka będzie znacznie mniej widoczna, niż na to zasługuje. W innym przykładzie wielkie litery występują znacznie rzadziej w adresach URL.

^{¹ Aby strt wth, u cn stl dcphr ths sntnc. Tihs sencetne to eisen eisear to raed. Prawie wszystkie znaki interpunkcyjne, wielkie litery i artykuły można odgadnąć z kontekstu.}

Przykład

• Jeśli spojrzysz na najlepszy przykład, pierwszą rzeczą, która prawdopodobnie przyciągnie twoją uwagę, jest 47ATX z dużymi literami, co jest złe, ponieważ nie jest to szczególnie ważne, a jeśli chcesz wpisać ten adres URL, zwykle chcesz zacząć od początku . Problem ten został przynajmniej złagodzony na dole, ponieważ duże litery mają stosunkowo mniejszą wysokość, jak i szerokość.

• Główna struktura adresu URL jest znacznie łatwiejsza do przeanalizowania w dolnym przykładzie, ponieważ kropki, łącznik i ukośniki mają więcej miejsca pod względem szerokości glifów i kerningu.

• M nie jest szczególnie piękny w dolnym przykład: To wygląda raczej wyciskany i skróconą środkowy trzon jest nie na miejscu. Jest to jednak wyraźnie  m i nie można go pomylić z  rn. Chociaż jest to problem w przypadku każdego rodzaju tekstu, błędne odczytanie takich aspektów jest znacznie bardziej irytujące w przypadku adresów URL, ponieważ nie zauważysz go od razu, ale musisz wrócić i dostrzec swój błąd po wystąpieniu błędu 404 lub wylądowaniu na stronie z pomami ( kredyt ChrisH za grę słów).

Co to wszystko ma wspólnego z monospacowaniem?

Chociaż żadne z powyższych kryteriów nie jest ściśle powiązane z czcionką proporcjonalną lub monospace, twój średni krój pisma monospace osiąga znacznie lepsze wyniki niż przeciętny krój pisma proporcjonalnego. Jeśli jednak zdajesz sobie sprawę z wad zwykłych czcionek proporcjonalnych, możesz również rozwiązać większość z nich bez zmiany czcionki, w szczególności poprzez dostosowanie odstępów.

Tak więc pod koniec dnia musisz znaleźć kompromis, biorąc pod uwagę następujące czynniki:

• Jak dobrze Twoja czcionka monospace pasuje do zwykłej czcionki?

• Ile adresów URL musisz wpisać?

• Jak długie i skomplikowane są twoje adresy URL? Na przykład www.example.com jest bardziej łagodny pod względem czytelności przy użyciu zwykłej czcionki niż powyższy przykład.

• Ile czasu i wysiłku chcesz zainwestować?

Kilka dalszych punktów:

• Wiele czcionek o stałej szerokości ma dobre rozróżnienie znaków. Porównaj 1Il i 1Il.
• W pliku pdf (mówisz o pracach akademickich, więc jest to prawdopodobnie format) czytanym na ekranie, czcionka wskazuje, że tekst może być klikalnym linkiem. Dlatego często stosuje się go również w DOI. W rzeczywistości jest to powszechne

(tj. tylko unikalny identyfikator o stałej szerokości; etykieta jest tutaj pisana małymi literami). DOI są nawet trudniejsze niż adresy URL, ponieważ mają szerszy zakres dozwolonych znaków, takich jak spacje i znaki procentu.

• Chodzi o kontekst.
  • Jeśli tworzysz plakat / broszurę, użytkownik przeczyta i przepisze adres. Więc jasność jest na pierwszym miejscu, dobra estetyka na drugim miejscu.
  • Jeśli jest to witryna internetowa, użytkownicy przyjmą, że wszystko, co wygląda jak adres URL, jest klikalne.
  • Jeśli jest to praca / praca, pomóż czytelnikowi . Wyświetlany adres URL jest dobry zarówno dla czytników ekranu, jak i drukarek (ale zajmuje miejsce). Niektóre czasopisma kolorują tytuł papieru na niebiesko w odnośnikach do pobranego pliku pdf, gdy jest to klikalny link. Pomaga to czytelnikowi na ekranie, ale śledzenie referencji na papierowej kopii jest często wolniejsze niż przepisywanie rozsądnego adresu URL.

Ponieważ, jak powiedziałeś, nie masz jednego przewodnika po stylu i masz swobodę wyboru, więc nie widzę potrzeby brzydkiej czcionki monospace. To jednak tylko osobista opinia. Masz rację, że cokolwiek wybierzesz, powinno być używane konsekwentnie

Jeśli chcesz w jakiś sposób podświetlić łącze internetowe, dostępne są inne opcje, takie jak kursywa lub różne kolory.

Uważam również, że użycie „http: //” przed linkiem do sieci nie jest obecnie tak naprawdę konieczne.

czy monospace URL-e nadal powinny być de facto standardem?

Nie. To dodaje bałaganu pisaniu akademickiemu.

Po przeczytaniu absurdalnej liczby prac naukowych mogę powiedzieć: najbardziej denerwująca jest niekonsekwencja. Osobiście bym podsunął głupi pomysł adresu URL w przestrzeni kosmicznej , ale jeśli z jakiegoś powodu chcesz , to musisz być super-alertem, że jesteś konsekwentny.

Rozważ także automatyczne systemy cytowania i odniesienia: czy chcesz przejść do ustawiania Zotero / Endnote w celu sformatowania swoich adresów URL i czy to wszystko złapie ? Zdziwiłbyś się, jak często rzeczy trochę się psują.

Jeśli skopiujesz i wkleisz cytaty i odniesienia, będziesz tego nienawidzić.

czy należy preferować inną metodę, czy ogólnie należy odradzać wyróżnianie adresów URL?

Od Ciebie - moja osobista opinia jest taka, że ​​wyróżnianie adresów URL jest zupełnie niepotrzebne, chyba że można je kliknąć .

Myślę, że to już nie jest standard. Aż do desiger, aby je podkreślić lub nie. Osobiście zdecydowanie podświetliłbym adresy URL, używając czcionki o stałej szerokości lub zmieniając kolor faktycznych linków, a nawet dodając małą ikonę udostępniania przed adresami URL w tekście.

Następnie upewnij się, że eksportujesz do pliku PDF z dołączonymi hiperłączami, aby można je było kliknąć podczas przeglądania w programie Acrobat.