Jak zaprojektować krój pisma, jak zaprojektować literę ß ?

Patrząc na istniejące kroje, wydaje się, że istnieją pewne odmiany sposobu projektowania postaci.

Wydaje się, że litera (zwana po angielsku Eszett lub Sharp S) powstała jako ligatura dla ſs (długa s - nie f).

Niektóre przykłady w różnych czcionkach z pokrewnymi znakami:

Istnieją co najmniej 2 różne sposoby tworzenia postaci - jeden oparty na małych literach f (lub ſ) i małych literach , drugi oparty na małych literach f (lub ſ) i 3 . Niektóre projekty rozciągają się na wysokość czapki, a niektóre na wysokość wznoszenia. Większość nie ma zstępującego, ale niektórzy mają.

Jako osoba, która nie zna żadnego języka używającego eszett / sharp s, nie znam jego użycia ani formy. Dlatego nie wiem, czy którakolwiek z tych zmian konstrukcyjnych jest nieprawidłowa.

Artykuł o typografii. Guru niemieckiego typografa wyjaśnia, jak zaprojektować stolicę ẞ, ale nie podaje żadnych informacji na temat małych liter ß, które mnie interesują.

• Wzory Capital Sharp S. Dobre, złe i brzydkie.

AKTUALIZACJA: Od czasu opublikowania tego pytania opublikowano artykuł tego samego autora, co poprzedni, opisujący szczegółowo małe litery ß. Artykuł można znaleźć tutaj:

• Wielopłaszczyznowy projekt małej litery Sharp S (ß)

Z artykułu Wieloaspektowy projekt małej litery Sharp S (ß) :

Obecnie istnieją dwa standardowe modele do projektowania postaci ß. [...] Są godne polecenia w większości współczesnych krojów.

1. Projekt ligatury

Użycie ligatury ſ i s jest typowym wyborem dla humanistycznych krojów pisma i jest używane zarówno w kroju szeryfowym, jak i bezszeryfowym.

Projektowanie ß w ten sposób powinno być proste, ponieważ jest to tylko ſ i s związane z łukiem. Podobieństwo między znakami ſ i f oznacza, że ​​kroje pisma bez wzoru ſ często używają znaku f bez poprzeczki.

Połączenie między ſ i s jest ważne.

Połączenie jest jednak dziś obowiązkowe. Choć niepowiązany projekt jest historyczną odmianą, nie zostanie zaakceptowany przez dzisiejszych czytelników.

Ciągłe lub nagłe połączenie

Połączenie między kształtami ſ i s zwykle łączy się w jedną ciągłą krzywą, ale istnieją kroje czcionek, które wyraźnie podkreślają różne znaki poprzez wyraźną zmianę kierunku.

Niemieccy czytelnicy bez znajomości typografii widzą ß jako jeden znak. Naprężenia as i s jako poszczególne części tego projektu nie są ani spodziewane, ani niekoniecznie pomocne. Podobnie jak W ujawniające swoje pochodzenie jako ligatura dwóch V jest możliwe, ale niekoniecznie pomocne.

2. Projekt Sulzbacha

Ten projekt jest używany częściej w przypadku czcionek geometrycznych lub konstruowanych, ponieważ dwa łuki działają lepiej niż płynąca forma ligatury połączonego. Połączenie dwóch łuków nie powinno łączyć się z trzonem, a dno nie powinno być zamknięte, aby nie mylić projektu z dużą literą B.

Około 1900 r. Utworzono oficjalną niemiecką ortografię, a komitet założycieli i drukarzy spotkał się, aby określić zasady dotyczące projektowania i używania niemieckich znaków, takich jak ß, ö, ä, ü [...] Wybrana propozycja projektu miała podobieństwa z niezwykły list użyty w XVII wieku przez drukarkę Abrahama Lichtenthalera w mieście Sulzbach i dlatego jest obecnie znany jako „Forma Sulzbachera” (projekt Sulzbacha).

Inne uwagi

Pół-poprzeczka na ſ jest w porządku, ale nie jest potrzebna

Czasem ſ ma czasami poziome obrysy po lewej stronie. Jeśli tak, ß powinien mieć również ten skok. Nie jest to jednak wymagane w przypadku ſ lub ß - ani nawet pożądane.

Moim zdaniem obsługuje jedynie pomyłkę ſ i f, dlatego też w nowoczesnych krojach pisma można również pominąć pociągnięcie poziome dla ſ i ß. Tak czy inaczej, ſ i ß powinny zawsze przestrzegać tych samych zasad.

Zstępnik

Znak ſ zwykle będzie zawierał znak potomny zapisany kursywą lub pismem, a ß powinien być zgodny z tym wzorem. Jest to również standard dla niemieckiego pisma ręcznego.

Blackletter ß

Inny projekt, który czasem się pojawia, pochodzi z blacklettera ß. Nie jest to jednak standardowa konstrukcja i może nie być pożądana.

Wszystkie obrazy i referencje z Wieloaspektowego projektu małej litery Sharp S (ß) autorstwa Ralfa Herrmanna

powstało jako ligatura dla ſs

Nie, ale tak naprawdę nie musi cię to martwić, ponieważ historia i oczekiwany projekt to różne rzeczy.

Dwa różne typowe projekty, które pokazujesz, są dziś aktualne. Wersja w pierwszym wierszu jest typowa dla bardziej geometrycznych / skonstruowanych krojów, wersja w drugiej linii jest typowa dla tak zwanych „humanistycznych” krojów.