Ostatnio dużo czytałem na temat parowania czcionek, ale wciąż brakuje mi określenia, kiedy czcionki się nie uzupełniają i nie kontrastują ze sobą, zamiast tego się kolidują.

Przykład, który przeczytałem dotyczył porównania tak zwanego blacklettera z rzymskim serifem. Miały różne proporcje, jedna skondensowana z dużą wysokością x, druga bardziej rozciągnięta i wyższa. Ponieważ miały taką samą wagę, rozmiar i dekorację, uznano je za zbyt podobne. Dlaczego tak było, skoro mieli ten sam kontrast i podobieństwa?

Czy ogólna grubość może mieć z tym coś wspólnego?

Subtelne różnice wyglądają jak niedbałe błędy i niechlujstwa, nie tylko w czcionkach, ale we wszystkich wzorach.

Kiedy sprawy się nieznacznie rozchodzą, dostrzega wystarczająco dużo ludzi, ale niewystarczająca liczba osób uważa, że ​​jest to przemyślana i przemyślana decyzja.

Oto Arial Blackz Source Sans Pro Semibold. Konfliktują się, ponieważ oboje starają się być czystymi czcionkami bezszeryfowymi i pod tym względem mają wiele wspólnego. Ale wtedy występują ogromne różnice, gdy są używane razem. Wystarczy spojrzeć na małe litery ena końcu, a kąty w ogóle się nie zgadzają. o„s również są dość różne i to jest naprawdę, ponieważ są one bardzo różne.

Tutaj są w regularnej wadze i tym samym rozmiarze / kerningu:

Weź jedną z osobna i dobrze. Ale kiedy zastosuje się je razem, te małe różnice sprawiają, że patrzenie na to jest wstrząsające. Tutaj możemy to zademonstrować, używając obu w zdaniu. Są wystarczająco podobne, że trudno powiedzieć, które słowa są czcionką, ale wystarczająco różne, aby zobaczyć, że coś jest nie tak:

Gdybyśmy zamiast tego użyli bardziej kontrastowej czcionki, mogłaby ona działać nawet w jednym zdaniu:

Pod pewnymi względami jest to kwestia opinii, istnieje wiele czcionek, które można sparować. Ale powody, dla których nie należy parować, są nieco łatwiejsze do wybrania.

• Czy możesz łatwo stwierdzić, że dwie czcionki są różne?

To naprawdę wszystko. Należy zauważyć, że dotyczy to wszystkich dziedzin projektowania. To dlaczego w modzie, gdy ktoś nosi dwa bliskie, ale nie identyczne odcienie koloru, mówi się, że koliduje, dlaczego garnitury są wykonane z tego samego materiału, więc dokładnie taki sam odcień zastosowano na kurtce i spodniach. Lub w odstępach, dlaczego byłoby bardzo dziwne, gdybyś miał 3 ", a następnie 2.8", a następnie 3 ", a następnie 3", a następnie 3.1 "lub coś w tym rodzaju.

Jeśli chodzi o dokładne czcionki w twoim artykule. Wyjaśnia to całkiem nieźle.

Chociaż nie jest to najgorsze parowanie, koliduje, ponieważ są na tyle podobne, że nie od razu widać, że są to różne czcionki. Zwłaszcza (i prawdopodobnie było to celowe w ich przykładzie), gdy nie ma małych liter, aco jest największą różnicą między nimi.

DA01 i Dom wskazują na główny problem:

Konfliktują się, gdy razem nie wyglądają dobrze.

Więc skąd wiesz, co wygląda dobrze? To taka wstrętnie subiektywna rzecz. Ale, podobnie jak wiele dziedzin projektowania, typografia jest subiektywna. Musisz wytrenować oko na tę miękką umiejętność na własnej skórze.

Zostań typografem

1. Ustaw wiele typów
2. Niech profesjonaliści skrytykują twoją pracę
3. Okropnie zawieść
4. Powtarzać

W końcu (mam nadzieję) po prostu się dowiesz. W pewnym momencie będziesz w stanie zobaczyć harmonie, zanim wyznaczysz pojedynczą linię, po prostu analizując strukturę twarzy.

Studiuj mistrzów

Zrobisz sobie świetną usługę do studiowania mistrzów i historii projektowania czcionek i typografii.

Dwie książki, które uważam za wymagane dla każdego projektanta pracującego z typem:

1. Elementy stylu typograficznego , autor: Bringhurst. Ta jest wirtualną encyklopedią dla typografów. Bringhurst ma wiele do powiedzenia na temat odpowiednich par.
2. Forma książki Tschicholda. Niestety ten dramatycznie zyskał na wartości. Ale ten szybki odczyt nauczy Cię najdrobniejszych zawiłości ustawienia dobrego typu. Nie chodzi o parowanie, ale zrozumienie szczegółów typograficznych i docenienie.

Pierwsze kroki

To wszystko nasuwa pytanie, jakie cechy pisma należy zrozumieć, aby zbudować ten instynkt typograficzny? Krótko mówiąc, wszystko. Ale to temat progresywny.

Zacznij od podstaw

1. Kategorie stylistyczne . Zdarza się, że nie jest to ustalony temat, ale są ogólnie akceptowane grupy, takie jak weneckie, Garalde, przejściowe, nowoczesne, szkockie rzymskie, groteskowe, geometryczne, humanistyczne i tak dalej.
2. Anatomia . Oczywiście struktura twarzy jest siłą napędową wszystkich klasyfikacji. Ale poza twardymi liniami grup historycznych istnieją nieskończone sposoby łączenia tych cech. Suma części dwóch twarzy dyktuje osobowość i potencjalną harmonię.
   

Gdy zaczniesz rozumieć, jak są budowane kroje pisma, zaczniesz rozumieć, dlaczego jedna para działa, a inna nie. Będziesz mógł spojrzeć na twarz i powiedzieć: „to na ogół okrągłe proporcje, a kątowe zaciski w połączeniu z lekko nachyloną osią sprawiłyby, że jest to idealny partner dla…”. Właśnie wtedy zaczyna się zabawa.

Kontekst jest wszystkim

Jeśli ustawiasz dwie czcionki w zupełnie różnych skalach z dużą ilością miejsca między nimi, będziesz przede wszystkim zajmował się „osobowością”. Interakcja między szczegółami jest mniej krytyczna.

Jeśli szukasz twarzy nagłówka sekcji do sparowania w tekście lub jednej twarzy, która będzie używana do podkreślenia w linii z inną, szczegóły stają się krytyczne. W tym momencie prawdopodobnie chcesz znormalizować ich wysokość x (zmień ich rozmiar, aby znaki małych liter były ustawione w linii), upewnij się, że ich przedłużenia są stosunkowo blisko, i pomyśl o takich rzeczach, jak wyrównanie poprzeczki i pozycje końcowe. To znacznie trudniej zrobić dobrze.

Aby zilustrować tę kwestię, rozważ różne wymagania między tymi dwoma scenariuszami. W obu przypadkach parowanie to Bell i Akzidenz.

Dolna linia

Jak każde rzemiosło, typografia i parowanie typograficzne to umiejętności budowane w miarę upływu czasu i doświadczenia. Dobra wiadomość jest taka, że ​​realizacja tego w pierwszej kolejności oznacza, że ​​wyprzedzasz 80% swoich rówieśników.

• Upewnij się, że nie są zbyt podobne.

• Upewnij się, że nie różnią się zbytnio.

• W razie potrzeby złam obie zasady (według własnego uznania).