Czy na podstawie wydrukowanej próbki można stwierdzić, jakiego oprogramowania / algorytmu układu użyto?

Czy istnieje sposób na określenie, a przynajmniej zaryzykowanie, który silnik układu strony został wykorzystany do przygotowania danej publikacji drukowanej?

Spędziłem trochę czasu, patrząc na niektóre dziwactwa w układzie strony dodatku literackiego Times .

Wystarczy spojrzeć na ostateczny układ strony? Nie sądzę, aby w większości przypadków można było łatwo stwierdzić, bez względu na rodzaj publikacji. Myślę, że jeśli silnik układu zostałby dopracowany w celu uzyskania dobrych układów, a człowiek wyczyścił wyniki (tj. Xtagi z QuarkXpress), to byłoby prawie niemożliwe.

Publikacje naukowe i matematyczne, które używają wariantu LaTeX, mają odmienny wygląd, ale tak naprawdę tylko z powodu określonego zestawu czcionek wymaganych do jego użycia. Ale książki matematyczne mojej firmy mają dość wyrafinowane układy wykonane w LaTeX lub Framemaker (choć ten ostatni jest obecnie rzadki), które zwykle zaczynają się jako szablony InDesign. Tylko personel produkcyjny wiedziałby, że istnieje różnica z powodu rzadkiego kompromisu, który czasem się zdarza.

Mówię, że z mojego doświadczenia w tworzeniu materiałów marketingowych w programie InDesign przy użyciu tylko Applescript (wstaw XML, a skrypt zajmuje się resztą, w tym czyszczeniem układu). Nawet po przeniesieniu szablonów z Quarka do InDesign wyniki są nie do odróżnienia od siebie, poza tym, że mój skrypt nie popełnia tylu błędów układu, jak projektanci, gdy robili to ręcznie.

Jeśli zobaczysz wyrównane optycznie w pełni uzasadnione kolumny tekstu, istnieje duże prawdopodobieństwo, że zostały ustawione w programie InDesign. Quark może to zrobić również w dzisiejszych czasach, ale nie trwało to dłużej niż InDesign.

Kompozytor wieloliniowy to coś, czego Quark wciąż nie ma. Nie, żebym wiedział. Tak wąskie kolumny tekstu (jak w gazetach) wydają się mieć mniej rzek. Wydają się bardziej jednolite, jeśli są ustawione w kompozytorze wieloliniowym. Doskonale wykonuje swoją pracę. Jest w jakiś sposób oparty na starym algorytmie URW z lat 80-tych, który opiera się na pracy Gutenberga nad Biblią.

Co więcej, myślę, że nie można powiedzieć.

Myślę, że w twoim pytaniu naprawdę brakuje słów „nieostrożnego składu” gdzieś tam. Na przykład InDesign przypisuje interlinię jako atrybut postaci, w przeciwieństwie do Quarka. Prowadzenie dowolnej linii w programie InDesign jest zatem największym znakiem w linii. Ponieważ zawierałoby to ukryty znak akapitu na końcu ostatniego wiersza, jeśli przewaga ostatniego wiersza akapitu jest większa niż cała reszta, można założyć, że ten tekst został ustawiony w programie InDesign. Przez nieostrożnego lub pośpiesznego pisarza / projektanta.