Mała hlitera kursywą Garamond'a zwykle wygina się do wewnątrz, jak następuje:

Czasami trudno to odróżnić b. Czy ktoś może podać jakiś (historyczny) powód tego?

The uncial h

Typografia rzymska Garamond zaprojektowana przez Claude'a Garamond'a jest jednym z pierwszych rzymskich krojów zaprojektowanych specjalnie dla nowatorskiego systemu drukowania średniowiecza, rozwiniętego w całej Europie. Dlatego jego konstrukcja jest dobrze zbadana i dostosowana w ramach modulacji, ale w gruncie rzeczy wiele jej linii nadal utrzymuje cechę ręcznego pisania skrybów tamtych czasów. Nie tylko w znaku h, ale także w J, R, j, Q ...

Garamond Italic zaprojektowany przez Morrisa Fullera Bentona w 1917 roku (źródło flickr )

Prasa drukarska służyła nie tylko do drukowania i dystrybucji książek, ale także do ujednolicenia wszystkich małych łacińskich obywateli w jedynej standardowej karolińskiej maleńce , której imię zawdzięcza cesarzowi Karolowi Wielkiemu , architektowi zjednoczenia. Do tego czasu skrybowie każdego kraju europejskiego mieli zwyczaje związane z pisaniem, a każda postać różniła się znacznie. Wśród nich runda h.

Ten obraz doskonale pokazuje ewolucję pierwszego podręcznika Rzymian Sweynheym & Pannartz , praktycznie równy kaligrafii pisarzy, do najlepszej graficznie skonstruowanej i dostosowanej do systemu drukowania.

Spira i większość pierwszych drukarzy w Wenecji używała okrągłej h (unikalna konstrukcja h), która była bardziej powszechna w ówczesnych manuskryptach humanistycznych.

Powinniśmy pamiętać, że Garamond, który dziś widzimy, przeszedł już wiele procesów przeprojektowania, od „wstawienia do siatki” z XVIII wieku, po rysunki Morrisa Bentona z początku XX wieku, fotograficzną adaptację od połowy XX wieku aż do osiągnięcia ery cyfrowej. Mimo to zachowano wiele jego podstawowych funkcji.

Chociaż wszystkie obecne klasyczne kroje pisma utrzymują drobiazg Karoliny, niektóre historyczne, takie jak Garamond Font, wolą zachować część tych starych cech jako esencję swojego pochodzenia.

Więcej wyjaśnień na temat ewolucji rzymskiej tutaj

Historycznym powodem jest to, że wczesne kursywa były oparte na ręcznie pisanych kursywach, które były popularne w tym czasie na początku XVI wieku, kiedy te kroje zostały po raz pierwszy opracowane do drukowania.

Źródłem skryptów kursywnych było niecodzienne pismo, które ewoluowało w IV-VIII wieku i które ostatecznie pochodziło od rzymskich odręcznych skryptów kursywnych używanych w czasach klasycznych. Te wczesne skrypty kursywne również ostatecznie przekształciły się w nowoczesne małe i małe litery.