Podsumowanie: widzenie człowieka ma cztery składniki fizjologiczne, co daje trzy składniki koloru w teorii kolorów przeciwnika. Schemat chromatyczności CIE został skonstruowany przez uświadomienie sobie, że wszystkie kolory można stworzyć poprzez zmianę intensywności dwóch odpowiednich źródeł monochromatycznych. Osiągnięcie koloru za pomocą dwóch różnych kombinacji jest merameryzmem, a kolory to metamery i nierozróżnialne. Wyświetlacze komputerowe mają trzy monochromatyczne elementy zakłócające podświetlenie. Charakter maskowania składowej zmniejszającej intensywność z trzema składnikami skutkuje trójkątną gamą ściśle wewnątrz diagramu chromatyczności CIE, otaczającą biały punkt. Wszystkie kolory w gamie są osiągalne dzięki ciągłym zmianom intensywności monochromatycznej. Gama ma proste boki z definicji diagramu chromatyczności CIE.
Typowa wizja człowieka obejmuje cztery elementy: jeden rodzaj pręta, który wyróżnia się w akumulacji efektów kolejno przybywających fotonów, oraz trzy rodzaje stożków: krótki, średni i długi. Wszystkie cztery są wrażliwe na światło w zakresie długości fal w ogólnym kształcie krzywej dzwonowej. Jednak szczytowa czułość długości fali różni się między czterema. Krótkie stożki są najbardziej wrażliwe na długości fal fioletowych, średnie stożki na zielone, długie stożki na żółte, a pręty na niebiesko-zielone. Poniższy obraz pokazuje względne profile odpowiedzi dla każdego z szyszkami oznaczonymi kolorami. Czarny profil linii służy do wędek.
Teorią ludzkiego wzroku jest model trichromatyczny. Ten model ludzkiego widzenia, który prowadzi do schematu chromatyczności CIE, polega zasadniczo na tym, że pręty są odpowiedzialne za kontrolowanie ogólnej postrzeganej intensywności, podczas gdy każdy stożek odpowiada za zmianę pozycji na schemacie chromatyczności. Pozycję można ustalić, całkując wejściowy profil długości fali z trzema reakcjami stożków podobnymi do krzywej dzwonowej. Powtórz całkę dla prętów i pomnóż ją przez każdą z całek stożka, aby uzyskać wektor z trzema składowymi. Rezultatem jest pozycja w ogólnej gamie ludzkiej wizji. Zauważ, że schemat chromatyczności jest dwuwymiarowy, podczas gdy wektor jest trójwymiarowy. Schemat chromatyczności to przekrój przez gamę ludzkiej wizji, która ma kształt stożka w modelu trójchromatycznym.
Schemat chromatyczności CIE skonstruowano eksperymentalnie. Uczestnicy zostali poproszeni o dopasowanie wyświetlanego koloru poprzez dostosowanie intensywności różnych źródeł światła. Regulowane źródła światła składały się z różnych niemal monochromatycznych profili. Światła były kontrolowane za pomocą pokręteł, których pozycje (a tym samym intensywności) można było zarejestrować. Okazuje się, że różni uczestnicy dopasowaliby kolory za pomocą różnych kombinacji. Ten sam kolor wytwarzany przez różne kombinacje światła nazywa się metamerami. Schemat skonstruowano, zdając sobie sprawę, że interpolacja względnej zmienności różnych źródeł monochromatycznych prowadzi do niektórych takich samych kolorów. Innymi słowy, nakładanie się różnych źródeł monochromatycznych nakłada się. Podsumowując, jeśli możesz osiągnąć dowolne dwie pozycje na schemacie chromatyczności, możesz osiągnąć dowolną pozycję na linii prostej między nimi, zmieniając względne intensywności źródeł. Jeśli masz trzy nieliniowe źródła, masz trójkąt i możesz osiągnąć każdy punkt w trójkącie tą samą metodą o różnej intensywności.
Zmieniając biegi, weź pod uwagę właściwości wyświetlaczy komputerów konsumenckich. Mają jakąś formę kontroli koloru, prawie zawsze z trzema komponentami: czerwoną, zieloną i niebieską. Sterowanie ogólnie obejmuje maskę, którą można zmieniać w sposób ciągły dla każdego składnika na każdym pikselu. Mają także pewną formę podświetlenia, która z założenia jest tak zbliżona do standardowych białych punktów, jak jest to komercyjnie wykonalne (D50 lub D65, w zależności od wymagań). Maksymalna intensywność jest osiągana tylko wtedy, gdy wszystkie trzy elementy są w pełni włączone. Gdy dowolny element zostanie wyłączony, nawet częściowo, ogólna intensywność maleje. Gdy zaangażowany jest tylko jeden składnik, duża część podświetlenia jest zablokowana, intensywność jest zmniejszona, a skrajności schematu chromatyczności nie można osiągnąć. Tak więc dowolna gama wyświetlania będzie ściśle mieścić się w granicach schematu chromatyczności. Mamy też tylko trzy monochromatyczne komponenty, więc spodziewamy się, że gama wyświetlacza będzie trójkątem, z definicji diagramu chromatyczności. Co więcej, każdy punkt w trójkątnej gamie jest osiągalny poprzez zmianę intensywności. Wreszcie, ponieważ podświetlenie jest standardowym białym punktem, spodziewamy się, że biel znajdzie się gdzieś w trójkącie.
Mam nadzieję, że to odpowiada na twoje pytania!
