Jestem tu nowy i chcę zacząć brać udział w społeczności z moim pierwszym pytaniem.
Udawajmy, że:
- Mamy system AC, który ma dwa parowniki w układzie równoległym umieszczonym za trójnikiem (a przed trójnikiem mamy odbiornik cieczy i suszarkę).
- Każdy parownik ma swój własny TXV, który jest dokładnie określony dla każdego parownika (i przy prawidłowym ustawieniu przegrzania).
- Jeden parownik jest znacznie większy niż drugi, do tego stopnia, że wymaga zewnętrznego wyrównania TXV, podczas gdy drugi nie.
- Sprężarka ma takie wymiary, aby zasilać oba parowniki w tym samym czasie, więc zdecydowanie byłaby przewymiarowana, gdyby zasilała tylko mniejszy parownik. I nie ma żadnego systemu kontroli wydajności. Można go włączyć lub wyłączyć tylko.
- Każdy parownik ma własny moduł dmuchawy.
- Nie zainstalowano żadnych zaworów elektromagnetycznych do odcinania płynnego czynnika chłodniczego do pewnego parownika, więc w tym systemie całkowicie polegamy na tym, jak TXV ma działać. (igła powinna się zamykać, gdy wylot parownika staje się zimny, i otwierana zawsze, gdy wylot się nagrzeje)
- System jest prawidłowo naładowany.
Co może się stać, jeśli w pewnym momencie chciałbym użyć tylko znacznie mniejszego parownika (tj. Chciałem, żeby powietrze wychodziło tylko z systemu kanałów / wentylacji) i po prostu całkowicie wyłączałem większy moduł wentylatora?
Czy większy może w końcu zamarznąć (i w tym momencie jedyną rzeczą, która może uratować sprężarkę przed zalaniem i zniszczeniem się, będzie przełącznik ciśnieniowy na linii ssącej lub czujnik przeciwoblodzeniowy, który natychmiast go wyłączy, gdy tylko czas pochodzi)?
A może właściwie ustawiony TXV na większym parowniku wykona swoją pracę i całkowicie się zamknie, nie dopuszczając, aby na większych żebrach parownika pojawił się szron, nawet przy absolutnie 0 przepływie powietrza na nim, a co najważniejsze, nie pozwalając, aby jakikolwiek czynnik chłodniczy w stanie ciekłym dotarł do sprężarki?
Jeśli odpowiedź jest pierwsza, oprócz opracowania dedykowanego systemu odszraniania, aby zapobiec zamarzaniu parownika bez względu na wszystko, może uruchomić minimalny przepływ powietrza przez większy parownik, gdy tylko system AC jest włączony (a przepływ powietrza nie jest ustawiony inaczej), wystarczy, aby nie zmrozić go (chociaż niewielka „strużka” zimnego powietrza nadal będzie przepływać przez otwory wentylacyjne doprowadzone do większego parownika)?
W samochodowym systemie AC, wyposażonym w pojedynczy parownik, dmuchawa kabiny jest ustawiona tak, aby włączała się z minimalną prędkością przy każdym włączeniu zasilania. Zrozumiałe jest, że ma to na celu uniknięcie zamarzania parownika (aw konsekwencji nadmiernego obiegu sprężarki, nawet jeśli nie wiem, czy w tym scenariuszu wewnętrznie sterowana sprężarka o zmiennym wydatku mogłaby się uratować, działając całkowicie bezładnie i być może zapobiegając jakiemukolwiek lodowi parownika) w ogóle), więc myślę, że to samo może dotyczyć opisanego przeze mnie systemu.
Dziękuje za przeczytanie.